„[2] Pod koniec dni dojdzie do tego, że góra domu Jehowy zostanie trwale umocniona wyżej od gór i stanowczo będzie wyniesiona ponad pagórki; i koniecznie napłyną ku niej wszystkie narody.

Zwróć uwagę, że Izajasz poprzedził swoje orędzie oświadczeniem: „Pod koniec dni dojdzie do tego”. W innych przekładach czytamy: „W dniach ostatecznych” (Biblia warszawska). Na łamach niniejszego czasopisma często przedstawia się dowody, że od roku 1914 żyjemy w dniach ostatnich obecnego porządku światowego.

Oznajmia, że „góra domu Jehowy zostanie trwale umocniona wyżej od gór” i będzie „wyniesiona ponad pagórki”. W starożytności na niektórych szczytach i wzgórzach uprawiano praktyki bałwochwalcze lub wznoszono sanktuaria fałszywych bóstw. Kiedy król Dawid sprowadził świętą Arkę do namiotu, który rozbił w Jeruzalem na górze Syjon około 760 metrów nad poziomem morza, najwidoczniej działał pod kierownictwem Bożym. Później zbudowano wielką świątynię Jehowy na górze Moria i cały ten obszar zaczęto nazywać „Syjonem”. Stojący tam przybytek górował nad okolicznymi ośrodkami kultów pogańskich. Samo Jeruzalem też określano mianem „świętej góry” Jehowy. W ten sposób stale było wywyższane Jego wielbienie (Izajasza 8:18; 66:20).

W dobie dzisiejszej wielbienie Jehowy Boga wzbiło się wysoko niczym symboliczna góra. Każdy może to dostrzec, gdyż dokonało czegoś, co nie udało się żadnej innej religii. Czego? Zjednoczyło wszystkich czcicieli Jehowy, którzy ochoczo przekuli swoje miecze na lemiesze i nie szkolą się już do wojny. Nie dzielą ich bariery rasowe ani narodowościowe. Tworzą lud, który żyje w jedności i braterstwie, mimo że jest rozproszony po różnych krajach świata (Psalm 33:12).