KOZICA

(hebr. zémer).

Zwierzę z rodziny krętorogich podobne do kozy; ma charakterystyczne hakowato zagięte rogi i słynie ze zwinnego i pewnego poruszania się nawet w wysokich górach. Dorosły samiec osiąga 80 cm wysokości w kłębie i może ważyć ponad 30 kg. Latem kozice mają płową sierść, która na zimę ciemnieje. W Prawie Mojżeszowym wymieniono je wśród zwierząt nadających się na pokarm (Pwt 14:5).

Nie ma pewności, jakie dokładnie zwierzę określa hebrajski wyraz zémer; bywa on tłumaczony różnie: „kozica” (BT, BWP, NŚ), „dzika koza” (Bp), „sarna” (Bw), „kózka skalna” (Bg), a nawet „żyrafa” (Wk). Hebrajski rdzeń, od którego pochodzi słowo zémer, może być spokrewniony z arabskim określeniem zamara („skakać; uciekać”), co wskazywałoby na skoczne, płochliwe zwierzę podobne do gazeli. Niektórzy zoolodzy twierdzą, że kozica (Rupicapra rupicapra) nigdy nie występowała na terenie Palestyny. Warto jednak zauważyć, że w Karpatach i na Kaukazie spotyka się lokalne odmiany kozic, możliwe więc, że kiedyś jakaś odmiana zamieszkiwała też góry Libanu.

W Powtórzonego Prawa 14:4, 5, gdzie wymieniono zwierzęta nadające się na pokarm, hebrajskie określenie ʼakkò oddano jako „koziorożec” (Bp, BT, BWP, NŚ). Zdaniem wielu uczonych odnosi się ono do tego samego zwierzęcia, co jeʽelím, czyli do koziorożca nubijskiego.