DZIEWICA

Hebrajskie słowo betuláh oznacza kobietę, która nigdy nie była zamężna ani nie współżyła z żadnym mężczyzną (Rdz 24:16; Pwt 32:25; Sdz 21:12; 1Kl 1:2; Est 2:2, 3, 17; Lam 1:18; 2:21). Grecki termin parthénos może odnosić się zarówno do niezamężnej kobiety, jak i do nieżonatego mężczyzny (Mt 25:1-12; Łk 1:27; Dz 21:9; 1Ko 7:25, 36-38).

Według Prawa Mojżeszowego mężczyzna, który uwiódł niezaręczoną dziewicę, miał dać jej ojcu 50 srebrnych sykli (110 dolarów) i się z nią ożenić (jeśli ojciec nie wyraził sprzeciwu); nie wolno mu było rozwieść się z nią „przez wszystkie jego dni” (Pwt 22:28, 29; Wj 22:16, 17). Gdy dziewczyna była zaręczona, traktowano ją jak mężatkę, więc jeżeli podczas napastowania nie krzyczała, uznawano, że przyzwoliła na współżycie, i skazywano ją na ukamienowanie jako cudzołożnicę (Pwt 22:23, 24; por. Mt 1:18, 19). Okoliczność, że przyszłego męża uważano za „właściciela” zaręczonej dziewczyny, pozwala zrozumieć, dlaczego w Joela 1:8 wspomniano o „dziewicy” biadającej „nad tym, kto był jej właścicielem w jej młodości”.

Ponieważ osoby zachowujące dziewiczość mogą więcej zdziałać w służbie dla Pana, apostoł Paweł zaleca chrześcijanom stan wolny — pod warunkiem że potrafią nad sobą panować (1Ko 7:25-35). W przeciwnym wypadku radzi: „Jeżeli jednak ktoś uważa, że zachowuje się niewłaściwie względem swej dziewiczości, gdy rozkwit młodości przemija, i miałoby się tak stać, to niech czyni, co chce; taki nie grzeszy. Niech zawrą związek małżeński” (1Ko 7:36).

Grecki wyraz przetłumaczony w 1 Koryntian 7:36-38 na „dziewiczość” dosłownie oznacza „dziewicę”. Dlatego niektórzy sądzą, że Paweł mówi tu o obowiązkach ojca lub opiekuna panny na wydaniu. Na przykład w Biblii poznańskiej czytamy: „Jeżeli jednak ktoś uważa, że nie postępuje uczciwie wobec powierzonej jego opiece dziewicy, widząc jak przekracza ona wiek odpowiedni do zawarcia małżeństwa, niech czyni, co chce. Nie grzeszy. Niech się pobierają”. Inni twierdzą, że fragment ten odnosi się do mężczyzny zastanawiającego się nad poślubieniem dziewczyny, z którą jest zaręczony. W Przekładzie ekumenicznym powiedziano: „A jeśli ktoś uważa, że jest nieuczciwy wobec swojej panny, gdyż zbyt mocno jej pożąda — i tak musi być — niech czyni to, czego pragnie. Nie grzeszy, niech się pobiorą”.

Z kontekstu wynika jednak, iż nie chodzi o dziewicę, lecz o dziewiczość. Pewien komentator zauważył: „Moim zdaniem apostoł kontynuuje poprzednie rozważania i doradza samodzielnym osobom w stanie wolnym, co mają zrobić; dziewica mężczyzny oznacza tutaj jego dziewiczość” (Matthew Henry’s Commentary on the Whole Bible, 1976, t. III, s. 1036). Ponieważ greckie słowo parthénos może oznaczać nieżonatego mężczyznę, więc w Przekładzie Nowego Świata (podobnie jak w tłumaczeniach J. B. Rotherhama i J. N. Darby’ego) słusznie użyto określenia „dziewiczość”, które zdecydowanie lepiej pasuje do kontekstu.

Dziewiczość duchowa. Tak jak arcykapłan izraelski mógł się ożenić tylko z dziewicą (Kpł 21:10, 13, 14; por. Eze 44:22), tak samo niebiańska „oblubienica” większego Arcykapłana, Jezusa Chrystusa, też musi być „dziewicą” (Obj 21:9; Heb 7:26; por. Ef 5:25-30). Dlatego apostoł Paweł bardzo się troszczył o czystość zboru chrześcijańskiego i chciał go „przedstawić Chrystusowi jako nieskalanie czystą dziewicę” (2Ko 11:2-6). Oblubienica Chrystusa składa się ze 144 000 pomazańców, z których każdy musi strzec swej ‛dziewiczości’, pozostając niesplamionym przez świat, dbając o czystość moralną oraz trzymając się prawd biblijnych (Obj 14:1, 4; por. 1Ko 5:9-13; 6:15-20; Jak 4:4; 2Jn 8-11).

Proroctwo mesjańskie. Co prawda „dziewica” to po hebrajsku betuláh, ale w Izajasza 7:14 pojawia się inne określenie: ʽalmáh. W wersecie tym powiedziano: „Oto panna [haʽalmáh] będzie brzemienna i urodzi syna, i nazwie go imieniem Immanuel”. Słowo ʽalmáh znaczy „dziewczę; dziewczyna; panna” i niekoniecznie musi się odnosić do dziewicy. „Dziewczęciem” nazwano Rebekę, zanim wyszła za mąż, ale przedstawiono ją też jako „dziewicę” (betuláh) (Rdz 24:16, 43). Kiedy Mateusz wykazywał, że narodziny Mesjasza, Jezusa, stanowiły ostateczne spełnienie proroctwa z Izajasza 7:14, użył pod natchnieniem Bożym greckiego słowa parthénos („dziewica”). Podobnie jak Łukasz, wyraźnie zaznaczył, że Maria, matka Jezusa, była dziewicą, która zaszła w ciążę pod wpływem świętego ducha Bożego (Mt 1:18-25; Łk 1:26-35).

Miasta, krainy i ludy. Termin „dziewica” jest często odnoszony do miast, krain i ludów. W Biblii można znaleźć takie określenia, jak: „dziewica izraelska” (Jer 31:4, 21), „dziewica, Izrael” (Am 5:2), „dziewicza córa mego ludu” (Jer 14:17), a także „dziewicza córa” judzka (Lam 1:15), syjońska (2Kl 19:21; Lam 2:13), egipska (Jer 46:11), babilońska (Iz 47:1) i sydońska (Iz 23:12). Te przenośnie podkreślają zapewne, że dany naród lub kraj nigdy wcześniej nie został podbity ani zniewolony lub że w pewnym okresie był jak dziewica nietknięta przez żadnego zdobywcę.