„Będą zmuszone poznać, że ja jestem Jehowa”
„Nie pozwolę już bezcześcić mego świętego imienia; i narody będą zmuszone poznać, że ja jestem Jehowa” (EZECHIELA 39:7).
1, 2. Skąd wiadomo, że Jehowa nie będzie w nieskończoność tolerował profanowania Jego świętego imienia?
STAROŻYTNI Izraelici znieważyli święte imię Jehowy. Wynika to jasno z Księgi Ezechiela. Ale postępują tak również wyznawcy chrześcijaństwa, którzy mimo to twierdzą, jakoby oddawali Bogu cześć.
2 Czy Władca wszechświata będzie bez końca tolerował taki stan rzeczy? W żadnym wypadku, sam bowiem oświadczył: „Nie pozwolę już bezcześcić mego świętego imienia; i narody będą zmuszone poznać, że ja jestem Jehowa” (Ezechiela 39:7; zob. też Ezechiela 38:23). Co to będzie oznaczać? I czego możemy się nauczyć z pozostałej części Księgi Ezechiela?
Proroctwa przeciwko obcym
3. (a) Jak okoliczne narody zareagowały na tragedię Judy? (b) Za jaką postawę usunięto „króla” Tyru? Jak powinno to wpłynąć na nas?
3 Po zagładzie Jeruzalem potępiono Ammonitów za okazywanie radości z powodu cierpień Judy, a Moabitów za odnoszenie się do niej ze wzgardą. Edomitów spotkał zarzut złośliwości, a mściwe nastawienie Filistynów miało sprowadzić na nich „gniewne upomnienia” od Jehowy (Ezechiela 25:1-17; Przysłów 24:17, 18). Tyr cieszył się z nieszczęścia Jeruzalem i miał za to zostać zdobyty przez Nabuchodonozora, inaczej mówiąc Nebukadrezara (wymowa zbliżona do babilońskiej) (Ezechiela 26:1-21). Miasto owo przypominało okręt, którego zatonięcie było nieuniknione (Ezechiela 27:1-36). „Król” Tyru (zapewne chodzi o całą dynastię) utracił władzę za przejawianie typowo szatańskiego ducha wyniosłości (Ezechiela 28:1-26). Musimy się więc strzec, by nie zbezcześcić imienia Jehowy grzechem pychy (Psalm 138:6; Przysłów 21:4).
4. Jaki los czekał faraona i cały Egipt?
4 Ezechiel przepowiedział 40-letni okres spustoszenia Egiptu. Bogactwo tego kraju miało się stać dla Nabuchodonozora zapłatą za działania wojenne, jakie prowadził przeciw Tyrowi w roli wykonawcy wyroku Jehowy (Ezechiela 29:1-21). Bóg sprawił, że Egipcjanie zostali rozproszeni, i wtedy musieli ‛poznać, że to jest Jehowa’ (Ezechiela 30:1-26). Dumnego faraona, wyobrażającego cały Egipt, przyrównano do wyniosłego cedru, który czekało ścięcie (Ezechiela 31:1-18). Na koniec Ezechiel zaśpiewał pieśni żałobne o faraonie oraz o zstąpieniu Egiptu do Szeolu (Ezechiela 32:1-32).
Powinność strażnika
5. (a) Jedynie pod jakim warunkiem Bóg darzy uznaniem duchowego „strażnika”? (b) Co oznacza przestrzeganie „praw, które dają życie”?
5 Ezechielowi przypomniano o jego odpowiedzialnym zadaniu „strażnika” (Ezechiela 33:1-7). Rzecz zrozumiała, że Bóg darzy łaską takiego duchowego wartownika jedynie wtedy, gdy wypełnia on swą powinność i ostrzega niegodziwców. (Odczytaj Ezechiela 33:8, 9, Biblia Tysiąclecia). Namaszczona duchem klasa „strażnika” na wzór Ezechiela śmiało ogłasza Boskie ostrzeżenia. Jehowa nie ma upodobania w śmierci grzeszników, toteż nie będzie ich rozliczał z dawniejszych uczynków, jeśli usłuchają przestróg i zaczną się trzymać „praw, które dają życie”. Za czasów Ezechiela polegało to na podporządkowaniu się Prawu Mojżeszowemu, natomiast obecnie oznacza uznanie okupu Chrystusa i kroczenie śladami Mistrza (1 Piotra 2:21). Do Bożego sposobu karania i nagradzania ludzi w żadnym wypadku nie można mieć zastrzeżeń; przeżycie „wielkiego ucisku” będzie zależało od przestrzegania Jego mierników (Ezechiela 33:10-20, BT; Mateusza 24:21).
6. Z jakiego względu niejeden człowiek przypomina dziś żydowskich zesłańców z czasów Ezechiela?
6 U schyłku roku 607 p.n.e. pewien uciekinier doniósł o zagładzie Jeruzalem i wtedy Ezechiel znowu zaczął rozgłaszać orędzie Jehowy (Ezechiela 33:21-29). Jak na to zareagowali inni zesłańcy? (Odczytaj Ezechiela 33:30-33, BT). Postępowanie wielu ludzi w naszych czasach przypomina postawę tamtych Żydów, traktujących Ezechiela jak kogoś, kto „śpiewa o miłości”. Kiedy pomazańcy i ich współpracownicy chodzą od domu do domu, osoby takie lubią się przysłuchiwać orędziu Królestwa, ale nie traktują go poważnie. W ich uszach brzmi ono jak przyjemna pieśń o miłości, nie chcą jednak oddać się Jehowie i dlatego nie ocaleją w „wielkim ucisku”.
„Jeden Pasterz” ustanowiony przez Jehowę
7. Jakie przedsięwzięcia Jehowy w naszych czasach przypominają Jego postępowanie z owcami za dni Ezechiela?
7 Jehowa w swym orędziu skierowanym do Ezechiela po upadku Jeruzalem potępił ówczesnych „pasterzy Izraela”, książąt bezczeszczących Jego święte imię. Jakże pasują te słowa do przywódców politycznych chrześcijaństwa! (Odczytaj Ezechiela 34:1-6, BT). W przeciwieństwie do Dobrego Pasterza, Jezusa Chrystusa, niejako tuczą się pod względem materialnym, i to kosztem „owiec” (Jana 10:9-15). Jednakże wówczas, gdy Juda opustoszała, Bóg odebrał władzę samolubnym pasterzom, oswobadzając w ten sposób swoją trzodę, i ponownie ją uwolni, gdy w „wielkim ucisku” usunie z urzędu władców chrześcijaństwa (Objawienie 16:14-16; 19:11-21). Jehowa odniósł się życzliwie do ludzi o usposobieniu owiec, gdy w roku 537 p.n.e. wyzwolił ich z Babilonu, i taką samą miłością kierował się w roku 1919 n.e., kiedy to za pośrednictwem Większego Cyrusa, Jezusa Chrystusa, wywiódł ostatek Izraelitów duchowych z niewoli Babilonu Wielkiego (Ezechiela 34:7-14).
8. Jak postąpi Jehowa, gdyby jakaś ‛tłusta owca’ zamierzała uciskać trzodę? W jaki sposób chrześcijańscy podpasterze muszą się obchodzić z owcami?
8 Bóg otacza swoje owce czułą opieką. (Odczytaj Ezechiela 34:15, 16, BT, z uwzględnieniem przypisu). Gdyby jakaś ‛tłusta owca’ chciała dzisiaj ciemiężyć Jego trzodę, Jehowa potrafi ją ‛paść’ wykluczeniem ze społeczności i zagładą w „wielkim ucisku”. W roku 1914 Jehowa ustanowił nad ostatkiem pomazańców „jednego pasterza”, Jezusa Chrystusa. Od roku 1935 nadzoruje on zgromadzanie „drugich owiec”, których „wielka rzesza” już obecnie pełni służbę u boku namaszczonych duchem ‛owiec pastwiska Jehowy’. Chrześcijańscy podpasterze muszą się wzorować na Bogu i Chrystusie, traktując każdą podopieczną z należytą delikatnością (Ezechiela 34:17-31; Objawienie 7:9; Jana 10:16; Psalm 23:1-4; Dzieje Apostolskie 20:28-30).
Istny „ogród Eden”!
9. Co uczynił Jehowa w związku z postanowieniem, by ziemia judzka i izraelska obchodziły swój sabat?
9 Zwróćmy jeszcze raz uwagę na opustoszałą ziemię judzką i izraelską. Bóg postanowił, by obchodziła ona swój sabat, pozostając nie zamieszkana przez 70 lat. W związku z tym uniemożliwił zajęcie tego terytorium przez Edomitów i inne narody (2 Kronik 36:19-21; Daniela 9:2). W gruncie rzeczy również Edom ze swym górzystym regionem Seir zgodnie z przepowiednią leżał odłogiem, odkąd w latach 602-601 p.n.e. podbili go Babilończycy (Ezechiela 35:1 do 36:5; Jeremiasza 25:15-26).
10. Zapowiedź jakiego rozwoju wypadków w naszych czasach stanowił powrót ostatka do Judy w roku 537 p.n.e.?
10 Powrót reszty Izraelitów do Judy w roku 537 p.n.e. stanowił zapowiedź zdumiewającego rozwoju wydarzeń w naszych czasach. Oto w roku 1919 „góry izraelskie”, duchowy stan namaszczonych świadków Bożych, zaczęły się zaludniać na nowo ożywionym ostatkiem (Ezechiela 36:6-15). Jehowa obmył go z religijnej nieczystości i dał mu „ducha nowego”, by mógł wydawać owoce świętego ducha Bożego (Galatów 5:22, 23). A nie chcąc dopuścić, by narody pogardzały Jego imieniem przez to, że skarcił swój lud, Jehowa obficie mu pobłogosławił (Ezechiela 36:16-32).
11. Co Bóg zdziałał z duchowym stanem namaszczonego ostatka, zgodnie z Ezechiela 36:33-36?
11 Po powrocie ostatka do ziemi judzkiej ten opustoszały teren przeobraził się w żyzny „ogród Eden”. (Odczytaj Ezechiela 36:33-36, BT). Podobnie w roku 1919 Jehowa począł przekształcać spustoszony przedtem stan namaszczonego ostatka w urodzajny raj duchowy, którym cieszy się on obecnie razem z „wielką rzeszą”. Skoro ten duchowy raj zapełnił się świętym ludem, każdy oddany Bogu chrześcijanin powinien dokładać starań, by zachować jego czystość (Ezechiela 36:37, 38).
Przywrócenie jedności
12. Jak w Księdze Ezechiela 37:1-14 przedstawiono ożywienie starożytnego narodu żydowskiego? Jaki miało to nowożytny odpowiednik?
12 W niewoli babilońskiej niemal całkowicie zamarło życie narodowe Żydów. Przypominali jakby suche kości leżące na polu (Ezechiela 37:1-4). Co jednak Ezechiel następnie ujrzał? (Odczytaj Ezechiela 37:5-10, Biblia warszawska). Kości te na nowo pokryły się ścięgnami, ciałem i skórą, po czym otrzymały dech życia (Ezechiela 37:11-14). Bóg wskrzesił naród żydowski, gdy 42 360 osób ze wszystkich plemion Izraela i około 7500 nie-Izraelitów skorzystało ze sposobności ponownego zaludnienia Judy, odbudowania Jeruzalem i świątyni oraz przywrócenia w swej ojczyźnie czystego wielbienia Stwórcy (Ezdrasza 1:1-4; 2:64, 65). Tak samo członkowie prześladowanego ostatka Izraelitów duchowych stali się w roku 1918 podobni do wyschłych kości — byli zabici pod względem możliwości publicznego wykonywania działalności ewangelizacyjnej. Ale w roku 1919 Jehowa przywrócił ich do życia w roli głosicieli Królestwa (Objawienie 11:7-12). Porównanie to powinno umocnić naszą ufność, że chrześcijanie namaszczeni duchem oraz ich współtowarzysze tworzą w czasach nowożytnych tę ziemską organizację, którą się posługuje Jehowa (zob. 1975 Yearbook of Jehovah’s Witnesses [Rocznik Świadków Jehowy na rok 1975], strony 87-125).
13. Jak Ezechiel (37:15-20) zilustrował przywrócenie jedności starożytnego ludu Jehowy? Co było odpowiednikiem tamtego wydarzenia?
13 W jaki sposób zobrazowano przywrócenie jedności organizacyjnej w łonie starożytnego ludu Jehowy? (Odczytaj Ezechiela 37:15-20, Bw). Istnieje współczesny odpowiednik takiego połączenia dwóch lasek (jedna przedstawiała dwupokoleniowe królestwo judzkie, a druga dziesięciopokoleniowe królestwo Izraela). W okresie pierwszej wojny światowej pewni ambitni osobnicy usiłowali rozbić jedność sług Bożych, ale w roku 1919 wierni pomazańcy zwarli szeregi pod wodzą Chrystusa, swego „jednego króla” i „jednego pasterza”. Co więcej, na wzór ponad 7500 nie-Izraelitów, którzy powrócili na terytorium Judy, do wiernego ostatka przyłączyła się „wielka rzesza”. Jakąż radość sprawia przebywanie w raju duchowym i służenie Jehowie w jedności pod panowaniem naszego „jednego króla”! (Ezechiela 37:21-28).
Atakuje Gog!
14. Kim jest Gog z Magog? Jakie podejmie działanie? (Ezechiela 38:1-17).
14 Teraz następuje zapowiedź dramatycznego wydarzenia. Pragnąc zbezcześcić imię Jehowy oraz zniszczyć Jego lud, Gog z Magog zaatakuje ostatek Izraela duchowego, reprezentujący „niewiastę” Bożą, Jego niebiańską organizację (Objawienie 12:1-17). Gogiem jest „władca tego świata”, Szatan Diabeł. Miano „Goga” nadano mu po zrzuceniu go z nieba, gdy w roku 1914 narodziło się Królestwo Boże (Jana 12:31). „Kraina Magog” to miejsce pobytu Goga i jego demonów; znajduje się ona w pobliżu ziemi, do niej bowiem zostały ograniczone ich wpływy. Kiedy chrześcijaństwo i reszta Babilonu Wielkiego padną pod ciosami sił antyreligijnych, Jehowa pobudzi Goga do ataku na pozornie bezbronny ostatek Izraela duchowego oraz jego bogobojnych współpracowników (Ezechiela 38:1-17; Objawienie 17:12-14).
15. Do czego dojdzie, gdy Gog przypuści atak na Świadków Jehowy?
15 Co się będzie działo, gdy Gog zaatakuje Świadków Jehowy? (Odczytaj Ezechiela 38:18-23, BT). Wszechmocny wybawi swój lud! Za oręż posłużą Mu gwałtowne ulewy, grad ogromnych kamieni, strumienie ognia i szalejąca zaraza. Armie Goga pogrążą się w zamęcie i obrócą swoje miecze same przeciw sobie. Zanim jednak Bóg je unicestwi, ‛poznają, że to Jehowa’.
16. (a) Co się stanie z „krainą Magog”? (b) Jak powinna na nas wpłynąć znajomość przepowiedzianych wydarzeń mających związek z Gogiem?
16 Kiedy już Szatan i jego demony zostaną wrzuceni do przepaści, „kraina Magog”, miejsce ich poniżenia w pobliżu ziemi, raz na zawsze przestanie istnieć (Objawienie 20:1-3). Po hordach Goga pozostanie tyle sprzętu wojennego, że jego uprzątnięcie będzie musiało trochę potrwać, a nie pogrzebanymi trupami do woli nasycą się ptaki oraz dzikie zwierzęta. Jak powinny na nas podziałać wszystkie te informacje? Uświadomienie sobie, że Gog niebawem przypuści atak, lecz Jehowa ocali swój lud, powinno umocnić naszą wiarę i napełnić nas radością, gdyż wydarzenia te doprowadzą do uświęcenia jakże długo bezczeszczonego imienia Bożego! (Ezechiela 39:1-29).
Spójrz na sanktuarium Jehowy!
17. (a) Jaką wizję ukazano Ezechielowi w roku 593 p.n.e.? (b) Czego potwierdzenie stanowi samo istnienie tej świątyni?
17 W roku 593 p.n.e., to znaczy 14 lat po zburzeniu świątyni jeruzalemskiej, Ezechiel oglądał w wizji nowe sanktuarium, służące wielbieniu Jehowy. Świątynia ta, zmierzona przez anielskiego przewodnika proroka, miała imponujące rozmiary (Ezechiela 40:1 do 48:35). Obrazowała ona „prawdziwy przybytek, wzniesiony przez Jehowę”, i mieściła w sobie „pierwowzory rzeczy niebiańskich”. W roku 33 n.e. Jezus Chrystus wszedł tam do Miejsca Najświętszego, czyli do „samego nieba”, aby przedstawić Bogu wartość złożonej przez siebie ofiary okupu (Hebrajczyków 8:2; 9:23, 24). Świątynia ukazana w tym widzeniu stanowi gwarancję, że czyste wielbienie Boga przetrwa atak Goga. Jakże cieszy to wszystkich, którzy miłują imię Jehowy!
18. Podaj niektóre szczegóły świątyni ukazanej w widzeniu.
18 Świątynia ta była interesująco zaprojektowana. W murach zewnętrznych i wewnętrznych mieściło się na przykład sześć bram wejściowych (Ezechiela 40:6-35). Na dziedzińcu zewnętrznym znajdowało się trzydzieści sal jadalnych (zapewne dla osób spożywających ofiary wspólnoty) (40:17, Biblia poznańska). Ołtarz do ofiar całopalnych stał na dziedzińcu wewnętrznym (43:13-17). W pierwszym pomieszczeniu świątyni znajdował się ołtarz drewniany, służący najpewniej do spalania kadzidła (41:21, 22). Miejsce Najświętsze stanowiła komnata o wymiarach 20 łokci w kwadrat, a długość muru okalającego świątynię wynosiła 500 prętów mierniczych (prawie 1600 metrów) z każdej strony. Cóż za okazały dom, napełniony chwałą Jehowy! (Ezechiela 41:4; 42:16-20, Bp; 43:1-7).
19. Jak powinny na nas oddziaływać informacje o różnych szczegółach sanktuarium oraz okoliczność, że usługujący w nim musieli czynić zadość wymaganiom Bożym?
19 Liczne zanotowane szczegóły dotyczące świątyni, ofiar całopalnych i darów ofiarnych oraz świąt powinny nam uzmysłowić potrzebę postępowania ściśle według wskazówek podawanych przez organizację Bożą. Musimy też pamiętać, że w wysławianiu Jehowy i oddawaniu Mu czci należy angażować wszystkie swoje siły (Ezechiela 45:13-25; 46:12-20). Osoby pełniące służbę w świątyni musiały odpowiadać wysokim miernikom Bożym i miały nauczać lud ‛odróżniania rzeczy świętych od rzeczy zbezczeszczonych’ (Ezechiela 44:15, 16, 23). Nas jako członków ludu Jehowy powinno to pobudzać do zachowywania świętości (Efezjan 1:3, 4).
20. (a) Co obrazuje strumień wypływający ze świątyni? (b) Jakie będą rezultaty działania tej symbolicznej wody?
20 Ze świątyni wypływał strumień, który uzdrawiał, czyli wysładzał słone wody Morza Martwego, tak iż zaroiło się w nich od ryb (Ezechiela 47:1-11). Woda ta symbolizuje postanowienia Boże dotyczące życia wiecznego, w tym także ofiarę Jezusa. Wystarczy jej dla tych, którzy ocaleją podczas ataku Goga, oraz dla innych, łącznie ze zmartwychwstałymi (Jana 5:28, 29; 1 Jana 2:2; Objawienie 22:1, 2). Morze Martwe wyobraża warunki, w jakich dotąd żyła ludzkość skazana na odziedziczony grzech i śmierć oraz podlegająca władzy Szatana. Odkupiona ludzkość — niczym ryby, które się rozmnożyły w słodkich wodach Morza Martwego — rozkwitnie w zdrowym środowisku stworzonym pod panowaniem Mesjasza.
21. Czego według Ezechiela 47:12 posłuszna ludzkość będzie zaznawać w nowym świecie?
21 Właściwości lecznicze mają też drzewa rosnące nad brzegami potoku ukazanego w wizji. (Odczytaj Ezechiela 47:12, Bw). W nowym świecie posłuszna ludzkość będzie się cieszyć doskonałym zdrowiem fizycznym i duchowym. Dzięki czemu? Liście tych symbolicznych drzew owocowych będą miały moc trwałego przywracania zdrowia. Jakież to dobrodziejstwo dla wszystkich, którzy znają Jehowę i Mu służą!
Wtedy poznają!
22. Z czego wnioskujemy, że Bóg rozmieści ludzi w Raju według swego uznania?
22 Jeżeli już dziś będziemy współdziałać z organizacją Jehowy, to możemy rozwinąć w sobie cechy, dzięki którym okażemy się chętni i zdolni do współpracy, gdy Bóg przydzieli ludziom miejsca zamieszkania w wybranych przez siebie częściach ziemskiego raju. Dokonanie takiego rozmieszczenia zdaje się wynikać z faktu, iż każde plemię izraelskie otrzymało swój przydział na północ lub na południe od pasa ziemi należącego do ośrodka zarządzania, oglądanego w widzeniu przez Ezechiela. Podzielona na trzy części „danina” ziemi składała się ze strefy przeznaczonej dla Lewitów nie będących kapłanami oraz strefy należącej do kapłanów, w której też znajdowała się świątynia. W środku południowej strefy leżało miasto, w którym pracowali ludzie pochodzący ze wszystkich szczepów. Nadzór nad nimi sprawował „przełożony”, pojmowany jak grono książęcych przedstawicieli Mesjasza na „nowej ziemi” (Ezechiela 47:13 do 48:34; 2 Piotra 3:13; Psalm 45:17, Bw).
23. Co musimy teraz przedsiębrać, jeśli chcemy należeć do odkupionej ludzkości mającej odziedziczyć Raj?
23 Bóg zasiadający na tronie w swym niebiańskim sanktuarium będzie błogosławił temu symbolicznemu miastu, którego wizję ukazał Ezechielowi. (Odczytaj Ezechiela 48:35, BT). Ten ziemski ośrodek zarządzania będzie nosił nazwę Jehowa-Szammah, co znaczy „Jest tam sam Jehowa” (New World Translation). Nie ustawaj w okazywaniu swej miłości do Boga, a znajdziesz się wśród odkupionych, którzy posiądą ziemski Raj, gdy już nikt na naszej planecie nie będzie tkwił w ciemności duchowej, bo wszyscy poznają, że Jehowa jest jedynym żywym i prawdziwym Bogiem (Habakuka 2:14). Zaoszczędź sobie konieczności uznania imienia Bożego wbrew własnej woli, gdy nastąpi zagłada niegodziwych. Udowadniaj swą wiarę czynami, pokazując w ten sposób, że spodziewasz się znaleźć wśród ludzi, którzy pozostaną przy życiu, gdy Wszechmocny spełni swą zapowiedź: „Narody będą zmuszone poznać, że ja jestem Jehowa” (Ezechiela 36:23).
Jak odpowiesz?
◻ Jedynie pod jakim warunkiem Jehowa obdarza łaską duchowego strażnika?
◻ Jak Jehowa obchodzi się ze swymi owcami i jak powinni je traktować chrześcijańscy pasterze?
◻ Jak zobrazowano powrót do życia narodu żydowskiego? (Ezechiela 37:1-14). Jaki to ma nowożytny odpowiednik?
◻ Kim jest Gog z Magog? Co się stanie, gdy Gog przypuści atak na Świadków Jehowy?
◻ Co przedstawia woda wypływająca z symbolicznej świątyni?
[Mapa i ilustracja na stronie 25]
[Patrz publikacja]
Święta danina i przydziały dla poszczególnych plemion
MORZE WIELKIE
WEJŚCIE DO CHAMAT
DAN
ASER
NEFTALI
MANASSES
EFRAIM
RUBEN
JUDA
PRZEŁOŻONY
Święta danina
Eneglaim
BENIAMIN
SYMEON
Engadi
ISSACHAR
ZABULON
Tamar
GAD
Meribat-Kadesz
Morze Słone
Jordan
Jezioro Galilejskie
[Ilustracja na stronie 23]
Jehowa czule troszczy się o swe owce, jak niegdyś starożytni pasterze; dlatego pasterze chrześcijańscy powinni traktować trzodę Bożą z wyczuciem