-
„Zgodnie wykrzykujcie z radości”!Proroctwo Izajasza światłem dla całej ludzkości, tom II
-
-
2. Kiedy budzi się Syjon i jak do tego dochodzi?
2 Jehowa za pośrednictwem Izajasza wzywa swe umiłowane miasto, Syjon: „Zbudź się, zbudź, przywdziej swą siłę, Syjonie! Przywdziej swe piękne szaty, Jerozolimo, święte miasto! Bo już nigdy więcej nie wejdzie do ciebie nieobrzezany i nieczysty.
-
-
„Zgodnie wykrzykujcie z radości”!Proroctwo Izajasza światłem dla całej ludzkości, tom II
-
-
Ponieważ mieszkańcy Jerozolimy doprowadzili Jehowę do gniewu, pustoszeje ona na 70 lat (2 Królów 24:4; 2 Kronik 36:15-21; Jeremiasza 25:8-11; Daniela 9:2). Teraz nastał czas na ocknięcie się po długim okresie stagnacji i ‛przywdzianie pięknych szat’ wolności. Jehowa poruszył serce Cyrusa i skłonił go do oswobodzenia „pojmanej córy syjońskiej”, tak iż dawni mieszkańcy Jerozolimy oraz ich potomkowie mogą opuścić Babilon, wrócić do swego miasta i wskrzesić tam religię prawdziwą. W Jerozolimie nie ma miejsca dla nieobrzezanych i nieczystych (Ezdrasza 1:1-4).
3. Dlaczego zbór chrześcijan namaszczonych duchem można nazwać „córą syjońską” i w jakim sensie zostali oni wyzwoleni?
3 Powyższe słowa Izajasza spełniają się również na zborze chrześcijańskim. Zbór pomazańców można nazwać nowożytną „córą syjońską”, bo ich matką jest „Jerozolima górna”.a Pomazańcy, uwolnieni od wpływu pogańskich bądź odstępczych nauk, też muszą zachowywać czystość w oczach Jehowy — nie przez literalne obrzezanie, lecz przez obrzezanie serc (Jeremiasza 31:33; Rzymian 2:25-29). Mają więc między innymi dbać o to, żeby Jehowa uznawał ich za nieskalanych pod względem duchowym, umysłowym i moralnym (1 Koryntian 7:19; Efezjan 2:3).
4. Jakie losy ziemskich przedstawicieli „Jerozolimy górnej” są odbiciem przeżyć mieszkańców starożytnej Jerozolimy, choć ta pierwsza nigdy nie zbuntowała się przeciw Jehowie?
4 To prawda, że „Jerozolima górna” nigdy nie wypowiedziała posłuszeństwa Jehowie. Jednakże w czasie I wojny światowej jej przedstawiciele na ziemi — chrześcijanie namaszczeni duchem — nieświadomie złamali Jego prawo, nie rozumieli bowiem należycie, na czym polega prawdziwa chrześcijańska neutralność. Straciwszy łaskę u Boga, trafili do niewoli duchowej w „Babilonie Wielkim”, ogólnoświatowym imperium religii fałszywej (Objawienie 17:5). Niewola ta osiągnęła punkt kulminacyjny w czerwcu 1918 roku, gdy pod fałszywymi zarzutami — między innymi o działalność spiskową — uwięziono ośmiu członków zarządu Towarzystwa Strażnica. Zorganizowane rozgłaszanie dobrej nowiny właściwie wtedy ustało. Ale w roku 1919 rozległo się donośne wezwanie do duchowej czujności. Pomazańcy zaczęli skrupulatniej stronić od moralnych i duchowych brudów Babilonu Wielkiego. Otrząsnęli się z prochu niewoli, a „Jerozolima górna” doszła do swej świetności jako „święte miasto”, w którym duchowa nieczystość jest niedopuszczalna.
-