Słowo Jehowy jest żywe
Ciekawe myśli z Księgi Kapłańskiej
MINĄŁ niecały rok od wyzwolenia Izraelitów z niewoli egipskiej. Ten świeżo zorganizowany naród zmierza teraz ku Kanaanowi. Jehowa postanowił, że Jego święty lud zamieszka właśnie w tej krainie. Jednakże ze względu na zdeprawowane praktyki religijne i styl życia Kananejczyków prawdziwy Bóg daje członkom zboru izraelskiego przepisy, które oddzielą ich jako godnych pełnienia służby dla Niego. Wymieniono je w biblijnej Księdze Kapłańskiej. Została ona spisana przez proroka Mojżesza na pustkowiu Synaj prawdopodobnie w 1512 roku p.n.e. i obejmuje okres nie dłuższy niż jeden miesiąc księżycowy (Wyjścia 40:17; Liczb 1:1-3). Jehowa wielokrotnie nakazuje w niej swym sługom, by byli święci (Kapłańska 11:44; 19:2; 20:7, 26).
Świadkowie Jehowy nie podlegają obecnie Prawu, które Bóg przekazał przez Mojżesza. Przestało ono obowiązywać z chwilą śmierci Jezusa Chrystusa (Rzymian 6:14; Efezjan 2:11-16). Jednakże znajomość przepisów z Księgi Kapłańskiej jest pożyteczna, gdyż pomaga zrozumieć, na czym polega właściwy sposób wielbienia naszego Boga, Jehowy.
ŚWIĘTE OFIARY I DANINY — OBOWIĄZKOWE I DOBROWOLNE
Niektóre z wymienionych w Prawie ofiar i danin były dobrowolne, inne zaś obowiązkowe. Do tych pierwszych należało na przykład całopalenie. Ofiarę tę w całości przeznaczano dla Boga. Podobnie Jezus Chrystus chętnie i całkowicie oddał siebie na okup. Natomiast dobrowolną ofiarę współuczestnictwa dzielono. Część składano na ołtarzu dla Boga, część spożywał kapłan, a część przypadała ofiarodawcy. Podobnym posiłkiem współuczestnictwa jest dla namaszczonych chrześcijan Pamiątka śmierci Chrystusa (1 Koryntian 10:16-22).
Z kolei zarówno dary ofiarne za grzech, jak i za przewinienie były obowiązkowe. Te pierwsze stanowiły przebłaganie za grzechy popełnione nieumyślnie, przez pomyłkę. Drugie miały być zadośćuczynieniem za naruszenie czyichś praw lub prośbą o przywrócenie skruszonemu grzesznikowi pewnych uprawnień, a czasem służyły jednocześnie obu tym celom. Izraelici składali też ofiary zbożowe, będące wyrazem wdzięczności za szczodrość Jehowy. Wszystko to ma dla nas dzisiaj wielkie znaczenie, ponieważ ofiary przewidziane w przymierzu Prawa kierowały uwagę na Jezusa Chrystusa i okup za grzechy lub wynikające z tego korzyści (Hebrajczyków 8:3-6; 9:9-14; 10:5-10).
Odpowiedzi na pytania biblijne:
2:11, 12 — Dlaczego „ofiara ogniowa” z miodu była dla Jehowy nie do przyjęcia? Nie może tu chodzić o miód pszczeli. Chociaż „miód”, o którym mowa w tym fragmencie, nie nadawał się na „ofiarę ogniową”, był uwzględniany przy składaniu „pierwocin (...) plonu pola” (2 Kronik 31:5). Był to najwidoczniej gęsty sok lub syrop owocowy. Taki miód mógł sfermentować i dlatego nie wolno go było składać w ofierze na ołtarzu.
2:13 — Dlaczego z „każdym darem ofiarnym” należało złożyć sól? Nie chodziło o poprawienie smaku składanych ofiar. Na całym świecie soli używa się jako konserwantu. Składano ją z ofiarami prawdopodobnie dlatego, że symbolizuje wolność od skażenia i zepsucia.
Czego się możemy nauczyć:
3:17. Tłuszcz uznawano za najlepszy i najwartościowszy, toteż zakaz spożywania go miał uświadamiać Izraelitom, że najwyborniejsza część należy się Jehowie (Rodzaju 45:18). Przypomina to nam, że powinniśmy oddawać Jehowie to, co mamy najlepszego (Przysłów 3:9, 10; Kolosan 3:23, 24).
7:26, 27. Izraelitom nie wolno było spożywać krwi. Z Bożego punktu widzenia krew symbolizuje życie. „Dusza [życie] ciała jest we krwi” — czytamy w Księdze Kapłańskiej 17:11. Zakaz spożywania krwi dotyczy również prawdziwych czcicieli Boga w naszych czasach (Dzieje 15:28, 29).
USTANOWIENIE ŚWIĘTEGO KAPŁAŃSTWA
Na czyich barkach spoczęły obowiązki związane ze składaniem ofiar i darów ofiarnych? Powierzono je kapłanom. Zgodnie z poleceniem Boga Mojżesz wprowadził Aarona na urząd arcykapłana, któremu jako kapłani mieli podlegać jego czterej synowie. Cała uroczystość trwała najwyraźniej siedem dni, a ósmego dnia kapłani zaczęli pełnić swą służbę.
Odpowiedzi na pytania biblijne:
9:9 — Co znaczyło wylanie krwi u podstawy ołtarza oraz posmarowanie nią jego rogów? Czynności te symbolizowały, że Jehowa uznawał przebłagalną wartość krwi, która odgrywała kluczową rolę w postanowieniu co do odpuszczenia grzechów. Apostoł Paweł napisał: „Według Prawa niemal wszystko zostaje oczyszczone krwią, a bez wylania krwi nie następuje przebaczenie” (Hebrajczyków 9:22).
10:1, 2 — Na czym mógł polegać grzech Nadaba i Abihu, synów Aarona? Wkrótce po tym, jak Nadab i Abihu dopuścili się nadużyć w służbie kapłańskiej, Jehowa zabronił kapłanom podczas usługiwania w przybytku pić wino lub „odurzający napój” (Kapłańska 10:9). Może to oznaczać, że ci dwaj synowie Aarona byli pod wpływem alkoholu. Jednakże rzeczywistym powodem ich śmierci było ofiarowanie „niedozwolonego ognia, czego on [Jehowa] im nie polecił”.
Czego się możemy nauczyć:
10:1, 2. Słudzy Jehowy, na których spoczywa pewna odpowiedzialność, muszą ściśle stosować się do wymagań Bożych. Gdy wypełniają otrzymane zadania, powinni też wystrzegać się zuchwalstwa.
10:9. Nałożonych przez Boga obowiązków nie wolno wykonywać, będąc pod wpływem alkoholu.
ŚWIĘTE WIELBIENIE BOGA WYMAGA CZYSTOŚCI
Przepisy dotyczące zwierząt czystych i nieczystych przynosiły Izraelitom dwojakiego rodzaju korzyści. Chroniły ich przed infekcjami i jeszcze wyraźniej oddzielały od okolicznych narodów. Inne prawa dotyczyły nieczystości zwłok czy oczyszczenia kobiety po porodzie. Podano też procedurę postępowania w razie trądu oraz przepisy co do nieczystości związanej z wyciekami z męskich i żeńskich narządów płciowych. Poszczególnymi przypadkami osób nieczystych mieli zajmować się kapłani.
Odpowiedzi na pytania biblijne:
12:2, 5 — Dlaczego kobieta po porodzie była „nieczysta”? Narządy rozrodcze zostały stworzone w celu przekazywania doskonałego życia ludzkiego. Jednakże wskutek odziedziczonego grzechu człowiek od urodzenia jest obarczony niedoskonałością, grzeszny. Przypominały o tym przejściowe okresy „nieczystości” związanej z porodem oraz na przykład menstruacją czy wypływem nasienia (Kapłańska 15:16-24; Psalm 51:5; Rzymian 5:12). Tak więc przepisy dotyczące oczyszczenia pomagały Izraelitom zrozumieć, jak bardzo potrzebują ofiary okupu uwalniającej od grzechu i umożliwiającej powrót do doskonałości. Dzięki temu Prawo stało się ich „wychowawcą prowadzącym do Chrystusa” (Galatów 3:24).
15:16-18 — Czym jest wspomniany w tych wersetach „wypływ nasienia”? Najwyraźniej chodzi o zmazę nocną, a także współżycie małżeńskie.
Czego się możemy nauczyć:
11:45. Jehowa Bóg jest święty i oczekuje tego samego od swych sług. Należy zabiegać o świętość oraz dbać o czystość fizyczną i duchową (2 Koryntian 7:1; 1 Piotra 1:15, 16).
12:8. Jehowa pozwolił biednym przynosić na ofiarę ptaki zamiast droższych owiec. Okazuje zatem względy ubogim.
ZACHOWYWANIE ŚWIĘTOŚCI
Najważniejsze ofiary za grzechy składano podczas dorocznego Dnia Przebłagania. Za kapłanów i plemię Lewiego ofiarowywano byka, za pozostałe plemiona — kozła. Nad drugim kozłem, którego potem wypędzano na pustkowie, wymieniano wszystkie przewinienia ludu. Obydwa kozły uznawano za jeden dar ofiarny za grzech. Wszystko to wskazywało na Jezusa, który miał zostać złożony w ofierze i niejako zabrać ze sobą grzechy ludzkości.
Przepisy regulujące na przykład sprawę spożywania mięsa uświadamiają nam rolę świętości w wielbieniu Jehowy. Kapłani musieli pozostać święci. Trzy doroczne święta stanowiły sposobność do radowania się i dziękowania Stwórcy. Jehowa dał swemu ludowi prawa dotyczące właściwego używania Jego imienia, przestrzegania sabatów i Jubileuszu, traktowania ubogich oraz postępowania z niewolnikami. Błogosławieństwa, jakie niesie posłuszeństwo wobec Boga, przeciwstawiono przekleństwom wynikającym z buntu. Omawiany fragment zawiera również przepisy co do pierworodnych zwierząt, oddawania dziesięciny jako „czegoś świętego dla Jehowy”, składania ślubów i określania szacunkowej wartości.
Odpowiedzi na pytania biblijne:
16:29 — Jak Izraelici mieli „trapić swe dusze”? Stosując się podczas Dnia Przebłagania do wskazówek z tego wersetu, Żydzi pokazywali, że zależy im na przebaczeniu grzechów. Dowodem tego, iż pamiętają o swych przewinieniach, było zachowywanie postu. Zatem wspomniane ‛trapienie dusz’ najprawdopodobniej polegało na powstrzymywaniu się od jedzenia.
19:27 — Co oznaczał zakaz ‛ścinania włosów dookoła głowy’ i ‛niszczenia skraju brody’? Chodziło najwyraźniej o to, żeby Żydzi nie ścinali włosów i nie przystrzygali brody w sposób przypominający jakieś pogańskie praktyki (Jeremiasza 9:25, 26; 25:23; 49:32). Jednak zakaz ten nie oznaczał, jakoby Izraelici w ogóle nie mogli przycinać brody i wąsów (2 Samuela 19:24).
25:35-37 — Czy Izraelici nigdy nie mogli pobierać odsetek? Jeżeli ktoś pożyczał pieniądze, by robić interesy, to wierzyciel mógł się domagać odsetek. Jednakże Prawo zabraniało pobierania odsetek od kwot pożyczanych w celu wsparcia kogoś, kto popadł w ubóstwo. Nie wolno było żerować na cudzym nieszczęściu (Wyjścia 22:25).
26:19 — Jak niebiosa miały stać się niczym ‛żelazo, a ziemia jak miedź’? Zapowiedziano tu, że z powodu braku deszczu niebo nad Kanaanem będzie przypominać twarde, lite żelazo, a ziemia nabierze metalicznego, miedzianego połysku.
26:26 — Co oznaczała zapowiedź, że ‛dziesięć kobiet będzie piec chleb w jednym piecu’? W normalnych warunkach każda kobieta potrzebowała własnego pieca do robienia domowych wypieków. Wspomniana wypowiedź opisuje tak wielki niedobór żywności, że jeden piec miał wystarczać dziesięciu kobietom. Było to następstwo niedochowania świętości.
Czego się możemy nauczyć:
20:9. Nienawistne i agresywne nastawienie jest w oczach Jehowy równie złe, jak morderstwo. Dlatego ustanowił On taką samą karę za znieważenie rodziców, jak za ich zamordowanie. Czyż to nie powinno skłaniać nas do okazywania współwyznawcom miłości? (1 Jana 3:14, 15).
22:32; 24:10-16, 23. Nie wolno znieważać imienia Jehowy. Przeciwnie, musimy je wysławiać i modlić się o jego uświęcenie (Psalm 7:17; Mateusza 6:9).
JAK KSIĘGA KAPŁAŃSKA WPŁYWA NA NASZ SPOSÓB WIELBIENIA BOGA
Prawo Mojżeszowe nie obowiązuje dzisiejszych Świadków Jehowy (Galatów 3:23-25). Księga Kapłańska ma jednak wpływ na nasz sposób wielbienia Boga, pozwala bowiem lepiej zrozumieć Jego pogląd na różne sprawy.
Czytając każdego tygodnia Biblię w ramach przygotowań do zajęć teokratycznej szkoły służby kaznodziejskiej, z pewnością nabierzesz jeszcze mocniejszego przekonania, że Jehowa wymaga od swoich sług świętości. Lektura Księgi Kapłańskiej pobudzi cię też do dawania Najwyższemu tego, co najlepsze, i do zabiegania o świętość ku Jego chwale.
[Ilustracja na stronie 21]
Ofiary nakazane w Prawie kierowały uwagę na Jezusa Chrystusa i na złożoną przez niego ofiarę okupu
[Ilustracja na stronie 22]
Święto Przaśników było niezmiernie radosnym wydarzeniem
[Ilustracja na stronie 23]
Doroczne święta, takie jak Święto Szałasów, stanowiły sposobność do okazywania wdzięczności Jehowie