17. Jak Jehowa wzywa swój lud do przestrzegania praw związanych z sabatem?

¹⁷ Sabat stanowił wyraz głębokiej troski Boga o fizyczne i duchowe dobro Jego ludu. Jezus wyjaśnił: „Sabat powstał przez wzgląd na człowieka” (Marka 2:27). Ten dzień uświęcony przez Jehowę dawał Izraelitom specjalną sposobność uzewnętrznienia miłości do Boga. Niestety, w czasach Izajasza był to już tylko dzień odprawiania czczych obrzędów i zaspokajania samolubnych pragnień. Jehowa ma więc jeszcze jeden powód, by zganić swój lud. I znowu próbuje przemówić mu do serca. Oświadcza: „Jeżeli ze względu na sabat odwrócisz swą stopę od postępowania w moim świętym dniu według własnych upodobań i nazwiesz sabat niezwykłą rozkoszą, świętym dniem Jehowy, wychwalanym, i będziesz go wychwalać, zamiast chodzić własnymi drogami, zamiast znajdować coś, czym się rozkoszujesz, i mówić słowo,

Izajasza 58:13,

18. Do czego dojdzie z powodu zaniedbań Judy w obchodzeniu sabatu?

¹⁸ Sabat to dzień przeznaczony na rozmyślanie o sprawach duchowych, na modlitwy i wielbienie Boga w gronie rodzinnym. Powinien pomagać Żydom w zastanawianiu się nad niezwykłymi czynami, których Jehowa dla nich dokonał, oraz nad przejawami sprawiedliwości i miłości widocznymi w Jego Prawie. Sumienne obchodzenie tego świętego dnia ma im więc ułatwiać przybliżanie się do Boga. Tymczasem oni wypaczają sens sabatu i dlatego grozi im utrata błogosławieństwa Jehowy (Kapłańska 26:34; 2 Kronik 36:21).