WÓZ

Starożytny wóz był prostym pojazdem, na ogół wykonanym z drewna, na kołach pełnych lub ze szprychami (1Sm 6:14). Niektóre z tych wozów przypominały zwykłą platformę na dwóch kołach z poziomym dyszlem z przodu. Inne miały boki, a niektóre były przykryte, jak np. sześć krytych wozów (każdy ciągnięty przez dwa byki), na których przewożono wyposażenie przybytku (Lb 7:2-9). Określenie „powozy” z Objawienia 18:13 może się odnosić do wozów na czterech kołach.

W Izraelu, zwłaszcza w dawniejszych czasach, wozy na ogół ciągnęło bydło, a nie konie, które zaprzęgano głównie do rydwanów i wykorzystywano w walce (2Sm 6:3, 6; 15:1; 1Kn 13:7, 9; Prz 21:31). Na wozach przewożono ludzi (Rdz 45:19, 21, 27; 46:5), zboże oraz inne ładunki (1Sm 6:7-14; Am 2:13). Wozy wojenne (wspomniane w Ps 46:9) mogą oznaczać pojazdy, którymi przewożono ekwipunek wojskowy. W czasach Izajasza, gdy Izraelici posiadali wiele koni (Iz 2:7), używano ich do ciągnięcia wozów młockarskich (Iz 28:27, 28).

Prorok Izajasz zapowiedział nieszczęście tym, którzy ‛ciągną grzech jakby powrozami wozu’; najprawdopodobniej chciał unaocznić, że są oni przywiązani do grzechu niczym zwierzęta zaprzężone powrozami do ciągniętych wozów (Iz 5:18).