Radość ludu Jehowy

17. Jak proroctwo Izajasza dodawało otuchy wiernym Żydom w czasie długiego wygnania?

¹⁷ Rozdział 35 Księgi Izajasza kończy się pogodnie: „Odkupieni przez Jehowę powrócą i przybędą na Syjon z radosnym wołaniem; a na głowie ich będzie weselenie się po czas niezmierzony. Osiągną radość i wesele, a smutek i wzdychanie uciekną” (Izajasza 35:10). Żydowscy jeńcy, dla których proroctwo to było na wygnaniu źródłem pociechy i nadziei, zapewne zastanawiali się, jak spełnią się jego różne szczegóły. Przypuszczalnie wielu z nich nie rozumieli. Nie mieli jednak najmniejszej wątpliwości, że „powrócą i przybędą na Syjon”.

18. W jaki sposób smutek i wzdychanie z czasów niewoli babilońskiej ustępują radości i weselu w odrodzonym kraju?

¹⁸ Tak więc w roku 537 p.n.e. około 50 000 osób (w tym przeszło 7000 niewolników) — mężczyzn, kobiet i dzieci — z pełnym zaufaniem do Jehowy odbywa czteromiesięczną podróż do Jerozolimy (Ezdrasza 2:64, 65). Zaledwie po kilku miesiącach odtwarzają ołtarz Jehowy, co stanowi pierwszy krok do całkowitej odbudowy świątyni. Spełnia się więc proroctwo wypowiedziane przez Izajasza 200 lat wcześniej. W odrodzonym kraju smutek i wzdychanie narodu ustępują radości i weselu. Jehowa dotrzymał obietnicy. Znowu jest raj — literalny i duchowy!

Narodziny nowego narodu

19. Skąd wiemy, że w VI wieku p.n.e. proroctwo Izajasza spełniło się tylko w ograniczonej mierze?

¹⁹ Oczywiście w VI wieku p.n.e. treść 35 rozdziału Księgi Izajasza urzeczywistniła się w ograniczonej mierze. Rajskie warunki, jakimi rozkoszowali się repatrianci, nie trwały długo. Z biegiem czasu Żydzi skalali czyste wielbienie Boga fałszywymi naukami religijnymi i nacjonalizmem. W sensie duchowym jeszcze raz nadeszła dla nich pora smutku i wzdychania. W końcu Jehowa ich odrzucił (Mateusza 21:43). Przyczyną ustania radości tego ludu było ponowne nieposłuszeństwo. Wszystko to kierowało uwagę na przyszłe, większe spełnienie omawianego rozdziału.

W wyniku rozgłaszania dobrej nowiny o Królestwie Bożym zaczęło rozbrzmiewać radosne wołanie. Wyniesiony do chwały Jezus siedem tygodni po swej śmierci i zmartwychwstaniu założył zbór chrześcijański — Izrael duchowy, składający się z Żydów oraz innych ludzi, odkupionych jego krwią, zrodzonych jako duchowi synowie Boży i bracia Jezusa oraz namaszczonych duchem świętym (Dzieje 2:1-4; Rzymian 8:16, 17; 1 Piotra 1:18, 19).

Co ważniejsze, ludzie o prawych sercach opuszczali religię fałszywą i radowali się rajem duchowym w zborze chrześcijańskim (Izajasza 52:11; 2 Koryntian 6:17). Również oni — podobnie jak Żydzi powracający z Babilonu — przekonali się, jakie znaczenie ma zapał i odwaga (Rzymian 12:11).