-
„Proszę, pozwól mi wrócić!”Strażnica — 2012 | 1 kwietnia
-
-
„Niechybnie zlituję się nad nim”
Jehowę łączyła z Izraelitami szczególna więź. Oświadczył On: „Dla Izraela jestem Ojcem, Efraim zaś to mój pierworodny” (Jeremiasza 31:9). Czy to możliwe, by kochający ojciec nie przyjął z powrotem syna, który szczerze żałuje popełnionych błędów? Zwróćmy uwagę, jak Jehowa wyraził swoje ojcowskie uczucia wobec swego narodu.
„Czy Efraim jest dla mnie cennym synem albo dzieckiem otaczanym czułością? Bo w jakiej mierze mówiłem przeciw niemu, w takiej na pewno będę o nim dalej pamiętał” (werset 20). Ileż ciepła jest w tych słowach! Niczym kochający, lecz stanowczy rodzic Bóg był zmuszony ‛mówić przeciw’ swoim dzieciom, wielokrotnie ich upominając. Kiedy Izraelici uparcie obstawali przy swoim, pozwolił, by zabrano ich do niewoli. Ale choć musiał ich ukarać, nie zapomniał o nich. Było to niemożliwe. Kochający ojciec nie zapomina o swoich synach i córkach. A co czuł Jehowa, gdy dostrzegł u Izraelitów prawdziwą skruchę?
„Moje wnętrznościb wzburzyły się ze względu na niego. Niechybnie zlituję się nad nim” (werset 20). Jehowa bardzo tęsknił za swoimi dziećmi — gorąco pragnął, by do Niego wróciły. Ich szczery żal poruszył Jego serce. Podobnie jak ojciec z przypowieści o synu marnotrawnym, Jehowa — „zdjęty litością” — przyjął swe skruszone dzieci z otwartymi ramionami (Łukasza 15:20).
„Jehowa pozwolił mi wrócić!”
Słowa z Księgi Jeremiasza 31:18-20 przybliżają nam głębię współczucia i miłosierdzia Jehowy. On nie zapomina o tych, którzy Mu kiedyś służyli. Jak reaguje, gdy ktoś chce do Niego wrócić? Jest „gotów przebaczać” (Psalm 86:5). Nigdy nie odtrąca nikogo o skruszonym sercu (Psalm 51:17). Wręcz przeciwnie, z radością przyjmuje takie osoby z powrotem (Łukasza 15:22-24).
-
-
„Proszę, pozwól mi wrócić!”Strażnica — 2012 | 1 kwietnia
-
-
b Wzmianka o wzburzonych wnętrznościach to obraz słowny, na temat którego w pewnym poradniku przeznaczonym dla tłumaczy Biblii powiedziano: „Dla Żydów wnętrzności były ośrodkiem uczuć”.
-