PEKACH
(od rdzenia oznaczającego: „otwierać”).
Syn Remaliasza, król Izraela panujący 20 lat od ok. 778 r. p.n.e. — współcześnie z monarchami judzkimi: Azariaszem (Uzzjaszem), Jotamem i Achazem. Wcześniej był przybocznym izraelskiego władcy Pekachiasza. Ale w 52 roku panowania Uzzjasza Pekach wraz z 50 Gileadczykami zabił Pekachiasza i przejął w Samarii władzę nad Izraelem (2Kl 15:25, 27). Podczas swych rządów kontynuował bałwochwalczy kult cielców (2Kl 15:28). Sprzymierzył się też z Recinem, królem Syrii. U schyłku panowania judzkiego króla Jotama (które rozpoczęło się w drugim roku władzy Pekacha) Pekach i Recin przysporzyli Judzie wielu kłopotów (2Kl 15:32, 37, 38).
W 17 roku panowania Pekacha zaczął królować syn Jotama — Achaz. Recin i Pekach najechali wtedy Judę, chcąc go pozbawić władzy i wynieść na tron syna Tabeela. Wprawdzie nie zdołali zdobyć Jerozolimy (2Kl 16:1, 5; Iz 7:1-7), ale Juda poniosła ciężkie straty. W ciągu jednego dnia Pekach zabił 120 000 dzielnych mężów. Poza tym armia izraelska wzięła do niewoli 200 000 mieszkańców Judy. Jednak za radą proroka Odeda, którego poparło kilku wpływowych Efraimitów, jeńców tych odesłano do domów (2Kn 28:6, 8-15).
Niewierny Achaz — choć poprzez proroka Izajasza otrzymał zapewnienie, że sojusz syryjsko-izraelski nie zdoła go zdetronizować (Iz 7:6, 7) — przekupił asyryjskiego monarchę Tiglat-Pilesera III, by przyszedł mu z pomocą. Władca Asyrii zdobył Damaszek i uśmiercił Recina (2Kl 16:7-9). Najwyraźniej również wtedy opanował takie regiony, jak Gilead, Galilea i ziemia Naftalego, oraz szereg miast w królestwie północnym (2Kl 15:29). Potem Pekach zginął z ręki Hoszei, syna Eli. Zamachowiec ten został następnym królem Izraela (2Kl 15:30).
Fragment roczników Tiglat-Pilesera III tak mówi o jego wyprawie przeciw Izraelowi: „Wszystkich mieszkańców z całym mieniem uprowadziłem do Asyrii. Obalili swego króla Pa-qu-ha [Pekacha] i ustanowiłem A-u-si (...) [Hoszeę] ich królem” (P. Iwaszkiewicz, W. Łoś, M. Stępień, Władcy i wodzowie starożytności, Warszawa 1998, s. 294).