Odważnie chodź drogami Jehowy

„Szczęśliwy jest każdy, kto się boi Jehowy, kto chodzi jego drogami” (PSALM 128:1, NW).

 1, 2. Jaką pomocą są dla nas zanotowane w Biblii słowa i czyny dawnych świadków na rzecz Jehowy?

ŚWIĘTE Słowo Jehowy zawiera mnóstwo doniesień o próbach i radościach, które przeżywali lojalni słudzy Boży. Na kartach tej Księgi opisano na przykład niecodzienne przeżycia Noego, Abrahama, Sary, Jozuego, Debory, Baraka i Dawida. Wszyscy oni byli zwykłymi ludźmi, lecz wyróżniali się czymś szczególnym. Pokładali wiarę w Bogu oraz odważnie chodzili Jego drogami.

² Ponieważ my także staramy się kroczyć drogami Bożymi, więc słowa i czyny dawnych świadków na rzecz Jehowy mogą stać się dla nas zachętą. A jeśli będziemy przejawiać głęboki szacunek dla Boga i zdrową bojaźń przed wywołaniem Jego niezadowolenia, zaznamy szczęścia — mimo że życie przynosi nam różne próby. Natchniony psalmista śpiewał bowiem: „Szczęśliwy jest każdy, kto się boi Jehowy, kto chodzi jego drogami” (Psalm 128:1, NW).

Co to jest odwaga

 3. Co to jest odwaga?

³ Aby chodzić drogami Jehowy, musimy odznaczać się odwagą. Pismo Święte wręcz nakazuje ludowi Bożemu przejawiać ten przymiot. Na przykład psalmista Dawid nawoływał w pieśni: „Bądźcie odważni i niech serce wasze będzie mocne, wszyscy wy, którzy wyczekujecie Jehowy” (Psalm 31:24, NW [31:25, Bw]). Odwaga to „śmiała, świadoma postawa wobec niebezpieczeństwa, (...) siła moralna” (Słownik języka polskiego pod redakcją M. Szymczaka). Człowiek odważny jest silny, śmiały, mężny. Jehowa dodaje odwagi swym sługom, co wyraźnie wynika ze słów apostoła Pawła skierowanych do jego współpracownika Tymoteusza: „Nie dał nam Bóg ducha bojaźni, ale mocy i miłości, i trzeźwego myślenia” (2 Tymoteusza 1:7, BT).

 4. Jaki jest jeden ze sposobów nabierania odwagi?

⁴ Chcąc nabrać odwagi pochodzącej od Jehowy, trzeba między innymi analizować z modlitwą Jego Słowo, Biblię. W Piśmie Świętym znajduje się wiele doniesień pomagających rozwinąć w sobie ten przymiot. Wobec tego zwróćmy najpierw uwagę na Pisma Hebrajskie i przekonajmy się, czego można się nauczyć od przedstawionych tam postaci, które odważnie chodziły drogami Jehowy.

Odważne oznajmianie orędzia Bożego

 5. Jaką korzyść odnoszą dzisiejsi słudzy Jehowy z odwagi Henocha?

⁵ Odwaga Henocha może pomóc dzisiejszym sługom Jehowy śmiało zwiastować orędzie Boże. Przed narodzinami Henocha „zaczęto wzywać imienia Jahwe”. Zdaniem niektórych biblistów „zaczęto bluźnierczo wzywać” tego imienia (Rodzaju [1 Mojżeszowa] 4:25, 26, BT; 5:3, 6). Niewykluczone, iż imieniem Bożym nazywano ludzi czy nawet bożki. Tak więc w roku 3404 p.n.e., gdy narodził się Henoch, religia fałszywa przeżywała rozkwit. Wydaje się, że w owych czasach jedynie on „chodził z Bogiem”, postępując w sposób sprawiedliwy, zgodnie z prawdą objawioną przez Jehowę (1 Mojżeszowa 5:18, 24).

 6. (a) Jakie dobitne orędzie obwieszczał Henoch? (b) O czym możemy być przekonani?

⁶ Henoch odważnie przekazywał orędzie Boże, najprawdopodobniej przez głoszenie go drugim (Hebrajczyków 11:5; porównaj 2 Piotra 2:5). „Oto przyszedł Jehowa ze swymi świętymi miriadami”, obwieszczał ten samotny świadek, „aby nad wszystkimi dokonać sądu i aby udowodnić wszystkim bezbożnym winę wszystkich ich bezbożnych uczynków, które bezbożnie popełniali, oraz wszystkich okropności, które przeciw niemu wypowiadali bezbożni grzesznicy” (Judy 14, 15, NW). Oznajmiając orzeczenie potępiające bezbożnych, Henoch nie obawiał się używać imienia Bożego. Jehowa dodał mu odwagi do zwiastowania tego dobitnego orędzia i podobnie umacnia swych dzisiejszych Świadków, by w służbie kaznodziejskiej, w szkole czy w innych miejscach śmiało przedstawiali Jego słowa (porównaj Dzieje 4:29-31).

Odwaga w czasie próby

 7. Jaki przykład odwagi dał Noe?

⁷ Przykład Noego może nam dodać odwagi, by w czasie próby spełniać sprawiedliwe uczynki. Dając dowód odwagi i wiary, Noe usłuchał ostrzeżenia Bożego o powszechnym potopie i „zbudował (...) arkę dla ocalenia rodziny swojej”. Okazanym posłuszeństwem i sprawiedliwymi czynami potępił bezbożny świat i jego niegodziwe postępowanie oraz wykazał, że zasługuje on na zagładę (Hebrajczyków 11:7; 1 Mojżeszowa 6:13-22; 7:16). Rozmyślanie nad postawą Noego pomaga nowożytnym sługom Bożym odważnie spełniać sprawiedliwe uczynki, na przykład w chrześcijańskiej służbie kaznodziejskiej.

 8. (a) Z jakimi przeciwnościami stykał się Noe, gdy odważnie „ogłaszał sprawiedliwość”? (b) Co Jehowa dla nas uczyni, jeśli będziemy odważnymi głosicielami sprawiedliwości?

⁸ Jeżeli staramy się postępować w sposób sprawiedliwy, ale nie wiemy, jak się uporać z jakąś próbą, módlmy się o potrzebną do tego mądrość (Jakuba 1:5-8). Noe zachował w czasie próby lojalność, co wskazuje, że my także możemy w takich sytuacjach okazywać wierność i odwagę. Oparł się presji niegodziwego świata, zmaterializowanych aniołów oraz ich wynaturzonych potomków. Rzeczywiście z odwagą „ogłaszał sprawiedliwość” tamtemu „staremu światu”, zdążającemu ku zagładzie (2 Piotra 2:4, 5, BT; 1 Mojżeszowa 6:1-9). Ale chociaż śmiało obwieszczał ostrzeżenia Boże, ludzie mu współcześni „nie zwrócili na nic uwagi, dopóki nie nadszedł potop i nie zmiótł ich wszystkich” (Mateusza 24:36-39, NW). Dzisiaj także spotykają nas prześladowania, a większość odrzuca nasze biblijne orędzie, ale pamiętajmy: Jeśli wzorem Noego przejawiamy wiarę i jesteśmy odważnymi głosicielami sprawiedliwości, to podobnie jak on otrzymamy wsparcie od Jehowy.

Odwaga potrzebna do usłuchania Boga

 9, 10. W jaki sposób Abraham, Sara oraz Izaak wykazali się odwagą i posłuszeństwem?

⁹ Abraham — „przyjaciel Jehowy” — dał piękny przykład odważnego okazywania posłuszeństwa Bogu (Jakuba 2:23, NW). Aby usłuchać Jehowy i opuścić Ur Chaldejskie, miasto zapewniające wygodne życie, musiał przejawić wiarę i odwagę. Wierzył obietnicy Boga, że za jego pośrednictwem zjednają sobie błogosławieństwo „wszystkie plemiona ziemi” oraz że jego potomstwo obejmie w posiadanie pewien kraj (1 Mojżeszowa 12:1-9; 15:18-21). Dzięki wierze „osiedlił się jako cudzoziemiec w ziemi obiecanej” i wypatrywał „miasta mającego mocne [„realne”, NW] fundamenty” — niebiańskiego Królestwa Bożego, pod którego panowaniem zostanie wskrzeszony do życia na ziemi (Hebrajczyków 11:8-16).

¹⁰ Żona Abrahama, Sara, okazała wiarę i odwagę potrzebne do tego, by opuścić Ur, towarzyszyć mężowi w podróży do obcego kraju i znieść wszelkie trudności, które ich tam czekały. A jakże wspaniale została nagrodzona za swą odwagę i posłuszeństwo wobec Boga! Chociaż wcześniej była niepłodna i mając już około 90 lat, „przekroczyła granicę wieku”, mogła ‛począć nasienie, ponieważ za wiernego uważała Boga, który to obiecał’. W stosownym czasie urodziła Izaaka (Hebrajczyków 11:11, 12, NW; 1 Mojżeszowa 17:15-17; 18:11; 21:1-7). Po latach Abraham odważnie usłuchał Boga i „przyniósł [Izaaka] na ofiarę”. Powstrzymany przez anioła, patriarcha otrzymał swego odważnego i posłusznego syna, „mówiąc obrazowo”, spośród umarłych. W ten sposób obaj ukazali proroczo, jak Jehowa Bóg dostarczy na okup swojego Syna, Jezusa Chrystusa, aby wierzący w niego mogli uzyskać życie wieczne (Hebrajczyków 11:17-19; 1 Mojżeszowa 22:1-19; Jana 3:16). Posłuszeństwo i odwaga Abrahama, Sary oraz Izaaka niewątpliwie powinny nas skłaniać do tego, by słuchać Jehowy i zawsze spełniać Jego wolę.

Odważne opowiedzenie się po stronie ludu Bożego

11, 12. (a) Jak Mojżesz okazał odwagę w związku z ludem Jehowy? (b) Jakie pytanie można zadać, pamiętając o odwadze Mojżesza?

¹¹ Mojżesz odważnie stanął po stronie uciskanego ludu Bożego. W XVI wieku p.n.e. odwagą wykazali się rodzice Mojżesza. Nie lękając się rozkazu władcy, by zabijać nowo narodzonych chłopców hebrajskich, ukryli Mojżesza i umieścili go w koszyku wśród trzciny przy brzegu Nilu. Znalazła go tam córka faraona i wychowała jako własnego syna, ale wcześniej odebrał on w domu rodzinnym szkolenie pod względem duchowym. Będąc domownikiem faraona, Mojżesz ‛został wdrożony we wszelką mądrość Egipcjan’ i stał się „dzielny tak w słowach, jak i w czynach”, rozwinął bowiem swoje zdolności umysłowe i fizyczne (Dzieje 7:20-22; 2 Mojżeszowa 2:1-10; 6:20).

¹² Chociaż w domu władcy żył w dobrobycie, Mojżesz odważnie opowiedział się po stronie czcicieli Jehowy, którzy w owym czasie byli niewolnikami Egipcjan. Stając w obronie Izraelity, zabił Egipcjanina, po czym uciekł do ziemi Midianitów (2 Mojżeszowa 2:11-15). Jakieś 40 lat później Bóg posłużył się nim do wyprowadzenia Izraelitów z niewoli. Mojżesz więc „opuścił Egipt, nie uląkłszy się gniewu królewskiego”, mimo iż za przemawianie w imieniu Jehowy na rzecz Izraelitów groziła mu śmierć. Postępował tak, jak gdyby widział ‛Niewidzialnego’, to znaczy Jehowę Boga (Hebrajczyków 11:23-29; 2 Mojżeszowa 10:28). Czy masz taką wiarę i odwagę, by przylgnąć do Jehowy i Jego ludu pomimo trudności i prześladowań?

Odwaga, by ‛iść wiernie za Jehową’

13. Jaki przykład odwagi dali Jozue i Kaleb?

¹³ Odważny Jozue i Kaleb dali dowód, że my także możemy chodzić drogami Bożymi. Obaj ci mężowie rzeczywiście „szli wiernie za Jahwe” (Liczb [4 Mojżeszowa] 32:12, Bp). Jozue i Kaleb należeli do 12 zwiadowców wysłanych do Ziemi Obiecanej. Dziesięciu odwodziło Izraelitów od wkroczenia do Kanaanu, gdyż przestraszyli się jego mieszkańców. Natomiast Jozue i Kaleb odważnie oznajmili: „Jeśli nam Jahwe sprzyja, to nas wprowadzi do tego kraju i da nam ten kraj, który prawdziwie opływa w mleko i miód. Tylko nie buntujcie się przeciwko Jahwe. Nie bójcie się też ludu tego kraju, gdyż ich pochłoniemy. Obrona od niego odstąpi, a z nami jest przecież Jahwe. Zatem nie bójcie się ich!” (Liczb 14:8, 9, BT). Wskutek braku wiary i odwagi owo pokolenie Izraelitów nigdy nie znalazło się w Ziemi Obiecanej. Ale Jozue i Kaleb weszli do niej razem z nową generacją.

14, 15. (a) Czego doświadczyli Izraelici oraz Jozue, gdy stosował się on do słów zapisanych w Księdze Jozuego 1:7, 8? (b) Jaką naukę dotyczącą odwagi można wyciągnąć z przeżyć Jozuego i Kaleba?

¹⁴ Bóg oświadczył Jozuemu: „Bądź mężny [„odważny”, NW] i mocny, przestrzegając wypełniania całego Prawa, które nakazał ci Mojżesz, sługa mój. Nie odstępuj od niego ani w prawo, ani w lewo, aby się okazała twoja roztropność we wszystkich przedsięwzięciach. Niech ta Księga Prawa będzie zawsze na twych ustach: rozważaj ją w dzień i w nocy, abyś ściśle spełniał wszystko, co w niej jest napisane, bo tylko wtedy powiedzie ci się i okaże się twoja roztropność” (Jozuego 1:7, 8, BT).

¹⁵ Ponieważ Jozue stosował się do tych słów, Izraelici zdobyli Jerycho i inne miasta. Bóg nawet zatrzymał słońce, aby świeciło tak długo, aż Izrael zwycięży pod Gibeonem (Jozuego 10:6-14). Kiedy pojawiło się niebezpieczeństwo ze strony połączonych sił wrogów, ‛licznych jak piasek na brzegu morskim’, Jozue działał odważnie, a Bóg jeszcze raz dał zwycięstwo Izraelowi (Jozuego 11:1-9). Chociaż jesteśmy niedoskonali, możemy podobnie jak Jozue i Kaleb iść wiernie za Jehową, a Bóg doda nam odwagi potrzebnej do chodzenia Jego drogami.

Odważne poleganie na Bogu

16. W jaki sposób okazali odwagę Debora, Barak i Jael?

¹⁶ Odważne poleganie na Bogu zostaje nagrodzone, o czym świadczą wydarzenia z czasów, gdy w Izraelu rządzili sędziowie (Rut 1:1). Taką odwagą połączoną z poleganiem na Bogu odznaczali się sędzia Barak i prorokini Debora. Po 20 latach rządów Jabina, króla kananejskiego, który ciemiężył Izraelitów, Jehowa pobudził Deborę, by nakłoniła Baraka do zgromadzenia 10 tysięcy mężów na górze Tabor. Dowódca wojsk Jabina, Sysera, pośpieszył do doliny potoku Kiszon, przekonany, że na płaskim terenie wojownicy izraelscy łatwo ulegną jego armii, uzbrojonej w 900 rydwanów bojowych z żelaznymi kosami przy kołach. Kiedy Izraelici maszerowali ku dolinie, Bóg stanął po ich stronie — błyskawicznie wzbierające wody zamieniły pole bitwy w trzęsawisko, w którym ugrzęzły rydwany wroga. Żołnierze Baraka zwyciężyli, tak iż „padło całe wojsko Sysery od miecza”. Sam Sysera uciekł do namiotu Jael, ale gdy zasnął, ona zdobyła się na odwagę i go zabiła, wbijając mu w skroń palik od namiotu. Zgodnie z proroczymi słowami Debory, wypowiedzianymi do Baraka, „sława” za to zwycięstwo przypadła kobiecie. Ponieważ Debora, Barak i Jael odważnie polegali na Bogu, Izrael „żył w spokoju (...) przez lat czterdzieści” (Sędziów 4:1-22; 5:31, BT).

17. Jaki przykład odważnego polegania na Jehowie dał sędzia Gedeon?

¹⁷ Kiedy naród izraelski został podbity przez Midianitów i inne ludy, odwagą i poleganiem na Jehowie Bogu wykazał się sędzia Gedeon. Wprawdzie najeźdźcy mieli przewagę liczebną — było ich 135 tysięcy — ale mimo to 32 tysiące wojowników izraelskich mogłoby przypisać zwycięstwo swojej waleczności, a nie Bogu. Wobec tego na polecenie Jehowy Gedeon zredukował swą armię do trzech grup po 100 mężów (Sędziów 7:1-7, 16; 8:10). Owych 300 mężczyzn, z których każdy miał róg i dzban na wodę, a w nim pochodnię, okrążyło w nocy obóz Midianitów. Na dany sygnał zadęli w rogi, rozbili dzbany, wysoko unieśli zapalone pochodnie i wydali okrzyk: „Miecz Jehowy i Gedeona!” (Sędziów 7:20, NW). Przerażeni Midianici zaczęli uciekać i zostali pokonani. Wydarzenia takie powinny nas upewniać, że również dzisiaj odważne poleganie na Bogu spotka się z nagrodą.

Odwaga potrzebna do okazywania szacunku Jehowie i popierania czystego wielbienia

18. Czego odważnie dokonał Dawid, gdy powalił Goliata?

¹⁸ Wiele przykładów biblijnych dodaje odwagi do przysparzania szacunku Jehowie i popierania czystego wielbienia. Młody Dawid, który mężnie bronił owiec swego ojca, dał dowód odwagi, gdy wystąpił przeciwko filistyńskiemu olbrzymowi Goliatowi. Oświadczył mu: „Ty przychodzisz do mnie z mieczem i włócznią, i oszczepem, ale ja przychodzę do ciebie w imieniu Jehowy Zastępów, Boga szeregów bojowych Izraela, któremuś urągał. Dzisiaj Jehowa wyda cię w moją rękę i niechybnie cię powalę, i odejmę ci głowę; (...) i dowiedzą się ludzie całej ziemi, że istnieje Bóg izraelski. Dowie się również całe to zgromadzenie, że Jehowa nie wybawia ani mieczem, ani włócznią, gdyż bitwa należy do Jehowy” (1 Samuela 17:32-37, 45-47, NW). Z pomocą Bożą Dawid odważnie przysporzył Jehowie szacunku i powalił Goliata, co w ogromnym stopniu przyczyniło się do zażegnania niebezpieczeństwa, które dla czystego wielbienia stanowili Filistyni.

19. Do realizacji jakiego przedsięwzięcia potrzebna była odwaga Salomonowi i jak można naśladować jego postawę w naszych czasach?

¹⁹ Kiedy syn króla Dawida Salomon miał przystąpić do budowy świątyni Bożej, jego sędziwy ojciec usilnie go zachęcał: „Bądź odważny i silny i działaj. Nie bój się ani nie trwóż, gdyż Jehowa Bóg, mój Bóg, jest z tobą. On nie porzuci cię ani nie opuści, aż wszelkie prace związane ze służbą w domu Jehowy zostaną ukończone” (1 Kronik 28:20, NW). Salomon podjął odważne działania i pomyślnie ukończył budowę świątyni. Jeżeli dzisiaj jakieś teokratyczne przedsięwzięcie budowlane zdaje się być bardzo trudnym zadaniem, pamiętajmy o słowach Dawida: „Bądź odważny i silny i działaj”. Jakiż to wspaniały sposób przysparzania szacunku Jehowie i popierania czystego wielbienia!

20. Do czego nabrał odwagi król Asa?

²⁰ Także król Asa pragnął przysparzać szacunku Jehowie i popierać czyste wielbienie, toteż oczyścił Judę z bałwanów i z mężczyzn uprawiających nierząd świątynny. Ponadto pozbawił zaszczytnej funkcji swą babkę, która dopuściła się odstępstwa, oraz spalił jej „obrzydliwego bałwana” (1 Królewska 15:11-13). Asa faktycznie „nabrał otuchy [„odwagi”, NW] i usunął obrzydliwości z całej ziemi Judy i Beniamina oraz miast, które zdobył na górze Efraima, i odnowił ołtarz Jahwe, który znajdował się przed przedsionkiem Jahwe” (2 Kronik 15:8, BT). Czy ty również odważnie dajesz odpór odstępstwu i przyczyniasz się do rozwoju czystego wielbienia? Czy popierasz sprawy Królestwa swoim mieniem? Czy starasz się przysparzać szacunku Jehowie przez regularne obwieszczanie dobrej nowiny jako Jego Świadek?

21. (a) W jaki sposób pomagają nam doniesienia o ludziach, którzy zachowywali prawość w czasach przedchrześcijańskich? (b) Co zostanie omówione w następnym artykule?

²¹ Jakże jesteśmy wdzięczni, że Bóg utrwalił w Piśmie Świętym relacje ukazujące odwagę ludzi, którzy w czasach przedchrześcijańskich zachowywali prawość! Te piękne wzory niewątpliwie pomagają pełnić świętą służbę z odwagą, nabożnym szacunkiem i bojaźnią (Hebrajczyków 12:28). Ale również Chrześcijańskie Pisma Greckie zawierają przykłady czynów podyktowanych zbożną odwagą. Jak niektóre z tych doniesień mogą nam pomóc odważnie chodzić drogami Jehowy?

Jak byś odpowiedział?

◻ Co to jest odwaga?

◻ Jak Henoch i Noe przejawiali odwagę?

◻ Jak odwaga uwidoczniła się w postępowaniu Abrahama, Sary oraz Izaaka?

◻ Jakie przykłady odwagi dali Mojżesz, Jozue i Kaleb?

◻ Jak inni wykazali, że odważnie polegają na Bogu?

[Ilustracja na stronie 15]

Gedeon i jego nieliczny zastęp odważnie polegali na Jehowie