„Rzeczy objawione należą do nas”

„Rzeczy ukryte należą do Jehowy, naszego Boga, ale rzeczy objawione należą do nas” (Powt. Pr. 29:29).

 1, 2. (a) Dlaczego ludzkość pilnie potrzebuje objawień od Jehowy? (b) Jaki powinien być nasz stosunek do wiadomości, które nam udostępnia Jehowa?

GDYBY ktoś znalazł się na terenie zaminowanym i miał mapę z zaznaczonym przejściem pomiędzy minami, z całą pewnością starannie by ją studiował i uwzględniał wszystkie jej wskazania. Albo pomyśl, czytelniku, o kimś, kto wpadł w nieuleczalną chorobę. Czy potrafisz sobie wyobrazić, z jakim głębokim zainteresowaniem śledzi wszelkie najnowsze odkrycia z dziedziny medycyny, które dają nadzieję na ewentualne wyzdrowienie? Smutne to, ale prawdziwe, że znajdujemy się w jednej i drugiej sytuacji. Żyjemy w świecie pełnym zasadzek i wilczych dołów, które mogą nas przyprawić o zgubę. Umieramy też z powodu nieuleczalnej dla ludzi choroby — odziedziczonej niedoskonałości (1 Jana 2:15-17; Rzym. 7:20, 24). Jedynie Bóg może nam pomóc w wykryciu tych pułapek ominięcia i usunięcia ich, tylko On dysponuje lekarstwem na naszą niedoskonałość. I właśnie dlatego są nam potrzebne objawienia od Jehowy.

² Z tego też powodu natchniony pisarz Księgi Przysłów radził: „Nadstaw ucha i słuchaj słów mędrców, nakłoń swe serce ku mojej nauce” (Prz. 22:17, Biblia Tysiąclecia). W tej samej księdze (18:15, BT) czytamy ponadto: „Serce rozumne zdobywa wiedzę, a ucho mądrych dąży do wiedzy”. Nie możemy sobie pozwolić na zbagatelizowanie żadnej informacji z zakresu wiedzy, którą nam przekazuje Jehowa.

OBJAWIONE TAJEMNICE JEHOWY

 3. Co ze swego zamierzenia Jehowa objawił Adamowi i Ewie?

³ Na szczęście w udostępnianiu wiedzy Jehowa jest bardzo hojny. Od chwili stworzenia stopniowo udzielał swym czcicielom wszelkich wiadomości potrzebnych w różnych okolicznościach (Prz. 11:9; Kazn. 7:12). Na początku wyjawił On, że ziemia wraz z zamieszkującymi ją zwierzętami miała być poddana Adamowi i Ewie oraz ich potomstwu (Rodz. 1:28, 29). Szatan swoim wpływem niestety doprowadził Adama i Ewę do grzechu, skutkiem czego trudno było wiedzieć, jak Boskie zamierzenie mimo to mogłoby się urzeczywistnić ku chwale Stwórcy. Toteż Jehowa wkrótce zaczął dawać wyjaśnienia. Objawił, że w odpowiednim czasie pokaże się sprawiedliwe potomstwo, czyli „nasienie”, które obróci wniwecz działania Szatana i jego popleczników (Rodz. 3:15).

 4, 5. Jakich dalszych objawień dostarczył Jehowa? Jakimi kanałami się posłużył?

⁴ W związku z tym Nasieniem bogobojnym mężczyznom i niewiastom musiało się nasuwać wiele pytań. Kto nim będzie? Kiedy się pojawi? W jaki sposób stanie się dobrodziejstwem dla ludzkości? Z upływem stuleci Jehowa podawał dalsze objawienia swych zamierzeń i w końcu udzielił odpowiedzi na wszystkie te pytania. Jeszcze przed potopem natchnął Henocha do prorokowania o nadchodzącym wytępieniu nasienia Szatana (Judy 14, 15). Około 2400 lat przed naszą erą zaszczycił Noego objawieniem mu, że życie ludzkie i krew są święte, która to prawda przy pojawieniu się obiecanego Nasienia miała nabrać pierwszoplanowego znaczenia (Rodz. 9:1-7).

⁵ Po dniach Noego Jehowa dostarczał ważnych wiadomości przez objawienia udostępniane za pośrednictwem innych wiernych patriarchów. W dwudziestym stuleciu p.n.e. Abraham dowiedział się, że obiecane Nasienie wyłoni się spośród jego potomków (Rodz. 22:15-18). Obietnica ta przeszła jako bezcenne dziedzictwo na Abrahamowego syna, Izaaka, i wnuka, Jakuba, nazwanego później Izraelem (Rodz. 26:3-5; 28:13-15). Następnie już przez Jakuba Jehowa objawił, że to Nasienie, „Sziloh”, będzie potężnym władcą, który wyjdzie z rodu jego syna, Judy (Rodz. 49:8-10).

 6. Jakim kanałem przekazywano „rzeczy objawione” od XVI wieku p.n.e.? Jakie to nowe rzeczy zaczęto wtedy poznawać?

⁶ W XVI wieku p.n.e. Jehowa utworzył z dzieci Izraela jeden naród. Do kogo należało od tego czasu dalsze objawienie prawdy? Mojżesz odpowiedział na to pytanie następującymi słowami, skierowanymi do tego młodego narodu: „Rzeczy ukryte należą do Jehowy, naszego Boga, ale rzeczy objawione należą do nas i do naszych synów aż po czas niezmierzony” (Powt. Pr. 29:29). Tak, od chwili swego powstania w roku 1513 p.n.e. naród izraelski był kanałem, któremu „powierzono święte wypowiedzi Boże” (Rzym. 3:2). I tych wypowiedzi był cały potok! Bóg zawarł z Izraelitami przymierze Prawa, które otwierało przed nimi możliwość zostania narodem kapłanów i królów (Wyjścia 19:5, 6). W zakres Prawa wchodził między innymi kodeks postępowania ułatwiający rozpoznanie sideł grzechu i omijanie ich oraz system składania ofiar ze zwierząt, których święta krew miała w sensie symbolicznym zakrywać grzechy Izraelitów.

 7, 8. (a) Jakich dodatkowych informacji udzielił Jehowa w związku z przyjściem Nasienia? (b) Jak zostały zachowane „rzeczy objawione”? Kto umożliwił właściwe ich zrozumienie?

⁷ Z biegiem czasu Jehowa udzielił dalszych objawień co do Nasienia. Za pośrednictwem psalmisty podał, że narody odrzucą Jego Nasienie, ale że ono z pomocą Bożą odniesie tryumf (Ps. 2:1-12). Przez Izajasza ujawnił, iż to Nasienie będzie „Księciem Pokoju” oraz że miało cierpieć za grzechy drugich (Izaj. 9:5; 53:3-12, Biblia warszawska). W ósmym stuleciu p.n.e. Jehowa podał do wiadomości nawet miejsce narodzenia się Nasienia, a w VI wieku p.n.e. terminarz jego służby publicznej (Mich. 5:1; Dan. 9:24-27, Bw).

⁸ W końcu „rzeczy objawione” zebrano w 39 księgach Pism Hebrajskich. W wielu wypadkach był to jednak dopiero pierwszy krok. Spisane szczegóły często były trudne do zrozumienia — nawet dla tych, którymi się posłużono do utrwalenia ich na piśmie! (Dan. 12:4, 8; 1 Piotra 1:10-12). Kiedy wreszcie nadszedł czas, żeby je naświetlić, nie było to uzależnione od ludzkiej interpretacji. Podobnie jak w wypadku proroczych snów „wytłumaczenia należą do Boga” (Rodz. 40:8, BT).

NOWY KANAŁ ŁĄCZNOŚCI

 9. Dlaczego cielesny Izrael utracił przywilej przekazywania „rzeczy objawionych”? Kiedy do tego doszło?

⁹ Kiedy na ziemi znalazł się Jezus, Izrael wciąż jeszcze był kanałem uznawanym przez Boga. Każdy, kto chciał służyć Jehowie, musiał podjąć współpracę z Jego narodem wybranym (Jana 4:22). Ale Mojżesz zaznaczył, że przywilej zawiadywania „rzeczami objawionymi” wiąże się z odpowiedzialnością. Powiedział: „Rzeczy objawione należą do nas i do naszych synów po czas niezmierzony, abyśmy wypełniali wszystkie słowa tego prawa” (Powt. Pr. 29:29). Ów „czas niezmierzony”, nie określony z góry, dobiegł końca w 33 roku n.e. Dlaczego? Ponieważ Żydzi jako naród zaniedbywali ‛wypełniania wszystkich słów prawa’. Zawiedli zwłaszcza w tym, że nie przyjęli Nasienia, Jezusa Chrystusa, chociaż Prawo było w gruncie rzeczy ‛wychowawcą prowadzącym do Chrystusa’ (Gal. 3:24). Z powodu tego niedopisania Jehowa wybrał inny kanał przekazywania „rzeczy objawionych”.

10. Co było nowym kanałem objawień pochodzących od Jehowy?

¹⁰ Co się okazało tym nowym kanałem? Paweł zidentyfikował go, gdy do Efezjan napisał, „żeby teraz (...) za pośrednictwem zboru” zainteresowani tą sprawą „zostali zaznajomieni z nader wszechstronną mądrością Boga, zgodnie z wieczystym zamierzeniem, jakie powziął w związku z Chrystusem Jezusem, naszym Panem” (Efez. 3:10, 11). Tak, właśnie zborowi chrześcijańskiemu założonemu w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. powierzono nowe „rzeczy objawione”. Namaszczeni duchem chrześcijanie jako grupa usługują w charakterze „niewolnika wiernego i rozumnego”, mającego dostarczać na czas odpowiedniego pokarmu duchowego (Mat. 24:45). Chrześcijanie zostali więc od tej pory „zarządcami świętych tajemnic Bożych” (1 Kor. 4:1).

11, 12. Wymień niektóre ze wspaniałych objawień, jakie napłynęły tym nowym kanałem.

¹¹ Głównym wątkiem tych nowych „świętych tajemnic” była sprawa pojawienia się Jezusa Chrystusa, obiecanego Nasienia (Gal. 3:16). Jezus jako „Sziloh” był tym, który miał prawo do objęcia władzy nad ludzkością i którego Jehowa wyznaczył na Króla w Królestwie, mającym w końcu przywrócić na tej ziemi Raj (Izaj. 11:1-9; Łuk. 1:31-33). Jehowa ustanowił go też Arcykapłanem, który dał swoje niczym nie splamione, doskonałe życie na okup za ludzkość, co stanowiło najbardziej zadziwiające zastosowanie zasady świętości krwi (Hebr. 7:26; 9:26). Odtąd ludzie wierzący mają podstawę spodziewać się odzyskania doskonałego życia, które utracił Adam (1 Jana 2:1, 2).

¹² Chrystus, obiecane Nasienie, pośredniczył też przy zawieraniu między jego naśladowcami a Ojcem niebiańskim nowego przymierza, które zastąpiło stare przymierze Prawa (Hebr. 8:10-13; 9:15). Na podstawie tego nowego przymierza nowo założony zbór chrześcijański zajął miejsce narodu cielesnego Izraela, przez co stał się Izraelem duchowym, razem z Jezusem, duchowym „nasieniem Abrahama”, a zarazem szafarzem „rzeczy objawionych” (Gal. 3:29; 6:16; 1 Piotra 2:9). Następnie stało się coś nie do pomyślenia dla Żydów — do wejścia w skład nowego Izraela duchowego zostali zaproszeni poganie! (Rzym. 2:28, 29). Duchowi Izraelici, zarówno pochodzący z Żydów jak i nie-Żydów, otrzymali wszyscy razem zlecenie pozyskiwania na całej ziemi uczniów Jezusa (Mat. 28:19, 20). W ten sposób „rzeczy objawione” nabrały znaczenia międzynarodowego.

13. W jaki sposób nowe „rzeczy objawione” zachowano dla przyszłych pokoleń?

¹³ Z czasem te „rzeczy objawione” przez zbór chrześcijański zostały utrwalone na piśmie w 27 księgach Chrześcijańskich Pism Greckich, które uzupełniły kanon natchnionej Biblii. Znowu jednak sporo proroctw dotyczących zamierzeń Jehowy, zawartych w tych księgach, miało być w pełni zrozumianych dopiero szereg stuleci później. Kolejny raz pisarze biblijni w gruncie rzeczy usługiwali jeszcze nie narodzonym pokoleniom.

„RZECZY OBJAWIONE” DZISIAJ

14. Kiedy po wielkim odstępstwie Jehowa zamierzał ponownie rzucić światło na „rzeczy objawione”?

¹⁴ Po śmierci apostołów doszło do proroczo zapowiedzianego wielkiego odstępstwa wśród ludzi podających się za chrześcijan (Mat. 13:36-42; Dzieje 20:29, 30). Mijały całe stulecia, w których następowało zaciemnianie zrozumienia „rzeczy objawionych”, chociaż Jezus nie opuścił tych, którzy starali się dochować wierności (Mat. 28:20). Obiecał zresztą, że taka sytuacja nie będzie trwała zawsze. W okresie zakończenia systemu rzeczy źli i sprawiedliwi znowu mieli w widoczny sposób zostać oddzieleni, przy czym ‛sprawiedliwi mieli zajaśnieć jak słońce w Królestwie swego Ojca’ (Mat. 13:43). Daniel zaś przepowiedział, że w ‛czasie końca znajdzie się pod dostatkiem prawdziwej wiedzy’ (Dan. 12:4). Jeszcze raz miało być rzucone światło na „rzeczy objawione”.

15. Dlaczego religie chrześcijaństwa nie nadawały się na kanał najnowszego zrozumienia „rzeczy objawionych”?

¹⁵ Od roku 1914 żyjemy w okresie zakończenia teraźniejszego systemu rzeczy. Bardzo ważne jest więc rozpoznanie, kim Jehowa posługuje się teraz jako kanałem do przekazywania tego nowego światła duchowego. Na pewno nie nadawały się do tego główne, powszechnie uznawane religie chrześcijaństwa. Wykazały one, że nie mają zamiaru otrząsnąć się z fałszywych nauk wprowadzonych w okresie wielkiego odstępstwa. Dziś większość ich przywódców albo jest tak osaczona tradycjami i wyznaniami wiary, że nie dostrzega świeżej wiedzy, albo tak opanowana sceptycyzmem, że podaje w wątpliwość nawet natchnienie Biblii oraz znaczenie jej mierników moralnych.

16. Kto się okazał nowożytnym kanałem Jehowy?

¹⁶ Jezus oznajmił Żydom, że Królestwo Boże zostanie im odebrane i dane „narodowi wydającemu jego owoce” (Mat. 21:43). W pierwszym stuleciu narodem tym okazał się młody chrześcijański zbór Izraela duchowego. W dobie obecnej istnieje tylko jedna społeczność wydająca takie owoce, jak swego czasu zbór wczesnochrześcijański. Ci duchowi Izraelici stanowią opisaną w Ewangelii według Mateusza 24:45-47 klasę „niewolnika wiernego i rozumnego”. Podobnie jak pierwsi chrześcijanie również oni bez lęku pozwalają ‛świecić swemu światłu’ (Mat. 5:14-16). W roku 1919 odważnie podjęli działalność głoszenia dobrej nowiny o Królestwie po całym świecie na świadectwo (Mat. 24:14). Ponieważ wydawali owoce Królestwa Bożego, więc Jehowa obficie im błogosławił, udostępniając na bieżąco „nader wszechstronną mądrość Boga” (Efez. 3:10).

17, 18. Jaki rozwój zrozumienia Jehowa umożliwiał za pośrednictwem współczesnego kanału łączności?

¹⁷ I tak w roku 1923 zostało należycie zrozumiane wielkie proroctwo Jezusa o owcach i kozłach; zorientowano się, że przed sądem stanął cały świat (Mat. 25:31-46). W roku 1925 ziemscy słudzy Boży pojęli właściwy sens 12 rozdziału Księgi Objawienia i dokładnie zdali sobie sprawę z tego, co się wydarzyło w znamiennym roku 1914. W 1932 roku ich zrozumienie jeszcze bardziej się pogłębiło. Jehowa objawił im, że proroctwa dotyczące powrotu Żydów do Jeruzalem nie odnoszą się do cielesnego Izraela, który już dawno temu okazał się niewierny i został odrzucony, tylko do Izraela duchowego, do zboru chrześcijańskiego (Rzym. 2:28, 29). Następnie w roku 1935 poznanie właściwego znaczenia wizji Jana dotyczącej „wielkiej rzeszy” z 7 rozdziału Księgi Objawienia otworzyło pomazańcom oczy na ogromne dzieło zgromadzania, które było jeszcze do wykonania (Obj. 7:9-17).

¹⁸ Ogólnoświatowa działalność głoszenia zaczęła wtedy nabierać wielkiego rozmachu; w końcu rozkręciło się na dobre zbieranie „tego, co na ziemi” (Efez. 1:10). Kiedy w roku 1939 nad Europą zawisły ciemne chmury wojenne, jak nigdy przedtem wyjaśniła się kwestia neutralności. W roku 1950 dokładniej zrozumiano, kim są „książęta” wymienieni w Księdze Izajasza 32:1, 2. W roku 1962 z „rzeczy objawionych” lepiej rozpoznano tożsamość „władz zwierzchnich” i wyraźniej się zorientowano, jak chrześcijanie mają się do nich ustosunkować (Rzym. 13:1, 2). A w roku 1965 uzyskano lepsze zrozumienie co do zmartwychwstania ziemskiego oraz kto może z niego odnieść pożytek (Jana 5:28, 29).

19. Dzięki czemu klasa „niewolnika” Jehowy w dobie obecnej okazuje się odpowiednim szafarzem Słowa Bożego?

¹⁹ Ponadto zbór chrześcijan namaszczonych duchem okazał się w naszym XX wieku sprawnym orędownikiem Słowa Bożego, spisanego zbioru „rzeczy objawionych”. Odpowiedzialni przedstawiciele tego zboru podjęli się przetłumaczenia Biblii na współczesny język angielski, a do tej pory New World Translation of the Holy Scriptures (Pismo Święte w przekładzie Nowego Świata) ukazało się w 11 językach, przy czym ogółem wydano je już w 40 milionach egzemplarzy. Przyrównana do „niewolnika” klasa namaszczonych chrześcijan wprowadza też w życie na skalę międzynarodową programy nauczania Biblii oraz wydaje oparte na niej podręczniki i czasopisma. Organizuje cotygodniowe zebrania, regularnie się odbywające większe zjazdy i różne kursy szkoleniowe. Wszystko to ma na celu udzielenie poszukiwaczom prawdy pomocy w zdobywaniu dokładnej wiedzy o „rzeczach objawionych”. W sensie duchowym „sprawiedliwi” istotnie ‛jaśnieją jak słońce’; okazują się godni swego szafarstwa (Mat. 13:43).

NOWA POWINNOŚĆ

20, 21. (a) Jaką reakcję wywołało u psalmisty objawione Słowo Jehowy? (b) Jakie sprawy będą poruszone w następnym artykule?

²⁰ Tak to Jehowa nie pozostawił nas zdezorientowanych na polu minowym tego świata. Przeciwnie, dał nam swoje Słowo, aby oświetlało nam drogę i pomagało omijać niebezpieczeństwa duchowe (Ps. 119:105). Nie porzucił nas też, byśmy umarli wskutek grzechu i niedoskonałości. Przeciwnie, otworzył przed nami możliwość życia wiecznego na rajskiej ziemi i szeroko udostępnił wiedzę o tej sprawie (Jana 17:3). Nic dziwnego, że psalmista, mówiąc o „rzeczach objawionych” za jego dni, wykrzyknął: „Jakże miłuję prawo Twoje! Zajmuję się nim przez cały dzień” (Ps. 119:97).

²¹ Czy tak samo myślisz o „rzeczach objawionych” przez Jehowę, które stały się zrozumiałe w naszych czasach? Czy sobie głęboko cenisz prawdy, jakie poznałeś? Czy dostrzegasz, że te prawdy są ci potrzebne, żeby podejmować rozsądne decyzje, unikać pokus i służyć Jehowie? Ile czasu naprawdę poświęcasz na czytanie i studiowanie „rzeczy objawionych”? Czy mógłbyś w jakiś sposób ulepszyć swój zwyczaj studiowania? Sprawy te zostaną omówione w następnym artykule.

Czy pamiętasz:

● Jakimi kanałami były przekazywane „rzeczy objawione” przed czasami Jezusa?

● Do kogo należały „rzeczy objawione” po 33 roku n.e.?

● Przykładowo jakie objawienia napłynęły tym nowym kanałem?

● Dlaczego tymi, do których teraz należą „rzeczy objawione”, muszą być Izraelici duchowi?

● Jak zbór namaszczonych chrześcijan okazał się godnym szafarzem Słowa Jehowy?

[Napis na stronie 14]

Zbór namaszczonych chrześcijan został nowym szafarzem objawień Jehowy

[Napis na stronie 15]

Klasa „niewolnika” Jehowy, złożona z Jego namaszczonych Świadków, dobrze się wywiązuje z roli szafarza Słowa Bożego

[Ilustracje na stronie 12]

Jehowa objawiał ważne wiadomości za pośrednictwem starożytnych mężów wiary