ASAF

(„[Bóg] zebrał”).

1. Potomek Lewiego poprzez Gerszoma (1Kn 6:39, 43). Za panowania króla Dawida (1077-1038 p.n.e.) Lewici ustanowili Asafa głównym śpiewakiem i muzykiem grającym na czynelach podczas sprowadzania Arki Przymierza z domu Obed-Edoma do „Miasta Dawidowego” (1Kn 15:17, 19, 25-29). Potem Asaf razem z Hemanem i Etanem pełnili służbę przed przybytkiem, kierując muzyką i śpiewem (1Kn 6:31-44). Podobnie jak Hemana i Jedutuna (najwyraźniej inne imię Etana), Asafa nazwano „wizjonerem”, który „prorokował z harfą” (1Kn 25:1-6; 2Kn 29:30; 35:15).

Synowie Asafa tworzyli specjalne grupy muzyków i śpiewaków i odegrali istotną rolę podczas oddania do użytku świątyni i sprowadzenia do niej Arki Przymierza z Syjonu (2Kn 5:12), jak również w czasie reform króla Ezechiasza (2Kn 29:13-15) i wielkich obchodów Paschy za panowania Jozjasza (2Kn 35:15, 16). Niektórzy z potomków Asafa znaleźli się w pierwszej grupie wygnańców, którzy powrócili do Jerozolimy z niewoli babilońskiej (Ezd 2:1, 41; Neh 7:44).

W nagłówkach Psalmów 50 oraz od 73 do 83 przypisano te pieśni Asafowi. Prawdopodobnie jednak jego imienia użyto tam w odniesieniu do domu patriarchalnego, którego był głową, gdyż niektóre z tych psalmów (Ps 79, 80) najwyraźniej opisują wydarzenia, które rozegrały się już po czasach Asafa.

2. Potomek Kehata, syna Lewiego. Jego potomkowie usługiwali w przybytku za czasów Dawida jako odźwierni (Lb 16:1; 1Kn 26:1).

3. Wśród urzędników króla Ezechiasza (745-717 p.n.e.) wymieniono „kronikarza Joacha, syna Asafa” (2Kl 18:18, 37; Iz 36:3, 22). Co prawda w dziele Johna Kitto Cyclopædia of Biblical Literature (1880, t. I, s. 233) określenie „kronikarz” odniesiono do Asafa, lecz większość uczonych uważa, że dotyczy ono Joacha (był to zatem Joach ben Asaf, kronikarz). Ponieważ słowo „syn” często bywa używane w znaczeniu „potomek”, niektórzy sugerują, że chodzi o tego samego Asafa, co omówiony w poz. 1.

4. „Strażnik parku królewskiego” Artakserksesa w okresie powrotu Nehemiasza do Jerozolimy (455 p.n.e.) (Neh 2:8). Park ten obejmował zalesiony teren być może na obszarze Libanu, który również znajdował się pod kontrolą Persji. Hebrajskie imię strażnika tego parku może oznaczać, że stanowisko to piastował jakiś Izraelita, podobnie jak Nehemiasz, który pełnił stosunkowo ważną funkcję królewskiego podczaszego (Neh 1:11).