DOM OJCA

Hebrajskie wyrażenie bet ʼaw (lm. bet ʼawòt) może się odnosić do: 1) miejsca zamieszkania (Pwt 22:21); 2) domowników czyjegoś ojca w miejscu jego zamieszkania (Rdz 31:30; 38:11); 3) samych domowników, nawet znajdujących się z dala od rodzinnego domu (Rdz 46:31; Sdz 9:18). Bywa tłumaczone na „dom ojca”, „ród”, „dom rodowy” lub „dom patriarchalny”, który niekiedy obejmuje kilka rodzin. Na przykład w czasie spisu Izraelitów na pustkowiu dom patriarchalny Kehata składał się z czterech rodzin (Lb 3:19, 30; zob. też Wj 6:14; Lb 26:20-22; Joz 7:17). Kilka domów patriarchalnych tworzyło plemię (np. plemię Lewiego składało się z domów patriarchalnych Gerszona, Kehata i Merariego).

Określeń „dom patriarchalny”, „dom ojca” czy „dom naszego ojca” używano jednak również w szerszym znaczeniu (zob. Lb 17:2, 6, gdzie wyrażenie „dom patriarchalny” odnosi się do plemienia).

Wraz ze wzrostem liczby ludności Izraela i zasiedlaniem kolejnych części Ziemi Obiecanej przybywało też domów patriarchalnych. Dawid zorganizował kapłanów w 24 oddziały według domów patriarchalnych: 16 oddziałów tworzyli potomkowie Eleazara, a 8 potomkowie Itamara. Dwudziestu czterech naczelników tych oddziałów nazywano „głowami ich domów patriarchalnych” (1Kn 24:4-6). Pozostałym Lewitom przydzielono obowiązki przez losowanie, bez uwzględniania starszeństwa głów ich domów patriarchalnych (1Kn 24:20-31).

Każdy izraelski dom patriarchalny miał swego dziedzicznego naczelnika, który reprezentował dany dom w sprawach urzędowych i sądowniczych (Neh 7:70, 71; 11:13). Za dni Jozjasza podczas obchodów Paschy w Jerozolimie lud najwyraźniej wchodził na dziedziniec świątyni według domów patriarchalnych, by złożyć ofiary. Odbierały je oddziały Lewitów, również zorganizowane według swych domów patriarchalnych (2Kn 35:4, 5, 12).

Jezus Chrystus obiecał swym naśladowcom, że idzie przygotować im miejsce w ‛domu swego Ojca’, czyli w niebiańskiej siedzibie Jehowy (Jn 14:2; zob. RODZINA).