GAŁĄŹ, LATOROŚL

Gałąź to pęd wyrastający z pnia drzewa. Różne hebrajskie i greckie słowa użyte w Biblii tłumaczy się na „gałąź”, „gałązka”, „latorośl”, „odrośl”, „konar”, „liście” i „wierzchołek [drzewa]”. Gałęzie drzew odgrywały pewną rolę w religii Izraelitów. Podczas Święta Szałasów, obchodzonego w siódmym miesiącu, zwanym Etanim lub Tiszri, mieszkali oni w szałasach zrobionych z gałęzi palm, drzew oliwnych, mirtów i topoli (Kpł 23:40; Neh 8:15).

Gdy Jezus wjeżdżał do Jerozolimy 9 Nisan 33 r. n.e., Żydzi, którzy przybyli do miasta na Paschę i Święto Przaśników, witali go jako króla Izraela i pozdrawiali, machając gałęziami palmowymi (Jn 12:12, 13). Podobnie członkowie „wielkiej rzeszy” z wizji Jana opisanej w 7 rozdz. Objawienia trzymają w rękach gałęzie palmowe i swe wybawienie przypisują Bogu zasiadającemu na tronie oraz Barankowi (Obj 7:9, 10).

Znaczenie przenośne. Jezus wychowywał się w niewielkiej miejscowości Nazaret, której nazwa prawdopodobnie znaczy „miasto-latorośl”. Nawiązując do wypowiedzi z Izajasza 11:1, apostoł Mateusz wskazał, że nazywanie Jezusa Nazarejczykiem (przypuszczalnie od hebr. nécer: „latorośl”) było spełnieniem zawartego tam proroctwa (Mt 2:23).

Apostoł Paweł przyrównał zbór Żydów, którzy byli naturalnymi kandydatami do udziału w niebiańskim Królestwie, do drzewa oliwnego z określoną ilością gałęzi wyrastających z pnia. Ponieważ tylko nieliczni z nich przyjęli Chrystusa, a większość go odrzuciła, te naturalne gałęzie zostały „wyłamane”, a w ich miejsce wszczepiono gałęzie z dzikiego drzewa oliwnego (ludzi z narodów, czyli pogan). W ten sposób pełna liczba ustalona przez Boga została skompletowana i obejmuje zarówno Żydów, jak i pogan (Rz 11:17-24).

W odniesieniu do syna lub ogólniej potomka Pismo Święte używa niekiedy słowa „odrośl” lub podobnych określeń wymienionych powyżej. Błogosławiąc swych synów, Jakub nazwał Józefa odroślą (hebr. ben: „syn”) (Rdz 49:22, przyp. w NW). Zagłada, która nie pozostawia ani korzenia, ani gałęzi, wskazuje na wytracenie rodziny lub wszystkich należących do jakiejś grupy; to unicestwienie bez możliwości ponownego odrodzenia (Mal 4:1; por. Iz 5:24; Oz 9:16).

W Pismach Hebrajskich proroczo ukazano Jezusa Chrystusa jako sługę Jehowy — „Latorośl” (Bp, Bw, NŚ) lub „Odrośl” (BT, BWP) (Za 3:8). W Zachariasza 6:12, 13 powiedziano, że „mąż, który ma na imię Latorośl”, zbuduje świątynię Jehowie i zasiądzie na tronie jako kapłan. Może się to odnosić wyłącznie do Jezusa Chrystusa, gdyż w zamierzeniu Bożym tylko on ma pełnić rolę Króla i Kapłana. Jezus Chrystus jest obiecaną prawą „latoroślą”, która miała być wzbudzona Dawidowi. Będzie czynił zadość prawości i sprawiedliwości (Jer 23:5; 33:15; por. Iz 53:2; Obj 22:16). Nazwano go też gałązką i latoroślą Jessego, ojca Dawida (Iz 11:1).

Kres dynastii królów babilońskich zilustrowano przez przyrównanie jej do „obrzydłej latorośli”, którą się wyrzuca i która nie zasługuje na pochowanie (Iz 14:19).

Ponieważ Jehowa jako Stwórca powoduje wzrost drzew i innych roślin, określenia „latorośl”, „konar” i podobne wskazują na pomyślność, rozwój i błogosławieństwa od Jehowy (Iz 4:2; 60:21, 22; Hi 29:19). Obiecuje On, że „prawi bujnie się rozwiną niczym listowie [„latorośl”, Bg; „liść zielony”, Bw]” (Prz 11:28).