Chwała Jehowy oświeca Jego lud
„Jehowa stanie się dla ciebie światłem po czas niezmierzony” (IZAJASZA 60:20).
1. Jak Jehowa błogosławi swym wiernym sługom?
„JEHOWA ma upodobanie w swoim ludzie. Potulnych ozdabia wybawieniem” (Psalm 149:4). Słowa te wypowiedział dawno temu psalmista, a historia potwierdza ich prawdziwość. Swym wiernym sługom Jehowa zapewnia opiekę, pomyślność i ochronę. W starożytności dawał im zwycięstwa nad wrogami. Obecnie pomaga im zachowywać siły duchowe oraz umożliwia wybawienie na podstawie ofiary Jezusa (Rzymian 5:9). Czyni to, ponieważ w Jego oczach są piękni.
2. Jakie przeświadczenie żywią słudzy Boży mimo napotykanego sprzeciwu?
2 Rzecz zrozumiała, że w świecie ogarniętym ciemnościami ci, którzy ‛żyją w zbożnym oddaniu’, napotkają sprzeciw (2 Tymoteusza 3:12). Ale Jehowa widzi przeciwników i mówi o nich: „Każdy naród i każde królestwo, które nie będzie ci służyć, zginie; a narody z całą pewnością zostaną spustoszone” (Izajasza 60:12). W dobie obecnej sprzeciw przybiera różne formy. W niektórych krajach oponenci usiłują utrudnić prawdziwym chrześcijanom wielbienie Jehowy lub wręcz je uniemożliwić. Gdzie indziej fanatycy napadają Jego czcicieli i palą ich mienie. Pamiętajmy jednak, że nasz wspaniały Bóg, Jehowa, już ustalił, jaki rezultat przyniesie przeciwstawianie się Jego woli. Zapewnił, iż wrogom się nie powiedzie. Walczący z Syjonem reprezentowanym na ziemi przez jego dzieci poniosą klęskę. Czyż to nie dodaje nam otuchy?
Przeobfite błogosławieństwa
3. Jak zilustrowano piękno i owoce czcicieli Jehowy?
3 W dniach ostatnich teraźniejszego systemu rzeczy Jehowa zlał na swych sług przeobfite błogosławieństwa. Stopniowo upiększył zwłaszcza swe miejsce wielbienia oraz tych, którzy są nazwani od Jego imienia. Jak czytamy w Księdze Izajasza, oznajmił Syjonowi: „Do ciebie przyjdzie chwała Libanu, a zarazem drzewo jałowcowe, jesion i cyprys, żeby upiększyć miejsce mego sanktuarium; i przysporzę chwały miejscu swoich stóp” (Izajasza 60:13). Góry pokryte gęstymi lasami stanowią zachwycający widok. Bujne drzewa są więc stosownym symbolem piękna czcicieli Jehowy i wydawanych przez nich owoców (Izajasza 41:19; 55:13).
4. Czym jest „sanktuarium” oraz ‛miejsce stóp Jehowy’ i jak zostały upiększone?
4 A czym jest „sanktuarium” oraz ‛miejsce stóp Jehowy’, wymienione w Księdze Izajasza 60:13? Określenia te odnoszą się do dziedzińców wielkiej duchowej świątyni Jehowy, która umożliwia przystępowanie do Niego i oddawanie Mu czci za pośrednictwem Jezusa Chrystusa (Hebrajczyków 8:1-5; 9:2-10, 23). Jehowa oświadczył, że zamierza przysporzyć jej chwały, przyprowadzając do niej ludzi ze wszystkich narodów, by oddawali Mu tam cześć (Aggeusza 2:7). Sam Izajasz zobaczył wcześniej rzesze osób ze wszystkich narodów, zmierzające na wywyższoną górę wielbienia Jehowy (Izajasza 2:1-4). Setki lat później apostoł Jan ujrzał w wizji „wielką rzeszę, której żaden człowiek nie zdołał policzyć, ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków”. Ludzie ci stali ‛przed tronem Boga i dniem i nocą pełnili dla niego świętą służbę w jego świątyni’ (Objawienie 7:9, 15). Proroctwa te spełniają się w dobie obecnej, na własne oczy możemy więc oglądać, jak Jehowa upiększa swój „dom”.
5. Jakiej zmiany na lepsze zaznały dzieci Syjonu?
5 Dla Syjonu oznaczało to ogromną zmianę na lepsze! Jehowa oświadcza: „Zamiast być całkowicie opuszczoną i znienawidzoną, przez którą nikt by nie przechodził, będziesz za moją sprawą przedmiotem dumy po czas niezmierzony, radosnym uniesieniem na pokolenie za pokoleniem” (Izajasza 60:15). Pod koniec I wojny światowej „Izrael Boży” istotnie przeżywał ciężki okres (Galatów 6:16). Czuł się ‛całkowicie opuszczony’, ponieważ jego ziemskie dzieci nie rozumiały dokładnie, co jest wolą Boga wobec nich. Potem, w roku 1919, Jehowa ożywił swych namaszczonych sług i odtąd zapewnia im wspaniałą pomyślność duchową. A czyż obietnica z tego wersetu nie napawa radością? Jehowa uzna Syjon za „przedmiot dumy”. Będzie się nim szczycić razem z jego dziećmi. Syjon stanie się „radosnym uniesieniem”, powodem bezgranicznej radości. I nie będzie tak jedynie przez krótką chwilę. Pomyślność Syjonu, reprezentowanego przez jego ziemskie dzieci, potrwa „na pokolenie za pokoleniem”. Nigdy się nie skończy.
6. Jak prawdziwi chrześcijanie korzystają z dóbr narodów?
6 Posłuchajmy teraz innej obietnicy Bożej. Jehowa mówi do Syjonu: „Będziesz ssać mleko narodów, będziesz też ssać pierś królów; i poznasz, że ja, Jehowa, jestem twym Wybawcą, a twym Wykupicielem jest Mocarz Jakubowy” (Izajasza 60:16). W jakim sensie Syjon karmi się „mlekiem narodów” i ssie „pierś królów”? Otóż namaszczeni chrześcijanie oraz towarzyszące im „drugie owce” robią użytek z wartościowych dóbr narodów, by popierać czyste wielbienie Boga (Jana 10:16). Dobrowolne datki pozwalają prowadzić wielkie, międzynarodowe dzieło głoszenia i nauczania. Mądre korzystanie ze współczesnej techniki umożliwia wydawanie Pisma Świętego oraz objaśniającej je literatury w setkach języków. Do prawdy biblijnej ma teraz dostęp więcej ludzi niż kiedykolwiek w historii. Mieszkańcy bardzo wielu krajów dowiadują się, że Jehowa, który wykupił swych namaszczonych sług z duchowej niewoli, rzeczywiście jest Wybawcą.
Postęp w sprawach organizacyjnych
7. Jaki niezwykły postęp dokonuje się wśród dzieci Syjonu?
7 Jehowa upiększa swój lud w jeszcze inny sposób. Umożliwia mu postęp w sprawach organizacyjnych. W Księdze Izajasza 60:17 czytamy: „Zamiast miedzi przyniosę złoto, a zamiast żelaza przyniosę srebro, a zamiast drewna — miedź, a zamiast kamieni — żelazo; i uczynię pokój twymi nadzorcami, a prawość — wyznaczającymi ci zadania”. Zastąpienie miedzi złotem stanowi ulepszenie i podobnie jest w wypadku pozostałych wymienionych tu materiałów. Zgodnie z tym Izrael Boży w dniach ostatnich ciągle dokonuje różnych usprawnień organizacyjnych. Rozważmy kilka przykładów.
8-10. Omów niektóre ulepszenia w sprawach organizacyjnych wprowadzone od roku 1919.
8 Do roku 1919 zbory ludu Bożego wybierały wszystkich starszych i diakonów w sposób demokratyczny. Od owego roku „niewolnik wierny i roztropny” zaczął wyznaczać w każdym zborze kierownika służby, który miał nadzorować działalność ewangelizacyjną (Mateusza 24:45-47). Jednakże w wielu zborach postanowienie to nie okazało się zbyt skuteczne, ponieważ niektórzy starsi wyłonieni demokratycznie nie popierali w pełni dzieła głoszenia. Dlatego w roku 1932 polecono zborom zaprzestać wybierania starszych i diakonów, a wyłonić komitet służby mający współdziałać z kierownikiem służby. W ten sposób „miedź” zajęła miejsce „drewna”, co było sporym usprawnieniem.
9 W roku 1938 zbory na całym świecie postanowiły przyjąć lepsze rozwiązanie, które bardziej harmonizowało ze wzorcem biblijnym. Kierowanie zborem powierzono słudze kompanii lub zastępu, wspieranemu przez innych sług, a nad powoływaniem ich czuwał „niewolnik wierny i roztropny”. Całkowicie zrezygnowano z wyborów. Odtąd mężczyźni mający usługiwać w zborze byli wyznaczani teokratycznie. Przypominało to zastąpienie „kamieni” „żelazem” albo „miedzi” „złotem”.
10 Postęp trwał jednak dalej. Na przykład w roku 1972 zrozumiano, że sprawowanie nadzoru w zborze przez grono współpracujących ze sobą teokratycznie zamianowanych starszych, z których żaden nie ma władzy nad pozostałymi, jeszcze bardziej harmonizuje ze sposobem kierowania zborami obowiązującym w I wieku. A mniej więcej dwa lata temu zdecydowano się na kolejny krok. Wprowadzono usprawnienie w zarządzaniu pewnymi korporacjami prawnymi, dzięki czemu Ciało Kierownicze nie musi już zajmować się codziennymi sprawami związanymi z ich działalnością i może poświęcać więcej uwagi duchowym potrzebom ludu Bożego.
11. Za czyją sprawą Świadkowie Jehowy dokonali zmian w kwestiach organizacyjnych i czym to zaowocowało?
11 Kto stoi za tymi ulepszeniami? Sam Jehowa Bóg. To On powiedział: „Przyniosę złoto” oraz: „Uczynię pokój twymi nadzorcami, a prawość — wyznaczającymi ci zadania”. Jehowa rzeczywiście dogląda swego ludu. Zapowiedziany postęp w sprawach organizacyjnych to kolejny sposób, w jaki upiększa On swych sług. W rezultacie Świadkowie Jehowy zaznają rozmaitych błogosławieństw. W Księdze Izajasza 60:18 czytamy: „Nie będzie już słychać o przemocy w twoim kraju, o złupieniu czy zgubie w twoich granicach. I nazwiesz swe mury Wybawieniem, a swe bramy Chwałą”. Doprawdy piękne słowa! Ale jak się ziściły?
12. Dzięki czemu wśród prawdziwych chrześcijan panuje pokój?
12 Prawdziwi chrześcijanie pilnie szukają u Jehowy wskazówek i kierownictwa, dzięki czemu potwierdza się zapowiedź Izajasza: „Wszyscy twoi synowie będą ludźmi wyuczonymi przez Jehowę i pokój twych synów będzie obfity” (Izajasza 54:13). Ponadto oddziałuje na nich duch Jehowy, a jednym z jego owoców jest pokój (Galatów 5:22, 23). W rezultacie przejawiają pokojowe usposobienie, co sprawia, że przypominają oazę wytchnienia w świecie pełnym przemocy. Panujący wśród nich pokój, oparty na miłości, którą okazują sobie nawzajem, stanowi przedsmak życia w nowym świecie (Jana 15:17; Kolosan 3:14). Zapewne każdy z nas jest zachwycony, że może rozkoszować się tym pokojem i przyczyniać się do niego — przysparza on bowiem czci i chwały naszemu Bogu oraz jest głównym elementem naszego raju duchowego (Izajasza 11:9).
Światło od Jehowy wciąż będzie świecić
13. Dlaczego możemy być pewni, że Jehowa nigdy nie przestanie zsyłać światła na swój lud?
13 Czy Jehowa zawsze będzie zsyłać światło na swój lud? Oczywiście! W Księdze Izajasza 60:19, 20 powiedziano: „Słońce nie będzie już dla ciebie światłem za dnia ani swą jasnością nie będzie cię oświetlał księżyc. I Jehowa stanie się dla ciebie światłem po czas niezmierzony, a twój Bóg twoim pięknem. Słońce twe już nie będzie zachodzić, nie będzie też ubywać twego księżyca, bo Jehowa stanie się dla ciebie światłem po czas niezmierzony i dopełnią się dni twej żałoby”. Kiedy w roku 1919 dobiegła końca „żałoba” duchowych wygnańców, zaczęło ich oświecać światło od Jehowy. Po upływie przeszło 80 lat dalej cieszą się Jego przychylnością, ponieważ światło od Niego wciąż świeci. I nie zgaśnie. Dla swoich czcicieli Bóg nigdy nie ‛zajdzie’ jak słońce ani Go nie ‛ubędzie’ niczym księżyca. Będzie zsyłał na nich światło przez całą wieczność. Jakież to cudowne zapewnienie dla nas, żyjących w dniach ostatnich tego świata pogrążonego w mroku!
14, 15. (a) Dzięki czemu wszyscy słudzy Boży zostają „uznani za prawych”? (b) Jakiego istotnego urzeczywistnienia słów z Księgi Izajasza 60:21 wyglądają drugie owce?
14 Posłuchajmy teraz jeszcze jednej obietnicy Jehowy dotyczącej ziemskiego przedstawiciela Syjonu, Izraela Bożego. W Księdze Izajasza 60:21 czytamy: „Jeśli chodzi o twój lud, wszyscy będą prawi; po czas niezmierzony będą posiadać tę ziemię, oni — zasadzona przeze mnie latorośl, dzieło moich rąk, ku mojej ozdobie”. Kiedy w roku 1919 chrześcijańscy pomazańcy wznowili działalność, stali się niezwykłą grupą ludzi. W rażąco grzesznym świecie zostali „uznani za prawych” na podstawie swej niezachwianej wiary w ofiarę okupu złożoną przez Jezusa Chrystusa (Rzymian 3:24; 5:1). Następnie wzorem Izraelitów wyzwolonych z niewoli babilońskiej objęli w posiadanie pewien duchowy „kraj”, czyli obszar działalności, w którym mieli się cieszyć rajem duchowym (Izajasza 66:8). Rajskie piękno tego „kraju” nigdy nie przyblaknie, bo w odróżnieniu od starożytnych Izraelitów członkowie Izraela Bożego nie okażą się niewierni. Swą wiarą, wytrwałością i gorliwością nigdy nie przestaną przysparzać chwały imieniu Boga.
15 Wszyscy Izraelici duchowi są objęci nowym przymierzem. Mają prawo Jehowy wypisane na swych sercach, a On na podstawie Jezusowej ofiary okupu przebaczył im grzechy (Jeremiasza 31:31-34). Uznaje ich za prawych jako swoich „synów” i traktuje tak, jak gdyby byli doskonali (Rzymian 8:15, 16, 29, 30). Również ich współtowarzysze z drugich owiec dostępują przebaczenia grzechów na podstawie ofiary Jezusa i podobnie jak Abraham zostają dzięki wierze uznani za prawych jako przyjaciele Boga. „Wyprali swoje długie szaty i wybielili je we krwi Baranka”. Wyczekują też jeszcze innego niezwykłego błogosławieństwa. Po przeżyciu „wielkiego ucisku” lub dostąpieniu zmartwychwstania ujrzą literalne urzeczywistnienie słów z Księgi Izajasza 60:21, gdy cały nasz glob zostanie przeobrażony w raj (Objawienie 7:14; Rzymian 4:1-3). Wówczas „potulni posiądą ziemię i naprawdę będą się wielce rozkoszować obfitością pokoju” (Psalm 37:11, 29).
Ciągły rozwój
16. Jaką doniosłą obietnicę złożył Jehowa i jak się ona urzeczywistniła?
16 W końcowym wersecie 60 rozdziału Księgi Izajasza znajdujemy ostatnie w tym fragmencie przyrzeczenie Jehowy. Mówi On do Syjonu: „Malutki stanie się tysiącem, a niewielki — potężnym narodem. Ja, Jehowa, przyśpieszę to w stosownym czasie” (Izajasza 60:22). W naszych czasach Jehowa dotrzymuje słowa. Kiedy w roku 1919 pomazańcy podjęli na nowo działalność, rzeczywiście było ich niewielu. Ale ten „malutki” zastęp zaczął się powiększać o dalszych Izraelitów duchowych. Następnie przyłączały się do nich coraz liczniejsze drugie owce. Pokój w szeregach ludu Bożego, raj duchowy istniejący w ich „kraju”, przyciągnął tyle szczerych osób, że „niewielki” naprawdę urósł w „potężny naród”. Składa się on teraz z Izraela Bożego oraz przeszło sześciu milionów gorliwych „cudzoziemców”, a zatem przewyższa liczebnością wiele państw na świecie (Izajasza 60:10). Wszyscy członkowie tego „narodu” biorą udział w odzwierciedlaniu światła od Jehowy, dzięki czemu stają się piękni w Jego oczach.
17. Jaki wpływ wywarło na ciebie omówienie 60 rozdziału Księgi Izajasza?
17 Omówienie głównych myśli 60 rozdziału Księgi Izajasza rzeczywiście umacnia w wierze. Otuchy dodaje świadomość, że Jehowa tak wcześnie wiedział, iż Jego lud pójdzie na duchowe wygnanie, lecz potem z niego powróci. Podziwem napełnia nas to, że Jehowa z takim wyprzedzeniem przewidział wielki wzrost liczby prawdziwych czcicieli w naszych czasach. A jakże pokrzepia myśl, iż Jehowa nas nie opuści! Ileż miłości kryje się w zapewnieniu, że bramy „miasta” pozostaną otwarte, by mogli je przekroczyć ludzie „odpowiednio usposobieni do życia wiecznego”! (Dzieje 13:48). Jehowa nadal będzie oświecał swój lud. Syjon w dalszym ciągu będzie powodem do dumy, gdyż jego dzieci będą roztaczać coraz jaśniejszy blask (Mateusza 5:16). Z całą pewnością jesteśmy jeszcze bardziej zdecydowani trzymać się blisko Izraela Bożego i cenić przywilej odzwierciedlania światła od Jehowy!
Czy potrafisz wyjaśnić?
• Czego możemy być pewni, jeśli chodzi o sprzeciw?
• W jakim sensie dzieci Syjonu ‛ssą mleko narodów’?
• Pod jakim względem Jehowa ‛przyniósł miedź zamiast drewna’?
• Jakie dwa przymioty uwypuklono w Księdze Izajasza 60:17, 21?
• W jaki sposób „niewielki” stał się „potężnym narodem”?
[Ramka i ilustracje na stronie 18]
PROROCTWO IZAJASZA światłem dla całej ludzkości
Informacje zawarte w tych artykułach przedstawiono w formie wykładu podczas zgromadzeń okręgowych w roku 2001 i 2002 pod hasłem „Nauczyciele słowa Bożego”. Pod koniec wykładu w większości miejsc mówca ogłosił wydanie drugiego tomu książki Proroctwo Izajasza światłem dla całej ludzkości. Pierwszy tom ukazał się rok wcześniej. Dzięki opublikowaniu tego nowego podręcznika dostępne stało się aktualne objaśnienie prawie każdego wersetu z Księgi Izajasza. Oba tomy stanowią praktyczną pomoc w pogłębieniu zrozumienia i doceniania tej krzepiącej wiarę, proroczej księgi biblijnej.
[Ilustracje na stronie 15]
W obliczu gwałtownego sprzeciwu ‛Jehowa ozdabia swój lud wybawieniem’
[Ilustracje na stronie 16]
Słudzy Boży robią użytek z wartościowych dóbr narodów, by popierać czyste wielbienie
[Ilustracja na stronie 17]
Jehowa pobłogosławił swój lud pokojem oraz postępem w sprawach organizacyjnych