Zjednoczeni pod znakiem miłości

„Nade wszystko miejcie żarliwą miłość jedni do drugich” (1 PIOTRA 4:8).

 1. Jaką miłość widzimy dziś pośród ludu Bożego i co chrześcijanie namaszczeni duchem obwieszczają od roku 1922?

CZY MOŻNA dziś dostrzec taką miłość wśród ludu Bożego? Oczywiście! Chodzi o miłość, która się ogniskuje na uznawaniu i popieraniu zwierzchnictwa Jehowy, jak to czynił Dawid. Namaszczeni duchem bracia Jezusa Chrystusa, „Syna Dawidowego”, obwieszczają po całej ziemi, szczególnie od roku 1922, że bliskie jest Królestwo Boże i że Jezus Chrystus jako Sędzia wyznaczony przez Jehowę niebawem wykona wyrok na zwolennikach ciemięskich rządów Szatana (Mateusza 21:15, 42-44; Objawienie 19:11, 19-21).

 2. Dlaczego o Dawidzie można było powiedzieć, że jest ‛miły sercu Jehowy’?

² Dawid był ‛miły sercu Jehowy’. Wniosek taki sam się narzucał ze względu na jego umiłowanie Jehowy i sprawiedliwości Bożej — cechę, której mu nie odmówił nawet bojaźliwy król Saul — a także ze względu na jego odwagę, oddanie Jehowie całym sercem, umiejętność przewodzenia i pokorne uznawanie porządku teokratycznego (1 Samuela 13:14; 16:7, 11-13; 17:33-36; 24:9, 10, 17 [24:10, 11, 18, Bw]).

 3. Jak ustosunkował się do Dawida Jonatan i dlaczego?

³ Po zwycięstwie nad Goliatem Dawid ponownie stanął przed Saulem. Wtedy to dał o sobie znać jeszcze jeden miłośnik sprawiedliwości. Był nim Jonatan, najstarszy syn króla Saula. „A gdy [Dawid] dokończył rozmowy z Saulem, dusza Jonatana przylgnęła do duszy Dawida, i umiłował go Jonatan jak siebie samego” (1 Samuela 18:1, Bw). Nie tyle waleczność czy mistrzowskie posługiwanie się procą wprawiły Jonatana w ten szczery podziw, ile bezprzykładna gorliwość Dawida w oczyszczaniu imienia Bożego z zarzutów oraz jego bezinteresowność i bezwzględne poleganie na Jehowie (por. Psalm 8:1, 9 [8:2, 10, Bw]; 9:1,2 [9:2, 3, Bw]).

 4. Jak Jonatan dał dowód, że uznaje, iż Dawid został namaszczony na króla?

⁴ Chociaż Jonatan był od Dawida około 30 lat starszy, związał się z tym młodym wojownikiem trwałą więzią przyjaźni. „A Jonatan i Dawid zawarli przymierze, ponieważ pokochał go jak własną duszę. Nadto Jonatan zdjął swój płaszcz bez rękawów i dał go Dawidowi, także swe szaty, a nawet swój miecz i łuk, i pas” (1 Samuela 18:3, 4). Był to naprawdę zdumiewający dowód uznania! Naturalną koleją rzeczy Jonatan stałby się następcą Saula. Okazał jednak Dawidowi gorącą miłość opartą na zasadach i podporządkował się mu jako temu, który został namaszczony na króla i z niezrównaną żarliwością bronił imienia i zwierzchnictwa Jehowy (2 Samuela 7:18-24; 1 Kronik 29:10-13).

 5. Z czego zdawał sobie sprawę Jonatan, jeśli chodzi o walkę teokratyczną?

⁵ Sam Jonatan też był bojownikiem o sprawiedliwość. Pewnego razu oznajmił, że „dla Jahwe nie ma żadnej przeszkody w ocaleniu, tak przez wielu, jak i przez niewielu”. Dlaczego? Ponieważ zdawał sobie sprawę, że kto chce odnieść zwycięstwo w walce teokratycznej, ten stale musi zabiegać o kierownictwo Boże. Kiedy Jonatan nieświadomie popełnił wykroczenie, za które Saul skazał go na śmierć, pokornie przyjął ten wyrok. Na szczęście lud go obronił (1 Samuela 14:6, 9, 10, 24, 27, 43-45, BT).

Dowody lojalnej miłości

 6. Jak lojalna miłość Jonatana stała się ochroną dla Dawida?

⁶ Saul zaczął zazdrościć Dawidowi sławy wojennej i usiłował go zgładzić, ale napotkał przeszkodę w postaci lojalnej miłości Jonatana! W Biblii czytamy: „Jonatan jednak, syn Saula, sprzyjał bardzo Dawidowi. Jonatan zawiadomił (...) Dawida, mówiąc: Ojciec mój Saul chce cię zabić, strzeż się więc jutro rano, pozostań w ukryciu i schowaj się”. Jonatan udobruchał wtedy Saula, dzięki czemu Dawid ocalał. Potem jednak Dawid „walczył z Filistyńczykami, zadając im wielką klęskę”, a gdy Saul usłyszał o jego sukcesach, na nowo zapałał złością. Znów postanowił uśmiercić Dawida, który musiał uciekać (1 Samuela 19:2-10 [19:1-10, Bw]).

 7. Jak Jonatan i Dawid potwierdzili nawzajem swoje przymierze, gdy Dawid był już zbiegiem?

⁷ W jakiś czas później Dawid, już jako zbieg, jeszcze raz spotkał się z Jonatanem, który oświadczył wtedy: „Czego tylko życzy sobie dusza twoja, uczynię to dla ciebie”. Obydwaj potwierdzili przed Jehową swoje przymierze, a Dawid obiecał, że nigdy nie przestanie darzyć domu Jonatana serdeczną życzliwością; przyrzeczenia tego wiernie dotrzymał. „I Jonatan ponownie przysiągł Dawidowi na swoją miłość do niego, gdyż miłował go jak własne życie” (1 Samuela 20:4-17, Bw; 2 Samuela 21:7).

 8. Dlaczego Jonatan i Dawid spotkali się potajemnie na polu i co się wtedy wydarzyło?

⁸ Król Saul zaciął się w postanowieniu, żeby usunąć Dawida. Cisnął nawet włócznią we własnego syna Jonatana, gdy ten przemówił w jego obronie! Toteż Jonatan potajemnie spotkał się z Dawidem na polu. Dawid „padł twarzą na ziemię i trzykroć oddał głęboki pokłon. Nawzajem się ucałowali i płakali nad sobą. Dawid nawet głośno szlochał. Wreszcie Jonatan rzekł do Dawida: ‛Idź w pokoju. Niech się stanie to, co przysięgaliśmy w imię Jahwe, mówiąc: Jahwe będzie między mną i tobą, między rodem moim i rodem twoim na wieki’”. Rozstali się więc i Dawid został uciekinierem na pustyni Zif (1 Samuela 20:41, 42, BT).

 9, 10. (a) Jak Jonatan pokrzepił Dawida podczas najprawdopodobniej ostatniego spotkania? (b) Jaką pieśń ułożył Dawid, gdy Jonatan i Saul zginęli z rąk Filistynów, i jak ją zakończył?

⁹ Jonatan w dalszym ciągu życzliwie dodawał Dawidowi otuchy. Sprawozdanie donosi: „Powstał Jonatan, syn Saula, i udał się do Dawida w Chorsza, umacniając go w Bogu. Mówił do niego: ‛Nie obawiaj się, bo nie wytropi cię ręka mojego ojca, Saula. Ty będziesz panował nad Izraelem, ja zaś będę drugim po tobie. Mój ojciec, Saul, wie, że tak będzie’. Obydwaj związali się przymierzem wobec Jahwe” (1 Samuela 23:15-18, BT).

¹⁰ Najwidoczniej było to ostatnie spotkanie Dawida z jego lojalnym współtowarzyszem Jonatanem. Później, gdy zarówno Jonatan, jak i Saul polegli w bitwie z Filistynami, Dawid ułożył pieśń żałobną zatytułowaną „Łuk”. Wyraził w niej szacunek do Saula jako pomazańca Jehowy, ale na koniec napisał: „Jonatan zabity na twoich wyżynach! Boleję nad tobą, bracie mój, Jonatanie, byłeś mi bardzo miły. Wspanialsza była mi twoja miłość niż miłość kobiet. Jakże padli bohaterowie i przepadł oręż wojenny!” (2 Samuela 1:18, 21, 25-27). Potem Dawid został namaszczony po raz drugi — jako król nad Judą.

Odpowiedniki nowożytne

11, 12. (a) Jaką miłość ukazano na przykładzie Dawida i Jonatana? (b) Czego zapowiedzią była żarliwa miłość między Dawidem i Jonatanem?

¹¹ Jaką korzyść odnosimy ze sprawozdania o Dawidzie i Jonatanie zważywszy na to, że „całe Pismo jest natchnione przez Boga i użyteczne w nauczaniu”? (2 Tymoteusza 3:16). Otóż okazuje się, że istnieje miłość „wspanialsza (...) niż miłość kobiet”. To prawda, że „miłość kobiet” może być przyjemna oraz może spełniać niektóre pragnienia i oczekiwania, gdy się przestrzega praw Jehowy dotyczących małżeństwa (Mateusza 19:6, 9; Hebrajczyków 13:4). Niemniej na przykładzie Dawida i Jonatana ukazano miłość doskonalszego rodzaju, opartą na wypełnianiu przykazania: „Słuchaj, Izraelu: Jehowa, nasz Bóg, to jeden Jehowa. A ty będziesz miłować Jehowę, Boga twego, całym swoim sercem i całą swoją duszą, i całą swą siłą żywotną” (Powtórzonego Prawa 6:4, 5).

¹² Dawid i Jonatan, zjednoczeni w okazywaniu takiej miłości, toczyli bój o oczyszczenie imienia Jehowy z wszelkich zarzutów, jakimi godzili w nie Jego wrogowie. Dzięki temu mogli też pielęgnować żarliwą miłość wzajemną (1 Piotra 4:8). W rezultacie powstała między nimi więź, która wykraczała nawet poza nakaz z Księgi Kapłańskiej 19:18, gdzie czytamy: „Miłuj swego bliźniego jak siebie samego”. Była ona wręcz zapowiedzią miłości, na którą wskazał Jezus, gdy rzekł: „Daję wam nowe przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali; jak ja was umiłowałem, żebyście i wy miłowali się nawzajem”. Ofiarna miłość Jezusa uwidoczniła się nie tylko w bezwarunkowym podporządkowaniu się woli Jehowy, lecz także w chętnym oddaniu „duszy swojej za przyjaciół” (Jana 13:34; 15:13).

Jedna zjednoczona „trzoda”

13. Jaka grupa głosicieli Królestwa pojawiła się zwłaszcza od roku 1935 i jaka więź zespala ich z chrześcijanami namaszczonymi duchem świętym?

¹³ Chrześcijanie namaszczeni duchem, należący do „małej trzódki”, wzięli na siebie cały trud walki z nowożytnym Goliatem. Jednakże od roku 1935 przyłączają się do nich głosiciele Królestwa z innej i większej „owczarni”. Te „drugie owce” zjednoczyły się z ostatkiem „owiec” mających nadzieję niebiańską w „jedną trzodę” — poddaną „jednemu pasterzowi”, „Synowi Dawidowemu”, i zespoloną nierozerwalną więzią serdecznej jedności, podobną do tej, która powstała między Jonatanem i Dawidem (Łukasza 12:32; Jana 10:16; Ezechiela 37:24).

14. Co było odpowiednikiem usiłowań Saula, żeby zgładzić Dawida, a co serdecznego związania się Jonatana z Dawidem?

¹⁴ Klasa Jonatana właśnie zaczęła się mnożyć i rozrastać, gdy wybuchła druga wojna światowa. Zarówno pomazańcy, jak ich współtowarzysze zostali poddani ciężkim próbom. Nadszedł okres nienawistnych prześladowań, często inspirowanych przez kler. Stanowiły one odpowiednik dążeń Saula, by zgładzić namaszczonego Dawida, a potem także sprzymierzonego z nim Jonatana. Jakąż żarliwą miłość wzajemną okazała sobie w tym czasie klasa Dawida i Jonatana! Przypowieść Jezusa z Ewangelii według Mateusza 25:35-40 nierzadko spełniała się dosłownie.a

15. (a) Jak postawa Świadków Jehowy różni się od postępowania nowożytnej klasy Saula? (b) Co w naszych czasach może być odpowiednikiem „złego ducha od Jehowy”, nękającego króla Saula?

¹⁵ Dzięki zachowywaniu prawości Świadkowie Jehowy wyraźnie różnią się swym postępowaniem od nowożytnej klasy Saula! ‛Nie należą do świata’ i wszędzie na ziemi są posłuszni przykazaniu Jezusa, aby „nawzajem się miłować” (Jana 15:17-19). Natomiast duchowni chrześcijaństwa w obydwu wojnach światowych modlili się po obu stronach frontu do swego „boga” o zwycięstwo, podczas gdy miliony żołnierzy ginęły z rąk współwyznawców innej narodowości. „Zły duch od Jehowy”, nękający Saula, całkiem słusznie może odpowiadać skutkom, jakie pociągnęło za sobą wylanie plag przez aniołów, opisane w 8 rozdziale Księgi Objawienia. Nie ulega wątpliwości, że kler chrześcijaństwa nie ma świętego ducha Jehowy (1 Samuela 16:14; 18:10-12; 19:10; 20:32-34).

16. (a) Jak duchowieństwo wykorzystało dwie wojny światowe, aby ciemiężyć lud Jehowy? (b) Dlaczego można powiedzieć, że w ostatnich latach nowożytny Saul wciąż podżegał do występowania przeciw ludowi Bożemu?

¹⁶ W roku 1918 duchowieństwo wykorzystało kryzys wojenny, aby nakłonić władze polityczne w Stanach Zjednoczonych do wszczęcia kroków przeciw odpowiedzialnym przedstawicielom Towarzystwa Strażnica, co skończyło się ich uwięzieniem. (Później ci badacze Pisma Świętego zostali oczyszczeni z zarzutów). W czasie drugiej wojny światowej krępowano działalność Świadków Jehowy w państwach Osi, a także w większości krajów należących do Brytyjskiej Wspólnoty Narodów; najczęściej dochodziło do tego wskutek nacisku ze strony religii. Warto na przykład zwrócić uwagę na zamieszczoną powyżej kopię listu arcybiskupa Sydney (został on potem kardynałem), napisanego na krótko przed wprowadzeniem zakazu działalności Świadków Jehowy w Australii. Podczas rozprawy w australijskim Sądzie Najwyższym sędzia Stark określił ów dokument jako „arbitralny, kapryśny i despotyczny”. Zakaz uchylono 14 czerwca 1943 roku i władze musiały wypłacić odszkodowanie. W późniejszych latach presja kół religijnych na czynniki rządzące doprowadziła do dotkliwego ucisku Świadków Jehowy w licznych krajach Afryki i Azji. Tak więc nowożytny Saul — kler chrześcijaństwa — nieprzerwanie podżega do występowania przeciwko ludowi Bożemu.

17. (a) Jak Świadkowie Jehowy stawili czoło nieustannym naciskom polityczno-religijnym? (b) Czego dowodzi jedność panująca wśród Świadków na całym świecie?

¹⁷ Jak Świadkowie Jehowy stawili czoło naciskom polityczno-religijnym w latach osiemdziesiątych? Tak samo, jak Dawid dał odpór Goliatowi, a wespół z Jonatanem — królowi Saulowi! Świadkowie bez lęku i zdecydowanie zachowują prawość w kwestii zwierzchnictwa, gdyż wiedzą, że zatryumfuje Królestwo Boże (Daniela 2:44). Tworzą jednolity front w obliczu prześladowań, czerpiąc otuchę z międzynarodowej więzi, która wypływa z wzajemnej miłości, jakiej świat jeszcze nigdy nie widział. Zachowują neutralność w czasie wojen i nie przelewają krwi swych współwyznawców z innych narodowości (Micheasza 4:3, 5). W ten sposób dowodzą, że właśnie oni są grupą, do której odnoszą się słowa Jezusa: „Po tym wszyscy poznają, że jesteście moimi uczniami: jeśli będzie między wami miłość” (Jana 13:35). Świadkowie Jehowy jako międzynarodowa społeczność braterska ‛przyodziali się miłością, doskonałą więzią jedności’ — więzią, która przenika wszelkie bariery rasowe, narodowościowe i plemienne (Kolosan 3:14).

Okazywanie „żarliwej miłości”

18. (a) Jaki odpowiednik miłości Jonatana do Dawida istnieje obecnie i co tego dowodzi? (b) Jakie wyniki dała na całym świecie bezkompromisowa postawa klasy Dawida?

¹⁸ Przypomnij sobie, że „dusza Jonatana przylgnęła do duszy Dawida, i umiłował go Jonatan jak siebie samego”. Jakże godny uwagi odpowiednik tego istnieje dziś w „dniach ostatnich”! (2 Tymoteusza 3:1, 14). Pośród bezsensownego zamętu, panującego w obecnych burzliwych czasach, przetrwała społeczność złączona na całym świecie serdeczną więzią jedności — Świadkowie Jehowy. Zachowywaniem neutralności chrześcijańskiej przysparzają oni czci swemu Stwórcy jako Panu Wszechwładnemu całej ludzkości (Psalm 100:3). Owszem, współcześni Refaici, polityczni krewniacy „Goliata”, mogą urągać Izraelowi duchowemu (2 Samuela 21:21, 22, BT). A nowożytny Saul, to znaczy duchowieństwo chrześcijaństwa, w dalszym ciągu może szkodzić klasie Dawida i klasie Jonatana (1 Samuela 20:32, 33). Jednakże „bitwa należy do Jehowy”. Jako Pan Wszechwładny, zapewni On swym lojalnym sługom ostateczne zwycięstwo. Miliony ludzi z klasy Jonatana, w tym nawet byli prześladowcy, widząc bezkompromisową postawę klasy Dawida przyłączają się do niej we wszystkich krajach pod wzniesionym przez Chrystusa ‛znakiem miłości’b (1 Samuela 17:47; Pieśń Salomona 2:4).

19, 20. (a) Jakie godne uwagi szczegóły dotyczące działalności Świadków przedstawiono w tabeli na stronach 4-7? (b) O ile zwiększyła się liczba Świadków w dziesięcioleciu od 1979 do 1988 roku? (c) Dlaczego można powiedzieć, że na całym świecie Świadkowie tworzą naprawdę zespolony lud, i jakie pytanie zadano w związku z tym?

¹⁹ Możesz zobaczyć, jak się rozwija działalność tej kilkumilionowej rzeszy, gdy się zapoznasz z tabelą zamieszczoną na stronach od 4 do 7 niniejszego czasopisma. W dziesięcioleciu od 1979 do 1988 roku liczba głosicieli dobrej nowiny wzrosła z 2 186 075 do 3 592 654, a więc o 64,3 procent. Na całym świecie łączą ich te same wierzenia, wspólnie pełniona służba dla Boga i zgodne trzymanie się biblijnych zasad moralnych. Właśnie do tej zespolonej, międzynarodowej społeczności odnoszą się dziś słowa Jezusa: „Jeżeli będziecie przestrzegać moich przykazań, pozostaniecie w mej miłości, jak ja przestrzegałem przykazań Ojca i pozostaję w Jego miłości” (Jana 15:10; por. 1 Koryntian 1:10).

²⁰ Chociaż świadkowie na rzecz Jehowy głoszą w ponad 200 różnych językach, to posługują się „czystą mową” prawdy, służąc Bogu „ramię przy ramieniu”. Naśladują pod tym względem wzruszający przykład Dawida i Jonatana (Sofoniasza 3:9; 1 Samuela 20:17; Przysłów 18:24). Jeśli nie zjednoczyłeś się jeszcze z ludem Bożym, to czy chciałbyś należeć do nowożytnej klasy Jonatana? Możesz wytknąć sobie taki cel, a Świadkowie Jehowy, kierując się żarliwą miłością, pomogą ci go osiągnąć.

[Przypisy]

Pytania powtórkowe

◻ Jak Jonatan okazał Dawidowi lojalną miłość?

◻ Zapowiedzią jakiego rodzaju miłości była miłość między Dawidem i Jonatanem?

◻ W jakim sensie duchowieństwo chrześcijaństwa postępuje na wzór króla Saula, który ścigał Dawida?

◻ Jaki odpowiednik miłości Jonatana do Dawida istnieje obecnie?

◻ Czego dowodzi jedność, widoczna wśród Świadków na całym świecie?

[Ramka na stronie 27]

St. Mary’s Cathedral

Sydney

August 20, 1940.

The Rt. Hon. W. M. Hughes, M.H.R.,K.C.,

Attorney General,

CANBERRA.

Dear Mr. Hughes:

(TŁUMACZENIE LISTU:)

Dziękuję za list z dnia 9. bm. dotyczący sprawy, którą przedstawił Panu członek parlamentu, pan Jennings.

Oczywiście jest całkiem zrozumiałe, że w kwestii tak delikatnej jak powyższa musi Pan zachowywać możliwie najdalej idącą ostrożność.

Jeżeli jednak jedyna Pańska wątpliwość wynika z tego, iż ludzie ci twierdzą, jakoby krzewili chrystianizm, to z całym szacunkiem proponowałbym, aby w ocenie ich postępowania oparł się Pan nie na ich zapewnieniach, lecz na faktach. W celu ustalenia faktów załączam ich własne wydawnictwa oraz opis czynów i wypowiedzi poświadczonych przez policję stanu Nowa Południowa Walia. Trudno sobie wyobrazić coś, co wyraźniej przeczyłoby naukom chrystianizmu.

Komendant policji N. Pd. Walii wyraził nadzieję, iż władze Brytyjskiej Wspólnoty Narodów uznają rzeczone stowarzyszenie za organizację nielegalną, dzięki czemu będzie można zastosować wobec niej skuteczniejsze środki.

With every good wish, I remain,

Yours faithfully,

ARCHBISHOP OF SYDNEY