SABEJCZYCY

1. Określenie grupy napastników, którzy zaatakowali posiadłość Hioba w ziemi Uc. Sabejczycy zabrali bydło i oślice Hioba, a jego sług pozabijali (Hi 1:14, 15). W Hioba 6:19 wspomniano też o „wędrującej grupie Sabejczyków”.

Trudno ustalić tożsamość tych Sabejczyków, ponieważ mogli pochodzić od kilku różnych mężczyzn o imieniu Szeba. Imię to nosił syn Jokszana, wnuk Abrahama (Rdz 25:1-3), i nie można wykluczyć, że właśnie on był ich praojcem. Większość uczonych przypuszcza jednak, iż ci Sabejczycy byli potomkami Szeby, który poprzez Kusza wywodził się od Chama (Rdz 10:6, 7), albo Szeby, syna Joktana z linii Sema (Rdz 10:21-29).

2. Rosły lud wymieniony w Izajasza 45:14, który razem z robotnikami z Egiptu i kupcami z Etiopii miał uznać Jehowę i wybrany przez Niego naród. W Izajasza 43:3 obok Egiptu i Etiopii jest mowa nie o Sabejczykach, lecz o Sebie, co wskazywałoby, że Sabejczykami nazywano mieszkańców Seby (zob. SEBA 2).

3. Potomkowie Szeby (z linii Sema lub Chama), którzy najwyraźniej utworzyli królestwo na krańcu Półwyspu Arabskiego. Bardzo możliwe, że stamtąd pochodziła królowa Szeby, która odwiedziła Salomona (1Kl 10:1). Źródła świeckie nazywają to królestwo sabejskim (lub Saba) i podobnie w Biblii określenie Sabejczycy może oznaczać mieszkańców tego starożytnego państwa (Jl 3:8; zob. SZEBA 6).

W niektórych przekładach określenie Sabejczycy pojawia się w Ezechiela 23:42 (Da, KJ, Yg), zgodnie z uwagą marginesową w tekście masoreckim. Niemniej w tekście głównym czytamy tam o „pijakach” i właśnie tak oddaje to większość współczesnych przekładów (Bw, BWP, NŚ).