Jehowa jest godzien, by Go wysławiać na wieki

„Każdego dnia będę Ciebie błogosławił i na wieki wysławiał Twe imię” (PSALM 145:2, Biblia Tysiąclecia, wyd. II).

 1. Dlaczego Dawid miał wiele powodów do wysławiania Jehowy?

DAWID, lojalny sługa Jehowy, miał mnóstwo powodów, by wysławiać Boga. Ten słynny władca starożytnego Izraela znał wielkość i dobroć Jehowy i wiedział, że Jego panowanie jest wieczne. Najwyższy zasługuje na to, by głosić Jego sławę, ponieważ zaspokaja potrzeby wszystkiego, co żyje, a swoim wiernym sługom okazuje miłosierdzie.

 2. (a) Jak ułożony jest Psalm 145? (b) Jakie pytania będziemy rozważać?

² Dawid sławił Boga między innymi w Psalmie 145. W tekście hebrajskim poszczególne wersety zaczynają się tu kolejnymi literami alfabetu (z wyjątkiem litery nun). Układ taki, znamionujący tak zwane akrostychy, zapewne miał ułatwiać zapamiętanie treści. Psalmista wychwala Jehowę, na przykład następującymi słowami: „Każdego dnia będę Ciebie błogosławił i na wieki wysławiał Twe imię” (Psalm 145:2, BT). Ale jak treść tego psalmu może wpłynąć na nas? Jak może utrwalić nasze stosunki z Bogiem? Aby na to odpowiedzieć, przeanalizujmy najpierw wersety od 1 do 10.

Bezmiar wielkości Jehowy

 3. Co podobnie jak Dawid jesteśmy winni ‛naszemu Bogu i Królowi’? Dlaczego?

³ Dawid był królem, ale uznawał zwierzchnictwo Jehowy i oświadczył: „Chcę Cię wywyższać, Boże mój, Królu, i błogosławić imię Twe na zawsze i na wieki” (Psalm 145:1, BT). Świadkowie Jehowy z nie mniejszym szacunkiem wywyższają imię Boga oraz głoszą po całej ziemi Jego chwałę. Uczestniczenie w tej działalności wzbogaca nasze życie. Podobnie jak Dawid winni jesteśmy posłuszeństwo i uległość Jehowie, ‛naszemu Bogu i Królowi’. Czyż nie jest On „Królem wieczności”? (Objawienie 15:3). Większy Dawid, Jezus Chrystus, który od roku 1914 panuje z niebiańskiej góry Syjon, daje nam wspaniały przykład podporządkowania się Jehowie, Królowi Wiekuistemu.

 4. Jak możemy ‛błogosławić imię Boże’?

⁴ Dawid wyznał, iż chce ‛błogosławić imię Boże’. Jak może to czynić zwykły śmiertelnik? Błogosławić kogoś to między innymi wypowiadać się o nim jak najlepiej. Błogosławieniem imienia Bożego wykazujemy, że gorąco miłujemy Stwórcę oraz Jego święte imię — Jehowa. Nigdy nie uskarżamy się na Niego, nie doszukujemy się w Nim winy ani nie kwestionujemy Jego dobroci. Tylko wtedy, gdy przejawiamy takie nastawienie i gdy jako oddani, ochrzczeni Świadkowie Jehowy zachowujemy prawość, możemy powtórzyć za Dawidem, że chcemy ‛błogosławić imię Boże na wieki’. Dzięki zachowywaniu siebie w miłości Bożej będziemy mogli otrzymać dar życia wiecznego i błogosławić Jehowę po wszystkie czasy (Judy 20, 21, Bw).

 5. Jak powinno na nas oddziaływać pragnienie błogosławienia Jehowy „każdego dnia”?

⁵ Kto naprawdę kocha naszego Życiodawcę, ten powtórzy za Dawidem: „Każdego dnia będę Ciebie błogosławił i na wieki wysławiał Twe imię” (Psalm 145:2, BT). Jakże pusty byłby dzień, w którym nie błogosławilibyśmy Boga! Niechaj żadne zajęcia ani troski o sprawy materialne nie ograbią nas z czasu na opiewanie dobroci naszego niebiańskiego Ojca i regularne zanoszenie do Niego modlitw. Jezus wskazał, że powinniśmy zwracać się do Boga codziennie, gdyż w modlitwie wzorcowej powiedział: „Chleba naszego powszedniego daj nam na każdy dzień” (Łukasza 11:3, Bw). Rzesza pełnoczasowych sług Bożych wysławia Go dzień w dzień uczestniczeniem w chrześcijańskiej działalności ewangelizacyjnej. Ale bez względu na okoliczności serce powinno nas pobudzać do tego, by każdego dnia w taki czy w inny sposób sławić Jehowę. Pomyślmy tylko! Jako oddani Mu Świadkowie, cieszący się nadzieją na życie wieczne, mamy wspaniałe widoki wywyższania Jego imienia już zawsze (Jana 17:3).

 6. Z jakiego względu Jehowa „naprawdę zasługuje na wysławianie”?

⁶ Istnieją uzasadnione powody, by wychwalać Boga przez cały dzień, gdyż Dawid dodał: „Jehowa jest wielki i naprawdę zasługuje na wysławianie, a wielkości Jego nie da się przeniknąć” (Psalm 145:3). Jehowa jest niedościgniony w swej wielkości, a Jego zwierzchnictwo rozciąga się nad wszystkim. Król babiloński Nabuchodonozor musiał przyznać: „Nie ma nikogo, kto by mógł powstrzymać Jego ramię i kto by mógł powiedzieć do Niego: ‛Co czynisz?’” (Daniela 4:31, 32, BT [4:34, 35, NW]). Jehowa ‛wzbudza większy lęk niż wszyscy bogowie’ (Psalm 96:4, BT). Nic dziwnego, że „naprawdę zasługuje na wysławianie”. Żadne słowa nie są zbyt wzniosłe, by Go nimi wychwalać! Jehowa jest godzien bezgranicznego wysławiania przez całe wieki.

 7. Dlaczego ‛wielkości Boga nie da się przeniknąć’?

⁷ Wielkości Jehowy „nie da się przeniknąć”. Niezależnie od jej bezmiaru w sensie dosłownym można tak o Nim powiedzieć również z uwagi na to, jakim jest Bogiem. Jego dzieła są zbyt zdumiewające, byśmy mogli je pojąć; sami zresztą ‛uczynieni zostaliśmy cudownie’ (Psalm 139:14; Hioba 9:10; 37:5). A jakże wzniosły jest w postępowaniu! Wiernie dotrzymuje obietnic i miłościwie wyjawia swoje zamysły. Nigdy jednak nie dowiemy się o Nim wszystkiego. Przez całą wieczność będziemy mogli wzbogacać swą wiedzę o Nim oraz o Jego dziełach i zamierzeniach (Rzymian 11:33-36).

Głoś o dziełach Jehowy

 8. (a) Jak ‛pokolenie głosi pokoleniu’ o dziełach Jehowy? (b) Jak nasze dzieci będą się zapatrywać na oddawanie czci Bogu, jeśli będziemy je uczyć o dziełach i czynach Jehowy? (c) Czego dokonało rozradowane „pokolenie” ostatka pomazańców?

⁸ O naszym Bogu, który jest nieogarniony w swej wielkości, można tyle mówić sławiąc Go, że Dawid oświadczył: „Pokolenie pokoleniu głosi Twoje dzieła i zwiastuje Twoje potężne czyny” (Psalm 145:4, BT). Jedno pokolenie ludzkie po drugim sławi dzieła Jehowy i opiewa Jego potężne czyny. Jakimż zaszczytem jest opowiadanie o nich ludziom, z którymi prowadzimy domowe studia biblijne! Na przykład możemy im mówić, że Bóg wszystko stworzył (Rodzaju 1:1 do 2:25; Objawienie 4:11). Możemy opowiedzieć, jak niezwykłych rzeczy dokonał, gdy wyzwolił Izraelitów z niewoli egipskiej, gdy pomógł im rozgromić wrogich Kananejczyków, gdy ocalił ich przed ludobójstwem w starożytnej Persji, i jeszcze dużo, dużo więcej (Wyjścia 13:8-10; Sędziów 4:15; Estery 9:15-17). A czyż nie odczuwamy potrzeby rozmawiania z naszymi dziećmi o dziełach i czynach Jehowy? Jeżeli otrzymują od nas takie pouczenia i widzą, że z radością służymy Bogu, to niewątpliwie będą uważały oddawanie Mu czci za rozkosz i dorosną mając „radość z Jehowy” za swą ostoję (Nehemiasza 8:10; Psalm 78:1-4). Namaszczony ostatek jako rozradowane „pokolenie” Świadków Jehowy głosi o dziełach Bożych członkom „wielkiej rzeszy”, należącej do „pokolenia”, które ma odziedziczyć rajską ziemię (Objawienie 7:9).

 9. Czego możemy być pewni, jeśli rozmyślamy o dziełach i potężnych czynach Boga?

⁹ Rozmyślając o dziełach i potężnych czynach Boga, utwierdzamy się w przekonaniu, że „Jehowa (...) nie porzuci swego ludu przez wzgląd na wielkie swoje imię” (1 Samuela 12:22; Psalm 94:14). W obliczu prób, trudności i prześladowań możemy być spokojni i ufać, że naszych serc i władz umysłowych będzie strzegł „pokój Boży” (Filipian 4:6, 7). Jakże słuszne jest więc, byśmy opowiadali bliźnim o kochającym Ojcu niebiańskim, który otacza nas swoją opieką!

10. Co należy do ‛cudownych dzieł’ Jehowy i jaki pożytek odnosimy z rozpamiętywania ich?

¹⁰ Musimy znajdować czas na zastanawianie się nad dziełami i dostojeństwem Jehowy, gdyż Dawid dodał: „Wspaniałość chwały Twego majestatu i dzieła Twoje cudowne rozpamiętywać będę” (Psalm 145:5, Miłosz). Niezrównane dostojeństwo Boga napawa bojaźnią (Hioba 37:22; Psalm 148:13). Dlatego Dawid rozmyślał o wspaniałości majestatu Jehowy oraz o Jego ‛cudownych dziełach’. Należą do nich akty wymierzania sprawiedliwości Bożej, polegające na zgładzeniu grzeszników i ocaleniu pobożnych, na przykład potop (Rodzaju 7:20-24; 2 Piotra 2:9). Tego rodzaju rozmyślania umacniają naszą więź z Jehową i uzdalniają nas do opowiadania drugim o Jego majestacie i cudownych czynach. W czasie 40-dniowego pobytu na pustyni Jezus rozmyślał nad tym, co widział, gdy otworzyły się niebiosa; w ten sposób nabrał sił do oparcia się pokusom (Mateusza 3:13 do 4:11). Potem zaczął głosić ludziom o majestacie i wspaniałych dziełach Jehowy.

11. (a) Z jakiego powodu mieszkańców Jerycha ogarnął strach? (b) Z jakim nastawieniem Świadkowie Jehowy mówią o Bożych ‛sprawach napawających bojaźnią’ i o Jego wielkości?

¹¹ Mówieniem o dostojeństwie i dziełach Boga pobudzamy drugich, by szli w nasze ślady. Dawid oświadczył: „Rozmawiać będą o sile napawających bojaźnią spraw Twoich, ja zaś chcę rozgłaszać Twą wielkość” (Psalm 145:6). Rachab przyznała, że mieszkańców Jerycha ogarnął strach na wieść o tym, jak Jehowa wyratował Izraelitów nad Morzem Czerwonym i jak dał im zwycięstwo nad dwoma królami amorejskimi. W mieście musiało być głośno o tych ‛budzących grozę’ wydarzeniach (Jozuego 2:9-11). A jakąż trwogę wywoła nadciągający „wielki ucisk”! (Mateusza 24:21). Ale to, co przeraża bezbożnych, napełnia serca prawych „bojaźnią Jehowy”, zdrowym lękiem przed Nim (Przysłów 1:7). Przejęci takim szacunkiem i bojaźnią Świadkowie Jehowy mówią o przejawach mocy Bożej. Wielki Twórca cudownych dzieł jest głównym tematem rozmów między chrześcijańskimi pomazańcami a ich towarzyszami mającymi nadzieję ziemską. Nawet prześladowania nie powstrzymują ich od opowiadania o tych sprawach i o wielkości Jehowy (Dzieje Apostolskie 4:18-31; 5:29).

Wysławiaj Jehowę za Jego dobroć

12. Jak dobroć Jehowy sprawia, że ‛wybuchamy uniesieniem’?

¹² Bóg jest godzien wysławiania nie tylko z uwagi na Jego wielkość, lecz także za dobroć i sprawiedliwość. Dlatego Dawid napisał: „Na wzmiankę o obfitości Twojej dobroci wybuchną uniesieniem, a ze względu na Twą sprawiedliwość będą wznosić okrzyki radości” (Psalm 145:7). Dobroć Jehowy jest tak ogromna, że mówiąc o niej ‛wybuchamy’ radością. Tekst hebrajski przywodzi tu na myśl wodę bijącą ze źródła. Tryskajmy więc niczym zdrój wdzięcznym wysławianiem Boga (Przysłów 18:4). Kiedy Izraelici zapomnieli o Jego dobroci, ponieśli pod względem duchowym niepowetowaną szkodę (Psalm 106:13-43). Natomiast nasze serca niech wzbiorą taką wdzięcznością, by drudzy okazali skruchę słysząc, jak dobry jest Jehowa dla swych oddanych Świadków (Rzymian 2:4).

13. Jak powinny na nas wpływać przejawy sprawiedliwości i praworządności Boga?

¹³ Do wznoszenia radosnych okrzyków niech nas też pobudzają przejawy Boskiej praworządności i sprawiedliwości. Mając takie usposobienie, postawimy na pierwszym miejscu nie tylko Królestwo Boże, lecz także Jego sprawiedliwość. Postępowaniem swoim zechcemy zawsze przysparzać chwały Jehowie. Będziemy regularnymi głosicielami Królestwa, pilnie zajętymi służbą dla Boga. Nasze wysławianie Jehowy nigdy nie zgaśnie w grobowcu milczenia (Mateusza 6:33; 1 Koryntian 15:58; Hebrajczyków 10:23).

Jehowa jest miłosierny

14. Co dowodzi, że „Jehowa jest łaskawy i miłosierny”?

¹⁴ O dalszych chwalebnych przymiotach Bożych Dawid napisał: „Jehowa jest łaskawy i miłosierny, nieskory do gniewu i wielki w serdecznej życzliwości” (Psalm 145:8). Bóg jest łaskawy — na wskroś dobry i szczodry (Mateusza 19:17; Jakuba 1:5). Wyświadcza dobro nawet tym, którzy Mu nie służą (Dzieje Apostolskie 14:14-17). Kieruje się miłosierdziem i współczuciem „pamiętając, że jesteśmy prochem”. Nie gardzi sercem skruszonym ani nie obchodzi się z nami według naszych grzechów, ale okazuje daleko więcej miłosierdzia niż najbardziej kochający ziemski ojciec (Psalm 51:17 [51:19, Bw]; 103:10-14). Najwymowniejszym tego dowodem było przecież przysłanie Jego ukochanego Syna, który umarł za nas i przez to umożliwił nam pojednanie się z Bogiem i zakosztowanie Jego łaskawości! (Rzymian 5:6-11).

15. Dlaczego można powiedzieć, że Jehowa Bóg jest „nieskory do gniewu” i „wielki w serdecznej życzliwości”?

¹⁵ Nasz Ojciec niebiański jest nieskory do gniewu. Nigdy nim nie wybucha w sposób ślepy i niepohamowany. Jehowa jest „wielki w serdecznej życzliwości”. W języku hebrajskim chodzi tu o życzliwość wypływającą z miłości i okazywaną komuś tak długo, aż zostanie osiągnięty zamierzony cel. Można ją też określić jako „lojalną miłość”. Do przejawów serdecznej życzliwości Bożej, czyli Jego lojalnej miłości, należą między innymi akty uwolnienia, ocalenia, ochrony, niesienia ulgi w trudnościach oraz wydźwignięcia z grzechu na podstawie ofiary okupu (Psalm 6:4 [6:5, Bw]; 25:7; 31:16, 21 [31:17, 22, BT]; 40:11 [40:12, BT]; 61:7 [61:8, BT]; 119:88, 159; 143:12; Jana 3:16). A dzięki temu, że Jehowa nie sprowadził Armagedonu bezpośrednio po ‛wojnie w niebie’, rzesze ludzi mogą dostąpić zbawienia, będącego jednym z najwspanialszych dowodów Jego serdecznej życzliwości (Objawienie 12:7-12; 2 Piotra 3:15).

16. Jak Jehowa okazał się „dobry dla wszystkich”?

¹⁶ Z uwagi na takie miłosierdzie można powiedzieć o Bogu, że ma wielkie serce. Dawid oświadczył: „Jehowa jest dobry dla wszystkich, a Jego zmiłowania sięgają nad ogół Jego dzieł” (Psalm 145:9). Dla Izraelitów Stwórca naprawdę był dobry. Ponadto „On sprawia, że słońce Jego wschodzi nad złymi i nad dobrymi, i On zsyła deszcz na sprawiedliwych i niesprawiedliwych” (Mateusza 5:43-45, BT). Już w ogrodzie Eden dał obietnicę co do „nasienia”, które miało się okazać błogosławieństwem. Później rzekł do Abrahama: „Za pośrednictwem twojego nasienia stanowczo zjednają sobie błogosławieństwo wszystkie narody ziemi” (Rodzaju 3:15; 22:18). A w obecnym „czasie końca” dobroć Boża jest tak wielka, że każdy może ‛przyjść i brać wodę życia darmo’ (Daniela 12:4; Objawienie 22:17). Jehowa chętnie wyświadcza dobro wszystkim stworzeniom rozumnym i powinno nas to jeszcze bardziej do Niego pociągać.

17. W jakim sensie ‛zmiłowania Jehowy sięgają nad ogół Jego dzieł’?

¹⁷ Zmiłowania Jehowy „sięgają nad ogół Jego dzieł”, gdyż zaopatruje On ludzi i zwierzęta we wszystko, czego im potrzeba. Bóg „daje pokarm wszelkiemu ciału” (Psalm 136:25, BT; 147:9). Nie darzy szacunkiem bogatych pomiatając uciśnionymi, nie chwali zarozumiałych gardząc pokornymi ani nie wywyższa głupich, poniżając mądrych. Tak czynią grzeszni ludzie, a nie nasz miłosierny Ojciec niebiański (Psalm 102:17 [102:18, BT]; Sofoniasza 3:11, 12; Kaznodziei 10:5-7). I jakże wielka jest serdeczna życzliwość, łaskawość i dobroć Jehowy, skoro otworzył drogę zbawienia przez ofiarę okupu w postaci swego umiłowanego Syna! (1 Jana 4:9, 10).

Lojalni błogosławią Jehowę

18. (a) Jak „opiewają” Boga Jego dzieła? (b) Co powinno nas pobudzać do wysławiania Jehowy?

¹⁸ Bóg jest godzien, by wszystko i wszyscy Go wysławiali. Dawid wyraził to następująco: „Wszystkie Twe dzieła będą Cię opiewały, Jehowo, a błogosławić Cię będą lojalni Twoi” (Psalm 145:10). Dzieła Boże „opiewają” swego Twórcę, tak jak piękny dom przynosi chwałę budowniczemu, a kształtny wazon — umiejętnemu garncarzowi (por. Hebrajczyków 3:4; Izajasza 29:16; 64:8). Wspaniałość stwórczych dzieł Jehowy pobudza zarówno ludzi, jak i aniołów do tego, by Go wysławiać. Kiedy ugruntowywał ziemię, Jego anielscy synowie radośnie wołali pełni uznania (Hioba 38:4-7). Dawid powiedział: „Niebiosa głoszą chwałę Boga, dzieło rąk Jego nieboskłon obwieszcza” (Psalm 19:2-7, BT [19:1-6, NW]). Możemy sławić Jehowę, gdy widzimy sokoła wzbijającego się w przestworza albo gazelę, jak mknie po zielonym wzgórzu (Joba [Hioba] 39:26, BT; Pieśń Salomona 2:17). Wysławianie Go jest stosowne, gdy zbieramy plony lub spożywamy posiłek w gronie przyjaciół (Psalm 72:16, BT; Przysłów 15:17). Również cudowna budowa ciała ludzkiego może nas skłonić do wyrażenia wdzięczności Bogu i do oddania Mu chwały (Psalm 139:14-16).

19. Kim są wspomniani tu „lojalni” i czym się zajmują?

¹⁹ W dobie dzisiejszej błogosławią Jehowę lojalni pomazańcy żyjący jeszcze na ziemi. Wysławiają Go i z utęsknieniem wyczekują, by spełniała się tu Jego wola, tak jak się spełnia w niebie (Mateusza 6:9, 10). Opowiadają drugim o cudownych dziełach Bożych, a to, co mówią, znajduje oddźwięk u coraz liczniejszej „wielkiej rzeszy”. Jej członkowie wraz z lojalnymi pomazańcami są gorliwymi głosicielami Królestwa. Czy i ciebie wdzięczność pobudza do wysławiania Boga przez regularne uczestniczenie w tej działalności?

20. (a) Jak zostanie uświęcone imię Jehowy? (b) Jakie pytania dotyczące Psalmu 145 będziemy jeszcze rozważać?

²⁰ Będąc Świadkami Jehowy, wysławiamy Boga podobnie jak Dawid. Uświęcanie i wywyższanie wzniosłego imienia Jehowy jest dla nas sprawą zasadniczej wagi. Imię Boże zostanie uświęcone przez Jego Królestwo, toteż biblijna nauka o tym rządzie stanowi istotę głoszonej przez nas dobrej nowiny. Czy Psalm 145 rzuca na nią jakieś światło? Co wyjawi omówienie pozostałej części tego psalmu? W jaki jeszcze sposób wskazuje on, że Jehowa jest godzien, by Go wysławiać na wieki?

Jak byś odpowiedział?

◻ Jak możemy błogosławić imię Jehowy?

◻ O jakich dziełach Bożych głosimy?

◻ Jak będziemy postępować, jeśli cenimy sobie dobroć Jehowy?

◻ W jaki sposób Bóg okazywał swe miłosierdzie?

[Ilustracja na stronie 12]

Czy opowiadasz swym dzieciom o potężnych czynach Jehowy, jak to robili bogobojni rodzice w starożytnym Izraelu?

[Ilustracja na stronie 15]

Budowniczemu przynosi chlubę piękny dom, a Jehowie przysparzają chwały Jego dzieła stwórcze