„Wielce się rozkoszuj Jehową”

„Wielce się rozkoszuj Jehową, a da ci wszystko, o co prosi twe serce” (PSALM 37:4).

 1, 2. Kto jest Źródłem prawdziwego szczęścia i jak na to wskazał król Dawid?

„SZCZĘŚLIWI, którzy są świadomi swej potrzeby duchowej, (...) szczęśliwi miłosierni, (...) szczęśliwi pokojowo usposobieni”. Słowa te oraz sześć innych zapowiedzi szczęścia rozpoczynają słynne Kazanie na Górze, wygłoszone przez Jezusa, a zanotowane przez ewangelistę Mateusza (Mateusza 5:3-11). Stanowią dla nas zapewnienie, że szczęście naprawdę jest osiągalne.

² Na Źródło prawdziwego szczęścia, Jehowę, wskazał w swym psalmie starożytny król izraelski Dawid. „Wielce się rozkoszuj Jehową”, napisał, „a da ci wszystko, o co prosi twe serce” (Psalm 37:4). Ale jak można ‛wielce się rozkoszować’ poznawaniem Jehowy i Jego licznych przymiotów? I w jaki sposób rozważanie tego, co Bóg już uczynił i co jeszcze uczyni w związku ze swym zamierzeniem, umożliwi nam otrzymanie ‛wszystkiego, o co prosi nasze serce’? Przekonamy się o tym po głębszej analizie Psalmu 37, wersetów od 1 do 11.

„Nie zazdrość”

 3, 4. Jakiej rady udzielił Dawid w Psalmie 37:1 i dlaczego warto ją obecnie brać pod uwagę?

³ W obecnych „krytycznych czasach trudnych do zniesienia” na każdym kroku spotykamy się z niegodziwością. Na własne oczy widzimy, jak spełniają się słowa apostoła Pawła: „Ludzie niegodziwi i oszuści będą się posuwać od złego ku gorszemu, wprowadzając w błąd i będąc w błąd wprowadzani” (2 Tymoteusza 3:1, 13). Jakże łatwo można dać się zwieść, widząc pozorny sukces i dobrobyt takich niegodziwców! Mogłoby to zaprzątnąć nasze myśli i odwrócić nasz duchowy wzrok od właściwego celu. Zobaczmy, jak przed tym niebezpieczeństwem ostrzegają nas pierwsze słowa Psalmu 37: „Nie pałaj gniewem z powodu złoczyńców. Nie zazdrość tym, którzy się dopuszczają nieprawości”.

⁴ Środki masowego przekazu codziennie bombardują nas przykładami niesprawiedliwości. Nieuczciwym biznesmenom uchodzą płazem oszustwa. Przestępcy żerują na najsłabszych członkach społeczeństwa. Sprawcy morderstw pozostają niewykryci lub pozwala im się uniknąć kary. Wszystkie takie przypadki wypaczania sprawiedliwości wywołują gniew i burzą spokój umysłu. Sukcesy złoczyńców mogą nawet budzić zawiść. Ale czy nasza irytacja cokolwiek tu zmieni? Czy zazdroszcząc im, choć trochę poprawimy sytuację? Ależ skąd! Poza tym wcale nie ma powodu, byśmy ‛pałali gniewem’. Dlaczego?

 5. Dlaczego złoczyńców przyrównano do trawy?

⁵ Psalmista odpowiada: „Jak trawa bowiem szybko zwiędną i jak młoda, zielona trawa obumrą” (Psalm 37:2). Świeża, zielona trawa może się ładnie prezentować, ale źdźbła szybko więdną i obumierają. Tak samo jest ze złoczyńcami. Ich pozorne powodzenie nie trwa wiecznie. Kiedy umierają, nieuczciwie zdobyte majętności nie są w stanie ich wyratować. Sprawiedliwość dosięga każdego. „Zapłatą, którą płaci grzech, jest śmierć” — napisał Paweł (Rzymian 6:23). Wszyscy, którzy się dopuszczają zła i nieprawości, otrzymają w końcu swoją „zapłatę” — nie mogą liczyć na nic więcej. Taki styl życia naprawdę nie popłaca! (Psalm 37:35, 36; 49:16, 17).

 6. Jaką naukę możemy wyciągnąć z Psalmu 37:1, 2?

⁶ Po cóż się więc trapić, widząc ulotny dobrobyt, do którego nieuczciwie doszli złoczyńcy? Wniosek z pierwszych dwóch wersetów Psalmu 37 jest następujący: Nigdy nie pozwólmy, by ich powodzenie odwiodło nas od służenia Jehowie. Skupiajmy się raczej na celach i błogosławieństwach duchowych (Przysłów 23:17).

„Ufaj Jehowie i czyń dobrze”

 7. Dlaczego powinniśmy ufać Jehowie?

⁷ „Ufaj Jehowie i czyń dobrze” — zachęca psalmista (Psalm 37:3a). Gdy dręczą nas jakieś troski lub nawet wątpliwości, koniecznie pokładajmy ufność w Jehowie. To On zapewnia nam całkowite bezpieczeństwo duchowe. „Kto mieszka w ukryciu u Najwyższego”, pisał Mojżesz, „znajdzie gościnę w cieniu Wszechmocnego” (Psalm 91:1). A kiedy czujemy się przytłoczeni wzrostem bezprawia w obecnym systemie rzeczy, tym bardziej powinniśmy polegać na Jehowie. Jeśli skręcimy nogę w kostce, chętnie wspieramy się na ramieniu przyjaciela. Podobnie gdy staramy się kroczyć drogą wierności, potrzebujemy wsparcia Jehowy (Izajasza 50:10).

 8. Jak udział w chrześcijańskiej służbie pomaga nam unikać zaprzątania umysłu pomyślnością złoczyńców?

⁸ Lekarstwem na irytację z powodu dobrobytu złoczyńców jest zajęcie się wyszukiwaniem szczerze usposobionych ludzi i niesienie im pomocy w nabywaniu dokładnej wiedzy o zamierzeniu Jehowy. A ponieważ zła jest coraz więcej, musimy coraz bardziej się w tym dziele wysilać. „Nie zapominajcie o wyświadczaniu dobra i o dzieleniu się z drugimi”, pisał apostoł Paweł, „bo takie ofiary bardzo się podobają Bogu”. Największym dobrem, jakim możemy się dzielić z bliźnimi, jest cudowna dobra nowina o Królestwie Bożym. Nasza działalność kaznodziejska jest prawdziwą „ofiarą wysławiania” (Hebrajczyków 13:15, 16; Galatów 6:10).

 9. Objaśnij sens zachęty Dawida: „Mieszkaj na ziemi”.

⁹ Dawid ciągnie dalej: „Mieszkaj na ziemi i postępuj wiernie” (Psalm 37:3b). W czasach Dawida wspomnianą „ziemią” była Ziemia Obiecana — obszar przydzielony Izraelowi przez Jehowę. Za panowania Salomona obejmował on tereny od Dan na północy po Beer-Szebę na południu. Kraina ta stała się siedzibą Izraelitów (1 Królów 4:25). Obecnie niezależnie od tego, w jakim zakątku ziemi mieszkamy, wyczekujemy chwili, gdy cała nasza planeta zostanie przeobrażona w raj, w sprawiedliwy nowy świat. A już teraz możemy zaznawać bezpieczeństwa duchowego (Izajasza 65:13, 14).

10. Co osiągniemy, ‛postępując wiernie’?

¹⁰ Co osiągniemy, ‛postępując wiernie’? Natchnione przysłowie przypomina: „Mąż czynów świadczących o wierności zyska wiele błogosławieństw” (Przysłów 28:20). Jeśli wiernie i wytrwale pełnimy służbę, głosząc każdemu napotkanemu człowiekowi, Jehowa niewątpliwie nas za to nagrodzi. Na przykład 40 lat temu Frank i jego żona Rose przenieśli się do pewnego miasteczka na północy Szkocji, by pełnić tam służbę pionierską. Nieco wcześniej miejscowa grupka osób zainteresowanych prawdą rozpadła się. Niezrażeni tym małżonkowie zaangażowali się w działalność ewangelizacyjną. Obecnie działa tam prężny zbór. Wierna służba tych pionierów spotkała się z uznaniem Jehowy. „Największym błogosławieństwem”, mówi skromnie Frank, „jest po prostu to, że wciąż trwamy w prawdzie i jesteśmy użyteczni dla Jehowy”. Istotnie, gdy ‛postępujemy wiernie’, zaznajemy obfitych błogosławieństw.

„Wielce się rozkoszuj Jehową”

11, 12. (a) Jak możemy ‛wielce się rozkoszować Jehową’? (b) Do jakiego celu warto zmierzać podczas studium osobistego i jakich rezultatów można się spodziewać?

¹¹ Chcąc umacniać więź z Bogiem i dalej pokładać w Nim ufność, musimy ‛wielce się rozkoszować Jehową’ (Psalm 37:4a). Kiedy zaznamy takiego uczucia? Jeżeli nie będziemy się skupiać jedynie na sobie — nawet w trudnych chwilach — ale skoncentrujemy się na Jehowie. Pomoże nam w tym poświęcanie czasu na zapoznawanie się z Jego Słowem (Psalm 1:1, 2). Czy znajdujesz w tym przyjemność? Stanie się tak, jeśli będziesz to robił z myślą o coraz lepszym poznawaniu Jehowy. Po przeczytaniu jakiegoś fragmentu zastanów się, czego uczy on o Jehowie. Warto mieć pod ręką notatnik lub choćby kartkę papieru. Ilekroć się zatrzymasz, by porozmyślać nad znaczeniem tego, co przeczytałeś, zanotuj sobie coś, co by ci przywodziło na pamięć jakiś ujmujący przymiot Boga. W jednym z psalmów Dawid śpiewał: „Niechaj wypowiedzi moich ust i rozmyślanie mego serca staną się miłe tobie, Jehowo, moja Skało i mój Wykupicielu” (Psalm 19:14). Gdy skupiamy uwagę na Słowie Bożym, jest to ‛miłe Jehowie’ — a także sprawia przyjemność nam samym.

¹² Jak czerpać radość ze studium i rozmyślania? Warto sobie postanowić, by jak najwięcej dowiadywać się o Jehowie i Jego drogach. Mnóstwo cennego materiału do rozmyślań zawierają książki Największy ze wszystkich ludzi oraz Zbliż się do Jehowy.a Dawid z przekonaniem zapewniał prawych, że Jehowa pobłogosławi ich wysiłki i ‛da im wszystko, o co prosi ich serce’ (Psalm 37:4b). Apostoł Jan niewątpliwie kierował się podobnym przeświadczeniem, gdy pisał: „To jest ufność, którą żywimy do niego, że o cokolwiek prosimy zgodnie z jego wolą, on nas wysłuchuje. Ponadto jeśli wiemy, że nas wysłuchuje, o cokolwiek prosimy, to wiemy, że będziemy mieć wszystko, o co prosimy, bośmy go o to poprosili” (1 Jana 5:14, 15).

13. Jak dzieło głoszenia o Królestwie rozwija się ostatnio w wielu krajach?

¹³ Jako lojalni słudzy Boży bardzo pragniemy doczekać chwili, gdy Jehowa w pełni wykaże słuszność swego zwierzchnictwa (Przysłów 27:11). Czyż naszych serc nie przepełnia radość, kiedy dowiadujemy się, jak wielkiego rozmachu nabrało dzieło głoszenia w krajach, w których niegdyś panowały rządy totalitarne lub dyktatorskie? Z niecierpliwością czekamy, by zobaczyć, jakie jeszcze możliwości w tej dziedzinie otworzą się przed nadejściem końca teraźniejszego systemu. W krajach zachodnich wielu sług Jehowy gorliwie głosi studentom, uchodźcom oraz innym cudzoziemcom, którzy tam tymczasowo przebywają i korzystają z wolności wyznania. Mamy nadzieję, że po powrocie w rodzinne strony ludzie ci będą rozświetlać światłem prawdy pozornie nieprzeniknione ciemności duchowe (Mateusza 5:14-16).

„Zdaj swą drogę na Jehowę”

14. Jakie mamy dowody na to, że można polegać na Jehowie?

¹⁴ Jakąż ulgę przynosi świadomość, że możemy się pozbyć trosk, które nas przytłaczają niczym ogromny ciężar! W jaki sposób? „Zdaj swą drogę na Jehowę i polegaj na nim”, wyjaśnia Dawid i dodaje: „A on będzie działał” (Psalm 37:5). Liczne dowody na to, że Jehowa jest godzien zaufania i rzeczywiście udziela wsparcia, możemy znaleźć w naszych zborach (Psalm 55:22). Mogą to poświadczyć słudzy pełnoczasowi — pionierzy, nadzorcy podróżujący, misjonarze czy też ochotnicy pracujący w domach Betel. Spróbuj porozmawiać z takimi osobami i zapytaj, jak Jehowa udziela im pomocy. Z pewnością usłyszysz wiele przeżyć potwierdzających, że nigdy, nawet w trudnych czasach, ręka Jehowy nie okazuje się za krótka. On zawsze wyposaża nas w to, czego naprawdę potrzebujemy do życia (Psalm 37:25; Mateusza 6:25-34).

15. W jakim sensie prawość ludu Bożego mocno świeci?

¹⁵ Kiedy darzymy Jehowę całkowitym zaufaniem, możemy doświadczyć na sobie prawdziwości dalszych słów psalmisty: „[Bóg] ukaże twoją prawość jak światło, a twą sprawiedliwość jak południe” (Psalm 37:6). Świadków Jehowy często przedstawia się w złym świetle. Ale Jehowa otwiera oczy szczerych ludzi i pomaga im zrozumieć, że do pełnienia publicznej służby pobudza nas miłość do Niego i do bliźnich. A chociaż wielu nas oczernia, nasze prawe czyny mówią same za siebie. Jehowa podtrzymuje nas w obliczu wszelkiego sprzeciwu i prześladowań. W rezultacie prawość Jego ludu świeci niczym słońce w południe (1 Piotra 2:12).

„Milcz (...) i z utęsknieniem czekaj”

16, 17. Na co zgodnie z Psalmem 37:7 jest teraz czas i dlaczego?

¹⁶ Następne słowa psalmisty brzmią: „Milcz przed Jehową i z utęsknieniem czekaj na niego. Nie pałaj gniewem na tego, kto pomyślnie układa swą drogę, na męża wykonującego swe zamysły” (Psalm 37:7). Dawid podkreślił, że musimy cierpliwie czekać na działanie Jehowy. Chociaż kres obecnego systemu jeszcze nie nadszedł, nie powinniśmy się na to zżymać. Czy teraz nie dostrzegamy miłosierdzia i cierpliwości Jehowy wyraźniej niż kiedykolwiek? Czy nie możemy okazać podobnej cierpliwości i pilnie głosić dobrą nowinę, aż nadejdzie koniec? (Marka 13:10). Właśnie teraz jest czas na to, by wystrzegać się pochopnego działania, które mogłoby nas pozbawić radości i duchowego bezpieczeństwa. Teraz też trzeba bardziej niż kiedykolwiek zdecydowanie opierać się szkodliwym wpływom szatańskiego świata. I wreszcie teraz jest czas, by zachowywać czystość moralną i nigdy nie narażać na szwank swej więzi z Jehową. Odrzucajmy zatem wszelkie niemoralne myśli i unikajmy niewłaściwego zachowania wobec osób płci przeciwnej — a także przedstawicieli tej samej płci (Kolosan 3:5).

¹⁷ „Zaniechaj gniewu i zostaw złość”, radzi Dawid, „nie pałaj gniewem — po to tylko, by wyrządzać zło. Złoczyńcy bowiem zostaną wytraceni, lecz pokładający nadzieję w Jehowie — ci posiądą ziemię” (Psalm 37:8, 9). Z ufnością możemy wyczekiwać bliskiego już czasu, gdy Jehowa oczyści ziemię z wszelkiego zepsucia i usunie wszystkich, którzy są za nie odpowiedzialni.

„Jeszcze tylko chwilka”

18, 19. Jakie pokrzepienie czerpiesz z Psalmu 37:10?

¹⁸ „Jeszcze tylko chwilka, a już nie będzie niegodziwca; i zwrócisz uwagę na jego miejsce, a już go nie będzie” (Psalm 37:10). Jakże pokrzepiają nas te słowa! Coraz bliższy jest koniec obecnego systemu i kres tak zgubnej w skutkach niezależności od Jehowy. Wszystkie wymyślone przez człowieka systemy rządzenia boleśnie zawiodły. Na szczęście już wkrótce władza powróci do Boga i nastanie teokracja — Królestwo Jehowy, w którym panować będzie Jezus Chrystus. Królestwo to przejmie pełną kontrolę nad światem i usunie wszystkich przeciwników Boskiego zwierzchnictwa (Daniela 2:44).

¹⁹ W nowym świecie pod panowaniem Królestwa Bożego nie znajdzie się żaden „niegodziwy”. Każdy, kto się wtedy zbuntuje przeciwko Jehowie, zostanie szybko usunięty. Nie będzie tam nikogo, kto kwestionowałby Jego władzę lub nie chciał się jej podporządkować. Wszyscy twoi sąsiedzi będą pragnęli sprawiać radość Jehowie. Zapewni to prawdziwe bezpieczeństwo — nie będą już potrzebne zamki ani kraty; nic nie zakłóci atmosfery całkowitego zaufania i szczęścia! (Izajasza 65:20; Micheasza 4:4; 2 Piotra 3:13).

20, 21. (a) Kim są „potulni”, o których wspomina Psalm 37:11, i gdzie znajdują oni „obfitość pokoju”? (b) Jakich błogosławieństw dostąpimy, jeśli będziemy naśladować Większego Dawida?

²⁰ Właśnie wtedy „potulni posiądą ziemię” (Psalm 37:11a). Ale kim są owi „potulni”? Odpowiadający temu słowu wyraz hebrajski pochodzi od rdzenia oznaczającego „dręczyć, uciskać, upokorzyć”. A więc ludzie „potulni” z pokorą czekają, aż Jehowa naprawi wszelkie doznane krzywdy. „Naprawdę będą się wielce rozkoszować obfitością pokoju” (Psalm 37:11b). Nawet już dziś cieszymy się obfitością pokoju w duchowym raju, w którym przebywają członkowie prawdziwego zboru chrześcijańskiego.

²¹ Chociaż sami wciąż doznajemy cierpień, to jednak wspieramy się nawzajem i pocieszamy osoby pogrążone w żalu. Dzięki temu słudzy Jehowy odczuwają głębokie zadowolenie. Bracia ustanowieni pasterzami życzliwie wspierają nas pod względem duchowym, a w razie potrzeby także fizycznym, pomagając nam wytrwale znosić udręki, których doświadczamy wskutek obstawania przy prawości (1 Tesaloniczan 2:7, 11; 1 Piotra 5:2, 3). Jakże cennym pokojem się cieszymy! Mamy ponadto nadzieję na życie wieczne w bliskim już raju, w którym będzie panował pokój. Naśladujmy zatem Większego Dawida, Jezusa Chrystusa, który pobudzany gorliwością dla Jehowy, wiernie służył Mu aż do samego końca (1 Piotra 2:21). Postępując w ten sposób, będziemy zaznawać nieprzemijającego szczęścia i wychwalać Tego, którym się wielce rozkoszujemy — naszego Boga, Jehowę.

[Przypis]

Czy potrafisz odpowiedzieć?

• Czego się nauczyłeś z Psalmu 37:1, 2?

• Jak możesz ‛wielce się rozkoszować Jehową’?

• Jakie mamy dowody na to, że na Jehowie naprawdę można polegać?

[Ilustracja na stronie 9]

Chrześcijanie ‛nie zazdroszczą tym, którzy się dopuszczają nieprawości’

[Ilustracja na stronie 10]

„Ufaj Jehowie i czyń dobrze”

[Ilustracja na stronie 11]

‛Wielce się rozkoszuj Jehową’, jak najwięcej się o Nim dowiadując

[Ilustracja na stronie 12]

„Potulni posiądą ziemię”