Jak wiarogodne są przepowiednie biblijne?
NIE brak dziś książek o tematyce historycznej. Często zawierają fascynujące opisy dawnych dziejów. W trakcie lektury można się niejako przenieść w zamierzchłe czasy. Przez stronice przewijają się postacie, miejsca i zdarzenia, które pozwalają puścić wodze wyobraźni.
Właśnie taką księgą jest Biblia, można w niej bowiem znaleźć mnóstwo pasjonujących doniesień historycznych. Z jej kart poznajemy bliżej różnych mężczyzn i kobiety, między innymi Abrahama, jego żonę Sarę, króla Dawida, królową Esterę czy Wielkiego Nauczyciela — Jezusa Chrystusa. Możemy towarzyszyć im w drodze, słuchać ich wypowiedzi i oglądać to, na co oni patrzyli. Niemniej dla wielu Biblia jest czymś znacznie więcej niż książką historyczną. Są przekonani, że obejmuje ona również historię napisaną z góry. Jak to rozumieć? Otóż Biblia zawiera mnóstwo przepowiedni, czyli proroctw.
Ale jak wiarogodne są takie przepowiednie? Jeżeli w przeszłości sprawdziły się proroctwa biblijne zapowiadające pewne wydarzenia, czy nie należałoby oczekiwać, że urzeczywistni się również to, co Pismo Święte mówi o przyszłości? Rozpatrzmy kilka przykładów, aby zbadać, czy na przepowiedniach biblijnych naprawdę można polegać.
Izrael i Asyria na arenie światowej
Prorok Boży Izajasz, który rozpoczął działalność około roku 778 p.n.e., przepowiedział: „Nogami będzie podeptana dumna korona pijaków Efraima [Izraela]. A z więdnącym kwieciem jego wspaniałej ozdoby, która jest na ich głowie, będzie tak, jak z wczesną figą przed owocobraniem, że, skoro tylko ktoś ją zobaczy i ona znajdzie się w jego ręku, połyka ją” (Izajasza 28:3, 4). W połowie VIII wieku p.n.e. Samaria, stolica Izraela, zaczęła zgodnie z przepowiednią przypominać dojrzałą figę, nadającą się do zerwania i połknięcia przez wojska asyryjskie. Doszło do tego w roku 740 p.n.e., gdy Asyryjczycy zdobyli Samarię (2 Królewska 17:6, 13, 18).
Z czasem właśnie Asyria zaczęła odgrywać dominującą rolę na widowni dziejów. Jej stolicą była Niniwa, do której ze względu na okrutne traktowanie jeńców przylgnęło niesławne miano „krwawego miasta” (Nahuma 3:1). Sam Jehowa Bóg skazał je na zagładę. Na przykład przez proroka Nahuma oświadczył: „Oto Ja wystąpię przeciwko tobie (...), zelżę cię i uczynię cię widowiskiem. Ktokolwiek cię zobaczy, będzie uciekał przed tobą, mówiąc: Niniwa jest zburzona!” (Nahuma 3:5-7). Upadek Asyrii i spustoszenie Niniwy przepowiedział też Sofoniasz (Sofoniasza 2:13-15). Proroctwa te spełniły się w roku 632 p.n.e., gdy sprzymierzone siły babilońskiego króla Nabopolassara i Meda Kyaksaresa niespodziewanie splądrowały Niniwę i zrównały ją z ziemią — tak doszczętnie, że przez ponad 2000 lat nie wiedziano nawet, gdzie leżało to miasto. Na arenie światowej pojawiło się następne mocarstwo: Babilon.
Przepowiedziany upadek Babilonu
Biblia przepowiedziała obalenie imperium babilońskiego i podała, jak upadnie jego stolica — Babilon. Prawie dwa wieki naprzód prorok Izajasz ostrzegał, że Eufrat zostanie wysuszony. Bramy wzdłuż tej przepływającej przez Babilon rzeki stanowiły istotny element systemu obronnego miasta. W proroctwie wymieniono imię Cyrusa jako zdobywcy i powiedziano, że najeźdźcy zastaną nie zamknięte „podwoje” (Izajasza 44:27 do 45:7, BT). Najwidoczniej Bóg dopilnował, by w noc, gdy zaatakowały wojska Cyrusa Wielkiego — a było to w czasie pewnego święta — bramy Babilonu wychodzące na Eufrat pozostały otwarte. Żołnierze z łatwością dostali się do miasta korytem rzeki i zdobyli Babilon.
Historyk Herodot napisał: „Cyrus (...) ustawił całe swe wojsko, jednych u wpadu rzeki do miasta [Babilonu], innych znowu w tyle miasta, w punkcie gdzie rzeka z miasta wypływa, i przykazał wojsku, żeby z chwilą gdy zobaczą, że łożysko rzeki da się przejść, w tym miejscu weszli do miasta. (...) Wprowadził rzekę kanałem do jeziora, które właściwie było bagnem, i sprawił przez to, że stare łożysko rzeki, której woda opadła, stało się możliwe do przejścia. Gdy to nastąpiło i rzeka na tyle opadła, że mniej więcej do połowy biodra mężczyźnie sięgała, Persowie, których w tymże celu ustawiono przy łożysku Eufratu, wdarli się z tej strony do Babilonu. (...) Babilończycy (...) (ponieważ właśnie obchodzono u nich święto) tańczyli w tym czasie i zabawiali się, aż wreszcie, i to nazbyt dokładnie, o tym się dowiedzieli” (Herodot, Dzieje, przekład Seweryna Hammera).
Właśnie tej nocy prorok Boży Daniel ostrzegł władcę babilońskiego przed nadciągającą klęską (Daniela 5:1 do 6:1). Podupadły Babilon istniał jeszcze przez kilka stuleci. To stamtąd apostoł Piotr napisał w I wieku n.e. swój pierwszy natchniony list (1 Piotra 5:13). Ale proroctwo Izajasza głosiło: „Stanie się z Babilonem (...) to, co się stało z Sodomą i Gomorą, które zniszczył Bóg. Nigdy już nie będzie zamieszkany”. Bóg oznajmił też: „Wygubię imię Babilonu i resztkę, i dziecię, i wnuka” (Izajasza 13:19-22; 14:22). Tak jak przepowiedziano, Babilon w końcu stał się rumowiskiem. Ewentualna odbudowa tego starożytnego miasta mogłaby przyciągnąć turystów, ale dalej nie miałoby ono ‛dziecięcia ani wnuka’.
Daniel — prorok Jehowy przebywający w Babilonie w czasie jego upadku — miał wizję dotyczącą zwycięskich Medów i Persów. Zobaczył dwurożnego barana oraz kozła z dużym rogiem między oczami. Kozioł zaatakował barana i powalił go, łamiąc mu przy tym oba rogi. Potem został złamany wielki róg kozła, a na jego miejscu wyrosły cztery inne (Daniela 8:1-8). Historia potwierdziła, iż tak jak przepowiedziała Biblia, dwurożny baran wyobrażał Medo-Persję, kozioł zaś — Grecję. A co z jego „wielkim rogiem”? Okazał się nim Aleksander Wielki. Kiedy ten symboliczny róg został złamany, zamiast niego wyrosły cztery inne rogi (to jest królestwa). Zgodnie z proroctwem władzę po śmierci Aleksandra przejęło czterech jego wodzów — Ptolemeusz Lagos w Egipcie i Palestynie, Seleukos Nikator w Mezopotamii i Syrii, Kassander w Macedonii i Grecji oraz Lizymach w Tracji i Azji Mniejszej (Daniela 8:20-22).
Przepowiednie o świetlanej przyszłości
Przepowiednie biblijne o spustoszeniu Babilonu i upadku Medo-Persji to jedynie przykłady licznych proroctw z Pisma Świętego, które już się spełniły. Ale są też w nim zapowiedzi świetlanej przyszłości, mające się urzeczywistnić dzięki Mesjaszowi, czyli Pomazańcowi Bożemu.
Pisarze Chrześcijańskich Pism Greckich odnieśli niektóre proroctwa mesjańskie z Pism Hebrajskich do osoby Jezusa Chrystusa. Na przykład ewangelie podkreślają, że Jezus urodził się w Betlejem zgodnie z zapowiedzią proroka Micheasza (Micheasza 5:1; Łukasza 2:4-11; Jana 7:42). Tak jak prorokował Jeremiasz, po narodzinach Jezusa pomordowano dzieci (Jeremiasza 31:15; Mateusza 2:16-18). Słowa Zachariasza (9:9) spełniły się, kiedy Chrystus wjechał do Jeruzalem na oślęciu (Jana 12:12-15). A gdy po przybiciu Jezusa do pala żołnierze dzielili się jego szatami, sprawdziła się wypowiedź psalmisty: „Między siebie dzielą szaty moje i o suknię moją los rzucają” (Psalm 22:19).
Pozostałe proroctwa mesjańskie kierują uwagę na szczęśliwy okres dla rodzaju ludzkiego. Daniel ujrzał w wizji, jak ktoś „podobny do Syna Człowieczego” odbiera od Jehowy — od „Sędziwego” — „władzę i chwałę, i królestwo” (Daniela 7:13, 14). W związku z mesjańskimi rządami tego niebiańskiego Króla, Jezusa Chrystusa, Izajasz oświadczył: „Nazwą go: Cudowny Doradca, Bóg Mocny, Ojciec Odwieczny, Książę Pokoju. Potężna będzie władza i pokój bez końca na tronie Dawida i w jego królestwie, gdyż utrwali ją i oprze na prawie i sprawiedliwości, odtąd aż na wieki. Dokona tego żarliwość Pana Zastępów” (Izajasza 9:5, 6).
Zanim sprawiedliwe panowanie Mesjasza nastanie w pełni, musi się wydarzyć coś niezwykle ważnego, co również zostało przepowiedziane w Biblii. Psalmista śpiewał o mesjańskim Królu: „Przypasz miecz swój do biodra, bohaterze (...)! Niech ci się szczęści! Wystąp w obronie prawa, łagodności i sprawiedliwości” (Psalm 45:4, 5). Ponadto na nasze czasy Pismo Święte zapowiedziało: „Za dni tych królów Bóg niebios stworzy królestwo, które na wieki nie będzie zniszczone, a królestwo to nie przejdzie na inny lud; zniszczy i usunie wszystkie owe królestwa, lecz samo ostoi się na wieki” (Daniela 2:44).
Psalm 72 daje wgląd w warunki, jakie ukształtują się pod rządami Mesjasza. Na przykład „zakwitnie sprawiedliwość za dni jego i obfitość pokoju, póki stanie księżyca” (werset 7). Zniknie ucisk i przemoc (werset 14). „Nadmiar zboża w kraju, aż po szczyty gór” sprawi, że nikt nie będzie głodował (werset 16). Pomyśl tylko! Będziesz mógł się cieszyć tymi i innymi błogosławieństwami ziemskiego raju, gdy obecny system rzeczy zostanie zastąpiony obiecanym przez Boga nowym światem (Łukasza 23:43; 2 Piotra 3:11-13; Objawienie 21:1-5).
A zatem przepowiednie biblijne z pewnością zasługują na rozważenie. Dlaczego więc nie miałbyś poprosić Świadków Jehowy o dalsze informacje? Dzięki zbadaniu proroctw biblijnych zorientujesz się, gdzie jesteśmy w strumieniu czasu. Może też przyczynić się do rozwinięcia w twym sercu głębokiego doceniania dla Jehowy Boga i jego wspaniałego postanowienia, mającego na celu zapewnienie wiecznych błogosławieństw wszystkim, którzy Go kochają i są Mu posłuszni.
[Ilustracja na stronie 5]
Czy wiesz, co oznacza wizja Daniela o koźle i baranie?
[Ilustracja na stronie 7]
Czy znajdziesz się tam, aby z radością oglądać spełnienie biblijnych przepowiedni co do szczęśliwego życia w raju na ziemi?