Wzorem Jeremiasza wciąż czuwaj
„Ja [Jehowa] czuwam w związku z moim słowem, żeby je spełnić” (JER. 1:12).
1, 2. Dlaczego czuwanie Jehowy zostało trafnie zobrazowane przez migdałowiec?
JEDNYM z najwcześniej kwitnących drzew na wzgórzach w Izraelu i Libanie jest migdałowiec. Ma piękne różowe lub białe kwiaty, które można podziwiać już na przełomie stycznia i lutego. Jego hebrajska nazwa dosłownie znaczy „budzący się; czuwający”.
2 Za czasów Jeremiasza drzewo migdałowe posłużyło do zilustrowania pewnej ważnej rzeczy. Na początku swej służby prorok ten zobaczył w wizji odrośl drzewa migdałowego. Co to oznaczało? Jehowa wyjaśnił: „Czuwam w związku z moim słowem, żeby je spełnić” (Jer. 1:11, 12). Migdałowiec niejako wcześnie się budzi i podobnie Jehowa w sensie przenośnym ‛wcześnie wstawał’, by posyłać proroków, którzy mieli ostrzegać Jego lud przed skutkami nieposłuszeństwa (Jer. 7:25). Jehowa nie spoczął — ‛czuwał’ przez cały czas, aż do momentu wypełnienia się proroczych zapowiedzi. W roku 607 p.n.e., czyli dokładnie w wyznaczonym czasie, wykonał wyrok na odstępczej Judzie.
3. Czego możemy być pewni w odniesieniu do Jehowy?
3 Podobnie dzisiaj Jehowa czuwa nad urzeczywistnieniem swojej woli. Jest nie do pomyślenia, by Jego słowa się nie spełniły. Jak taka postawa Jehowy wpływa na ciebie? Czy wierzysz, że również w bieżącym roku, 2011, Jehowa pozostaje czujny, jeśli chodzi o realizację swoich obietnic? Gdybyśmy mieli co do tego jakieś wątpliwości, to powinniśmy jak najprędzej się ocknąć i zwalczyć duchową senność (Rzym. 13:11). Jeremiasz jako prorok Boży wciąż czuwał i wywiązywał się z otrzymanego zadania. Przeanalizowanie, dlaczego i jak to robił, pomoże nam trwać w dziele zleconym przez Jehowę.
Pilne orędzie
4. Przed jakimi wyzwaniami stanął Jeremiasz i dlaczego jego orędzie było pilne?
4 Jeremiasz prawdopodobnie liczył sobie około 25 lat, gdy Jehowa zlecił mu służbę symbolicznego strażnika (Jer. 1:1, 2). Jednakże czuł się jak chłopiec — zupełnie nieprzygotowany, aby przemawiać do starszych ludu, czyli dojrzałych mężczyzn piastujących ważne stanowiska (Jer. 1:6). Miał ogłaszać surowe słowa potępienia i przerażające wyroki zwłaszcza przeciwko kapłanom, fałszywym prorokom i władcom oraz tym, którzy obierali „powszechnie przyjęty sposób postępowania” i cechowali się „długotrwałą niewiernością” (Jer. 6:13; 8:5, 6). Wspaniała świątynia Salomona, która prawie przez cztery stulecia stanowiła ośrodek prawdziwego wielbienia, miała zostać zniszczona. Jerozolimę i całą resztę Judy czekało spustoszenie, a mieszkańców — niewola. Jak widać, orędzie Jeremiasza było niezwykle pilne!
5, 6. (a) Jak w dzisiejszych czasach Jehowa posługuje się klasą Jeremiasza? (b) Co teraz rozważymy?
5 W dobie nowożytnej Jehowa życzliwie zadbał, by grupa namaszczonych chrześcijan niczym strażnik ostrzegała ludzkość przed Jego wyrokami. Od dziesiątków lat owa klasa Jeremiasza zachęca mieszkańców ziemi do zwracania uwagi na to, w jakich czasach żyją (Jer. 6:17). W Biblii uwypuklono, że Jehowa, Wielki Dyspozytor Czasu, nie jest powolny. Jego dzień się nie opóźni — nadejdzie o godzinie, której ludzie się nie domyślają (Sof. 3:8; Marka 13:33; 2 Piotra 3:9, 10).
6 Pamiętajmy, że Jehowa czuwa i w ustalonym czasie zaprowadzi nowy, sprawiedliwy świat. Świadomość ta powinna pobudzać członków klasy Jeremiasza oraz ich wiernych współpracowników, by również zachowywali czujność, gdyż głoszone przez nich orędzie staje się coraz pilniejsze. A jak to wpływa na ciebie? Jezus podkreślił, że każdy osobiście musi wybrać, czy opowie się po stronie Królestwa Bożego. Przeanalizujmy trzy przymioty, które tak jak Jeremiaszowi pomogą nam czuwać i wykonywać powierzone zadanie.
Miłość do ludzi
7. Wyjaśnij, jak miłość pobudzała Jeremiasza do głoszenia pomimo niesprzyjających okoliczności.
7 Co pobudzało Jeremiasza do głoszenia pomimo niesprzyjających okoliczności? Miłość do ludzi. Jeremiasz wiedział, że do wielu problemów przyczyniali się fałszywi pasterze (Jer. 23:1, 2). Świadomość ta pomagała mu wykonywać zlecone zadanie z miłością i współczuciem. Chciał, aby jego rodacy usłyszeli orędzie Boże i żyli. Był tym tak głęboko przejęty, że płakał z powodu nadciągającego nieszczęścia (odczytaj Jeremiasza 8:21; 9:1). Księga Lamentacji ukazuje, jak bardzo Jeremiasz kochał Jehowę i Jego lud (Lam. 4:6, 9). Czy widząc osoby „złupione i porzucone niczym owce bez pasterza”, nie pragniemy podzielić się z nimi dobrą nowiną o Królestwie Bożym? (Mat. 9:36).
8. Co dowodzi, że pomimo cierpień Jeremiasz nie popadł w rozgoryczenie?
8 Jeremiasz doznawał cierpień z rąk tych samych ludzi, którym chciał pomóc. Mimo to nie brał na nich odwetu ani nie popadł w rozgoryczenie. Był wielkodusznie cierpliwy i życzliwy nawet wobec niegodziwego króla Sedekiasza! Gdy Sedekiasz zezwolił na uśmiercenie go, prorok ciągle upraszał króla, aby usłuchał głosu Jehowy (Jer. 38:4, 5, 19, 20). Czy i my kochamy ludzi równie mocno jak Jeremiasz?
Odwaga pochodząca od Boga
9. Skąd wiemy, że swą odwagę Jeremiasz zawdzięczał Bogu?
9 Gdy Jehowa po raz pierwszy zwrócił się do Jeremiasza, prorok ten próbował się wymawiać. A zatem śmiałość i stanowczość nie były jego cechami wrodzonymi. Nadzwyczajna siła, której dowody dawał przez cały okres swej służby, wynikała z pełnego polegania na Bogu. Jehowa rzeczywiście był z Jeremiaszem „jak straszliwy mocarz” — wspierał go i dodawał mu sił do sprostania przydzielonemu zadaniu (Jer. 20:11). Śmiałość i odwaga proroka stały się tak znane, że gdy na ziemi działał Jezus, niektórzy myśleli, że to wskrzeszony Jeremiasz! (Mat. 16:13, 14).
10. Dlaczego można powiedzieć, że namaszczony ostatek został ustanowiony „nad narodami i nad królestwami”?
10 Jehowa jako „Król narodów” polecił Jeremiaszowi przekazać sądownicze rozstrzygnięcia narodom i królestwom (Jer. 10:6, 7). A w jakim sensie „nad narodami i nad królestwami” został ustanowiony namaszczony ostatek? (Jer. 1:10). Klasa Jeremiasza, podobnie jak ten starożytny prorok, otrzymała zadanie od Władcy wszechświata. Dlatego ma pełne prawo obwieszczać po całym świecie wyroki Jehowy. Działając z upoważnienia Najwyższego Boga i posługując się wyrazistym językiem Jego natchnionego Słowa, ogłasza, że nowożytne narody i królestwa będą wykorzenione i zniszczone w wyznaczonym przez Niego czasie i w wybrany przez Niego sposób (Jer. 18:7-10; Obj. 11:18). Klasa Jeremiasza jest zdecydowana niestrudzenie wypełniać zlecone jej przez Jehowę dzieło oznajmiania aż po krańce ziemi Jego wyroków.
11. Co nam pomoże nieustannie głosić mimo niesprzyjających okoliczności?
11 To normalne, że czasami w obliczu sprzeciwu, obojętności albo innych wyzwań możemy się poczuć zniechęceni (2 Kor. 1:8). Ale podobnie jak Jeremiasz, bądźmy wytrwali. Nie traćmy ducha. Cały czas zabiegajmy o Bożą pomoc — módlmy się do Jehowy, pokładajmy w Nim ufność oraz ‛zdobywajmy się na śmiałość’ (1 Tes. 2:2). Jako prawdziwi czciciele Boga wciąż czuwajmy, wywiązując się z powierzonych przez Niego zadań. Musimy być zdecydowani nieustannie obwieszczać, że chrześcijaństwo ulegnie zagładzie, zobrazowanej przez zniszczenie niewiernej Jerozolimy. Klasa Jeremiasza będzie ogłaszać nie tylko „rok dobrej woli Jehowy”, ale także „dzień pomsty ze strony naszego Boga” (Izaj. 61:1, 2; 2 Kor. 6:2).
Radość przepełniająca serce
12. Skąd wiemy, że Jeremiasz zachowywał radość, i co było jej głównym źródłem?
12 Jeremiasz znajdował radość w swojej działalności. Powiedział do Jehowy: „Znaleziono twoje słowa i ja zacząłem je jeść; i słowo twoje staje się dla mnie radosnym uniesieniem i radością mego serca; bo jest nade mną wzywane twoje imię, Jehowo” (Jer. 15:16). Prorok doceniał to, iż mógł reprezentować prawdziwego Boga i przekazywać Jego orędzie. Warto wspomnieć, że gdy skupiał się na szyderstwach, którymi go obrzucano, tracił radość. Natomiast gdy rozmyślał o tym, jak piękne i ważne jest to, co głosi, radość powracała (Jer. 20:8, 9).
13. Dlaczego chcąc zachować radość, musimy karmić się głębokimi prawdami duchowymi?
13 Aby zachowywać radość w służbie kaznodziejskiej, musimy karmić się „pokarmem stałym”, głębokimi prawdami ze Słowa Bożego (Hebr. 5:14). Dzięki wnikliwemu studium budujemy wiarę (Kol. 2:6, 7). Uświadamiamy sobie też, że nasze postępowanie nie pozostaje bez wpływu na serce Jehowy. Jeżeli trudno nam znaleźć czas na czytanie i studiowanie Biblii, powinniśmy przeanalizować swój plan zajęć. Codzienne, nawet kilkuminutowe studium połączone z rozmyślaniem przybliży nas do Jehowy i stanie się powodem do ‛radosnego uniesienia oraz radości naszego serca’, tak jak to było w wypadku Jeremiasza.
14, 15. (a) Jaki efekt przyniosło to, że Jeremiasz wiernie pełnił służbę? (b) O czym pamiętają słudzy Boży, głosząc obecnie dobrą nowinę?
14 Jeremiasz nie powstrzymywał się od oznajmiania Bożych ostrzeżeń i wyroków. Zawsze jednak pamiętał, że został powołany, aby „budować i sadzić” (Jer. 1:10). To ‛budowanie i sadzenie’ wydało plon. W 607 roku p.n.e. niektórzy Żydzi i nie-Izraelici przeżyli zagładę Jerozolimy. Wiemy, że byli wśród nich Rechabici oraz Ebed-Melech i Baruch (Jer. 35:19; 39:15-18; 43:5-7). Postawa tych lojalnych i bogobojnych towarzyszy proroka dobrze ukazuje, jak osoby mające nadzieję ziemską popierają klasę Jeremiasza. Klasa ta poczytuje sobie za wielki zaszczyt, że może budować pod względem duchowym „wielką rzeszę” (Obj. 7:9). Z kolei ci wierni współpracownicy pomazańców czerpią mnóstwo zadowolenia z przekazywania prawdy ludziom o szczerych sercach.
15 Słudzy Boży rozumieją, że głoszenie dobrej nowiny to nie tylko publiczna działalność na rzecz ludzi, ale także element wielbienia Boga. Niezależnie od tego, czy znajdujemy osoby chętne do słuchania, czy też nie, pełnienie tej świętej służby dla Jehowy sprawia nam wielką radość (Ps. 71:23; odczytaj Rzymian 1:9).
Czuwajmy, wykonując powierzone nam zadanie!
16, 17. W jaki sposób słowa z Objawienia 17:10 i z Habakuka 2:3 wskazują na powagę czasów, w których żyjemy?
16 Na powagę czasów, w których żyjemy, wskazuje natchnione proroctwo z Księgi Objawienia 17:10. Siódmy król, wyobrażający anglo-amerykańskie mocarstwo światowe, już się pojawił. Czytamy o nim: „Gdy już nadejdzie, ma na krótką chwilę pozostać”. Obecnie ta „krótka chwila” najwyraźniej dobiega już końca. Pisząc o zagładzie tego niegodziwego systemu rzeczy, prorok Habakuk zapewnia nas: „Wizja ta bowiem jest jeszcze na czas wyznaczony (...), wciąż jej wyczekuj; bo sprawdzi się niezawodnie. Nie opóźni się” (Hab. 2:3).
17 Zadaj sobie pytania: „Czy całym swym życiem poświadczam, że rozumiem powagę chwili? Czy swoim postępowaniem pokazuję, że kres tego systemu rzeczy uważam za naprawdę bliski? A może moje decyzje i hierarchia wartości zdradzają, że nie spodziewam się rychłego końca albo wręcz wątpię w jego nadejście?”.
18, 19. Dlaczego nie możemy dziś zwalniać tempa?
18 Praca zlecona klasie strażnika nie została jeszcze zakończona (odczytaj Jeremiasza 1:17-19). Jakże się cieszymy, że namaszczony ostatek stoi niewzruszenie niczym „żelazna kolumna” i „warowne miasto”! Ma ‛lędźwie opasane prawdą’, czyli pozwala, by Słowo Boże dodawało mu sił do wykonania powierzonego zadania (Efez. 6:14). U boku klasy Jeremiasza w służbie tej równie aktywnie uczestniczy wielka rzesza.
19 Nie pora dziś zwalniać tempo w działalności teokratycznej. Warto rozważyć znaczenie wypowiedzi z Księgi Jeremiasza 12:5 (odczytaj). Wszyscy musimy okazywać wytrwałość w próbach. Są one niczym „piesi”, z którymi przyszło nam biec. Jednakże w miarę zbliżania się „wielkiego ucisku” powinniśmy się spodziewać coraz większych trudności (Mat. 24:21). Stawianie czoła tym przyszłym problemom można przyrównać do „wyścigu z końmi”. Aby nadążyć za galopującymi końmi, potrzeba ogromnej siły i wytrwałości. Jeżeli zatem już dzisiaj postępujemy lojalnie, odnosimy pożytek, gdyż przygotowujemy się na nadchodzące próby.
20. Na co jesteś zdecydowany?
20 Każdy z nas naprawdę może naśladować Jeremiasza i wywiązać się z przydzielonego zadania głoszenia! Takie cechy jak miłość, odwaga i radość pobudzały proroka, by przez 67 lat wiernie pełnił służbę. Pięknie kwitnący migdałowiec przypomina nam o tym, że Jehowa czuwa nad wypełnieniem swoich obietnic. Mamy więc wszelkie powody, by tak jak Jeremiasz również zachowywać czujność.
Czy sobie przypominasz?
• Jak miłość pomagała Jeremiaszowi czujnie wywiązywać się z powierzonego zadania?
• Dlaczego potrzebujemy, by Bóg udzielał nam odwagi?
• Dzięki czemu Jeremiasz nie tracił radości?
• Dlaczego pragniesz zachowywać czujność?
[Ilustracje na stronie 31]
Czy będziesz wytrwale głosić pomimo przeciwności?