CHŁOPIEC BEZ OJCA

Kiedy w domu nie było mężczyzny, który by utrzymywał i chronił rodzinę, osierocone dziecko i owdowiała żona byli bardziej narażeni na ucisk i trudności. Dlatego Prawo Mojżeszowe dbało o dobro sierot i wdów (a także obcych przybyszów) — gwarantowało im sprawiedliwość i możliwość zdobycia pożywienia (Wj 22:22-24; Pwt 24:17). Z myślą o tych ubogich zostawiano na polach pokłosie, nie otrząsano z drzew wszystkich oliwek i nie zbierano do końca winogron z winnic (Pwt 24:19-21). Byli mile widzianymi gośćmi np. na dorocznym Święcie Zbiorów (Święcie Szałasów), podczas którego mogli przyłączyć się do ucztowania (Pwt 16:9-14). Co trzy lata specjalna dziesięcina, którą normalnie Izraelici spożywali w Jerozolimie, była składana w bramach ich rodzinnych miast, a „chłopcu nie mającemu ojca” przysługiwało wtedy prawo do jej części (Pwt 14:28, 29; 26:12, 13).

Jakie znaczenie ma troska o sieroty wśród sług Bożych?

O potrzebach bezbronnych sierot i wdów łatwo można zapomnieć, więc gdy Jehowa oceniał, jak dalece Izrael trzyma się prawości lub jak dalece od niej odchodzi, wspominał o „chłopcu bez ojca”. Kiedy lud był zdrowy duchowo, troszczył się o sieroty. Kiedy zaś wypaczał sprawiedliwość, zawsze je zaniedbywał. Było to zatem oznaką ogólnonarodowego zepsucia (Ps 82:3; 94:6; Iz 1:17, 23; Jer 7:5-7; 22:3; Eze 22:7; Za 7:9-11; Mal 3:5). Na tym, kto ciemiężył sieroty, ciążyło przekleństwo Jehowy (Pwt 27:19; Iz 10:1, 2). Bóg nazwał się ich Wykupicielem (Prz 23:10, 11), Wspomożycielem (Ps 10:14) i Ojcem (Ps 68:5). Sprawował sąd na ich rzecz (Pwt 10:17, 18), okazywał im miłosierdzie (Oz 14:3), wspomagał ich (Ps 146:9) i zachowywał przy życiu (Jer 49:11).

Troska o tych, którzy stracili rodziców lub współmałżonka, jest też jedną z cech charakterystycznych prawdziwego chrystianizmu. Uczeń Jakub napisał do chrześcijan: „Forma oddawania czci, która jest czysta i nieskalana z punktu widzenia naszego Boga i Ojca, polega na tym: opiekować się sierotami i wdowami w ich ucisku oraz zachowywać siebie nie splamionym przez świat” (Jak 1:27).

Grecki odpowiednik słowa „sierota” (orfanòs) występuje w sensie przenośnym w Jana 14:18 i tłumaczony jest także na: „opuszczeni” (AS), „osieroceni” (NŚ), ‛sami jak sieroty’ (Wp).