SŁONE ZIELE

(hebr. mallúach).

Określenie to występuje w Biblii tylko raz i odnosi się do rośliny zbieranej przez ubogich na pokarm (Hi 30:4). Jak się przypuszcza, to hebrajskie słowo pochodzi od rdzenia oznaczającego „sól” i bywa tłumaczone na „malwa” (Bp, BT), „lebioda” (Bw) czy „dzikie chwasty” (KUL). Przetłumaczenie go na „malwa” najwyraźniej wynika z podobieństwa hebrajskiego słowa mallúach i greckiego molòche, od którego może pochodzić polskie „malwa”. Jednak tłumacze Septuaginty nie użyli w Hioba 30:4 słowa molòche, ale hálima („słone zioła”, Bagster). Uważa się, że zarówno określenie hálima, jak i mallúach może się odnosić albo do smaku tej rośliny, albo do okolicy, w jakiej rośnie.

Najczęściej przyjmuje się, że mallúach oznacza w Biblii łobodę z gatunku Atriplex halimus. Ta krzewiasta roślina osiąga wysokość 1—2 m. Ma małe, grube liście o cierpkim smaku, a wiosną drobne, fioletowe kwiaty. Rośnie na słonych glebach.