Jehowa — Bóg, który naucza
„Oni wszyscy będą wyuczeni przez Jehowę” (JANA 6:45).
1. Czym zajmuje się Jezus w Kafarnaum?
JEZUS CHRYSTUS niedawno dokonywał cudów nad Morzem Galilejskim, a teraz naucza w synagodze w Kafarnaum (Jana 6:1-21, 59). Wielu nie wierzy, gdy im oznajmia: „Zstąpiłem z nieba”. Szemrają: „Czyż to nie jest Jezus, syn Józefa, którego ojca i matkę znamy? Jakże więc teraz może mówić: ‚Zstąpiłem z nieba’?” (Jana 6:38, 42). Jezus gani ich i oświadcza: „Nikt nie może przyjść do mnie, jeżeli Ojciec, który mnie posłał, go nie pociągnie; a ja go wskrzeszę w dniu ostatnim” (Jana 6:44).
2. Dlaczego można wierzyć obietnicy Jezusa co do zmartwychwstania?
2 Cóż to za wspaniała obietnica — zmartwychwstanie w dniu ostatnim pod panowaniem Królestwa Bożego! Możemy w nią wierzyć, ponieważ jej rękojmię daje Ojciec, Jehowa Bóg (Joba 14:13-15; Izajasza 26:19). Jehowa, który uczy, że umarli wstaną, jest rzeczywiście „największym ze wszystkich nauczycieli” (Joba 36:22, Today’s English Version). Kierując uwagę na pouczenia swego Ojca, Jezus mówi dalej: „Napisane jest u Proroków: ‚I oni wszyscy będą wyuczeni przez Jehowę’” (Jana 6:45).
3. Jakie pytania teraz rozważymy?
3 Możliwość znalezienia się wśród tych, o których prorok Izajasz napisał: „Wszyscy twoi synowie będą ludźmi wyuczonymi przez Jehowę”, z całą pewnością jest przywilejem (Izajasza 54:13, NW). Czy możemy go dostąpić? Kogo Jehowa traktuje jak synów, którym udziela pouczeń? Jakie ważne nauki Jehowy musimy poznać i wprowadzać w czyn, by sobie zaskarbić Jego błogosławieństwo? Jak Jehowa nauczał w przeszłości i czy obecnie czyni to tak samo? Sprawy te będą przedmiotem naszych rozważań.
Ojciec, Nauczyciel, Małżonek
4. Którzy synowie Jehowy pierwsi korzystali z Jego pouczeń?
4 Jehowa stał się Ojcem i Nauczycielem już wtedy, gdy stworzył swego jednorodzonego Syna, Jezusa, w jego przedludzkim bycie. Ponieważ jest on Głównym Rzecznikiem Jehowy, nazwano go „Słowem” (Jana 1:1, 14; 3:16). Jako Słowo był „u jego [Ojca] boku mistrzowskim wykonawcą” i wiele się od Niego nauczył (Przysłów [Przypowieści] 8:22, 30, NW). Występował w charakterze Pełnomocnika, czyli pośrednika, poprzez którego Ojciec stworzył wszystko, łącznie z duchowymi „synami Bożymi”. Jakże musieli się oni radować, że są pouczani przez Boga! (Joba 1:6; 2:1; 38:7; Kolosan 1:15-17). Później został stworzony pierwszy człowiek, Adam. On również był „synem Bożym” i jak wynika z Biblii, otrzymywał wskazówki od Jehowy (Łukasza 3:38; 1 Mojżeszowa 2:7, 16, 17).
5. Jaki cenny przywilej utracił Adam, kogo jednak Jehowa pouczał i dlaczego?
5 Niestety, przez swe rozmyślne nieposłuszeństwo Adam utracił przywilej nazywania się synem Bożym. W związku z tym jego potomkowie nie mogli już uważać, że z racji swego urodzenia są synami Bożymi. Jednakże Jehowa pouczał niedoskonałych ludzi, którzy u Niego szukali kierownictwa. Na przykład Noe był „mężem sprawiedliwym” i „chodził z Bogiem”, toteż Jehowa udzielał mu wskazówek (1 Mojżeszowa 6:9, 13 do 7:5). Abraham dzięki swemu posłuszeństwu okazał się „przyjacielem Jehowy” i dlatego również korzystał z Bożych pouczeń (Jakuba 2:23; 1 Mojżeszowa 12:1-4; 15:1-8; 22:1, 2).
6. Kogo Jehowa uznał za swego „syna” i jakim był dla nich nauczycielem?
6 Znacznie później, w czasach Mojżesza, Jehowa związał się przymierzem z narodem izraelskim. W rezultacie uznał go za swój wybrany lud i traktował niczym „syna”. Bóg oświadczył: „Izrael to mój syn” (Wyjścia [2 Mojżeszowa] 4:22, 23, NW; 19:3-6; 5 Mojżeszowa 14:1, 2). Ze względu na owo przymierze Izraelici mogli powiedzieć to, co zapisał prorok Izajasz: „Ty (...) Jahwe, jesteś Ojcem naszym” (Izajasza 63:16, Biblia poznańska). Jehowa przyjął na siebie ojcowskie obowiązki i z miłością pouczał Izraelitów, będących Jego dziećmi (Psalm 71:17; Izajasza 48:17, 18). Nawet gdy okazali się niewierni, miłosiernie ich prosił: „Nawróćcie się, odstępni synowie” (Jeremiasza 3:14).
7. Jaka więź łączyła naród izraelski z Jehową?
7 Zawierając przymierze z Izraelem, Jehowa stał się również symbolicznym Małżonkiem tego narodu — obrazowej żony. Prorok Izajasz napisał o niej: „Małżonkiem twoim jest twój Stworzyciel, Jahwe Zastępów — to Imię Jego” (Izajasza 54:5, Bp; Jeremiasza 31:32, Biblia gdańska). Chociaż Jehowa czcigodnie wywiązywał się ze swej roli męża, naród izraelski okazał się niewierną żoną. „Jak niewiasta nie dotrzymuje wiary swemu oblubieńcowi”, powiedział Jehowa, „tak złamaliście Mi wiarę wy” (Jeremiasza 3:20, BT). Bezustannie apelował On do synów swej nielojalnej żony i wciąż był dla nich „Wspaniałym Nauczycielem” (Izajasza 30:20, NW; 2 Kronik 36:15).
8. Jaką pozaobrazową, symboliczną żonę ma Jehowa, mimo iż odrzucił naród izraelski?
8 W końcu Bóg odrzucił Izraela, gdy ten nie przyjął i zabił Jego Syna, Jezusa Chrystusa. Tym samym naród żydowski przestał być symboliczną żoną Boga, a On nie występował już w roli Ojca i Nauczyciela jej krnąbrnych synów (Mateusza 23:37, 38). Jednakże Izrael był tylko obrazową, symboliczną żoną. Apostoł Paweł przytoczył słowa z Księgi Izajasza 54:1 (NW), gdzie wspomniano o „niewieście niepłodnej”, która różni się od „niewiasty będącej w posiadaniu małżonka”, czyli od narodu cielesnych Izraelitów. Paweł wyjaśnił, iż namaszczeni chrześcijanie są dziećmi „niepłodnej”, nazwanej przez niego „Jeruzalem górnym”. Ta pozaobrazowa symboliczna niewiasta to niebiańska organizacja Boża złożona ze stworzeń duchowych (Galatów 4:26, 27).
9. (a) Kogo Jezus miał na myśli, gdy mówił o ‛synach wyuczonych przez Jehowę’? (b) Na jakiej podstawie ludzie zostają duchowymi synami Bożymi?
9 Kiedy więc w synagodze w Kafarnaum Jezus cytował proroctwo Izajasza: „Wszyscy twoi synowie będą ludźmi wyuczonymi przez Jehowę”, mówił o tych, którzy mieli być „synami” „Jeruzalem górnego”, niebiańskiej organizacji Bożej, przyrównanej do Jego żony. Przyjmując nauki przychodzącego z nieba przedstawiciela Bożego, Jezusa Chrystusa, przysłuchujący mu się Żydzi mogli zostać dziećmi niepłodnej dotąd niebiańskiej niewiasty Bożej i utworzyć „naród święty”, duchowy „Izrael Boży” (1 Piotra 2:9, 10; Galatów 6:16). Jezus otworzył przed ludźmi wspaniałą możliwość stania się duchowymi synami Bożymi, o czym apostoł Jan napisał: „Przyszedł do własnego domu, ale jego własny lud go nie przyjął. Jednakże tym wszystkim, którzy go przyjęli, dał prawo stać się dziećmi Bożymi, ponieważ wierzyli w jego imię” (Jana 1:11, 12).
Doniosłe pouczenia od Jehowy
10. Co zaraz po buncie w Edenie Jehowa wyjawił o „potomstwie” i kto się nim okazał?
10 Jehowa, będąc miłościwym Ojcem, informuje swe dzieci, jakie ma zamierzenia. Kiedy na przykład zbuntowany anioł nakłonił pierwszą parę ludzką do nieposłuszeństwa, Jehowa natychmiast wyjawił, co uczyni, by zgodnie z Jego wolą ziemia stała się rajem. Oświadczył, iż wprowadzi nienawiść między „pradawnym wężem”, którym jest Szatan Diabeł, „a kobietą”. Następnie wyjaśnił, że jej „potomstwo” zdepcze Szatanowi „głowę”, co będzie oznaczać jego unicestwienie (1 Mojżeszowa 3:1-6, 15; Objawienie 12:9; 20:9, 10). Jak się już dowiedzieliśmy, owa „kobieta” lub niewiasta — nazwana później „Jeruzalem górnym” — to niebiańska organizacja Boża złożona ze stworzeń duchowych. Ale kim jest jej „potomstwo”? To przysłany z nieba Syn Boży, Jezus Chrystus, który ostatecznie zniszczy Szatana (Galatów 4:4; Hebrajczyków 2:14; 1 Jana 3:8).
11, 12. Jakie dalsze szczegóły podał Jehowa w związku z doniosłą nauką o „potomstwie”?
11 Jehowa podał dalsze szczegóły dotyczące tej niezwykle ważnej prawdy o „potomstwie”, gdy obiecał Abrahamowi: „Rozmnożę tak licznie potomstwo twoje jak gwiazdy na niebie (...) I w potomstwie twoim błogosławione będą wszystkie narody ziemi” (1 Mojżeszowa 22:17, 18). Jehowa posłużył się apostołem Pawłem, by wyjaśnić, że obiecanym Potomstwem Abrahama jest Jezus Chrystus i że w skład tego „potomstwa” miały wejść jeszcze inne osoby. „Jeśli należycie do Chrystusa”, napisał Paweł, „to rzeczywiście jesteście potomstwem Abrahama, dziedzicami względem obietnicy” (Galatów 3:16, 29).
12 Jehowa wyjawił również, że Chrystus, czyli Potomstwo, miał się narodzić z królewskiego rodu Judy i że jemu „będą posłuszne narody” (1 Mojżeszowa 49:10). O królu Dawidzie z pokolenia Judy Jehowa powiedział: „Na wieki utwierdzę potomstwo twoje i tron twój zbuduję po wszystkie pokolenia. Potomstwo jego trwać będzie na wieki, a tron jego jak słońce przede mną” (Psalm 89:4, 5, 30, 37). Kiedy anioł Gabriel zapowiadał narodziny Jezusa, wyjaśnił, iż będzie on Władcą wyznaczonym przez Boga, Potomstwem Dawida. „Ten będzie wielki i zostanie nazwany Synem Najwyższego”, rzekł Gabriel, „a Jehowa Bóg da mu tron Dawida, jego ojca, (...) a jego królestwu nie będzie końca” (Łukasza 1:32, 33; Izajasza 9:5, 6; Daniela 7:13, 14).
13. Jak musimy traktować pouczenia Jehowy, jeśli chcemy zaznawać Jego błogosławieństw?
13 Aby otrzymać błogosławieństwo Jehowy, trzeba poznać tę bardzo istotną naukę o Królestwie Bożym i zgodnie z nią postępować. Musimy wierzyć, że Jezus zstąpił z nieba, że jest Królem wyznaczonym przez Boga — królewskim Potomstwem, które doprowadzi do przywrócenia na ziemi raju — oraz że będzie wskrzeszał umarłych (Łukasza 23:42, 43; Jana 18:33-37). Kiedy w Kafarnaum Jezus wspomniał o zmartwychwstaniu, Żydzi nie powinni byli mieć wątpliwości, iż mówi prawdę. Przecież zaledwie kilka tygodni wcześniej, prawdopodobnie właśnie w tym mieście, wskrzesił 12-letnią córkę przełożonego synagogi! (Łukasza 8:49-56). Z pewnością my też mamy wszelkie powody, by wierzyć w tchnącą nadzieją naukę Jehowy o Jego Królestwie i zgodnie z nią postępować!
14, 15. (a) Jak ważne jest dla Jezusa Królestwo Jehowy? (b) Co o Królestwie Jehowy musimy pojąć oraz umieć wyjaśnić?
14 Jezus poświęcił swe ziemskie życie, by uczyć o Królestwie Jehowy. Uczynił je myślą przewodnią swej służby, a naśladowcom polecił nawet prosić o nie w modlitwach (Mateusza 6:9, 10; Łukasza 4:43). Rodowici Żydzi mieli szansę zostać „synami królestwa”, ale ze względu na brak wiary większość z nich nie otrzymała tego przywileju (Mateusza 8:12; 21:43). Jak wyjaśnił Jezus, tylko „mała trzódka” dostępuje tego zaszczytu. „Synowie” ci stają się „współdziedzicami z Chrystusem” w jego Królestwie niebiańskim (Łukasza 12:32; Mateusza 13:38; Rzymian 8:14-17; Jakuba 2:5).
15 Ilu dziedziców Królestwa Chrystus powoła do nieba, by wraz z nim panowali nad ziemią? Według Biblii będzie ich tylko 144 000 (Jana 14:2, 3; 2 Tymoteusza 2:12; Objawienie 5:10; 14:1-3; 20:4). Jezus powiedział jednak, że ma też „drugie owce”, które zostaną ziemskimi poddanymi tego Królestwa. Na rajskiej ziemi będą się cieszyć doskonałym zdrowiem oraz wiecznym pokojem (Jana 10:16; Psalm 37:29; Objawienie 21:3, 4). Musimy pojąć oraz umieć wyjaśnić nauki Jehowy dotyczące Królestwa.
16. Jakie niezwykle ważne pouczenie od Jehowy musimy poznać i wprowadzać w czyn?
16 Apostoł Paweł wskazał na jeszcze inne niezwykle istotne pouczenie od Jehowy. Powiedział: „Sami jesteście przez Boga uczeni miłować się wzajemnie” (1 Tesaloniczan 4:9). Jeżeli chcemy cieszyć się uznaniem Bożym, musimy przejawiać taką miłość. Biblia mówi, że „Bóg jest miłością”, toteż powinniśmy Go pod tym względem naśladować (1 Jana 4:8; Efezjan 5:1, 2). Niestety, większość ludzi haniebnie zawiodła w okazywaniu bliźnim miłości, której uczy nas Bóg. A co z nami? Czy bierzemy sobie do serca tę naukę Jehowy?
17. Czyje nastawienie powinniśmy podzielać?
17 Koniecznie musimy być wrażliwi i otwarci na wszystkie pouczenia od Jehowy. Obyśmy podzielali nastawienie psalmistów, którzy napisali: „Panie, wskaż mi drogi swoje, ścieżek swoich naucz mnie! Prowadź mnie w prawdzie swojej i nauczaj mnie”. „Naucz mię ustaw twoich! Naucz mnie trafnego sądu i poznania (...) Naucz mnie sądów twoich!” (Psalm 25:4, 5; 119:12, 66, 108). Jeżeli żywisz podobne pragnienia, możesz się znaleźć wśród ogromnej rzeszy osób pouczanych przez Jehowę.
Wielka rzesza pouczanych
18. Co prorok Izajasz przepowiedział na nasze czasy?
18 Prorok Izajasz przepowiedział o naszych czasach: „Stanie się w dniach ostatecznych, że góra ze świątynią Pana będzie stać mocno jako najwyższa z gór i będzie wyniesiona ponad pagórki (...) I pójdzie wiele ludów, mówiąc: Pójdźmy w pielgrzymce na górę Pana, do świątyni Boga Jakuba, i będzie nas uczył dróg swoich” (Izajasza 2:2, 3, kursywa nasza; Micheasza 4:2). Kim są te osoby pouczane przez Jehowę?
19. Kto dziś zalicza się do pouczanych przez Jehowę?
19 Należą do nich nie tylko ci, którzy będą panować w niebie z Chrystusem. Jak już zaznaczono, Jezus powiedział, że oprócz „małej trzódki” dziedziców Królestwa ma jeszcze „drugie owce” — ziemskich poddanych tego rządu (Jana 10:16; Łukasza 12:32). „Wielka rzesza” wchodząca w skład klasy drugich owiec, która przeżyje „wielki ucisk”, cieszy się uznaniem Jehowy dzięki wierze w przelaną krew Jezusa (Objawienie 7:9, 14). Chociaż drugie owce nie zaliczają się bezpośrednio do „synów” wspomnianych w Księdze Izajasza 54:13 (NW), one też zostały obdarzone przywilejem korzystania z pouczeń od Jehowy. Słusznie więc nazywają Boga „Ojcem”, ponieważ przez „Ojca na wieki”, Jezusa Chrystusa, istotnie stanie się On ich Wspaniałym Ojcem (Mateusza 6:9; Izajasza 9:5, Biblia lubelska).
Jak Jehowa udziela pouczeń
20. Jakimi sposobami Jehowa udziela pouczeń?
20 Jehowa uczy nas na wiele sposobów. Czyni to na przykład za pomocą swych dzieł stwórczych, które potwierdzają Jego istnienie oraz wielką mądrość (Joba 12:7-9; Psalm 19:2, 3; Rzymian 1:20). Ponadto Jehowa przekazuje pouczenia bezpośrednio, tak jak udzielał ich Jezusowi w jego bycie przedludzkim. Możemy też przeczytać, jak trzykrotnie przemawiał z nieba do ludzi na ziemi (Mateusza 3:17; 17:5; Jana 12:28).
21. Który anioł był szczególnym przedstawicielem Jehowy i skąd wiemy, że Jehowa posługiwał się jeszcze innymi?
21 Jehowa posługuje się do nauczania również anielskimi przedstawicielami, między innymi swym Pierworodnym, czyli „Słowem” (Jana 1:1-3). Chociaż w ogrodzie Eden Jehowa mógł się bezpośrednio porozumiewać z doskonałym człowieczym synem, Adamem, to najprawdopodobniej czynił to przez Jezusa, który w swym bycie przedludzkim przemawiał w Jego imieniu (1 Mojżeszowa 2:16, 17). To właśnie Jezus był zapewne „aniołem Bożym, który kroczył przed obozem Izraela” i o którym Jehowa powiedział: „Słuchaj głosu jego” (2 Mojżeszowa 14:19; 23:20, 21). Kiedy Jozuemu ukazał się „książę hufca Jehowy”, aby go pokrzepić, niewątpliwie był to także Jezus w swym bycie przedludzkim (Jozuego 5:14, 15, NW). Jehowa udostępnia pouczenia również przez innych aniołów — za ich pośrednictwem na przykład przekazał Mojżeszowi Prawo (2 Mojżeszowa 20:1; Galatów 3:19; Hebrajczyków 2:2, 3).
22. (a) Kim na ziemi posługiwał się Jehowa do udzielania pouczeń? (b) Głównie w jaki sposób Jehowa poucza ludzi w dobie obecnej?
22 Ponadto Jehowa Bóg naucza przez swoich człowieczych przedstawicieli. W Izraelu rodzice mieli pouczać swe dzieci, a prorocy, kapłani, książęta i lewici uczyli naród Prawa Jehowy (5 Mojżeszowa 11:18-21; 1 Samuela 12:20-25; 2 Kronik 17:7-9). Głównym Rzecznikiem Bożym na ziemi był Jezus (Hebrajczyków 1:1, 2). Często podkreślał, iż uczy dokładnie tego, czego się dowiedział od Ojca, toteż jego słuchacze w gruncie rzeczy byli pouczani przez Jehowę (Jana 7:16; 8:28; 12:49; 14:9, 10). Dzisiaj Jehowa uczy ludzi głównie przez natchnione Pismo Święte, w którym polecił zapisać swe wypowiedzi (Rzymian 15:4; 2 Tymoteusza 3:16).
23. Jakie pytania zostaną omówione w następnym artykule?
23 Obecnie nastały doniosłe czasy, gdyż zgodnie z obietnicą biblijną „w dniach ostatecznych”, w których teraz żyjemy, Jehowa miał ‛uczyć dróg swoich wiele ludów’ (Izajasza 2:2, 3, kursywa nasza). W jaki sposób udostępniane są te wskazówki? Co musimy czynić, by korzystać ze wspaniałego programu nauczania realizowanego dziś przez Jehowę oraz w jaki sposób można brać w nim udział? Na pytania te odpowie następny artykuł.
Jak byś odpowiedział?
◻ Jak Jehowa stał się Ojcem, Nauczycielem i Małżonkiem?
◻ Czego Jehowa uczy o „potomstwie”?
◻ Do jakich ważnych pouczeń Bożych musimy się stosować?
◻ W jaki sposób Jehowa udziela pouczeń?
[Ilustracja na stronie 10]
Wskrzeszenie córki Jaira uwiarygodniło Jezusową obietnicę zmartwychwstania