Naród trwający w nieskazitelności

„Otwórzcie bramy, niech wejdzie naród prawy, który przestrzega wiernego postępowania” (IZAJASZA 26:2, NW).

 1. Dlaczego wypowiedź Izajasza o „narodzie prawym” może budzić zdziwienie?

DZISIEJSZE narody bardzo się od siebie różnią. W jednych panuje demokracja, w innych dyktatura. Jedne są bogate, inne biedne. Ale jest coś, co je łączy: Wszystkie należą do świata, którego bogiem jest Szatan (2 Koryntian 4:4). Z tego względu dziwne mogą się wydawać słowa zanotowane przez Izajasza: „Otwórzcie bramy, niech wejdzie naród prawy, który przestrzega wiernego postępowania” (Izajasza 26:2, NW). Czy w ogóle istnieje jakiś prawy naród? Owszem, gdyż proroctwo zapowiedziało, że pojawi się on w naszych czasach. Ale jak rozpoznać ów niezwykły naród?

 2. Kto tworzy ów „naród prawy” i skąd o tym wiadomo?

² W Księdze Izajasza 26:2 według Przekładu Nowego Świata oznajmiono, że ów naród „przestrzega wiernego postępowania”. Biblia gdańska mówi w tym miejscu, iż jest to „naród sprawiedliwy, który strzeże prawdy”. Obydwa te opisy są trafne. W gruncie rzeczy ten prawy naród można łatwo rozpoznać, gdyż tylko on uznaje panowanie Chrystusa jako Króla, wobec czego nie należy do szatańskiego świata (Jana 17:16). Z tej też przyczyny członkowie owego ludu są znani jako ci, którzy ‛trwają w swym szlachetnym postępowaniu wśród narodów’. Obrali styl życia przynoszący chwałę Bogu (1 Piotra 2:12). Co więcej, bez względu na to, w jakim zakątku świata mieszkają, należą do „zboru Boga żywego, [będącego] filarem i podporą prawdy” (1 Tymoteusza 3:15). Opowiadają się za prawdą, toteż odrzucają pogańskie filozofie rozpowszechnione w chrześcijaństwie, bronią zaś „nie sfałszowanego mleka mającego związek ze słowem” — Słowem Bożym, Biblią (1 Piotra 2:2). Ponadto „wszelkiemu stworzeniu pod niebem” gorliwie głoszą dobrą nowinę o Królestwie (Kolosan 1:23). Czyż można mieć jakiekolwiek wątpliwości, że ów naród to ostatek członków „Izraela Bożego”, czyli zbór chrześcijan namaszczonych duchem? Jest to zupełnie oczywiste! (Galatów 6:16).

Narodziny narodu

 3. Opisz, jak narodził się ów prawy naród.

³ Kiedy się narodził ów „naród prawy”? Jego pojawienie się zostało proroczo zapowiedziane przez Izajasza. W Księdze Izajasza 66:7, 8 czytamy: „Zanim zaczęły ją [górę Syjon] chwytać bóle porodowe, już urodziła. Zanim zdołała zaznać udręk rodzenia, nawet powiła dziecko płci męskiej. (...) Syjon bowiem chwyciły bóle porodowe i zarazem już narodzili się synowie” (NW). Rzecz w najwyższym stopniu niezwykła — niebiańska organizacja Boża, czyli Syjon, miała jeszcze przed zaznaniem bólów porodowych powić „dziecko płci męskiej”. W roku 1914 w niebie zostało zrodzone mesjańskie Królestwo (Objawienie 12:5). Potem, gdy liczne państwa pogrążyły się w zamęcie pierwszej wojny światowej, chrześcijańscy pomazańcy przeżywali ogromne trudności oraz byli zaciekle prześladowani. Wreszcie w roku 1919 narodził się na ziemi duchowy naród, owo „dziecko płci męskiej”. W ten sposób Syjon ‛urodził synów’, czyli namaszczonych duchem członków nowego, ‛prawego narodu’, którzy zostali przygotowani, by coraz szerzej rozwijać działalność ewangelizacyjną (Mateusza 24:3, 7, 8, 14; 1 Piotra 2:9).

 4. Dlaczego prawy naród Boży musi usilnie zabiegać o zachowanie nieskazitelności?

⁴ Od samego początku nieskazitelna lojalność tego narodu była poddawana ciężkim próbom. Dlaczego? Kiedy narodziło się niebiańskie Królestwo, na ziemię zostali zrzuceni Szatan i jego demony. Donośny głos obwieścił: „Teraz nastało wybawienie i moc, i królestwo naszego Boga, i władza jego Chrystusa, ponieważ zrzucony został oskarżyciel braci naszych, który dniem i nocą oskarża ich przed naszym Bogiem! A oni go zwyciężyli dzięki krwi Baranka i dzięki słowu swego świadczenia i nie miłowali swych dusz nawet w obliczu śmierci”. Wskutek tego Szatan zapłonął wielkim gniewem „i odszedł, aby toczyć wojnę z pozostałymi z (...) potomstwa [niewiasty], którzy przestrzegają przykazań Bożych i obstają przy świadczeniu o Jezusie”. Pomimo zaciekłych ataków Szatana pomazańcy zachowali niezłomność. Aż po dziś dzień gorliwi członkowie prawego narodu Bożego okazują wiarę w krew Jezusa, przelaną na okup, a swą nieskazitelnością „nawet w obliczu śmierci” dostarczają Jehowie odpowiedzi na zarzuty podniesione przez wielkiego szydercę (Objawienie 12:1, 5, 9-12, 17; Przypowieści 27:11).

 5. Jakie piękne nastawienie nowożytnych Świadków pomogło im wytrwać w nieskazitelnym oddaniu?

⁵ W roku 1919, kiedy to rozpoczęło się nowożytne dzieło głoszenia o Królestwie Bożym, Badacze Pisma Świętego — jak wówczas nazywano Świadków Jehowy — byli nieliczni, ale żywili silną wiarę. Stali się pierwszymi członkami ‛miasta mocnego, mającego wybawienie za swe mury i obwałowanie’. Pokładali ufność w „Jah, Jehowie, [który] jest Skałą czasów niezmierzonych” (Izajasza 26:1, 3, 4, NW). Obwieszczali tak jak ongiś Mojżesz: „Imię Pana głosić będę, oddajcie uwielbienie Bogu naszemu. On jest skałą! Doskonałe jest dzieło jego, gdyż wszystkie drogi jego są prawe, jest Bogiem wiernym, bez fałszu, sprawiedliwy On i prawy” (5 Mojżeszowa 32:3, 4).

 6. Jak Jehowa błogosławi swemu ludowi w obecnych dniach ostatnich?

⁶ Od tamtej pory bramy Królestwa Bożego są szeroko otwarte. Najpierw został zgromadzony ostatek 144 000 pomazańców, a teraz przyłącza się do niego wielka rzesza „drugich owiec”, by razem z nim głosić o Bożym zamierzeniu co do Królestwa (Jana 10:16). Można więc radośnie oznajmić: „Pomnożyłeś naród, Jehowo, pomnożyłeś naród; przysporzyłeś sobie chwały. Daleko poszerzyłeś wszystkie granice kraju” (Izajasza 26:15, NW). Spoglądając dziś na ogólnoświatowe pole działalności, widzimy, jak prawdziwe są te słowa. Dzięki mocy ducha świętego wieść o już ustanowionym Królestwie Chrystusa dociera „aż do najodleglejszego miejsca na ziemi” (Dzieje 1:8). O tym, jak wielki rozwój nastąpił, możemy się przekonać z tabeli „Sprawozdanie z działalności Świadków Jehowy na całym świecie w roku służbowym 1994”, zamieszczonej na stronach od 12 do 15.

Nowa najwyższa liczba głosicieli

 7, 8. (a) Jakie są dowody, że lud Boży ‛wydłuża swoje sznury’? (b) Przeglądając sprawozdanie z naszej działalności w roku 1994, w jakich dziedzinach dostrzegasz wspaniałe ‛poszerzenie granic’?

⁷ Przyjrzyjmy się kilku ciekawym szczegółom tego sprawozdania. Najwyższa liczba głosicieli Królestwa wyniosła aż 4 914 094! Jakże zachwyca widok stale rozrastającej się „wielkiej rzeszy (...) ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków, stojącej przed tronem i przed Barankiem, ubranej w długie, białe szaty”! Jej członkowie także dają dowody swej nieskazitelności. ‛Wyprali swoje długie szaty i wybielili je we krwi Baranka’, są więc uznawani za prawych na podstawie wiary w ofiarę okupu złożoną przez Jezusa (Objawienie 7:9, 14).

⁸ Zwłaszcza od roku 1919 rozlega się wezwanie skierowane do organizacji Jehowy: „Poszerz zasięg twojego namiotu i zasłony twoich mieszkań, nie krępuj się, wydłuż twoje sznury i wbij mocno twoje paliki!” (Izajasza 54:2). Dlatego też dzieło głoszenia stale się rozwija, i to nawet w skutym lodem Jukonie, sąsiadującym z Alaską, w którym grupa niezłomnych pionierów niekiedy całymi tygodniami musi wytrzymywać temperatury od minus 45 do minus 50 stopni Celsjusza. W ostatnich latach coraz liczniejsze rzesze przyłączają się do zachowującego nieskazitelność narodu Jehowy. Bramy otworzyły się szerzej przed mieszkańcami krajów azjatyckich, w których chrześcijaństwo ma niewielkie wpływy, przed osobami żyjącymi w dawnych twierdzach komunizmu, w wielu państwach afrykańskich oraz w takich bastionach katolicyzmu, jak Włochy, Hiszpania, Portugalia czy Ameryka Południowa. Działalnością tą zostali objęci także imigranci. Na przykład w Anglii Świadkowie troszczą się o potrzeby 13 grup etnicznych posługujących się różnymi językami.

„Czyńcie to”

 9. (a) O czym świadczy liczba obecnych na Pamiątce w roku 1994? (b) Wymień kilka krajów, w których liczba przybyłych na Pamiątkę jest zdumiewająco wysoka.

⁹ Następną ważną informacją podaną w sprawozdaniu jest liczba obecnych na Pamiątce. Pod koniec swego ziemskiego życia Jezus ustanowił uroczystość mającą upamiętniać jego śmierć, po czym powiedział do naśladowców: „Czyńcie to na moją pamiątkę” (1 Koryntian 11:24). W roku 1994 naprawdę zachwycający był widok ludzi gromadzących się, by usłuchać tego nakazu — czy to w charakterze uczestników, czy obserwatorów owej uroczystości. Ogółem zebrało się 12 288 917 osób, czyli ponad dwa razy więcej, niż wynosi liczba głosicieli. W niejednym kraju stosunek liczby obecnych na Pamiątce do liczby głosicieli był jeszcze wyższy. W Estonii, na Litwie i na Łotwie 4049 głosicieli zaznało wielkiej radości, gdyż na Pamiątkę przyszło ponad trzy razy więcej osób — aż 12 876. A w Beninie liczba 16 786 obecnych na Pamiątce była prawie pięciokrotnie wyższa od liczby głosicieli. W pewnym zborze, do którego należy 45 głosicieli, zgromadziło się aż 831 osób!

10. (a) Jaka powinność spoczywa na nas w związku z tak wielką liczbą obecnych na Pamiątce? (b) Opisz, co może się stać, gdy osoba obecna na Pamiątce otrzyma dalszą pomoc.

¹⁰ Świadkowie Jehowy bardzo się cieszą, że tak wielu zainteresowanych przebywało razem z nimi na tej uroczystości, co stanowi dobrą zapowiedź na przyszłość. Pragną teraz pomagać takim ludziom, by coraz lepiej rozumieli prawdę i ją pokochali. Niektórzy mogą zareagować podobnie jak Ałła z Rosji. Studiowała ona Biblię z pionierką specjalną, ale nie robiła większych postępów, toteż studium zostało przerwane. Niemniej Ałła przyjęła zaproszenie na Pamiątkę. To niezwykle ważne zebranie wywarło na niej ogromne wrażenie. Po powrocie do domu wyrzuciła wszystkie ikony i w modlitwie poprosiła Jehowę o pomoc. Dwa dni później odwiedziła ją owa pionierka, aby się dowiedzieć, jak jej się podobała Pamiątka. Rozmowa była bardzo owocna. Studium z Ałłą zostało wznowione. Wkrótce zaczęła ona uczestniczyć w dziele świadczenia. Przeżycie to ukazuje, iż warto odwiedzać ludzi obecnych na Pamiątce. Zapewne spotkamy wiele takich osób jak Ałła.

„Nie opuszczając naszych wspólnych zebrań”

11-13. (a) Co wchodzi w zakres wiernego postępowania, wyróżniającego prawy naród? (b) Dlaczego prawdziwym chrześcijanom są potrzebne zebrania?

¹¹ Pamiątka jest najważniejszym zebraniem w kalendarzu Świadków Jehowy, ale bynajmniej nie jedynym. Spotykają się oni każdego tygodnia, dając posłuch słowom Pawła: „Zważajmy jedni na drugich, żeby się pobudzać do miłości i do szlachetnych uczynków, nie opuszczając naszych wspólnych zebrań, jak to niektórzy mają w zwyczaju, ale zachęcając się nawzajem, i to tym bardziej, gdy widzicie przybliżanie się dnia” (Hebrajczyków 10:24, 25). Przyłączyli się oni do prawego narodu Jehowy, a cechą rozpoznawczą owego ludu miało być „wierne postępowanie”. W jego zakres wchodzi zaś sumienne uczęszczanie na zebrania.

¹² Najwyraźniej sprawa ta jest dobrze rozumiana na Filipinach, gdzie przeciętna liczba obecnych na zebraniach niedzielnych w całym kraju jest o 25 procent wyższa od liczby głosicieli. Doskonale to rozumie także pewna grupa Świadków i osób zainteresowanych z Argentyny. Mieszkają jakieś 20 kilometrów od Sali Królestwa. Mimo to nadzorca obwodu poinformował, że pomijając wypadki choroby, nikt z tego grona nigdy nie opuszcza zebrań. Podróżują cztery godziny jednokonnym powozem lub jadą wierzchem, a zimą wracają już ciemną nocą.

¹³ W miarę zbliżania się końca tego systemu życie staje się coraz cięższe i przybywa nam kłopotów, toteż regularne przychodzenie na zebrania może być niełatwym zadaniem. Ale w takiej sytuacji jeszcze bardziej potrzebujemy pokarmu duchowego i serdecznej atmosfery, jaką można znaleźć jedynie na takich spotkaniach.

„Czyń to pilnie”

14. Dlaczego Świadkowie Jehowy są przekonani, że ich służba jest bardzo pilna, i jakie wyniki tego dowodzą?

¹⁴ W ubiegłym roku Kościół katolicki we Włoszech określił działalność Świadków Jehowy mianem „dzikiego prozelityzmu”. W rzeczywistości jednak w tym, co czynią Świadkowie, nie ma nic dzikiego. Przeciwnie, ich służba jest wyrazem głębokiej miłości do bliźnich. Stanowi także dowód, iż usłuchali rady Pawła: „Głoś słowo, czyń to pilnie w porze sprzyjającej, w porze uciążliwej” (2 Tymoteusza 4:2). Świadomość tego, jak pilne jest owo zadanie, skłania Świadków Jehowy do gorliwości w służbie kaznodziejskiej, czego dowodzi liczba 1 096 065 354 godzin, które spędzili na głoszeniu swym bliźnim, dokonywaniu odwiedzin ponownych oraz prowadzeniu 4 701 357 studiów biblijnych. Wielu z nich zdołało być pionierami, z czego wynika, iż duch pionierski się rozwija i pobudza do działania. Świadczy o tym przeciętna liczba pionierów na całym świecie, wynosząca 636 202.

15, 16. (a) Jak młodzi i starzy przejawiają ducha pionierskiego? (b) W których krajach, wymienionych w sprawozdaniu z naszej działalności w roku 1994, zauważyłeś szczególnie dużą liczbę pionierów?

¹⁵ Wśród pionierów jest sporo młodzieży. W USA stałą służbę pionierską pełnią niektórzy uczniowie szkół średnich, prowadząc działalność głównie wśród kolegów szkolnych. Przekonali się, że służba ta jest najlepszą ochroną przed narkomanią, niemoralnością i przemocą, szerzącymi się w licznych szkołach tego kraju. Wielu innych młodych pragnie wstąpić do służby pionierskiej po ukończeniu szkoły. Chcąc się dobrze do tego zadania przygotować, Irina z Ukrainy była pionierką pomocniczą przez cały okres nauki w szkole średniej. Kiedy opuściła jej mury, członkowie rodziny zaproponowali, że będą ją wspierać materialnie, aby mogła ich reprezentować w szeregach pionierów. Sytuacja gospodarcza na Ukrainie nie jest łatwa. Irina mówi jednak: „Wiem, że wykonywana przeze mnie praca ma wielkie znaczenie, gdyż chodzi o życie nie tylko moje, ale i tych, którym głoszę”. Naprawdę raduje serce widok mnóstwa młodych osób myślących podobnie jak Irina. Czyż mogliby znaleźć coś lepszego od ‛pamiętania o swoim Stwórcy w kwiecie swojego wieku’? (Kaznodziei 12:1).

¹⁶ Znaczna liczba pionierów to osoby starsze. Jedna z nich opowiada, że podczas drugiej wojny światowej jej ojciec i brat zginęli na froncie, a matka i siostra zostały zastrzelone w getcie. Później umarł jej syn. Teraz, u schyłku życia, gdy słabe zdrowie przysparza jej cierpień, Jehowa obdarzył ją w zborze chrześcijańskim znacznie większą rodziną niż ta, którą straciła. Znajduje też radość, pomagając innym jako pionierka stała.

17, 18. Jak każdy z nas, bez względu na to, czy jest pionierem, może przejawiać ducha pionierskiego?

¹⁷ Oczywiście nie każdy może być pionierem. Niemniej Jehowa z zadowoleniem przyjmuje całą naszą dziesięcinę — najlepszą, na jaką nas stać — bez względu na to, jak wielka jest ona w naszym wypadku (Malachiasza 3:10). A przecież każdy z nas może pielęgnować takiego samego ducha, jak ci gorliwi pionierzy, oraz przyczyniać się do rozgłaszania dobrej nowiny, robiąc wszystko, na co pozwalają mu warunki.

¹⁸ Na przykład w Australii ustalono, że 16 kwietnia będzie specjalnym dniem świadczenia na ulicach. Głosiciele i pionierzy wspaniale poparli to postanowienie, o czym świadczy osiągnięcie w owym miesiącu nowej najwyższej liczby głosicieli, wynoszącej 58 780. Ponadto rozpowszechniono wtedy o 90 000 czasopism więcej niż w tym samym miesiącu poprzedniego roku. Kiedy tego szczególnego dnia siostra wręczyła pewnemu mężczyźnie parę czasopism i chciała zapisać jego imię, nazwisko i adres, by móc podtrzymać zainteresowanie, odkryła, iż są spokrewnieni. Okazało się, że jest on kuzynem, z którym nie widziała się 30 lat. Niewątpliwie nastąpiły potem bardzo radosne odwiedziny ponowne!

Trwaj w nieskazitelności do końca

19. Dlaczego prawy naród Jehowy koniecznie musi trwać w nieskazitelności aż do końca?

¹⁹ Obecnie, w czasie agonii szatańskiego świata, wszyscy członkowie prawego narodu Bożego koniecznie muszą trwać w nieskazitelności. Wkrótce święty naród Jehowy usłyszy wezwanie: „Idź, mój ludu, wejdź do swoich komnat i zamknij za sobą drzwi. Skryj się tylko na chwilkę, aż przejdzie zapowiedź kary”. Na świat, obciążony winą krwi, nieuchronnie spadnie wyrok Boży. „Oto bowiem Jehowa wyrusza ze swego miejsca, aby wezwać mieszkańców ziemi do zdania sprawy z uchybienia wobec niego, a ziemia niewątpliwie odsłoni przelaną na niej krew i nie będzie dłużej zakrywać swoich pozabijanych” (Izajasza 26:20, 21, NW). Oby więc każdy z nas, kto się związał z prawym narodem Jehowy, mocno trwał w swej chrześcijańskiej nieskazitelności. Dzięki temu będziemy mogli radować się życiem wiecznym w ziemskiej lub niebiańskiej dziedzinie Królestwa Chrystusa.

Czy zapamiętałeś?

◻ Kiedy się narodził „naród prawy”?

◻ Dlaczego w tych dniach końca lud Boży musi przejawiać wytrwałość?

◻ Czego dowodzą wysokie liczby głosicieli oraz godzin spędzonych w służbie kaznodziejskiej, podane w sprawozdaniu z roku 1994?

◻ Dlaczego obecność na zebraniach jest tak ważna teraz, gdy zbliża się koniec obecnego świata?

◻ Dlaczego wszystkie osoby związane z prawym narodem Bożym muszą trwać w nieskazitelności?

[Tabela na stronach 12-15]

SPRAWOZDANIE Z DZIAŁALNOŚCI ŚWIADKÓW JEHOWY NA CAŁYM ŚWIECIE W ROKU SŁUŻBOWYM 1994

[Patrz publikacja]

[Ilustracja na stronie 18]

Osoby, które przyłączyły się do prawego narodu Jehowy i trwają w nieskazitelności, osiągną doskonałe życie wieczne