Witajmy Chrystusa, chwalebnego Króla!

 1, 2. Dlaczego interesujemy się Psalmem 45?

PEWIEN chwalebny król jedzie w sprawie prawdy i prawości i zmierza do pokonania wrogów. Po odniesieniu nad nimi ostatecznego zwycięstwa, poślubia uroczą oblubienicę. Jest wspominany i wychwalany przez wszystkie późniejsze pokolenia. To główny temat Psalmu 45.

² Ale psalm ten jest czymś więcej niż ekscytującą historią z happy endem. Opisane w nim wydarzenia mają dla nas ogromne znaczenie. Dotyczą zarówno naszego obecnego życia, jak i naszej przyszłości. Dlatego z zainteresowaniem uważnie go przeanalizujmy.

 3, 4. (a) Czym jest „wspaniała sprawa”, która nas interesuje, i jak może poruszyć nasze serca? (b) W jakim sensie śpiewamy pieśń o królu i jak nasz język staje się niczym rylec?

³ Odczytaj Psalm 45:1. „Wspaniała sprawa”, która „poruszyła” serce psalmisty, dotyczy króla. Hebrajski czasownik przetłumaczony tu na „poruszyła” pierwotnie oznaczał „kipieć” lub „gotować się”. Owa sprawa spowodowała, że serce psalmisty kipiało entuzjazmem, a jego język stał się jakby „rylcem biegłego przepisywacza”.

⁴ A co z nami? Tym, co porusza nasze serca, jest dobra nowina o Królestwie Mesjańskim. Orędzie to stało się szczególnie ‛wspaniałe’ w roku 1914. Od tamtej pory nie dotyczy ono przyszłego Królestwa, lecz rzeczywistego rządu już funkcjonującego w niebie. To jest ta „dobra nowina o królestwie”, którą głosimy „po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom” (Mat. 24:14). Czy nasze serca reagują z przejęciem na wieść o Królestwie? Czy dobrą nowinę o nim głosimy z gorliwością? Tak jak psalmista, chcemy ‛wypowiedzieć pieśń swoją o królu’ — naszym Królu Jezusie Chrystusie (Ps. 45:2, KUL [45:1, NŚ]). Ogłaszamy go jako już intronizowanego niebiańskiego Władcę Królestwa Mesjańskiego. Ponadto zachęcamy wszystkich — zarówno rządzących, jak i rządzonych — by podporządkowali się jego panowaniu (Ps. 2:1, 2, 4-12). A nasz język staje się niczym „rylec biegłego przepisywacza”, ponieważ w działalności kaznodziejskiej regularnie używamy spisanego Słowa Bożego.

 5. (a) W jakim sensie Jezus był ‛przystojny’? (b) Co to znaczy, że ‛wdzięk został wylany na wargi Króla’, i jak możemy starać się go naśladować?

⁵ Odczytaj Psalm 45:2. Pismo Święte mówi bardzo niewiele o tym, jak wyglądał Jezus. Jako człowiek doskonały, niewątpliwie był przystojny. Ale szczególnie ‛przystojnym’ czyniła go wierność względem Jehowy i niezłomna lojalność. Ponadto Jezus głosił orędzie o Królestwie „ujmującymi słowami” (Łuk. 4:22; Jana 7:46). Czy staramy się go naśladować w służbie i używać słów, które trafiają do serc rozmówców? (Kol. 4:6).

 6. Jak Bóg pobłogosławił Jezusa „na czas niezmierzony”?

⁶ Ponieważ Jezus był bezgranicznie oddany, Jehowa błogosławił mu podczas jego ziemskiej służby i nagrodził go, gdy poniósł on ofiarną śmierć. Apostoł Paweł napisał o Jezusie: „Gdy się znalazł w kształcie człowieka, ukorzył się i stał się posłuszny aż do śmierci, i to śmierci na palu męki. Dlatego też Bóg wyniósł go na wyższe stanowisko i życzliwie dał mu imię, które przewyższa wszelkie inne imię, żeby w imię Jezusa zgięło się wszelkie kolano tych w niebie i tych na ziemi, i tych pod ziemią i żeby wszelki język otwarcie uznał, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga, Ojca” (Filip. 2:8-11). Jehowa pobłogosławił Jezusa „na czas niezmierzony”, wskrzeszając go do nieśmiertelnego życia (Rzym. 6:9).

 7. Pod jakimi względami Bóg namaścił Jezusa ‛bardziej niż jego towarzyszy’?

⁷ Odczytaj Psalm 45:6, 7. Jezus głęboko umiłował prawość, a znienawidził wszystko, co mogłoby przynieść ujmę Ojcu, dlatego Jehowa wyznaczył go na Władcę Królestwa Mesjańskiego. Jezus został namaszczony „olejkiem radosnego uniesienia” bardziej niż jego „towarzysze”, czyli królowie Judy z linii Dawida. Jak to rozumieć? Po pierwsze, Jezusa namaścił sam Jehowa. Po drugie, ustanowił go zarówno Królem, jak i Arcykapłanem (Ps. 2:2; Hebr. 5:5, 6). Po trzecie, Jezus został namaszczony nie zwykłym olejkiem, lecz duchem świętym, a po czwarte, władzę sprawuje nie na ziemi, lecz w niebie.

 8. Dlaczego można powiedzieć, że ‛Bóg jest tronem Jezusa’, i co nas upewnia, że jego królowanie jest prawe?

⁸ Jehowa intronizował w niebie swojego Syna jako mesjańskiego Króla w roku 1914. ‛Berło jego władzy królewskiej jest berłem prostolinijności’, co gwarantuje, że będzie on rządził w sposób prawy i sprawiedliwy. Panowanie Jezusa jest prawomocne, gdyż to ‛Bóg jest jego tronem’. Innymi słowy Jehowa jest fundamentem owego królowania. Ponadto tron Jezusa będzie trwać „po czas niezmierzony, na zawsze”. Czy nie odczuwasz dumy z faktu, że służysz Jehowie pod wodzą tak potężnego Króla, którego On sam wyznaczył?

 9, 10. (a) Kiedy Chrystus przypasał swój miecz i jak natychmiast go użył? (b) Jak Chrystus użyje swego miecza w przyszłości?

⁹ Odczytaj Psalm 45:3. Jehowa poleca swemu Królowi ‛przypasać do uda miecz’ i tym samym upoważnia go do wytoczenia wojny wszystkim przeciwnikom Bożego zwierzchnictwa oraz do wykonania na nich Bożych wyroków (Ps. 110:2). Ponieważ Chrystus jest niepokonanym Walecznym Królem, zostaje nazwany „mocarzem”. Przypasał miecz w roku 1914, po czym zwyciężył Szatana i demony, których zrzucił z nieba na ziemię (Obj. 12:7-9).

¹⁰ To był zaledwie początek zwycięskiej szarży Króla. Ale ma on jeszcze „dopełnić swego zwycięstwa” (Obj. 6:2). Wyroki Jehowy muszą dosięgnąć wszystkich ziemskich elementów systemu rzeczy Szatana, a sam Szatan i demony muszą zostać unieszkodliwieni. Pierwszy na liście jest Babilon Wielki, ogólnoświatowe imperium religii fałszywej. Do unicestwienia tej niegodziwej „nierządnicy” Jehowa postanowił użyć przywódców światowych (Obj. 17:16, 17). Następnie Waleczny Król wystąpi przeciwko szatańskim systemom politycznym i je zniszczy. Chrystus, nazwany też „aniołem otchłani”, dopełni wtedy swego zwycięstwa, wtrącając do niej Szatana i demony (Obj. 9:1, 11; 20:1-3). Zobaczmy, jak w Psalmie 45 zapowiedziano owe ekscytujące wydarzenia.

11. Co to znaczy, że Chrystus jedzie „w sprawie prawdy”?

¹¹ Odczytaj Psalm 45:4. Waleczny Król nie prowadzi wojny po to, żeby zdobyć nowe terytoria lub podbić narody. Jego działania są prawe i mają szlachetny cel. Jedzie „w sprawie prawdy i pokory, i prawości”. Najdonioślejsza prawda, którą trzeba obronić, dotyczy powszechnego zwierzchnictwa Jehowy. Szatan zakwestionował zasadność Jego władzy, gdy podniósł przeciw Niemu bunt. Od tamtej pory ta fundamentalna prawda była podważana zarówno przez demony, jak i ludzi. Wreszcie nadszedł czas, by Król namaszczony przez Jehowę wyruszył i raz na zawsze ją ugruntował.

12. W jakim sensie Król jedzie ‛w sprawie pokory’?

¹² Król jedzie również ‛w sprawie pokory’. Jako jednorodzony Syn Boży sam dał wspaniały przykład pokory i lojalnego podporządkowania zwierzchnictwu Ojca (Izaj. 50:4, 5; Jana 5:19). Wszyscy lojalni poddani Króla muszą go naśladować i w każdej sprawie pokornie podporządkowywać się zwierzchnictwu Jehowy. Tylko ci, którzy tak robią, będą mogli żyć w obiecanym przez Boga nowym świecie (Zach. 14:16, 17).

13. Jak Chrystus podąża ‛w sprawie prawości’?

¹³ Chrystus podąża także ‛w sprawie prawości’. Występuje w obronie „prawości Bożej” — Bożych norm tego, co właściwe, i tego, co niewłaściwe (Rzym. 3:21; Powt. Pr. 32:4). O Królu Jezusie Chrystusie prorok Izajasz napisał: „Król będzie panował dla prawości” (Izaj. 32:1). Dzięki panowaniu Jezusa nastaną obiecane „nowe niebiosa i nowa ziemia”, w których „ma mieszkać prawość” (2 Piotra 3:13). Każdy mieszkaniec tego nowego świata będzie musiał dopasować się do standardów Jehowy (Izaj. 11:1-5).

14. Jak Chrystus dokona swą prawicą zdumiewających rzeczy? (Zobacz ilustrację tytułową).

¹⁴ Król w trakcie swej szarży ma przypasany do boku miecz (Ps. 45:3). Nadchodzi jednak czas, by go wyciągnął i dzierżył w prawicy. Słowa psalmisty wskazują, że Jezus dokona swą prawicą zdumiewających rzeczy (Ps. 45:4). Kiedy wyruszy, żeby wyegzekwować wyroki Jehowy w Armagedonie, dokona „cudownych czynów” przeciwko swoim wrogom. Nie wiemy, jakich środków użyje do zniszczenia systemu Szatana. Ale działania te wzbudzą trwogę w sercach mieszkańców ziemi, którzy nie usłuchali natchnionego ostrzeżenia, by podporządkować się rządom Króla (odczytaj Psalm 2:11, 12). W proroctwie dotyczącym czasu końca Jezus powiedział, że „ludzie będą mdleć ze strachu i w oczekiwaniu rzeczy przychodzących na zamieszkaną ziemię; bo moce niebios zostaną wstrząśnięte”. Dodał też: „I potem ujrzą Syna Człowieczego przychodzącego w obłoku z mocą oraz wielką chwałą” (Łuk. 21:26, 27).

15, 16. Kto wejdzie w skład wojsk podążających za Chrystusem do bitwy?

¹⁵ Przybycie Króla z „dostojeństwem i wspaniałością” w celu wykonania wyroku obwieszczono w Objawieniu, gdzie czytamy: „Ujrzałem niebo otwarte, a oto biały koń. A siedzący na nim, zwany Wiernym i Prawdziwym, w prawości sądzi i prowadzi wojnę. Również wojska, które były w niebie, podążały za nim na białych koniach, odziane w biały, czysty, delikatny len. A z jego ust wychodzi ostry, długi miecz, aby mógł nim uderzyć narody, i będzie je pasł rózgą żelazną. On też depcze winną tłocznię gniewu srogiego zagniewania Boga Wszechmocnego” (Obj. 19:11, 14, 15).

¹⁶ Kim będą wojownicy, którzy utworzą niebiańskie „wojska” podążające za Chrystusem do bitwy? Gdy po raz pierwszy przypasał on miecz, żeby wyrzucić Szatana i demony z nieba, towarzyszyli mu „jego aniołowie” (Obj. 12:7-9). Logiczny wydaje się więc wniosek, że i w wojnie Armagedonu w skład wojsk Chrystusa wejdą święci aniołowie. Ale czy ktoś jeszcze? Swoim namaszczonym braciom Jezus obiecał: „Temu, kto zwycięży i aż do końca będzie się trzymał moich uczynków, dam władzę nad narodami i będzie pasł ludzi rózgą żelazną, tak iż zostaną potłuczeni na kawałki niczym naczynia z gliny — tak samo jak ja otrzymałem od mego Ojca” (Obj. 2:26, 27). A zatem do niebiańskich zastępów Chrystusa dołączą też jego namaszczeni bracia; do tego czasu otrzymają już nagrodę życia w niebie. Ci współwładcy staną u boku Jezusa, gdy pasąc narody rózgą żelazną, będzie on dokonywał zdumiewających rzeczy.

17. (a) Co wyobraża koń, na którym jedzie Chrystus? (b) Co symbolizują miecz i łuk?

¹⁷ Odczytaj Psalm 45:5. Król dosiada białego konia, który wyobraża działania wojenne czyste i prawe z punktu widzenia Jehowy (Obj. 6:2; 19:11). Oprócz miecza ma też łuk. W Biblii czytamy: „Ujrzałem, a oto koń biały, a siedzący na nim miał łuk; i dano mu koronę, i wyruszył — zwyciężając i żeby dopełnić swego zwycięstwa”. Miecz i łuk symbolizują środki, za pomocą których Chrystus wykona wyrok na swoich wrogach.

18. Jak „strzały” Chrystusa okażą się „ostre”?

¹⁸ Poetyckim językiem psalmista prorokuje o Królu, że jego ‛strzały są ostre’ i przebijają ‛serca nieprzyjaciół’, wskutek czego przed nim ‛padają ludy’. Straszliwa zagłada obejmie całą ziemię. Proroctwo Jeremiasza zapowiada: „Pobici przez Jehowę będą w owym dniu od jednego krańca ziemi aż po drugi kraniec ziemi” (Jer. 25:33). A w równoległym proroctwie czytamy: „Ujrzałem również anioła stojącego w słońcu; i zawołał donośnym głosem, i powiedział do wszystkich ptaków, które latają środkiem nieba: ‚Chodźcie tutaj, zgromadźcie się na wielką wieczerzę Boga, żeby jeść ciała królów i ciała dowódców wojskowych, i ciała siłaczy, i ciała koni i tych, którzy na nich siedzą, i ciała wszystkich, tak wolnych, jak i niewolników, i małych, i wielkich’” (Obj. 19:17, 18).

19. Jak Chrystus podąży do zwycięstwa i go dopełni?

¹⁹ Po zniszczeniu na ziemi niegodziwego systemu Szatana Chrystus „w swej wspaniałości” podąży do zwycięstwa (Ps. 45:4). Dopełni go, gdy na cały okres Tysiącletniego Panowania zamknie w otchłani Szatana i demony (Obj. 20:2, 3). Kiedy Diabeł i jego aniołowie znajdą się w stanie nieaktywności przypominającym śmierć, wtedy mieszkańcy ziemi, uwolnieni wreszcie od szatańskiego wpływu, zdołają całkowicie podporządkować się swojemu zwycięskiemu, chwalebnemu Królowi. Zanim jednak będą świadkami stopniowego przekształcania ziemi w raj, zyskają inny powód do radowania się z Królem i jego niebiańskimi towarzyszami. O tym radosnym wydarzeniu powiemy w następnym artykule.