„Bądź odważny (...) i działaj”

 1, 2. (a) Jakie odpowiedzialne zadanie otrzymał Salomon? (b) Dlaczego Dawid miał obawy, czy Salomon sobie poradzi?

SALOMONOWI polecono nadzorować jedno z najważniejszych przedsięwzięć budowlanych w historii — wznoszenie świątyni w Jerozolimie. Budynek ten miał być „niezrównanie wspaniały, żeby wśród wszystkich krajów wyróżniał się pięknem”. Ale co ważniejsze, miał służyć jako „dom Jehowy, prawdziwego Boga”. Jehowa postanowił, że to właśnie Salomon będzie nadzorował tę budowę (1 Kron. 22:1, 5, 9-11).

² Król Dawid wierzył, że Bóg będzie wspierał Salomona. Ale był on „młody i niedoświadczony” (Biblia poznańska). Czy będzie odważny i podejmie się zadania budowy świątyni? Czy młody wiek i brak doświadczenia nie będą przeszkodą? Żeby wszystko się udało, Salomon musiał być odważny i działać.

 3. Czego o odwadze Salomon mógł się nauczyć od ojca?

³ O odwadze Salomon prawdopodobnie wiele nauczył się od ojca. Kiedy Dawid w młodości pilnował stad swojego ojca, bronił ich przed dzikimi zwierzętami (1 Sam. 17:34, 35). Ponadto okazał niezwykłą odwagę, kiedy stanął do walki z zaprawionym w boju olbrzymem. Z pomocą Boga i przy użyciu gładkiego kamienia Dawid pokonał Goliata (1 Sam. 17:45, 49, 50).

 4. Dlaczego Salomon potrzebował odwagi?

⁴ Dawid był więc odpowiednią osobą, żeby zachęcać Salomona do okazywania odwagi i zbudowania świątyni (odczytaj 1 Kronik 28:20). Gdyby Salomon nie był odważny, mógłby go sparaliżować strach, a bezczynność byłaby gorsza niż porażka.

 5. Dlaczego potrzebujemy odwagi?

⁵ Podobnie jak Salomon my również potrzebujemy pomocy Jehowy, żeby przejawiać odwagę i robić to, czego On od nas oczekuje. Pomoże nam w tym przeanalizowanie kilku przykładów odważnych osób z przeszłości. Zastanówmy się przy tym, jak my możemy okazywać odwagę i wykonywać powierzone nam zadania.

 6. Jak Józef pokazał, że jest odważny?

⁶ Pomyślmy o odwadze, jaką wykazał się Józef, gdy żona Potyfara chciała namówić go do niemoralności. Z pewnością wiedział, że odmowa może się wiązać z poważnymi konsekwencjami. Mimo to nie uległ i odważnie podjął zdecydowane działania (Rodz. 39:10, 12).

 7. Jak Rachab dowiodła odwagi? (Zobacz ilustrację tytułową).

⁷ Kolejnym przykładem odwagi jest Rachab. Kiedy do jej domu w Jerychu przyszli dwaj izraelscy zwiadowcy, mogła się przestraszyć i odmówić im pomocy. Ale zaufała Jehowie i ukryła tych mężczyzn, a potem pomogła im bezpiecznie uciec (Joz. 2:4, 5, 9, 12-16). Rachab wierzyła, że Jehowa jest prawdziwym Bogiem i że w jakiś sposób pomoże Izraelitom zdobyć tę ziemię. Nie dopuściła, żeby sparaliżował ją strach przed innymi — również przed królem Jerycha i jego ludźmi. Podjęła działania, które zapewniły ocalenie jej samej i jej rodzinie (Joz. 6:22, 23).

 8. Jaki wpływ na apostołów miała odwaga Jezusa?

⁸ Odwagę okazywali też wierni apostołowie. Wcześniej obserwowali, jak przejawiał ją Jezus (Mat. 8:28-32; Jana 2:13-17; 18:3-5). Jego przykład pomógł im rozwinąć w sobie ten przymiot. Kiedy saduceusze próbowali ich powstrzymać od nauczania o Jezusie, apostołowie ich nie posłuchali (Dzieje 5:17, 18, 27-29).

 9. Jak 2 Tymoteusza 1:7 wskazuje, skąd się bierze odwaga?

⁹ Józef, Rachab, Jezus i apostołowie mieli siłę wewnętrzną, która pobudzała ich do właściwego postępowania. Nie była to zbytnia pewność siebie — ich odwaga wynikała z polegania na Jehowie. My też musimy się wykazywać odwagą. Zamiast polegać na sobie, powinniśmy ufać Jehowie (odczytaj 2 Tymoteusza 1:7). Przeanalizujmy teraz, jak przejawiać odwagę w rodzinie i w zborze.

10. Dlaczego młodzi chrześcijanie potrzebują odwagi?

¹⁰ Odwagą muszą się wykazywać młodzi, którzy chcą służyć Jehowie. Mogą się wiele nauczyć od Salomona, który dzięki odważnemu podejmowaniu mądrych decyzji dokończył budowę świątyni. Chociaż młodzi mogą i powinni korzystać z rad rodziców, pewne istotne decyzje muszą podjąć sami (Prz. 27:11). Mądry wybór towarzystwa i stosownej rozrywki, zachowywanie czystości moralnej oraz decyzja o chrzcie — wszystko to wymaga odwagi. Dlaczego? Ponieważ w ten sposób młodzi sprzeciwiają się Szatanowi, który urąga Bogu.

11, 12. (a) Jaki przykład odwagi dał Mojżesz? (b) Jak młodzi mogą naśladować przykład Mojżesza?

¹¹ Jedną z ważnych decyzji, którą muszą podjąć młodzi, jest wybór celów życiowych. W niektórych krajach wywierana jest na nich presja, żeby skupili się na zdobyciu wyższego wykształcenia i dobrze płatnej pracy. Gdzie indziej z powodu trudności ekonomicznych młodzi czują, że będą musieli dbać przede wszystkim o potrzeby materialne rodziny. Jeśli twoja sytuacja pasuje do któregoś z podanych opisów, zastanów się nad przykładem Mojżesza. Został on wychowany przez córkę faraona, dlatego mógł postawić sobie za cel zdobycie prestiżu i stabilizacji finansowej. Z pewnością jego egipska rodzina, nauczyciele i doradcy wywierali na niego olbrzymią presję. Mojżesz jej nie uległ, ale odważnie stanął po stronie prawdziwego wielbienia. Zrezygnował ze „skarbów Egiptu” i zaufał Jehowie (Hebr. 11:24-26). Dlatego Bóg mu błogosławił i bez wątpienia w jeszcze większym stopniu pobłogosławi w przyszłości.

¹² Podobnych błogosławieństw mogą zaznać młodzi, którzy odważnie wyznaczają sobie cele duchowe i stawiają sprawy Królestwa na pierwszym miejscu w życiu. Jehowa z pewnością pomoże im dbać o potrzeby ich rodzin. Na celach duchowych skupiał się też żyjący w I wieku n.e. Tymoteusz. Młodzi mogą naśladować jego przykłada (odczytaj Filipian 2:19-22).

13. Dlaczego pewna młoda siostra potrzebowała odwagi?

¹³ Pewna siostra z Alabamy musiała się zdobyć na odwagę, żeby wyznaczyć sobie cele duchowe. Napisała: „Kiedy dorastałam, byłam bardzo nieśmiała. Prawie wcale nie rozmawiałam z innymi w Sali Królestwa, nie mówiąc już o pukaniu do drzwi zupełnie obcych ludzi”. Dzięki pomocy rodziców i innych członków zboru ta młoda siostra osiągnęła swój cel — została pionierką. Opowiada: „Świat Szatana zachęca do realizowania celów, takich jak zdobycie wyższego wykształcenia, sławy, pieniędzy i wielu rzeczy materialnych. Bardzo często są one nieosiągalne oraz wywołują stres i rozczarowanie. Natomiast służenie Jehowie daje mi ogromne szczęście i uczucie spełnienia”.

14. W jakich sytuacjach rodzice potrzebują odwagi?

¹⁴ Odwaga jest potrzebna także chrześcijańskim rodzicom. Na przykład twój pracodawca może oczekiwać, że będziesz regularnie pracował w nadgodzinach, wieczorami i w weekendy — w czasie, który zarezerwowałeś na rodzinne wielbienie, służbę i zebrania. Odmowa wymaga odwagi, ale w ten sposób dasz dobry przykład dzieciom. Wyobraź sobie inną sytuację: niektórzy rodzice w zborze pozwalają swoim dzieciom na coś, na co ty nie pozwalasz swoim. Tacy rodzice mogą cię pytać o powody twojej decyzji. Czy odważnie i taktownie im je wyjaśnisz?

15. Jak słowa z Psalmu 37:25 i Hebrajczyków 13:5 mogą pomóc rodzicom?

¹⁵ Rodzice wykazują się odwagą, gdy pomagają dzieciom wyznaczać sobie cele duchowe i je osiągać. Niektórzy być może obawiają się zachęcać dzieci do podjęcia służby pionierskiej, wyjazdu na teren z potrzebami, rozpoczęcia służby w Betel czy na budowach teokratycznych. Mogą myśleć, że w przyszłości dzieci nie będą w stanie utrzymać siebie albo zadbać o nich. Ale mądrzy rodzice są odważni i wierzą w obietnice Jehowy (odczytaj Psalm 37:25; Hebrajczyków 13:5). Kiedy zachęcają dzieci do tego samego, dają kolejny dowód odwagi i polegania na Jehowie (1 Sam. 1:27, 28; 2 Tym. 3:14, 15).

16. Jak niektórzy rodzice pomogli dzieciom wyznaczać sobie cele duchowe i jakie przyniosło to korzyści?

¹⁶ Pewne małżeństwo z USA pomagało swoim dzieciom wyznaczać sobie cele duchowe. Mąż wyjaśnia: „Zanim syn i córka zaczęli chodzić i mówić, opowiadaliśmy im o radości, jaką daje służba pionierska i działanie w zborze. Teraz to również ich cel”. Dodaje, że wyznaczanie sobie celów duchowych i ich realizowanie pomaga dzieciom opierać się presji szatańskiego świata i skupiać się na tym, co ma prawdziwą wartość. Inny brat, który ma syna i córkę, napisał: „Wielu rodziców poświęca dużo czasu i środków, żeby pomóc dzieciom osiągnąć sukces w sporcie, nauce albo rozwinąć jakieś zdolności. Znacznie bardziej sensowne jest poświęcanie czasu i środków, żeby pomóc im osiągać cele, które pozwolą cieszyć się uznaniem Jehowy. Dużą satysfakcję dało nam nie tylko obserwowanie, jak dzieci realizują swoje cele duchowe, ale też to, że aktywnie w tym uczestniczyliśmy”. Możesz być pewny, że Bóg będzie błogosławił rodzicom, którzy pomagają dzieciom wyznaczać sobie cele duchowe i je realizować.

17. Podaj przykłady odważnego postępowania w zborze.

¹⁷ Odwagę trzeba przejawiać także w zborze. Na przykład starsi muszą być odważni, gdy rozpatrują sprawy sądownicze albo pomagają osobom, które wymagają natychmiastowej interwencji medycznej. Niektórzy starsi odwiedzają więzienia, żeby dbać o potrzeby duchowe osadzonych. A co można powiedzieć o niezamężnych siostrach? Mogą poszerzyć zakres służby i zostać pionierkami, przenieść się na teren z potrzebami, współpracować z Lokalnym Działem Projektowo-Budowlanym albo skorzystać z Kursu dla Ewangelizatorów Królestwa. Niektóre są nawet zapraszane do Szkoły Gilead.

18. Kiedy odwagi mogą potrzebować starsze siostry?

¹⁸ Starsze wiekiem siostry są dla zboru błogosławieństwem. Bardzo je kochamy! Często w służbie dla Boga nie są w stanie robić tyle, co dawniej, ale nadal mogą przejawiać odwagę i działać (odczytaj Tytusa 2:3-5). Na przykład starsza siostra potrzebuje odwagi, kiedy zostanie poproszona o porozmawianie z młodszą na temat skromnego ubioru. Nie skrytykuje jej stylu ubierania się, ale zachęci do przemyślenia, jak może on wpłynąć na innych (1 Tym. 2:9, 10). Taka życzliwa troska może przynieść dobre rezultaty.

19. (a) W jaki sposób odwagę mogą okazywać ochrzczeni bracia? (b) Jak słowa z Filipian 2:13 i 4:13 mogą pomóc braciom rozwinąć odwagę?

¹⁹ Inną grupą, która musi wykazywać się odwagą i działać, są ochrzczeni mężczyźni. Odważni bracia, gotowi wziąć na siebie większą odpowiedzialność, są błogosławieństwem dla zboru (1 Tym. 3:1). Ale niektórzy obawiają się ubiegać o dodatkowe zadania. Być może jakiś brat popełnił w przeszłości błąd i myśli, że nie jest godny usługiwać jako sługa pomocniczy lub starszy. Innemu może się wydawać, że nie ma odpowiednich umiejętności. Jeśli tak właśnie się czujesz, Jehowa może ci pomóc stać się odważnym (odczytaj Filipian 2:13; 4:13). Pamiętaj: Mojżesz też uważał, że się nie nadaje do zleconego mu zadania (Wyjścia 3:11). Ale z pomocą Jehowy z czasem nabrał odwagi i zrobił to, o co Bóg go prosił. Żeby rozwinąć ten przymiot, brat powinien żarliwie się modlić i codziennie czytać Biblię. Ponadto pomoże mu rozmyślanie o przykładach osób przejawiających odwagę. Może też poprosić starszych o szkolenie i chętnie podejmować się różnych zadań. Zachęcamy wszystkich braci do przejawiania odwagi i wysilania się dla dobra zboru.

20, 21. (a) O czym Dawid zapewnił Salomona? (b) Czego możemy być pewni?

²⁰ Król Dawid przypomniał Salomonowi, że Jehowa z nim będzie aż do ukończenia budowy świątyni (1 Kron. 28:20). Mając w pamięci słowa ojca, Salomon nie pozwolił, żeby jego młody wiek i brak doświadczenia stały się przeszkodą. Wykazał się dużą odwagą, działał i z pomocą Jehowy ukończył wznoszenie tej wspaniałej budowli w siedem i pół roku.

²¹ Podobnie jak to było w wypadku Salomona, Jehowa może też nam pomóc przejawiać odwagę i wywiązywać się z różnych zadań w rodzinie i w zborze (Izaj. 41:10, 13). Kiedy jesteśmy odważni w służbie dla Jehowy, możemy być pewni, że On będzie nam błogosławił teraz i w przyszłości. Dlatego „bądź odważny (...) i działaj”!