Ciekawe myśli z Księgi Izajasza (część II)

IZAJASZ wiernie wywiązuje się z roli proroka. Ogłoszone przez niego wyroki przeciwko dziesięcioplemiennemu królestwu Izraela już się spełniły. Teraz oznajmia, jaka przyszłość czeka Jerozolimę.

Miasto to zostanie zniszczone, a jego mieszkańcy pójdą do niewoli. Spustoszenie nie będzie jednak trwałe. Po jakimś czasie prawdziwe wielbienie Boga zostanie tam przywrócone. Właśnie takie jest główne przesłanie rozdziałów od 36 do 66.a Warto rozważyć ich treść, bo wiele zawartych tam proroctw na większą skalę spełnia się w naszych czasach lub ostatecznie urzeczywistni się w niedalekiej przyszłości. Ta część Księgi Izajasza zawiera też niezwykle ciekawe proroctwa dotyczące Mesjasza.

„OTO NADCHODZĄ DNI”

(Izajasza 36:1 do 39:8)

W 14 roku panowania króla Ezechiasza (732 p.n.e.) Judę najeżdżają Asyryjczycy. Jehowa obiecuje obronić Jerozolimę. Zagrożenie mija, gdy anioł Jehowy uśmierca 185 000 asyryjskich żołnierzy.

Ezechiasz zapada na śmiertelną chorobę. W odpowiedzi na jego modlitwę Jehowa uzdrawia go i przedłuża mu życie o 15 lat. Gdy władca Babilonu wysyła do Ezechiasza posłów z gratulacjami, ten nierozważnie pokazuje im cały swój skarbiec. Izajasz przedstawia królowi orędzie Jehowy, mówiąc: „Oto nadchodzą dni, gdy wszystko, co jest w twoim domu i co twoi praojcowie nagromadzili po dziś dzień, będzie zaniesione do Babilonu” (Izajasza 39:5, 6). Proroctwo to spełnia się przeszło 100 lat później.

Odpowiedzi na pytania biblijne:

38:8 — Czym były „stopnie”, na których cofnął się cień? Ponieważ w VIII wieku p.n.e. zarówno w Egipcie, jak i w Babilonie używano zegarów słonecznych, mogło tu chodzić o stopnie takiego zegara, nabytego przez ojca Ezechiasza, Achaza. Albo mogły to być jakieś schody w pałacu, obok których stała kolumna rzucająca na nie coraz dłuższy cień i w ten sposób umożliwiająca mierzenie czasu.

Czego się możemy nauczyć:

36:2, 3, 22. Chociaż Szebnę usunięto ze stanowiska szafarza, pozostał on w służbie u króla i usługiwał swemu następcy jako sekretarz (Izajasza 22:15, 19). Gdybyśmy z jakiegoś powodu utracili posiadany przywilej w organizacji Jehowy, powinniśmy dalej Mu służyć w takim zakresie, w jakim On nam pozwala.

37:1, 14, 15; 38:1, 2. W chwilach udręki mądrze jest zwracać się do Jehowy w modlitwie i bezgranicznie Mu ufać.

37:15-20; 38:2, 3. Gdy Jerozolimie zagrażali Asyryjczycy, Ezechiasz trapił się głównie tym, że jej zdobycie ściągnęłoby hańbę na imię Jehowy. A w obliczu śmiertelnej choroby, na którą zapadł, martwił się nie tylko o siebie. Bardzo niepokoiła go okoliczność, że jeśli umrze bezdzietnie, wpłynie to na ciągłość dynastii Dawidowej. Zastanawiał się też, kto poprowadzi walkę z Asyryjczykami. Podobnie jak Ezechiasz uważamy, że uświęcenie imienia Jehowy oraz urzeczywistnienie Jego zamierzenia są ważniejsze niż nasze wybawienie.

38:9-20. Z pieśni Ezechiasza wynika, że najistotniejsza w życiu człowieka jest możliwość wysławiania Jehowy.

„ZOSTANIE ODBUDOWANA”

(Izajasza 40:1 do 59:21)

Zaraz po zapowiedzeniu zburzenia Jerozolimy i uprowadzenia Izraelitów do niewoli w Babilonie Izajasz spisuje proroctwo dotyczące odrodzenia (Izajasza 40:1, 2). Jehowa zapewnił, że Jerozolima „zostanie odbudowana” (Izajasza 44:28). Wizerunki babilońskich bożyszczy będą zabrane jak „toboły” (Izajasza 46:1). Babilon ulegnie zagładzie. Wszystko to urzeczywistnia się dwa stulecia później.

Jehowa uczyni swego sługę „światłem narodów” (Izajasza 49:6). Babilońskie „niebiosa”, czyli czynniki rządzące, „rozwieją się jak dym”, a ich poddani „umrą jak zwykły komar”; lecz ‛pojmana córa syjońska rozluźni sobie więzy na szyi’ (Izajasza 51:6; 52:2). Jehowa tak oznajmia tym, którzy przychodzą do Niego i Go słuchają: „Chcę z wami zawrzeć trwające po czas niezmierzony przymierze co do wiernych przejawów lojalnej życzliwości wobec Dawida” (Izajasza 55:3). Kto żyje zgodnie z prawymi wymaganiami Bożymi, ten znajduje „niezwykłą rozkosz w Jehowie” (Izajasza 58:14). Natomiast przewinienia członków tego narodu ‛są powodem rozdziału między nimi a ich Bogiem’ (Izajasza 59:2).

Odpowiedzi na pytania biblijne:

40:27, 28 — Dlaczego niejeden Izraelita mawiał: „Droga moja jest ukryta przed Jehową, a należna mi sprawiedliwość uchodzi uwagi mego Boga?” Niektórym Żydom przebywającym w Babilonie mogło się wydawać, że Jehowa nie widzi doznawanych przez nich krzywd. Przypomniano im jednak, że Babilon nie jest poza zasięgiem wzroku Stwórcy ziemi i że On się nie męczy ani nie nuży.

43:18-21 — Dlaczego powracającym wygnańcom powiedziano, by ‛nie wspominali rzeczy dawniejszych’? Nie chodziło o to, żeby zapomnieli dawne akty wyzwolenia, których dokonał Jehowa. Chciał On raczej, by Go wysławiali za „coś nowego”, czego mieli doświadczyć osobiście — na przykład za bezpieczny powrót do Jerozolimy, przypuszczalnie krótszą drogą przez pustynię. „Wielka rzesza”, która wyjdzie z „wielkiego ucisku”, również będzie mieć nowe i osobiste powody do wychwalania Jehowy (Objawienie 7:9, 14).

49:6 — Jak Mesjasz może być „światłem narodów”, skoro jego ziemska służba ograniczała się do synów Izraela? O Jezusie można tak powiedzieć ze względu na to, co się działo po jego śmierci. Słowa z Księgi Izajasza 49:6 odniesiono w Biblii do uczniów Jezusa (Dzieje 13:46, 47). W dobie obecnej namaszczeni chrześcijanie, wspomagani przez wielką rzeszę chwalców Boga, służą jako „światło narodów”, oświecając ludzi „aż po kraniec ziemi” (Mateusza 24:14; 28:19, 20).

53:10 — W jakim sensie Jehowie spodobało się zmiażdżyć swego Syna? Jako Bóg empatii i współczucia, Jehowa niewątpliwie przeżywał udrękę, widząc cierpienia swego umiłowanego Syna. Z upodobaniem natomiast patrzył na jego ochocze posłuszeństwo oraz na wszystko, co miało zostać osiągnięte dzięki jego cierpieniom i śmierci (Przysłów 27:11; Izajasza 63:9).

53:11 — Dzięki jakiej wiedzy Mesjasz „udostępni wielu ludziom stan prawości”? Chodzi o wiedzę, którą zdobył, gdy przyszedł na ziemię jako człowiek i niezasłużenie cierpiał, a w końcu poniósł śmierć (Hebrajczyków 4:15). W ten sposób dostarczył potrzebną ofiarę okupu, żeby pomóc namaszczonym chrześcijanom oraz wielkiej rzeszy zyskać miano prawych w oczach Boga (Rzymian 5:19; Jakuba 2:23, 25).

56:6 — Kim są „cudzoziemcy” i w jakim sensie ‛trzymają się przymierza’ Jehowy? „Cudzoziemcy” to „drugie owce” Jezusa (Jana 10:16). Trzymają się nowego przymierza w tym sensie, że przestrzegają związanych z nim praw, w pełni podporządkowują się jego postanowieniom, spożywają ten sam pokarm duchowy co namaszczeni chrześcijanie oraz wspierają ich w głoszeniu o Królestwie i czynieniu uczniów.

Czego się możemy nauczyć:

40:10-14, 26, 28. Jehowa jest potężny i zarazem delikatny, jest wszechmocny i wszechmądry, a także odznacza się zrozumieniem daleko przekraczającym nasze możliwości intelektualne.

40:17, 23; 41:29; 44:9; 59:4. Sojusze polityczne oraz bożki są „nicością”. Pokładanie w nich ufności jest daremne.

42:18, 19; 43:8. Kto zamyka oczy na spisane Słowo Boga oraz uszy na Jego polecenia przekazywane za pośrednictwem „niewolnika wiernego i roztropnego”, ten jest duchowo ślepy i głuchy (Mateusza 24:45).

43:25. Jehowa zmazuje występki ze względu na samego siebie. Nasze oswobodzenie z niewoli grzechu i śmierci oraz uzyskanie życia nie jest tak ważne, jak uświęcenie imienia Jehowy.

44:8. Korzystamy ze wsparcia Jehowy, który jest mocny i niezachwiany jak potężna skała. Zawsze powinniśmy bez lęku dawać świadectwo o Jego boskości (2 Samuela 22:31, 32).

44:18-20. Popadnięcie w bałwochwalstwo stanowi oznakę, że serce jest zepsute. Nic nie powinno zająć w nim miejsca należnego Jehowie.

46:10, 11. Jehowa potrafi sprawić, by ‛jego zamiar się ostał’, czyli się urzeczywistnił, co stanowi niepodważalny dowód Jego boskości.

48:17, 18; 57:19-21. Jeżeli szukamy wybawienia u Jehowy, zbliżamy się do Niego oraz zważamy na Jego przykazania, to nasz pokój stanie się tak obfity jak wody w rzece, a nasze prawe uczynki będą niezliczone niczym fale morskie. Ci, którzy nie zwracają uwagi na Słowo Boga, przypominają „wzburzone morze”. Nie zaznają pokoju.

52:5, 6. Babilończycy doszli do błędnego wniosku, iż prawdziwy Bóg jest słaby. Nie chcieli uznać, że naród izraelski poszedł do niewoli, bo Jehowa był z niego niezadowolony. Gdy kogoś spotyka nieszczęście, mądrze jest unikać wyciągania pochopnych wniosków co do jego przyczyny.

52:7-9; 55:12, 13. Mamy co najmniej trzy powody, by z radością głosić o Królestwie i czynić uczniów. Nasze stopy są „pełne wdzięku” dla pokornych osób odczuwających głód duchowy. Widzimy Jehowę „oko w oko”, czyli nawiązujemy z Nim bliską więź. A ponadto cieszymy się dobrobytem duchowym.

52:11, 12. Jeżeli chcemy być godni troszczyć się o „sprzęty Jehowy” — a więc o wszystko, co On dał, byśmy mogli pełnić świętą służbę — musimy być czyści pod względem duchowym i moralnym.

58:1-14. Obłudna pobożność i prawość są daremne. Prawdziwi chwalcy Boga nie mogą szczędzić wyrazów szczerego oddania dla Niego i czynów świadczących o miłości braterskiej (Jana 13:35; 2 Piotra 3:11).

59:15b-19. Jehowa obserwuje ludzi i w stosownym czasie podejmuje niezbędne działania.

‛STANIE SIĘ PIĘKNĄ KORONĄ’

(Izajasza 60:1 do 66:24)

W Księdze Izajasza 60:1 tak nawiązano do odrodzenia religii prawdziwej zarówno w starożytności, jak i w naszych czasach: „Powstań, niewiasto, świeć, gdyż przyszło twe światło i zajaśniała nad tobą chwała Jehowy”. Syjon ‛stanie się w ręku Jehowy piękną koroną’ (Izajasza 62:3).

Izajasz modli się do Jehowy w imieniu swych rodaków, którzy na wygnaniu w Babilonie okażą skruchę (Izajasza 63:15 do 64:12). Ukazuje kontrast między prawdziwymi a fałszywymi sługami Boga, po czym oznajmia, jak Jehowa pobłogosławi tym, którzy Mu służą (Izajasza 65:1 do 66:24).

Odpowiedzi na pytania biblijne:

61:8, 9 — Czym jest „przymierze trwające po czas niezmierzony” i kto jest „potomstwem”? Chodzi o nowe przymierze, które Jehowa zawarł z namaszczonymi chrześcijanami. „Potomstwem” są „drugie owce” — miliony ludzi, którzy przychylnie zareagowali na orędzie głoszone przez pomazańców (Jana 10:16).

63:5 — Jak Boga ‛wspiera jego złość’? Jehowa nie okazuje niekontrolowanych emocji, lecz tylko słuszne oburzenie. Odczuwana przezeń złość ‛wspiera’ Go, pobudzając do wykonania sprawiedliwych wyroków.

Czego się możemy nauczyć:

64:6. Niedoskonali ludzie nie zdołają sami siebie wybawić. Gdy chodzi o przebłaganie za grzechy, ich prawe uczynki nie są warte więcej niż pobrudzone szaty (Rzymian 3:23, 24).

65:13, 14. Jehowa błogosławi swym wiernym sługom, hojnie zaspokajając ich potrzeby duchowe.

66:3-5. Jehowa nienawidzi obłudy.

„Wielce się radujcie”

Proroctwa o odrodzeniu niewątpliwie bardzo pokrzepiały wiernych żydowskich wygnańców przebywających w Babilonie. Jehowa powiedział do nich: „Wielce się radujcie i weselcie na zawsze z tego, co stwarzam, bo oto ja stwarzam Jerozolimę jako powód do radości, a jej lud jako powód do radosnego uniesienia” (Izajasza 65:18).

My również żyjemy w okresie, gdy ciemność spowija ziemię, a gęsty mrok — narody (Izajasza 60:2). Nastały „krytyczne czasy trudne do zniesienia” (2 Tymoteusza 3:1). Dlatego zbawcze orędzie Jehowy zawarte w Księdze Izajasza również nas bardzo podnosi na duchu (Hebrajczyków 4:12).

[Przypis]

[Ilustracja na stronie 8]

Czy znasz główny powód, dla którego Ezechiasz modlił się o wybawienie od Asyryjczyków?

[Ilustracja na stronie 11]

„Jakże pełne wdzięku są na górach stopy tego, kto przynosi dobrą nowinę!”