Sprawiedliwość cechuje wszystkie drogi Boże

„Skała to, doskonały jest w swych poczynaniach, bo wszystkie Jego drogi są sprawiedliwością, Bóg wierny, u którego nie ma niesprawiedliwości; jest rzetelny i prostolinijny” (POWTÓRZONEGO PRAWA 32:4).

1. Jakie przymioty Jehowy Mojżesz uwypuklił w pieśni, którą krótko przed śmiercią śpiewał przed synami Izraela, i dlaczego mógł się tak wyrazić?

JEHOWA — najwyższy Sędzia, Ustawodawca i Król — „miłuje (...) rzetelność i sprawiedliwość” (Psalm 33:5; Izajasza 33:22). Mojżesz, który pośredniczył przy zawarciu przymierza Prawa, był zarazem prorokiem, „którego Jehowa znał twarzą w twarz”, toteż zaznajomił się dokładnie ze sprawiedliwymi drogami Jehowy (Powtórzonego Prawa 34:10; Jana 1:17). Krótko przed śmiercią uwydatnił on wybitną zaletę Jehowy, jaką jest sprawiedliwość. Wobec całego zgromadzenia ludu izraelskiego wypowiedział słowa następującej pieśni: „Nadstawcie ucha, niebiosa, i pozwólcie mi mówić; niech też ziemia słucha wypowiedzi mych ust. (...) Będę bowiem oznajmiał imię Jehowy. Przypisujcież wielkość naszemu Bogu! Skała to, doskonały jest w swych poczynaniach, bo wszystkie Jego drogi są sprawiedliwością. Bóg wierny, u którego nie ma niesprawiedliwości; jest rzetelny i prostolinijny” (Powtórzonego Prawa 32:1, 3, 4).

2. Dlaczego sprawiedliwość zawsze cechowała wszystkie działania Boże i dlaczego jest to takie ważne?

² Wszelkie działania Jehowy cechuje sprawiedliwość, pozostająca zawsze w doskonałej harmonii z Jego mądrością, miłością i mocą. W Księdze Hioba 37:23 sługa Boży imieniem Elihu przypomina Hiobowi: „Co się tyczy Wszechmocnego, to myśmy Go nie zgłębili; wzniosły jest w potędze, a nie uszczupli sprawiedliwości i pełnej rzetelności”. A król Dawid napisał: „Jehowa (...) jest miłośnikiem sprawiedliwości i nie zostawi lojalnych wobec Niego” (Psalm 37:28). Jakże pocieszające zapewnienie! Na wszystkich swych drogach Bóg ani na chwilę nie porzuca tych, którzy są wobec Niego lojalni. Rękojmię tego stanowi Jego sprawiedliwość!

Dlaczego tak trudno o sprawiedliwość

3. Czego dziś bardzo brakuje wśród ludzi i jak się to odbiło na stosunkach między człowiekiem a Bogiem?

³ Skoro Jehowa jest Bogiem sprawiedliwym, Bogiem, który miłuje sprawiedliwość, a przy tym „Stwórcą krańców ziemi”, to dlaczego tak trudno dziś o sprawiedliwość? (Izajasza 40:28). Na pytanie to odpowiada Mojżesz w Księdze Powtórzonego Prawa 32:5: „Sami ze swej strony postąpili zgubnie; nie są Jego dziećmi, skaza jest ich własna. Pokolenie spaczone i przewrotne!” Zgubne postępowanie ludzi do tego stopnia oddaliło ich od Stwórcy, że Bóg oznajmił, iż Jego myśli i drogi tak górują nad myślami i drogami człowieka, „jak niebiosa przewyższają ziemię” (Izajasza 55:8, 9).

4. Jaki tryb postępowania obrał człowiek i dokąd go ten wybór zaprowadził?

⁴ Nie zapominajmy o tym, że ludzie nie zostali obdarzeni zdolnością działania niezależnie od Stwórcy. Jeremiasz trafnie ocenił sytuację, gdy pisał: „Dobrze wiem, Jehowo, że nie do ziemskiego człowieka należy jego droga. Do człowieka, który idzie, nie należy nawet pokierowanie swoim krokiem” (Jeremiasza 10:23). Odrzuciwszy sprawiedliwe drogi i panowanie Boże, ludzie dostali się pod wpływ całkiem innych, potężnych duchów — Szatana Diabła i demonów, jego popleczników. Apostoł Jan stwierdza z naciskiem: „Świat cały podlega władzy złego”. A tym demonicznym mocom bynajmniej nie zależy na strzeżeniu sprawiedliwości wśród ludzi (1 Jana 5:19).

5. Podaj przykłady świadczące o braku sprawiedliwości w dzisiejszym świecie.

⁵ Wymownym potwierdzeniem braku sprawiedliwości w końcowych dniach obecnego systemu rzeczy jest okoliczność, na którą w roku 1984 zwrócił uwagę Prokurator Generalny Stanów Zjednoczonych, William French Smith. Komentując wyniki analizy wyroków skazujących na więzienie, wydanych w 12 stanach USA w latach 1977-1983, Smith oświadczył: „Opinia publiczna spodziewa się, że najgorsi przestępcy — mordercy, gwałciciele, handlarze narkotyków — odsiadują zasłużone wyroki. Badania urzędowe (...) wykazały, jak łatwo jest zatwardziałym kryminalistom wrócić na ulice, by popełniać nowe przestępstwa”. Nic więc dziwnego, że Paul Kamenar z Waszyngtońskiej Fundacji Prawniczej stwierdził: „Wymiar sprawiedliwości zbyt często działa niedbale”.

6. (a) Jaki był stan moralny mieszkańców Judy przed niewolą? (b) Jakie pytania zadał Habakuk i czy pasują one do naszych czasów?

⁶ Podobnie zaniedbane było przestrzeganie sprawiedliwości wśród mieszkańców Judy w okresie poprzedzającym podbicie tego kraju przez wojska babilońskie. Dlatego prorok Habakuk oświadczył pod wpływem natchnienia od Boga: „Zamiera prawo, a sprawiedliwość nie wychodzi na jaw, gdyż bezbożny osacza sprawiedliwego, i tak prawo bywa łamane” (Habakuka 1:4, Bw). Panujące bezprawie skłoniło proroka do postawienia Jehowie pytania: „Dlaczego jednak przypatrujesz się przewrotnym, milczysz, gdy bezbożny pożera sprawiedliwego?” (Habakuka 1:13, Bw). Dzisiaj ludzie doznający krzywd i niesprawiedliwości, widocznej we wszystkich dziedzinach życia, również mogą się zastanawiać: Dlaczego sprawiedliwy Bóg tak długo toleruje niesprawiedliwość na ziemi? Dlaczego pozwala, by ‛prawo było łamane’? Dlaczego ‛milczy’? Pytania te są bardzo istotne i tylko drogocenne Słowo Boże, Biblia, daje na nie zadowalające, prawdziwe odpowiedzi.

Dlaczego Bóg toleruje bezprawie

7. (a) Dlaczego człowiek utracił raj stworzony dla niego przez Boga? (b) Jakie kwestie podniesiono w Edenie i jak na nie zareagowała sprawiedliwość Boga?

⁷ Dzieła Boże, jak zaświadczył Mojżesz, są doskonałe. Odnosiło się to również do bezgrzesznej pary ludzkiej, którą Bóg umieścił w rajskim ogrodzie Eden (Rodzaju 1:26, 27; 2:7). Wszystko było tam doskonałe, sprzyjało więc pomyślności i szczęściu rodziny człowieczej. Boska kronika informuje nas: „Potem spojrzał Bóg na wszystko, co uczynił, a oto było to bardzo dobre” (Rodzaju 1:31). Jednakże błogi spokój w Edenie nie trwał długo. Pod wpływem pewnego buntowniczego stworzenia duchowego Ewa i jej mąż Adam dali się wciągnąć w spór z Jehową, dotyczący Jego sposobu sprawowania nad nimi władzy. Zakwestionowano słuszność przykazań, jakie im dał Bóg (Rodzaju 3:1-6). Wskutek takiego zaprzeczenia słuszności zwierzchnictwa Jehowy wyłoniły się poważne kwestie natury moralnej. Sprawozdanie historyczne o wiernym człowieku imieniem Hiob wskazuje, że prawość wszystkich stworzeń Bożych stanęła pod znakiem zapytania. Na rozstrzygnięcie tych kwestii o zasięgu wszechświatowym sprawiedliwość domagała się przyznania odpowiedniej ilości czasu (Hioba 1:6-11; 2:1-5; zobacz też Łukasza 22:31).

8. (a) W jakim fatalnym stanie znalazł się teraz człowiek? (b) Jaki promyk nadziei można dostrzec w pieśni Mojżesza?

⁸ W Liście do Rzymian 8:22 apostoł Paweł tak podsumował nieszczęsny stan ludzkości, spowodowany odrzuceniem sprawiedliwych dróg Bożych: „Całe stworzenie aż dotąd wespół jęczy i wespół cierpi w bólu”. Do wspomnianych tu ‛jęków’ i ‛cierpień’ w niemałej mierze przyczynił się powszechny brak sprawiedliwości, gdyż „człowiek panował nad człowiekiem z jego krzywdą” (Kaznodziei 8:9). Dzięki niech jednak będą Bogu Wszechmocnemu, że nie zamierza dopuścić, by takie parodiowanie sprawiedliwości trwało bez końca! Warto w związku z tym zwrócić uwagę na dalsze słowa pieśni Mojżesza, zanotowane w Księdze Powtórzonego Prawa 32:40, 41: „Ja [Jehowa] żyję na wieki. Gdy miecz błyszczący wyostrzę i wyrok wykona ma ręka, na swoich wrogach się pomszczę, odpłacę tym, którzy Mnie nienawidzą” (BT).

9. Jak zadziałała ręka Jehowy, gdy człowiek się zbuntował?

⁹ Ręka Jehowy zawyrokowała już w Edenie. Kierując się sprawiedliwością, Bóg niezwłocznie skazał człowieka na śmierć za rozmyślne pogwałcenie Jego przykazań. Powiedział do Adama: „Prochem jesteś i do prochu powrócisz” (Rodzaju 3:19). Setki lat później apostoł Paweł tak przedstawił opłakane skutki grzesznego postępowania Adama dla całej rodziny ludzkiej: „Przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, i tak śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli” (Rzymian 5:12).

10. Jakie dwa rodzaje nasienia rozwijały się po buncie Adama i jak się zachowywał Jehowa?

¹⁰ Po buncie wszczętym przez człowieka Bóg dodatkowo oświadczył: „Ustanowię też nieprzyjaźń między tobą a niewiastą i między nasieniem twoim a jej nasieniem. To rozgniecie tobie głowę, a ty mu rozgnieciesz piętę” (Rodzaju 3:15, 17-19). Rozwój jednego i drugiego nasienia trwał 6000 lat i przez cały ten czas utrzymywała się między nimi „nieprzyjaźń”. Ale chociaż ziemska scena wydarzeń ciągle się zmieniała, sprawiedliwe drogi Jehowy pozostawały niezmienne. Za pośrednictwem swego proroka Malachiasza rzekł On: „Ja przecież jestem Jehowa; ja się nie zmieniłem” (Malachiasza 3:6). Dzięki temu Boży sposób traktowania niedoskonałej i buntowniczej ludzkości zawsze cechowała sprawiedliwość. Ani razu Jehowa nie odstąpił od swych wzniosłych, słusznych zasad, które zawsze były zharmonizowane z innymi Jego wspaniałymi przymiotami: mądrością, miłością i mocą.

Bóg przychodzi ludziom na ratunek

11, 12. Jak w Psalmie 49 trafnie opisano położenie człowieka?

¹¹ Niegodziwy wpływ Szatana niczym macki ogromnej ośmiornicy zdołał objąć całą rodzinę ludzką. Jakże pilnie potrzebujemy uwolnienia nie tylko od ciążącego na nas wyroku śmierci, ale też od niesprawiedliwych systemów panowania niedoskonałego człowieka!

¹² Rozpaczliwe położenie, w jakim się znalazła ludzkość po ogłoszeniu wyroku śmierci, zostało trafnie przedstawione w jednym z psalmów synów Koracha: „Posłuchajcie tego, wszystkie ludy. Nadstawcie ucha, wszyscy mieszkańcy systemu rzeczy, synowie ludzcy, jak również synowie człowieczy, ty bogaczu, a także ty, biedaku. Nikt z nich nie może żadnym sposobem wykupić nawet brata ani dać Bogu okupu za niego (a cena wykupywania ich duszy jest tak wysoka, że ono ustało po czas niezmierzony), aby żył dalej na zawsze i nie oglądał dołu” (Psalm 49:1, 2, 7-9). Wszystko to jest rezultatem zastosowania sprawiedliwości Bożej!

13, 14. (a) Jedynie kto mógł wybawić człowieka i dlaczego wybór dokonany przez Boga był słuszny? (b) W jakim sensie wszystkie obietnice Boże znalazły w Jezusie swoje „Tak”?

¹³ Skąd wobec tego należałoby oczekiwać ratunku? Kto byłby w stanie wyrwać człowieka z mocy śmierci? Psalmista wyjaśnia: „Moją duszę sam Bóg wykupi z ręki Szeolu” (Psalm 49:15). Jedynie wielka miłość Jehowy, współdziałająca z Jego sprawiedliwością mogła wybawić człowieka „z ręki Szeolu”. Na powyższe pytania dodatkowo znalazła się odpowiedź w czasie nocnej rozmowy Jezusa z ostrożnym faryzeuszem Nikodemem. Jezus wyjaśnił mu: „Bóg (...) tak bardzo umiłował świat, że dał swego Syna jednorodzonego, aby każdy, kto w niego wierzy, nie musiał ginąć, lecz posiadł życie wieczne” (Jana 3:16). Przed przyjściem na ziemię Syn Boży mieszkał ze swoim Ojcem w niebie. Powiedziano o nim, że w tym okresie swego istnienia ‛lubił synów ludzkich’ (Przysłów 8:31). Jakże słusznie więc Jehowa wybrał do odkupienia potomków Adama właśnie to stworzenie duchowe — swego jednorodzonego Syna!

¹⁴ Apostoł Paweł napisał o Jezusie: „Bez względu (...) na to, ile jest obietnic Bożych, dzięki niemu znalazły one swoje Tak” (2 Koryntian 1:20). O jednej z takich obietnic, zanotowanych przez proroka Izajasza, jest mowa w Ewangelii według Mateusza 12:18, 21, gdzie czytamy w odniesieniu do Jezusa: „Oto mój sługa, którego wybrałem, mój umiłowany, którego moja dusza obdarzyła uznaniem! Na niego chcę włożyć mego ducha, a on wyjaśni narodom, czym jest sprawiedliwość. Doprawdy, w jego imieniu narody będą pokładać nadzieję” (zob. Izajasza 42:1-4).

15, 16. Przez co Jezus mógł dla potomków Adama stać się „Wieczystym Ojcem”?

¹⁵ W czasie pełnienia służby na ziemi Jezus wyjaśnił, że ludzie ze wszystkich narodów będą mogli w końcu oprzeć swe nadzieje na jego imieniu i dzięki temu skorzystać z dobrodziejstw sprawiedliwości Bożej. Powiedział: „Syn człowieczy nie po to przyszedł, aby mu usługiwano, lecz aby usługiwać i dać swą duszę na okup za wielu” (Mateusza 20:28). Doskonałe prawo, nadane przez Boga narodowi izraelskiemu, orzekało: „Dusza będzie za duszę” (Powtórzonego Prawa 19:21). Kiedy więc Jezus po złożeniu w ofierze swego doskonałego życia zmartwychwstał wskrzeszony mocą Bożą i powrócił do nieba, mógł przedłożyć Jehowie wartość tego bezgrzesznego życia ludzkiego w zamian za utracone przez Adama prawo do istnienia. W ten sposób Jezus okazał się „ostatnim [drugim] Adamem” i został upoważniony do działania w roli „Wieczystego Ojca” na rzecz całego dochowującego wiary potomstwa Adama (1 Koryntian 15:45; Izajasza 9:6 [9:5, Bw]).

¹⁶ Tak to miłościwe dostarczenie ofiary okupu w postaci Syna Bożego, Jezusa Chrystusa ‛wyjaśniło narodom’ Bożą drogę zbawienia. I rzeczywiście cechuje ją Boska sprawiedliwość. Jakże wdzięczni powinniśmy być Jehowie za zgotowanie sposobu na ‛wykupienie naszych dusz z ręki Szeolu’!

Obrona nauki o okupie

17, 18. Jaką współpracę nawiązał C.T. Russell w latach siedemdziesiątych ubiegłego stulecia, czym jednak Barbour zaskoczył go w roku 1878?

¹⁷ Świadkowie Jehowy czasów nowożytnych, podobnie jak pierwsi chrześcijanie, zawsze bronili nauki o złożonej przez Jezusa Chrystusa ofierze okupu. Warto przypomnieć, że pierwszy prezes Towarzystwa Strażnica, Charles Taze Russell, był swego czasu współredaktorem czasopisma religijnego o nazwie The Herald of the Morning (Zwiastun Poranka) i wspierał je finansowo. Czasopismo to zaczął wydawać pewien adwentysta, N.H. Barbour z Rochester w stanie Nowy Jork (USA). Russell miał dwadzieścia kilka lat, Barbour zaś był znacznie starszy.

¹⁸ Współpraca ich zdawała się układać dobrze do roku 1878, kiedy to Barbour niespodziewanie opublikował artykuł zaprzeczający nauce o okupie. Russell tak wypowiedział się na ten temat: „Pan Barbour (...) zamieścił w Zwiastunie artykuł, który podważa naukę o Przebłaganiu — zaprzecza przekonaniu, że śmierć Chrystusa stanowiła cenę okupu za Adama i jego potomstwo, twierdząc, iż śmierć naszego Pana nie mogłaby stanowić stosownej zapłaty za grzechy człowieka, tak jak przekłucie muchy szpilką, zadanie jej cierpień i w końcu uśmiercenie nie może przez ziemskiego ojca być traktowane jako sprawiedliwe zadośćuczynienie za złe zachowanie jego dziecka”.

19. (a) Jak Russell zareagował na poglądy Barboura co do okupu? (b) Czy spełniło się życzenie Russella związane ze Strażnicą?

¹⁹ Russell mógł się zachwiać pod wpływem starszego współpracownika, ale tak się nie stało. Przez kilka miesięcy na łamach wspomnianego czasopisma toczyła się polemika: Barbour zaprzeczał nauce o okupie, a Russell pisał artykuły w jej obronie. W końcu Russell zerwał wszelkie kontakty z Barbourem i zaczął wydawać niniejsze czasopismo, którego tytuł brzmiał wówczas: Zion’s Watch Tower and Herald of Christ’s Presence (Strażnica Syjońska i Zwiastun Obecności Chrystusa). C.T. Russell tak wyraził kiedyś swoje zdanie na temat tego nowego periodyku: „Od samego początku był on specjalnym rzecznikiem Okupu; i mam nadzieję, że z łaski Bożej pozostanie nim do końca”. Czy nadzieja Russella się ziściła? Z całą pewnością! Na stronie 2 każdego wydania tego czasopisma dziś jeszcze można przeczytać, że Strażnica „umacnia wiarę w już panującego Króla, Jezusa Chrystusa, którego przelana krew utorowała ludzkości drogę do życia wiecznego”.

20. Jakie kwestie trzeba jeszcze wyjaśnić?

²⁰ W naszych dotychczasowych rozważaniach prześledziliśmy jak Bóg kierował się sprawiedliwością, żeby umożliwić wybawienie ludzkości od ciążącego na niej brzemienia grzechu i śmierci. Możliwość tę zgotowała miłość. Niemniej pewne pytania pozostały jeszcze bez odpowiedzi, na przykład: W jaki sposób miały być udostępnione dobrodziejstwa płynące z ofiary okupu, złożonej przez Jezusa Chrystusa? Jak każdy z osobna będzie mógł z nich skorzystać i kiedy? Następny artykuł wyjaśni te kwestie, co niewątpliwie umocni twoje przekonanie, że wszystkie drogi Boże istotnie cechuje sprawiedliwość.

Jak odpowiesz?

◻ Jakie znaczenie Bóg przypisuje sprawiedliwości?

◻ Dlaczego wśród ludzi panuje tyle niesprawiedliwości?

◻ Jak Bóg umożliwił człowiekowi uwolnienie się od śmierci?

◻ W jakiej mierze Strażnica staje w obronie nauki o okupie?

[Ilustracja na stronie 58]

Mojżesz wypowiada słowa swej pieśni na równinach moabskich

[Ilustracja na stronie 61]

Bóg tak bardzo umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna