KIBROT-HATTAAWA

(„groby pożądania”).

Miejsce na pustkowiu, gdzie obozowali Izraelici i gdzie mieszany tłum dał wyraz samolubnemu pragnieniu, uskarżając się na brak pożywienia, jakie było w Egipcie (Lb 11:4; 33:16, 17; Pwt 9:22). Kibrot-Hattaawa jest z reguły identyfikowane z Ruajs al-Abaridż, leżącym w połowie drogi między Chacerot a Dżabal Musa, tradycyjnie utożsamianą z Synajem. To tu Jehowa za sprawą cudu zesłał tyle przepiórek, że mogło ich wystarczyć na miesiąc dla całego obozu (Lb 11:19, 20, 31). Ale ludzie byli tak zachłanni, że ten, „kto nazbierał najmniej, zebrał dziesięć chomerów” (2200 l). Jak czytamy w sprawozdaniu, gdy „mięso było jeszcze między ich zębami, jeszcze nie przeżute, (...) Jehowa zaczął uśmiercać lud, urządzając bardzo wielką rzeź”. Być może nie chodziło o to, że w tym momencie dosłownie przeżuwali mięso, ale że jeszcze nie zdążyli „spożyć” (Bw, Kr) całego zapasu, ponieważ hebrajskie słowo przetłumaczone tu na „przeżuć” zasadniczo znaczy „odciąć”. Gdy pogrzebano uśmierconych, miejscu temu nadano nazwę Kibrot-Hattaawa (Lb 11:32-35).