NERKI
Parzyste narządy położone po obu stronach części lędźwiowej kręgosłupa. Mają za zadanie oczyszczać krew ze szkodliwych substancji. O odnoszącym się do nich hebrajskim słowie kelajòt J. N. Oswalt napisał: „W przenośni termin ten dotyczy najskrytszych zakamarków osobowości” (Theological Wordbook of the Old Testament, red. R. L. Harris, 1980, t. 1, s. 440; por. Ps 7:9, przyp. w NW). To samo można powiedzieć o jego greckim odpowiedniku — nefroí (Obj 2:23, przyp. w NW).
Podobnie jak wszystkie inne narządy, nerki zostały zaprojektowane przez samego Stwórcę, Jehowę Boga (Ps 139:13). Tłuszcz na nerkach zwierząt ofiarnych uchodził za szczególnie wartościowy i był specjalnie wymieniany jako coś, co wraz z nerkami należało ‛zamienić w dym’ w związku z ofiarą współuczestnictwa (Kpł 3:10, 11; 9:19, 20), darem ofiarnym za grzech (Kpł 4:8, 9; 8:14, 16; 9:10) czy darem ofiarnym za przewinienie (Kpł 7:1, 4). Gdy ustanawiano kapłaństwo, wzięto nerki „barana uroczystego wprowadzenia na urząd” i ‛kołysano’ nimi, a potem spalono je na ołtarzu (Wj 29:22, 24, 25; Kpł 8:25, 27, 28). Mając na myśli coś wybornego, Mojżesz oświadczył, że Jehowa żywił lud izraelski „tłuszczem nerkowym pszenicy” (Pwt 32:14).
Ze względu na swe położenie nerki należą do najbardziej niedostępnych narządów w organizmie. Słusznie więc Biblia za pomocą tego terminu nawiązuje do najskrytszych myśli i uczuć. Okaleczenie nerek byłoby raną szczególnie głęboką — zarówno w sensie dosłownym, jak i przenośnym (Hi 16:13; Ps 73:21; Lam 3:13). Jednoczesne wzmianki o nerkach i sercu mają znaczenie metaforyczne i odnoszą się do całej osobowości człowieka (Jer 11:20; 17:10; 20:12; zob. SERCE).
Stwórca zna ludzką strukturę najdokładniej, na wskroś. Dlatego powiedziano o Nim, że poddaje próbie „serce i nerki”; podobnie Jego Syn bada „nerki i serca” (Ps 7:9; Obj 2:23). I tak jak się oczyszcza srebro, Jehowa może ‛oczyścić czyjeś nerki i serce’ — może sprawić, że dana osoba stanie się bardziej wyczulona na Jego wskazówki i w rezultacie zacznie cieszyć się Jego uznaniem (Ps 26:2; 66:10).
W Psalmie 16:7 Dawid napisał: „Będę błogosławił Jehowę, który mi udzielał rad. Doprawdy, nocami korygowały mnie moje nerki”. Rady Jehowy wnikały w najtajniejsze zakamarki duszy Dawida, Jego czciciela. Ponieważ utkwiły tak głęboko we wnętrzu psalmisty, utożsamił je z nerkami — i dlatego mógł powiedzieć, że to nerki go korygowały.
Natomiast jeśli chodzi o niegodziwców, to choćby Słowo Boże było na ich ustach, nie oddziałuje na głębsze sfery ich osobowości. W związku z tym w Jeremiasza 12:2 tak ich opisano: „Wciąż idą naprzód; wydali też owoc. W ich ustach jesteś blisko, lecz od ich nerek daleko”. Słowa te korespondują z wersetem z Izajasza 29:13 (przytoczonym także przez Jezusa; Mt 15:7, 8), w którym w taki sam sposób wypowiedziano się o sercu niegodziwców. Stanowi to potwierdzenie, iż wyrazy „serce” i „nerki” bywały używane w podobnym znaczeniu.