Bóg serdecznie cię przyjmie — czy jesteś cudzoziemcem, czy obywatelem

„Z jednego człowieka uczynił wszystkie narody ludzkie, aby zamieszkiwały całą powierzchnię ziemi” (DZIEJE 17:26).

 1. W jaki sposób wiele krajów zapatruje się na przyjmowanie cudzoziemców?

Z DONIESIEŃ prasowych wynika, że w wielu państwach wzrasta zaniepokojenie napływem cudzoziemców, imigrantów i uchodźców. Miliony zrozpaczonych mieszkańców Azji, Afryki, Europy i obu Ameryk opuszcza swój kraj. Często uciekają przed nędzą, wojną domową lub represjami. Ale czy są gdzieś mile widziani? Na łamach czasopisma Time oświadczono: „W obliczu zmian zachodzących w europejskim tyglu etnicznym niektóre kraje uświadamiają sobie, iż nie są tak tolerancyjne wobec obcych kultur, jak niegdyś sądziły”. A na temat 18 milionów „nie chcianych” uchodźców powiedziano: „Problem, jaki stwarzają stabilnym państwom, nie zniknie”.

 2, 3. (a) Jakiego pokrzepiającego zapewnienia w omawianej sprawie udziela Biblia? (b) Dlaczego warto przeanalizować wersety Pisma Świętego omawiające sposób postępowania Boga z ludźmi?

² Niezależnie od tego, co się pod tym względem dzieje na świecie, z Biblii wynika, że Bóg serdecznie przyjmuje ludzi wszystkich narodowości — zarówno tych, którzy od urodzenia posiadają obywatelstwo, jak i uchodźców lub imigrantów (Dzieje 10:34, 35). Ktoś może jednak zapytać: Jak to? Czyż dawno temu Bóg nie obrał sobie za lud wyłącznie Izraelitów, odrzucając pozostałe narody?

³ Przyjrzyjmy się zatem, jak Bóg postępował ze starożytnymi ludami. Przeanalizujmy też proroctwa związane z przywilejami udostępnionymi Jego sługom w dobie obecnej. Dzięki takim rozważaniom uzyskasz głębsze zrozumienie, które z pewnością ogromnie cię pokrzepi. Dowiesz się również, jak po wielkim ucisku Bóg może się posłużyć pewnymi osobami „ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków” (Objawienie 7:9, 14-17).

‛Wszystkie narody zjednają sobie błogosławieństwo’

 4. Skąd się wzięły podziały na tle narodowościowym i jakie kroki przedsięwziął Bóg?

⁴ Tuż po potopie całą ludzkość stanowiła najbliższa rodzina Noego. Wszyscy jej członkowie oddawali cześć prawdziwemu Bogu. Ale jedność ta szybko zanikła. Wbrew woli Boga niektórzy wkrótce zaczęli budować wieżę. W konsekwencji doszło do podziału rodziny ludzkiej na grupy językowe, a następnie na ludy i narody rozproszone po całej ziemi (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 11:1-9). Prawdziwe wielbienie utrzymało się jednak wśród przodków Abrahama. Bóg błogosławił wiernemu Abrahamowi i obiecał, że jego potomstwo rozrośnie się w wielki naród (Rodzaju 12:1-3). Ludem tym był starożytny Izrael.

 5. Dlaczego postępowanie Boga z Abrahamem może nam wszystkim dodać otuchy?

⁵ Jehowa nie zapominał wszakże o pozostałych narodach, powziął bowiem zamierzenie dotyczące całego rodu ludzkiego. Wymownie świadczy o tym obietnica, którą Bóg złożył Abrahamowi: „Za pośrednictwem twojego nasienia na pewno zjednają sobie błogosławieństwo wszystkie narody ziemi, ponieważ usłuchałeś mego głosu” (Rodzaju 22:18). Niemniej jednak przez stulecia Bóg traktował Izraelitów w szczególny sposób. Dał im Prawo, ustanowił kapłanów mających składać ofiary w Jego świątyni, a później wprowadził ich do Ziemi Obiecanej.

 6. Jakie korzyści przyniosły wszystkim ludziom prawa, które Bóg nadał Izraelitom?

⁶ Prawo Boże nadane Izraelitom okazało się dobrodziejstwem dla wszystkich narodów, gdyż ujawniło grzeszny stan ludzkości i wskazało na konieczność złożenia doskonałej ofiary mogącej raz na zawsze zakryć grzechy każdego człowieka (Galatów 3:19; Hebrajczyków 7:26-28; 9:9; 10:1-12). Ale jaką można było mieć pewność, że Nasienie Abrahamowe, za pośrednictwem którego miały sobie zjednać błogosławieństwo wszystkie narody, faktycznie się pojawi i sprosta wysokim wymaganiom? Prawo dane Izraelitom i pod tym względem okazało się pomocne. Zabraniało zawierania małżeństw z Kananejczykami, znanymi z niemoralnych praktyk oraz z takich obrzędów, jak palenie dzieci żywcem (Kapłańska [3 Mojżeszowa] 18:6-24; 20:2, 3; Powtórzonego Prawa [5 Mojżeszowa] 12:29-31; 18:9-12). Bóg nakazał wytracić ten lud z jego zwyczajami. Miało to przynieść wszystkim — nie wyłączając osiadłych przybyszów — długotrwałe korzyści, gdyż służyło ochronie linii prowadzącej do Nasienia (Kapłańska 18:24-28; Powtórzonego Prawa 7:1-5; 9:5; 20:15-18).

 7. Co we wczesnych dziejach Izraela świadczyło o tym, że Bóg serdecznie przyjmuje cudzoziemców?

⁷ Chociaż w czasie obowiązywania Prawa Bóg utrzymywał szczególne stosunki z narodem izraelskim, to jednak okazywał miłosierdzie również nie-Izraelitom. Uwidoczniło się to wtedy, gdy Izraelici zostali wyzwoleni z niewoli egipskiej i szli posiąść obiecaną im ziemię. „Szło z nimi także mnóstwo obcego ludu” (2 Mojżeszowa [Wyjścia] 12:38, Bw). Profesor C. F. Keil napisał, że było to „mrowie cudzoziemców (...) zbiorowisko, tłum ludzi z różnych narodów” (Kapłańska 24:10; Liczb [4 Mojżeszowa] 11:4). Najprawdopodobniej sporą część stanowili Egipcjanie, którzy uwierzyli w prawdziwego Boga.

Serdeczne przyjęcie cudzoziemców

 8. Jak wśród ludu Bożego znaleźli się Gibeonici?

⁸ Kiedy Izraelici zgodnie z nakazem Jehowy oczyszczali Ziemię Obiecaną z jej nikczemnych mieszkańców, Bóg oszczędził jedną grupę cudzoziemców — Gibeonitów, żyjących na północ od Jeruzalem. Wysłali oni do Jozuego przebranych posłów z prośbą o pokój i rzeczywiście go zawarli. Kiedy podstęp wyszedł na jaw, Jozue zarządził, że odtąd będą służyć, ‛rąbiąc drzewo i nosząc wodę dla całej społeczności i na potrzeby ołtarza Jahwe’ (Jozuego 9:3-27, Biblia poznańska). Również w dobie obecnej wielu imigrantów godzi się wykonywać poślednie prace, byle tylko zostać członkami nowego społeczeństwa.

 9. Pod jakim względem przykład Rachab i jej rodziny, będących cudzoziemcami w Izraelu, jest pokrzepiający?

⁹ Niewątpliwie doda ci otuchy wiadomość, iż Bóg serdecznie przyjmuje nie tylko grupy cudzoziemców, lecz także pojedyncze osoby. Dzisiaj w niektórych państwach są mile widziani jedynie przybysze mający wysoką pozycję społeczną lub wyższe wykształcenie albo pragnący zainwestować jakiś kapitał. Jehowa postępuje zupełnie inaczej, o czym świadczy zdarzenie, które miało miejsce, zanim Gibeonici poprosili o pokój. Dotyczyło ono Kananejki z całą pewnością nie należącej do elit społecznych. Biblia nazywa ją „nierządnicą Rachab”. Dzięki temu, że uwierzyła w prawdziwego Boga, ocalała razem z domownikami z zagłady Jerycha. Chociaż Rachab była cudzoziemką, Izraelici ją przyjęli. Dała przykład wiary godny naśladowania (Hebrajczyków 11:30, 31, 39, 40; Jozuego 2:1-21; 6:1-25). Co więcej, należy do grona przodków Mesjasza (Mateusza 1:5, 16).

10. Od czego zależał sposób, w jaki Izraelici traktowali cudzoziemców?

¹⁰ W Ziemi Obiecanej nie-Izraelici byli traktowani zależnie od tego, w jakim stopniu starali się podobać prawdziwemu Bogu. Z tymi, którzy nie służyli Jehowie, Izraelitom nie wolno było utrzymywać kontaktów, zwłaszcza religijnych (Jozuego 23:6, 7, 12, 13; 1 Królów 11:1-8; Przysłów [Przypowieści] 6:23-28). Jednakże wielu nieizraelskich osiedleńców przestrzegało najważniejszych przepisów. Inni stawali się obrzezanymi prozelitami, a Jehowa ich przyjmował jako pełnoprawnych członków swego zboru (Kapłańska 20:2; 24:22; Liczb 15:14-16; Dzieje 8:27).a

11, 12. (a) Jak Izraelici odnosili się do obcokrajowców, którzy wielbili Boga? (b) Dlaczego warto się zastanowić nad potrzebą ściślejszego naśladowania Jehowy?

¹¹ Bóg polecił Izraelitom, by do cudzoziemców oddających Mu cześć odnosili się podobnie jak On: „Niech ten przybysz osiadły pośród was będzie traktowany jak rodak; masz go miłować tak jak samego siebie, bo i wy byliście przybyszami w ziemi egipskiej” (Kapłańska 19:33, 34, Bp; Powtórzonego Prawa 1:16; 10:12-19). Wprawdzie nie podlegamy Prawu, ale możemy się z tego wiele nauczyć. Jakże łatwo jest się uprzedzić i wrogo nastawić do przedstawicieli innej rasy, narodowości lub kultury. Niech więc każdy z nas zada sobie pytanie: Czy staram się wyzbyć takiej niechęci i brać przykład z Jehowy?

¹² Izraelici naocznie przekonali się o tym, że Bóg serdecznie przyjmuje ludzi różnej narodowości. Król Salomon prosił Jehowę: „Cudzoziemca, który nie należy do twojego ludu izraelskiego, a przyjdzie z ziemi dalekiej ze względu na twoje imię (...) gdy tedy przyjdzie i modlić się będzie w tym przybytku, Ty racz wysłuchać w niebie, (...) aby wszystkie ludy ziemi poznały twoje imię i bały się ciebie” (1 Królewska 8:41-43, Bw; 2 Kronik 6:32, 33).

13. Dlaczego Bóg zapowiedział zmianę sposobu postępowania z Izraelem?

¹³ Jehowa jeszcze uważał Izrael za swój lud, chroniąc linię prowadzącą do Mesjasza, a już zasygnalizował doniosłe zmiany. Wcześniej, gdy Izraelici zaakceptowali warunki przymierza Prawa, obiecał im, że będą mogli dać początek „królestwu kapłanów”, „narodowi świętemu” (Wyjścia 19:5, 6). Ale ponieważ przez całe wieki Izrael był niewierny, Jehowa zapowiedział, iż zawrze nowe przymierze i na jego podstawie przebaczy uchybienia oraz grzechy członków „domu Izraela” (Jeremiasza 31:33, 34). W związku z tym nowym przymierzem musiał pojawić się Mesjasz, którego ofiara miała faktycznie oczyścić z grzechu wiele osób (Izajasza 53:5-7, 10-12).

Izraelici w niebie

14. Jaki nowy „Izrael” został przyjęty przez Jehowę i jak do tego doszło?

¹⁴ Chrześcijańskie Pisma Greckie pomagają nam zrozumieć, jak te obietnice zostały zrealizowane. Mesjaszem okazał się Jezus. Swoją śmiercią wypełnił Prawo i stworzył podstawę do całkowitego przebaczenia grzechów. Skorzystać z tego mogli nie tylko rodowici Żydzi, obrzezani na ciele, gdyż — jak napisał apostoł Paweł — w nowym przymierzu „ten jest prawdziwym Żydem, kto jest nim wewnątrz. Liczy się (...) obrzezanie serca, które wynika z ducha, a nie z litery” (Rzymian 2:28, 29, Bp; 7:6). Bóg przebaczył grzechy ludziom okazującym wiarę w Jezusową ofiarę okupu i uznał ich za ‛Żydów z ducha’, stanowiących duchowy naród nazywany „Izraelem Bożym” (Galatów 6:16).

15. Dlaczego przynależność narodowa nie miała wpływu na przyjęcie w poczet członków Izraela duchowego?

¹⁵ Na przyjęcie w poczet członków Izraela duchowego nie miała wpływu przynależność narodowa czy etniczna. Niektórzy, na przykład apostołowie Jezusa, byli rodowitymi Żydami. Inni — jak Korneliusz, oficer armii rzymskiej — byli nieobrzezanymi poganami (Dzieje 10:34, 35, 44-48). Paweł słusznie powiedział o Izraelu duchowym: „Nie ma Greka ani Żyda, obrzezania ani nieobrzezania, cudzoziemca, Scyty, niewolnika, wolnego” (Kolosan 3:11). Namaszczeni duchem Bożym stali się „rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem na szczególną własność” (1 Piotra 2:9; porównaj Wyjścia 19:5, 6).

16, 17. (a) Jaką rolę w zamierzeniu Bożym odgrywa Izrael duchowy? (b) Dlaczego na uwagę zasługują także osoby spoza Izraela Bożego?

¹⁶ Jaką przyszłość Bóg przewidział dla Izraelitów duchowych? Jezus oświadczył: „Nie bój się, mała trzódko, ponieważ Ojciec wasz uznał za słuszne dać wam królestwo” (Łukasza 12:32). Pomazańcy mają „obywatelstwo w niebiosach” i będą współdziedzicami Baranka w jego królewskim rządzie (Filipian 3:20; Jana 14:2, 3; Objawienie 5:9, 10). Biblia wyjaśnia, iż zostali ‛opatrzeni pieczęcią spomiędzy synów Izraela’ i „wykupieni spośród ludzi jako pierwociny dla Boga i Baranka”. Jest ich 144 000. Jednakże po podaniu liczby opieczętowanych Jan wspomniał o innej grupie, o „wielkiej rzeszy, której żaden człowiek nie potrafił zliczyć — ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków” (Objawienie 7:4, 9; 14:1-4).

¹⁷ Ktoś mógłby zapytać: A co z milionami ludzi nie należących do duchowego Izraela — z tymi, którzy jako członkowie wielkiej rzeszy spodziewają się przeżyć nadchodzący ucisk? Jaką rolę odgrywają w stosunku do nielicznego już ostatka Izraelitów duchowych?b

Proroctwo dotyczące cudzoziemców

18. Jak doszło do powrotu Izraelitów z niewoli babilońskiej?

¹⁸ Sięgnijmy myślą do czasów, gdy Izraelici, podlegający przymierzu Prawa, okazali się całkowicie niewierni. W tej sytuacji Bóg pozwolił Babilończykom spustoszyć ich kraj. W roku 607 p.n.e. mieszkańcy Izraela zostali uprowadzeni do niewoli na 70 lat. Po tym okresie Bóg ich stamtąd wykupił. Ostatek rodowitych Izraelitów pod kierownictwem namiestnika Zorobabela wrócił do ziemi ojczystej, a nawet otrzymał wsparcie od władców Medii i Persji, którzy pokonali Babilon. Taki rozwój wypadków przepowiedziano w Księdze Izajasza (Izajasza 1:1-9; 3:1-26; 14:1-5; 44:21-28; 47:1-4). Ezdrasz zaś szczegółowo opisał fakty historyczne związane z tym powrotem (Ezdrasza 1:1-11; 2:1, 2).

19. Jaką informację o cudzoziemcach zawiera proroctwo dotyczące powrotu Izraela?

¹⁹ Zapowiadając odkupienie i powrót ludu Bożego, Izajasz podał zaskakujące proroctwo: „Pójdą narody do twojej światłości, a królowie do blasku, który jaśnieje nad tobą” (Izajasza 59:20; 60:3, Bw). Serdecznego przyjęcia mogli się więc spodziewać nie tylko pojedynczy cudzoziemcy wspomniani w modlitwie przez Salomona. Izajasz wskazał na niezwykłą zmianę ich statusu. Razem z synami Izraela miały pełnić służbę „narody”: „Cudzoziemcy odbudują twoje mury, a ich królowie będą ci służyć, gdyż w moim gniewie cię uderzyłem, lecz w mojej łaskawości nad tobą się zlituję” (Izajasza 60:10, Bw).

20, 21. (a) Jakie wydarzenia stanowiły nowożytny odpowiednik powrotu Izraelitów z niewoli? (b) Jak do duchowego Izraela przychodzili później ‛synowie i córki’?

²⁰ Uprowadzenie Izraelitów oraz ich powrót pod wieloma względami znalazły odpowiedniki w nowożytnych dziejach Izraela duchowego. Przed pierwszą wojną światową ostatek namaszczonych chrześcijan nie we wszystkim postępował zgodnie z wolą Bożą; trzymał się jeszcze poglądów i praktyk wyniesionych z kościołów chrześcijaństwa. W gorączkowym okresie wojennym przedstawicieli ostatka Izraela duchowego niesprawiedliwie uwięziono, po części z poduszczenia kleru. Po wojnie, w roku 1919, zwolniono pomazańców i oczyszczono ich z zarzutów. Stanowiło to dowód, że lud Boży wyszedł z niewoli Babilonu Wielkiego, światowego imperium religii fałszywej. Mógł teraz zająć się budowaniem raju duchowego i w nim zamieszkać (Izajasza 35:1-7; 65:13, 14).

²¹ Wskazywał na to opis podany przez Izajasza: „Wszyscy gromadnie przychodzą do ciebie, twoi synowie przychodzą z daleka, a twoje córki niesione są na rękach. Wtedy, widząc to, rozpromienisz się radością i twoje serce bić będzie z radości, gdyż bogactwo morza przypłynie ku tobie, mienie narodów tobie przypadnie” (Izajasza 60:4, 5, Bw). W następnych dziesięcioleciach przychodzili dalsi ‛synowie i córki’ i po namaszczeniu duchem zajmowali ostatnie już miejsca w Izraelu duchowym.

22. Jak pojawili się „cudzoziemcy”, by pracować z Izraelem duchowym?

²² A co z ‛cudzoziemcami, którzy mieli odbudować mury’? Oni także pojawili się w naszych czasach. Kiedy kompletowanie grona 144 000 dobiegało końca, zaczęła napływać wielka rzesza ludzi ze wszystkich narodów, by wielbić Boga razem z Izraelem duchowym. Przyświeca im biblijna nadzieja na życie wieczne w ziemskim raju. I chociaż będą pełnić wierną służbę gdzie indziej, z radością wspierają ostatek pomazańców w głoszeniu dobrej nowiny o Królestwie (Mateusza 24:14).

23. W jakiej mierze „cudzoziemcy” wspierają pomazańców?

²³ Oprócz osób mających „obywatelstwo w niebiosach” swoje oddanie dla Jehowy poświadcza dziś przeszło 4 miliony „cudzoziemców”. Wielu z nich — młodych i starych, mężczyzn i kobiet — jest pionierami, czyli pełnoczasowymi kaznodziejami. A w większości zborów, których jest już ponad 66 000, tacy cudzoziemcy pełnią odpowiedzialne funkcje jako nadzorcy i słudzy pomocniczy. Ostatek raduje się z tego, widząc spełnienie słów Izajasza: „Stawią się obcy i będą paść wasze trzody, a cudzoziemcy będą dla was rolnikami i hodowcami winorośli” (Izajasza 61:5).

24. Dlaczego sposób, w jaki Bóg dawniej postępował z Izraelitami i innymi ludźmi, może być dla nas zachętą?

²⁴ Tak więc bez względu na to, w jakim mieszkasz państwie i czy jesteś jego obywatelem, czy też imigrantem lub uchodźcą, masz zachwycającą sposobność stać się cudzoziemcem w sensie duchowym i być serdecznie przyjętym przez Wszechmocnego. Dzięki temu będziesz mógł radować się przywilejami w służbie już teraz i po wieczne czasy.

[Przypisy]

Czy zauważyłeś?

◻ W jaki sposób Bóg wzbudził nadzieję na serdeczne przyjęcie ludzi ze wszystkich narodów?

◻ Skąd wiadomo, że do Boga mogli się zbliżać nie tylko członkowie Jego wybranego ludu — Izraela?

◻ Jak Bóg przepowiedział przyłączenie się cudzoziemców do Izraela?

◻ Co było nowożytnym odpowiednikiem powrotu Izraelitów z niewoli babilońskiej i jak pojawili się „cudzoziemcy”?

[Ilustracja na stronie 9]

Król Salomon modlił się za cudzoziemców, którzy przyjdą, by wielbić Jehowę