„Dani” na mocy postanowienia Jehowy

„Stawią się obcy i będą paść wasze trzody” (IZAJASZA 61:5).

 1. Dlaczego słowo „dawca” może nam przywodzić na myśl Jehowę?

JAKŻE szczodrym dawcą jest Bóg! Apostoł Paweł powiedział: „Sam [Jehowa] daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko” (Dzieje 17:25, Bw). Każdemu z nas przyniesie pożytek zastanowienie się nad licznymi ‛dobrami i darami doskonałymi’, które otrzymujemy od Boga (Jakuba 1:5, 17, BT; Psalm 29:11; Mateusza 7:7; 10:19; 13:12; 21:43).

 2, 3. (a) Jak powinniśmy reagować na dary od Boga? (b) W jakim sensie lewici zostali „dani”?

² Całkiem słusznie psalmista rozmyślał nad sposobem odwdzięczenia się Jehowie (Psalm 116:12). Nasz Stwórca w gruncie rzeczy nie potrzebuje niczego, co ludzie posiadają lub mogą ofiarować (Psalm 50:10, 12). Jehowa zapewnia jednak, że odczuwa radość, gdy ktoś w dowód wdzięczności poświęca się bez reszty prawdziwemu wielbieniu (por. Hebrajczyków 10:5-7). Każdy człowiek powinien oddać swoje życie do dyspozycji Stwórcy. Wówczas może od Niego otrzymać dalsze zaszczytne zadania, o czym świadczy przykład potomków Lewiego. Chociaż wszyscy Izraelici byli oddani Bogu, wybrał On z plemienia Lewiego rodzinę Aarona, by jej członkowie jako kapłani składali ofiary w przybytku i w świątyni. A co z pozostałymi Lewitami?

³ Jehowa nakazał Mojżeszowi: „Przywiedź plemię Lewiego (...). Będą się troszczyć o wszystkie sprzęty namiotu spotkania (...). I dasz Lewitów Aaronowi i jego synom. Są oni dani [po hebrajsku netu·nimʹ], jemu dani z synów Izraela” (Liczb [4 Mojżeszowa] 3:6, 8, 9, 41). Lewici zostali „dani” Aaronowi w celu spełniania zadań związanych ze służbą w przybytku, toteż Bóg oświadczył: „Są oni dani, mnie dani spośród synów Izraela” (Liczb 8:16, 19; 18:6). Niektórzy lewici wykonywali proste prace, inni otrzymali wspaniałe przywileje, takie jak nauczanie prawa Bożego (Liczb 1:50, 51; 1 Kronik 6:33, BT; 23:3, 4, 24-32; 2 Kronik 35:3-5). Omówmy teraz jeszcze jedną grupę ludzi, którzy zostali „dani”, oraz ich współczesny odpowiednik.

Powrót Izraelitów z Babilonu

 4, 5. (a) Jacy Izraelici wrócili z niewoli babilońskiej? (b) Kto stanowi nowożytny odpowiednik powracających z niewoli Izraelitów?

⁴ Ezdrasz i Nehemiasz opisują, jak ostatek Izraelitów pod przewodnictwem namiestnika Zorobabela wrócił z Babilonu do ziemi ojczystej, by tam wznowić czyste wielbienie. Obaj podają, że powróciło 42 360 osób, a wśród nich tysiące „mężów ludu izraelskiego”. W sprawozdaniach wymieniono następnie kapłanów oraz około 350 lewitów, w tym śpiewaków lewickich i odźwiernych. Wspominają także o tysiącach osób, które zapewne były Izraelitami, może nawet kapłanami, lecz nie potrafiły udokumentować swego pochodzenia (Ezdrasza 1:1, 2; 2:2-42, 59-64, Bw; Nehemiasza 7:7-45, 61-66).

⁵ Ostatek izraelskich zesłańców, powracający do Jeruzalem i do Judy, okazał bezgraniczne oddanie dla Boga oraz ogromne przywiązanie do prawdziwego wielbienia. Jak już nadmieniono, trafnie wyobraża on nowożytny ostatek duchowego Izraela, który w roku 1919 wyszedł z niewoli Babilonu Wielkiego.

 6. Jak Bóg posługuje się w naszych czasach Izraelem duchowym?

⁶ Po odzyskaniu wolności w roku 1919 ostatek namaszczonych braci Chrystusa gorliwie zaangażował się w czyste wielbienie. Z pomocą Jehowy zgromadził resztę członków „Izraela Bożego”, liczącego 144 000 osób (Galatów 6:16; Objawienie 7:3, 4). Jako całość tworzy klasę „niewolnika wiernego i rozumnego”, która w obfitości przygotowuje życiodajny pokarm duchowy i usilnie stara się go rozprowadzać po całej ziemi (Mateusza 24:45-47).

 7. Kto razem z pomazańcami oddaje cześć Bogu?

⁷ Jak wyjaśniono w poprzednim artykule, obecnie do ludu Jehowy należą też miliony „drugich owiec”, które cieszą się otrzymaną od Boga nadzieją na przeżycie nadciągającego wielkiego ucisku. Chcą one po wieczne czasy służyć Jehowie na ziemi, gdzie nie będą łaknąć ani pragnąć i gdzie już nigdy nie popłyną łzy smutku (Jana 10:16; Objawienie 7:9-17; 21:3-5). Czy wśród powracających z Babilonu można wskazać jakiś pierwowzór takich osób? Owszem!

Nie-Izraelici też wrócili

 8. Kto towarzyszył Izraelitom powracającym z Babilonu?

⁸ Kiedy rozległo się wezwanie, by ludzie miłujący Jehowę powrócili z Babilonu do Ziemi Obiecanej, pozytywnie zareagowały również tysiące nie-Izraelitów. Ezdrasz i Nehemiasz wymieniają 392 „Netynejczyków” (dosłownie: „Netinim”, czyli „Dani”) i „synów sług Salomona”, a także ponad 7500 „niewolników i niewolnic” oraz „śpiewaków i śpiewaczek” nie pochodzących z plemienia Lewiego (Ezdrasza 2:43-58, 65; Nehemiasza 7:46-60, 67, Bw). Co skłoniło tylu nie-Izraelitów do powrotu?

 9. Jaką rolę odegrał w omawianym okresie duch Boży?

⁹ Księga Ezdrasza 1:5 wspomina o „każdym, którego ducha pobudził prawdziwy Bóg, aby poszedł i odbudował dom Jehowy”. Tak, to Jehowa oddziaływał na tych repatriantów. Wpłynął na ich ducha, czyli na ich dominujące nastawienie. Chociaż przebywa w niebie, potrafił tego dokonać za pomocą ducha świętego — swej czynnej mocy. Wszystkich więc, którzy zostali pobudzeni do ‛pójścia i odbudowania domu Jehowy’, wspierał ‛duch Boży’ (Zachariasza 4:1, 6; Aggeusza 1:14).

Nowożytny odpowiednik

10, 11. Kogo wyobrażają nie-Izraelici, którzy powrócili z Babilonu?

¹⁰ Kto jest odpowiednikiem tych powracających nie-Izraelitów? Wielu chrześcijan może odpowie: Netynejczycy są pierwowzorem nowożytnych „drugich owiec”. Owszem, ale nie tylko oni; nowożytnych chrześcijan nie należących do Izraela duchowego wyobrażają wszyscy nieżydowscy przesiedleńcy, którzy powrócili.

¹¹ W książce You May Survive Armageddon Into God’s New World (Możesz przeżyć Armagedon i wejść do Bożego nowego świata)a podkreślono: „Wśród osób, które opuściły Babilon z namiestnikiem Zorobabelem był nie tylko ostatek złożony z 42 360 Izraelitów (...) Wróciły z nimi tysiące nie-Izraelitów (...) Oprócz Netynejczyków byli tam inni nie-Izraelici: niewolnicy, zawodowi śpiewacy i śpiewaczki oraz potomkowie sług króla Salomona”. Następnie wyjaśniono: „Netynejczycy, niewolnicy, śpiewacy i synowie sług Salomona, którzy wszyscy byli nie-Izraelitami, opuścili jednak kraj niewoli i wrócili z izraelskim ostatkiem (...) Czy wobec tego słuszny jest pogląd, że w dobie obecnej przedstawiciele różnych narodowości nie będący Izraelitami duchowymi mieli się przyłączyć do ostatka Izraela duchowego i razem z nim popierać wielbienie Jehowy Boga? Tak”. Osoby takie stają się „nowożytnym odpowiednikiem Netynejczyków, śpiewaków i synów sług Salomona”.

12. W jaki szczególny sposób Bóg posłużył się swym duchem dla dobra małej trzódki i skąd wiadomo, że mogą z niego korzystać wszyscy Jego słudzy?

¹² Podobnie jak w starożytnym pierwowzorze, osoby spodziewające się żyć wiecznie na ziemi też mogą korzystać z ducha Jehowy. To prawda, że nie zostają ponownie narodzeni. Takiego zrodzenia na duchowych synów Bożych oraz namaszczenia duchem świętym doświadczają wyłącznie osoby należące do grona 144 000 (Jana 3:3, 5; Rzymian 8:16; Efezjan 1:13, 14). To namaszczenie jest rzecz jasna niezwykłym aspektem działania ducha Bożego dla dobra małej trzódki. Ale jego pomoc jest też potrzebna do spełniania woli Jehowy. Dlatego Jezus zapewnił, że ‛Ojciec z nieba daje ducha świętego tym, którzy Go proszą’ (Łukasza 11:13). Tak więc bez względu na to, czy należymy do pomazańców, czy do drugich owiec, możemy spełniać wolę Jehowy, obficie korzystając z pomocy Jego ducha.

13. Jak duch oddziałuje na wszystkich czcicieli Boga?

¹³ Ten sam duch Boży, który wzbudził w Izraelitach i nie-Izraelitach pragnienie powrotu do Jeruzalem, dodaje sił i udziela pomocy wszystkim lojalnym sługom Jehowy w dobie obecnej. Niezależnie od tego, jaką nadzieję wszczepił nam Bóg, mamy obowiązek głosić dobrą nowinę, a dzięki duchowi świętemu potrafimy podołać temu zadaniu. Wszyscy też musimy pielęgnować owoce ducha, i to w pełnej mierze (Galatów 5:22-26).

Dani do szczególnej służby

14, 15. (a) Jakie dwie grupy powracających nie-Izraelitów wyszczególniono? (b) Kim byli Netynejczycy i czym się zajmowali?

¹⁴ Wśród tysięcy nie-Izraelitów, których duch pobudził do powrotu, Słowo Boże wyszczególnia dwie małe grupy: Netynejczyków i synów sług Salomona. Kim oni byli? Czym się zajmowali? I jakie znaczenie może to mieć obecnie?

¹⁵ Mimo nieizraelskiego pochodzenia Netynejczycy mieli przywilej usługiwać wraz z lewitami. Przypomnijmy sobie Kananejczyków z Gibeonu ‛rąbiących drzewo i noszących wodę dla całej społeczności i na potrzeby ołtarza Jahwe’ (Jozuego 9:27, Bp). Wśród Netynejczyków, którzy powrócili z Babilonu, znaleźli się zapewne ich potomkowie, jak również potomkowie Netynejczyków dobranych w czasach Dawida i kiedy indziej (Ezdrasza 8:20). Jakie zadanie mieli spełniać? Lewitów dano do pomocy kapłanom, później zaś dano Netynejczyków do pomocy lewitom. Nawet dla obrzezanych cudzoziemców był to zaszczyt.

16. Jak z czasem zmieniła się rola Netynejczyków?

¹⁶ W grupie powracającej z Babilonu było niewielu lewitów w porównaniu z kapłanami lub Netynejczykami i „synami sług Salomona” (Ezdrasza 8:15-20). Doktor James Hastings zaznacza: „Po jakimś czasie [Netynejczycy] stanowili już na tyle ukształtowaną, poświęconą klasę, że udostępniono im przywileje” (Dictionary of the Bible). A czasopismo biblistyczne Vetus Testamentum wyjaśnia: „Zaszła pewna zmiana. Po Powrocie z Niewoli nie byli oni [cudzoziemcy] uważani za niewolników Świątyni, lecz za jej sług; cieszyli się podobnym statusem, jak członkowie innych grup sprawujących tam określone funkcje” (zobacz tekst w ramce pod tytułem „Zmiana statusu”).

17. Dlaczego Netynejczycy otrzymali dodatkowe zadania i jak na to wskazuje Biblia?

¹⁷ Oczywiście Netynejczycy nie stali się równi kapłanom ani lewitom, których wybrał sam Jehowa i których nie mieli zastąpić nie-Izraelici. Z Biblii jednak wynika, że ze względu na brak odpowiedniej liczby lewitów Netynejczykom powierzono dodatkowe zadania w służbie Bożej. Zamieszkali nie opodal świątyni. Za czasów Nehemiasza razem z kapłanami pracowali w jej pobliżu przy odbudowie murów (Nehemiasza 3:22-26, Biblia gdańska). A król Persji zarządził, że z racji pełnienia służby świątynnej należy ich, podobnie jak lewitów, zwolnić od wszelkich podatków (Ezdrasza 7:24). Wszystko to pokazuje, jak ścisły związek ze sprawami duchowymi mieli owi „dani” (lewici oraz Netynejczycy) i jak w miarę potrzeb poszerzał się zakres służby Netynejczyków, mimo że nigdy nie uważano ich za lewitów. Kiedy później Ezdrasz organizował powrót grupy zesłańców, początkowo nie stawił się ani jeden lewita. Ale w wyniku usilnych starań Ezdrasza postanowiło powrócić 38 lewitów i 220 Netynejczyków, aby być ‛sługami dla domu naszego Boga’ (Ezdrasza 8:15-20, Bw).

18. Jakie funkcje zapewne pełnili synowie sług Salomona?

¹⁸ Na temat drugiej z wyszczególnionych grup nie-Izraelitów, to znaczy synów sług Salomona, Biblia mówi bardzo niewiele. Byli wśród nich „synowie Sofereta”. Ezdrasz dodał do tego imienia przedimek określony, tak iż powstało słowo Has·so·feʹret, które prawdopodobnie znaczy „pisarz” (Ezdrasza 2:55; Nehemiasza 7:57). Mogli więc stanowić zespół pisarzy lub kopistów zajmujących się sprawami administracyjno-świątynnymi. Mimo obcego pochodzenia synowie sług Salomona potwierdzili swe oddanie dla Jehowy, gdyż opuścili Babilon i udali się do Jeruzalem, by wziąć udział w przywracaniu Jego wielbienia.

Dawanie siebie dzisiaj

19. Jakie stosunki panują dziś między pomazańcami a drugimi owcami?

¹⁹ W naszych czasach Bóg w zadziwiający sposób posługuje się namaszczonym ostatkiem, który krzewi prawdziwe wielbienie i rozgłasza dobrą nowinę (Marka 13:10). Jakąż radością napełniał pomazańców widok dziesiątków tysięcy, setek tysięcy, a teraz już milionów drugich owiec pragnących wraz z nimi oddawać cześć Jehowie! I jakże zgodnie współpracują te dwie grupy chrześcijan! (Jana 10:16).

20. Kogo, zgodnie z nowym zrozumieniem, zdają się wyobrażać Netynejczycy i synowie sług Salomona? (Przysłów 4:18).

²⁰ Wszyscy nie-Izraelici, którzy powrócili z niewoli babilońskiej, są pierwowzorem drugich owiec pełniących dziś służbę razem z ostatkiem Izraela duchowego. Na co zatem wskazuje okoliczność, że Biblia wyodrębnia Netynejczyków i synów sług Salomona? Otrzymali oni przywileje niedostępne dla innych nieżydowskich repatriantów. Mogło to stanowić zapowiedź faktu, iż w naszych czasach niektórym z dojrzałych i ofiarnych członków wielkiej rzeszy drugich owiec Bóg powierzy dalsze zaszczytne zadania i obowiązki.

21. Jakie dodatkowe obowiązki i zaszczytne zadania otrzymali niektórzy bracia mający nadzieję ziemską?

²¹ Netynejczykom udostępniono z czasem przywileje bezpośrednio związane ze sprawami duchowymi, a synom sług Salomona najwidoczniej przydzielono funkcje administracyjne. Podobnie dzisiaj za sprawą Jehowy o potrzeby Jego ludu troszczą się „dary w ludziach” (Efezjan 4:8, 11, 12). Należą do nich setki dojrzałych, doświadczonych braci, którzy uczestniczą w ‛pasieniu trzód’, usługując jako nadzorcy obwodów i okręgów oraz jako członkowie 98 komitetów oddziału Towarzystwa Strażnica (Izajasza 61:5). W biurze głównym Towarzystwa pod nadzorem „wiernego zarządcy” i jego Ciała Kierowniczego zdolni mężczyźni uczą się pomagać w przygotowywaniu duchowego pokarmu (Łukasza 12:42). Inni ochotnicy z grona wieloletnich sług Jehowy szkolą się w zarządzaniu domami Betel i drukarniami, jak również w sprawowaniu nadzoru nad programami budowy i rozbudowy biur oddziału oraz sal służących chrześcijańskiemu wielbieniu. Wszyscy oni znakomicie wywiązują się ze swej roli bliskich pomocników namaszczonego ostatka, wchodzącego w skład królewskiego kapłaństwa (por. 1 Koryntian 4:17; 14:40; 1 Piotra 2:9).

22. Dlaczego niektórym chrześcijanom z grona drugich owiec całkiem słusznie powierzono bardzo odpowiedzialne zadania i jak powinniśmy na to reagować?

²² W starożytności kapłani i lewici nieprzerwanie pełnili służbę wśród Żydów (Jana 1:19). Jednakże dzisiejszy ostatek duchowego Izraela musi stawać się coraz mniejszy (porównaj z Jana 3:30). W końcu, po zagładzie Babilonu Wielkiego, całe grono 144 000 ‛opatrzonych pieczęcią’ znajdzie się w niebie, gdzie odbędą się ich zaślubiny z Barankiem (Objawienie 7:1-3; 19:1-8). Natomiast wielka rzesza musi wzrastać. Okoliczność, iż niektórym z jej członków, przyrównanym do Netynejczyków i synów sług Salomona, powierza się teraz odpowiedzialne zadania pod nadzorem namaszczonego ostatka, nie wbija ich w zarozumialstwo czy pychę (Rzymian 12:3). Możemy więc być pewni, że gdy lud Boży ‛wyjdzie z wielkiego ucisku’, nie zabraknie doświadczonych mężczyzn — „książąt” — przygotowanych do przewodzenia wielkiej rzeszy (Objawienie 7:14; Izajasza 32:1; por. Dzieje 6:2-7).

23. Dlaczego w związku ze służbą dla Boga każdy z nas musi pielęgnować ducha ofiarności?

²³ Wszyscy, którzy wrócili z Babilonu, byli gotowi ciężko pracować i poświadczać, iż oddawanie czci Jehowie zajmuje najważniejsze miejsce w ich umysłach i sercach. Tak samo dzieje się obecnie. ‛Doprawdy, stawili się obcy i pasą trzody’ razem z namaszczonym ostatkiem (Izajasza 61:5). Bez względu więc na to, jaką nadzieję wszczepił w nas Bóg i jakie przywileje zostaną jeszcze powierzone starszym, zanim nadejdzie wielki dzień usprawiedliwienia Jehowy w Armagedonie, starajmy się pielęgnować niesamolubne, zdrowe nastawienie nacechowane ofiarnością. Chociaż nigdy nie zdołamy się odwdzięczyć Jehowie za wszystkie Jego wspaniałe dobrodziejstwa, przykładajmy się z całej duszy do każdego zadania, jakie wykonujemy w Jego organizacji (Psalm 116:12-14; Kolosan 3:23). A skoro drugie owce tak ściśle współpracują z pomazańcami, którzy będą „królować nad ziemią”, niech każdy z nas odda się bez reszty prawdziwemu wielbieniu (Objawienie 5:9, 10).

[Przypis]

Warto zapamiętać

◻ W jaki sposób lewici zostali „dani” w starożytnym Izraelu?

◻ Jacy nie-Izraelici powrócili z niewoli i kogo wyobrażają?

◻ Jaka zmiana najwidoczniej nastąpiła w statusie Netynejczyków?

◻ Jaki dostrzeżono nowożytny odpowiednik Netynejczyków i synów sług Salomona?

◻ Jaką pewność pozwala żywić widoczna współpraca pomazańców z drugimi owcami?

[Ramka na stronie 14]

ZMIANA STATUSU

Wiele słowników i encyklopedii biblijnych wypowiada się na temat zmian, jakie zaszły w statusie pewnych nie-Izraelitów po powrocie z niewoli. Na przykład w jednej z takich encyklopedii zamieszczono pod nagłówkiem „Zmiana rangi” następującą informację: „Jak już wspomniano, ich pozycja społeczna była w tym czasie z konieczności wyższa. [Netynejczycy] (...) nie byli już niewolnikami w ścisłym znaczeniu tego słowa” (Encyclopædia Biblica, wydawcy: T. K. Cheyne i J. S. Black, tom III, strona 3399). John Kitto, autor dzieła The Cyclopædia of Biblical Literature (Encyklopedia literatury biblijnej), napisał: „Nie można było oczekiwać, że wielu z nich [Netynejczyków] powróci do niskiego statusu w Palestynie (...) Spontaniczna ofiarność tych osób sprawiła, iż pozycja Netynejczyków znacznie wzrosła” (tom II, strona 417). A w jeszcze innej encyklopedii podano: „Z uwagi na takie skojarzenia oraz pochodzenie tych sług z okresu salomonowego nasuwa się wniosek, iż w drugiej świątyni powierzono sługom Salomona ważne zadania” (The International Standard Bible Encyclopedia, wydawca: G. W. Bromiley, tom IV, strona 570).

[Ilustracja na stronie 15]

Kiedy Izraelici powrócili, by odbudować Jeruzalem, towarzyszyły im tysiące nie-Żydów

[Prawa własności]

Pictorial Archive (Near Eastern History) Est.

[Ilustracja na stronie 17]

Komitet Oddziału w Korei. Podobnie jak starożytni Netynejczycy, mężczyźni należący do drugich owiec wykonują bardzo odpowiedzialne zadania związane z prawdziwym wielbieniem