I twe blanki uczynię z rubinów, a twe bramy z kamieni ogniście błyszczących, wszystkie zaś twe granice z zachwycająco pięknych kamieni.

Izajasza 54:11-

Przeanalizujmy więc płomienne słowa opisujące „Jerozolimę górną”. Drogie kamienie na bramach, kosztowna „twarda zaprawa”, fundamenty, a nawet granice nasuwają myśl o „pięknie, wspaniałości, czystości, sile i masywności”, jak to ujęto w pewnym opracowaniu. Dzięki czemu chrześcijańscy pomazańcy mieli doświadczyć takiego bezpieczeństwa i szczęścia?

W Księdze Izajasza 54:12 wspomniano o „granicach z zachwycająco pięknych kamieni”. Od roku 1919 Jehowa pozwolił pomazańcom lepiej zrozumieć, że owe granice to bariery duchowe, i odgrodził ich od religii fałszywej oraz bezbożnych elementów tego świata (Ezechiela 44:23; Jana 17:14; Jakuba 1:27). W ten sposób stali się wybranym ludem Bożym (1 Piotra 2:9).