Gdzie kierujesz swój wzrok?

 1, 2. Co to znaczy ‛wznosić oczy ku Jehowie’?

ŻYJEMY w „krytycznych czasach”, które są „trudne do zniesienia” (2 Tym. 3:1). Ale zanim nastanie nowy świat, w którym Bóg zaprowadzi na ziemi pokój, życie będzie jeszcze trudniejsze. Dlatego dobrze jest się zastanowić: „Do kogo się zwracam po pomoc i wskazówki?”. Być może od razu pomyślimy: „Do Jehowy” — i to będzie najlepsza odpowiedź.

² Na czym polega szukanie pomocy u Boga? I jak możemy się upewniać, że nasz wzrok jest stale skierowany ku Jehowie, kiedy musimy sobie radzić ze skomplikowanymi problemami? Setki lat temu psalmista powiedział, że kiedy w trudnych chwilach potrzebujemy pomocy, powinniśmy ‛wznosić oczy ku Jehowie’ (odczytaj Psalm 123:1-4). Przyrównał nas do sługi, którego ‛oczy są zwrócone w kierunku pana’. Co miał na myśli? Sługa patrzy w kierunku pana nie tylko po to, żeby otrzymać od niego żywność i ochronę. Musi ciągle go obserwować, żeby poznać jego życzenia i je spełniać. My też powinniśmy codziennie sprawdzać w Słowie Jehowy, czego On od nas oczekuje, a potem zgodnie z tym postępować. Tylko wtedy będziemy mieli pewność, że pomoże nam w trudnych chwilach (Efez. 5:17).

 3. Co mogłoby odwrócić nasz wzrok od Jehowy?

³ Chociaż wiemy, jak ważne jest ciągłe kierowanie wzroku ku Jehowie, czasami coś może nas rozproszyć. Właśnie tak było w wypadku Marty, która przyjaźniła się z Jezusem. „Miała uwagę rozproszoną spełnianiem wielu posług” (Łuk. 10:40-42). Skoro przydarzyło się to tak wiernej osobie w obecności samego Jezusa, nic dziwnego, że mogłoby to spotkać i nas. W takim razie pomyślmy, co może odwrócić nasz wzrok od Jehowy. W tym artykule zobaczymy, jak mogłoby się do tego przyczynić postępowanie innych. Dowiemy się też, co pomoże nam nie odrywać wzroku od Jehowy.

 4. Dlaczego kogoś mogłoby dziwić, że Mojżesz stracił przywilej wejścia do Ziemi Obiecanej?

⁴ Nie ulega wątpliwości, że o kierownictwo Jehowy zabiegał Mojżesz. Biblia mówi o nim, że był „niezłomny, jak gdyby widział Niewidzialnego” (odczytaj Hebrajczyków 11:24-27). Poza tym czytamy w niej, że „już nigdy w Izraelu nie powstał prorok podobny do Mojżesza, którego Jehowa znał twarzą w twarz” (Powt. Pr. 34:10). Ale mimo tak bliskiej więzi z Bogiem Mojżesz stracił przywilej wejścia do Ziemi Obiecanej (Liczb 20:12). Dlaczego?

 5-7. Jaki problem pojawił się krótko po wyjściu Izraelitów z Egiptu i co w tej sytuacji zrobił Mojżesz?

⁵ Niecałe dwa miesiące po wyjściu z Egiptu, jeszcze zanim Izraelici dotarli pod górę Synaj, pojawił się poważny problem. Ludzie zaczęli narzekać, bo brakowało wody. Szemrali przeciwko Mojżeszowi, aż doszło do tego, że zawołał on do Jehowy: „Co mam uczynić z tym ludem? Jeszcze trochę, a mnie ukamienują!” (Wyjścia 17:4). Jehowa w odpowiedzi udzielił mu wyraźnych wskazówek: kazał mu wziąć laskę i uderzyć przy Horebie w skałę, z której miała popłynąć woda. W Biblii czytamy: „Mojżesz tak uczynił na oczach starszych Izraela”. Lud ugasił pragnienie i problem zniknął (Wyjścia 17:5, 6).

⁶ Z dalszej części relacji dowiadujemy się, że Mojżesz nazwał to miejsce Massa, czyli „wypróbowanie”, oraz Meriba, co oznacza „kłótnia”. Dlaczego? „Z powodu kłótni synów Izraela, a także dlatego, że wystawili Jehowę na próbę, mówiąc: ‚Czy Jehowa jest pośród nas, czy nie?’” (Wyjścia 17:7).

⁷ Co o tym wszystkim myślał Jehowa? Nie uważał, że Izraelici zbuntowali się tylko przeciwko Mojżeszowi. Bóg uznał, że odrzucają Jego władzę (odczytaj Psalm 95:8, 9). Izraelici rzeczywiście postąpili źle. Ale Mojżesz zachował się w tej sytuacji właściwie — zwrócił się do Jehowy, a potem starannie zastosował się do Jego wskazówek.

 8. Jaki problem wyniknął pod koniec 40-letniej wędrówki przez pustkowie?

⁸ Ale co się stało, kiedy podobny problem wyniknął jakieś 40 lat później, pod koniec wędrówki przez pustkowie? Izraelici ponownie znaleźli się w miejscu, które potem zostało nazwane Meriba. Było ono jednak położone gdzie indziej — niedaleko Kadesz, przy granicy z Ziemią Obiecanąa. Tam Izraelici znowu zaczęli narzekać na brak wody (Liczb 20:1-5). Ale tym razem Mojżesz zareagował inaczej.

 9. Jakie wskazówki otrzymał Mojżesz, ale co zrobił? (Zobacz ilustrację tytułową).

⁹ Co Mojżesz zrobił, kiedy Izraelici zaczęli się buntować? Znowu zwrócił się do Jehowy. Ale tym razem nie miał uderzyć w skałę. Jehowa kazał mu wziąć laskę, zgromadzić lud i przemówić do skały (Liczb 20:6-8). Jednak zamiast tak zrobić, Mojżesz wylał swoją frustrację, krzycząc na zebranych: „Słuchajcie teraz, buntownicy! Czy z tej skały mamy wywieść dla was wodę?”. Potem uderzył w skałę, i to dwa razy! (Liczb 20:10, 11).

10. Jak Jehowa zareagował na postępowanie Mojżesza?

¹⁰ Jehowa rozzłościł się na Mojżesza (Powt. Pr. 1:37; 3:26). Dlaczego? Zapewne z kilku powodów. Na przykład dlatego, że jak już wspomnieliśmy, Mojżesz nie zastosował się do nowych wskazówek.

11. Jak uderzenie w skałę mogło pomniejszyć znaczenie cudu, którego dokonał Jehowa?

¹¹ Ale gniew Jehowy mogło wywołać coś jeszcze. Miejsce, gdzie znajdowało się pierwsze Meriba, otaczają twarde skały granitowe. Bez względu na to, jak mocno uderzy się w taką skałę, nikt nie spodziewa się, że wypłynie z niej woda. Natomiast wokół drugiego Meriba znajdowały się miększe skały wapienne. Ponieważ są one porowate, woda może przez nie przenikać i gromadzić się w podziemnych zbiornikach. Można jej nabrać, jeśli w skale zrobi się dziurę. Kiedy więc Mojżesz dwa razy uderzył w taką porowatą skałę, czy Izraelici mogli mu zarzucić, że woda wypłynęła w wyniku naturalnych procesów, a nie działania Jehowy? Czy fakt, że uderzył w skałę, zamiast do niej przemówić, nie pomniejszył niezwykłości tego cudu?b Tego nie wiemy.

12. Z jakiego jeszcze powodu Jehowa mógł rozgniewać się na Mojżesza i Aarona?

¹² Jehowa mógł się rozgniewać na Mojżesza i Aarona jeszcze z innego powodu. Zwróćmy uwagę na to, co Mojżesz powiedział ludowi: „Czy z tej skały mamy wywieść dla was wodę?”. Używając liczby mnogiej, Mojżesz zapewne miał na myśli siebie i Aarona. Słowa te świadczyły o wielkim braku szacunku do Jehowy, który jako jedyny miał moc dokonania tego cudu. W Biblii czytamy: „Dali powód do gniewu u wód Meriba, tak iż przez nich Mojżesza spotkało zło. Rozgoryczyli bowiem jego ducha i wargami swymi zaczął mówić pochopnie” (Ps. 106:32, 33; Liczb 27:14)c. Tak czy inaczej, postępowanie Mojżesza ograbiło Jehowę z chwały, która Mu się należała. Zwracając się do Mojżesza i Aarona, Jehowa powiedział: „Zbuntowaliście się przeciw memu rozkazowi” (Liczb 20:24). Był to naprawdę poważny grzech.

13. Dlaczego sposób, w jaki Jehowa ukarał Mojżesza, był sprawiedliwy?

¹³ Ponieważ Mojżesz i Aaron przewodzili ludowi Jehowy, ponosili dużą odpowiedzialność (Łuk. 12:48). Wcześniej z powodu buntu Jehowa nie pozwolił wejść do ziemi Kanaan całemu pokoleniu Izraelitów (Liczb 14:26-30, 34). Dlatego ukaranie w taki sam sposób Mojżesza za jego buntowniczy czyn było sprawiedliwe i świadczyło o konsekwencji. Tak jak innym buntownikom Jehowa nie pozwolił mu wejść do Ziemi Obiecanej.

14, 15. Co mogło doprowadzić Mojżesza do buntu?

¹⁴ Co doprowadziło Mojżesza do buntu? Zwróćmy jeszcze raz uwagę na Psalm 106:32, 33: „Dali powód do gniewu u wód Meriba, tak iż przez nich Mojżesza spotkało zło. Rozgoryczyli bowiem jego ducha i wargami swymi zaczął mówić pochopnie”. Chociaż to Izraelici wystąpili przeciwko Jehowie, rozgoryczenie zaczął odczuwać Mojżesz. Brak panowania nad sobą sprawił, że nie myślał o tym, jakie konsekwencje mogą pociągnąć za sobą jego słowa.

¹⁵ Mojżesz pozwolił, żeby postępowanie innych odwróciło jego wzrok od Jehowy. W pierwszej sytuacji zachował się dobrze (Wyjścia 7:6). Ale możliwe, że po latach znoszenia buntowniczych Izraelitów czuł się zmęczony i sfrustrowany. Być może skupił się na własnych uczuciach, zamiast pomyśleć o tym, jak mógłby przynieść chwałę Jehowie.

16. Dlaczego powinniśmy przemyśleć to, co zrobił Mojżesz?

¹⁶ Skoro nawet tak wierny prorok rozproszył się i zgrzeszył, może się to przytrafić również nam. Mojżesz miał właśnie wejść do Ziemi Obiecanej, a my niedługo mamy wejść do nowego świata, który obiecał nam Jehowa (2 Piotra 3:13). Nikt z nas nie chciałby utracić tego wyjątkowego przywileju. Jednak żeby osiągnąć cel, nie możemy odrywać wzroku od Jehowy i musimy starać się zawsze spełniać Jego wolę (1 Jana 2:17). Czego uczymy się z błędu Mojżesza?

17. Co nam pomoże nie ulegać frustracji?

¹⁷ Nie ulegaj frustracji. Nawet jeśli musimy ciągle zmagać się z tymi samymi problemami, „nie ustawajmy w czynieniu tego, co szlachetne, bo w stosownej porze będziemy żąć, jeśli się nie znużymy” (Gal. 6:9; 2 Tes. 3:13). Czasami możemy być sfrustrowani jakąś sytuacją albo powracającymi konfliktami z powodu różnic osobowości. Czy panujemy wtedy nad językiem i emocjami? (Prz. 10:19; 17:27; Mat. 5:22). Jeśli ktoś nas prowokuje, powinniśmy ‛pozostawić miejsce srogiemu gniewowi’. O czyj gniew chodzi? Jehowy (odczytaj Rzymian 12:17-21). Jeśli swój wzrok stale kierujemy ku Bogu, będziemy okazywać Mu należny szacunek, cierpliwie czekając, aż On uzna za słuszne zadziałać. Gdybyśmy próbowali w jakiś sposób się mścić, świadczyłoby to o braku szacunku dla Jehowy.

18. O czym powinniśmy pamiętać, jeśli chodzi o stosowanie wskazówek od Jehowy?

¹⁸ Stosuj najnowsze wskazówki. Czy lojalnie wprowadzamy w życie najbardziej aktualne wskazówki, które otrzymujemy od Jehowy? Jeśli tak, nie będziemy polegać na metodach, które wykorzystywaliśmy do tej pory, ale chętnie zastosujemy nowe wskazówki przekazywane przez organizację Bożą (Hebr. 13:17). Powinniśmy przy tym uważać, żeby ‛nie wychodzić poza to, co jest napisane’ (1 Kor. 4:6). W ten sposób nasz wzrok będzie stale skierowany ku Jehowie.

19. Jak nie dopuścić, żeby czyjeś błędy osłabiły naszą więź z Jehową?

¹⁹ Nie pozwól, żeby czyjeś błędy osłabiły twoją więź z Jehową. Jeśli nasz wzrok jest cały czas skupiony na Jehowie, nie dopuścimy do tego, żeby postępowanie innych nas sfrustrowało albo zniszczyło przyjaźń, która nas z Nim łączy. Jest to szczególnie ważne, kiedy tak jak Mojżesz mamy odpowiedzialne zadania w organizacji. To prawda, że każdy z nas musi ‛wypracowywać swoje wybawienie z bojaźnią i drżeniem’, ale powinniśmy pamiętać, że Jehowa nie osądza nas na podstawie jednego sztywnego schematu (Filip. 2:12). Tak naprawdę im większa na kimś spoczywa odpowiedzialność, tym więcej się od niego wymaga (Łuk. 12:48). Ale jeśli rzeczywiście kochamy Jehowę, nic nas nie zgorszy ani nie oddzieli od Jego miłości (Ps. 119:165; Rzym. 8:37-39).

20. Na co powinniśmy być zdecydowani?

²⁰ W tych trudnych czasach nasz wzrok powinien być stale zwrócony ku Jehowie, ‛który mieszka w niebiosach’. To pomoże nam dostrzegać, czego On od nas oczekuje. Nigdy nie pozwólmy, żeby błędy innych negatywnie wpływały na naszą więź z Jehową. Przykład Mojżesza pokazuje, jak ogromne ma to znaczenie. Zamiast przesadnie reagować na czyjeś błędy, niech ‛nasze oczy będą zwrócone ku Jehowie, naszemu Bogu, aż nam okaże łaskę’ (Ps. 123:1, 2).