„Świątynia” i „naczelnik” w naszych czasach

„Jeśli zaś chodzi o naczelnika pośród nich, to ma wejść, gdy oni wchodzą; a gdy oni wychodzą, on ma wyjść” (EZECHIELA 46:10).

 1, 2. Jaka ważna prawda pomaga nam w dużej mierze ustalić znaczenie Ezechielowej wizji świątyni?

KSIĘGA Ezechiela nie podobała się niektórym starożytnym rabinom żydowskim. Według Talmudu część z nich zastanawiała się nawet, czy nie należałoby jej usunąć z kanonu Pism Hebrajskich. Szczególnych trudności nastręczało rabinom wyjaśnienie wizji świątyni, doszli więc do wniosku, iż człowiek nie może jej pojąć. Inni bibliści uznali Ezechielową wizję świątyni Jehowy za zagadkową. A jaki jest nasz pogląd?

² Od czasu odrodzenia religii prawdziwej Jehowa raz po raz oświecał swój lud błyskami duchowego światła, dzięki któremu można było zrozumieć wiele spraw, choćby to, czym jest duchowa świątynia Boga — udostępniony przez Niego sposób praktykowania czystego wielbienia.a Ta ważna prawda pomaga w dużej mierze ustalić znaczenie Ezechielowej wizji świątyni. Omówmy dokładniej cztery występujące w niej elementy: świątynię, kapłaństwo, naczelnika i kraj. Jakie są ich dzisiejsze odpowiedniki?

Świątynia a ty

 3. Co nam przypomina wysoko umieszczony sufit oraz widok naściennych wizerunków w bramach świątyni?

³ Wyobraźmy sobie, że zwiedzamy tę świątynię. Wchodzimy po siedmiu stopniach do jednej z ogromnych bram. Stojąc w niej, spoglądamy z podziwem w górę. Do sufitu jest ponad 30 metrów! Przypomina to nam, jak wzniosłym miernikom musi odpowiadać każdy, kto pragnie podjąć wielbienie Jehowy. Przez okna wpadają smugi światła i oświetlają naścienne wizerunki palm, będących w Biblii symbolem prostolinijności (Psalm 92:12; Ezechiela 40:14, 16, 22). W tym świętym miejscu mogą przebywać wyłącznie osoby czyste pod względem moralnym i duchowym. My też pragniemy pozostawać prostolinijni, by nasz sposób oddawania czci Jehowie mógł się cieszyć Jego uznaniem (Psalm 11:7).

 4. Kto nie ma wstępu do świątyni i czego to nas uczy?

⁴ Po obu stronach przejścia znajdują się trzy wartownie. Czy wartownicy wpuszczą nas do środka? Jehowa powiedział Ezechielowi, że nie wejdzie tam żaden cudzoziemiec „nie obrzezany na sercu” (Ezechiela 40:10; 44:9). Co znaczą te słowa? Otóż Bóg uznaje za swych czcicieli tylko takie osoby, które miłują Jego prawa i zgodnie z nimi żyją (Jeremiasza 4:4; Rzymian 2:29). Zaprasza ich do swego duchowego namiotu — domu, w którym oddaje się Mu cześć (Psalm 15:1-5). Od roku 1919, kiedy to nastąpiło odrodzenie czystego wielbienia, ziemska organizacja Jehowy stopniowo wyjaśniała moralne prawa Jehowy i stawała w ich obronie. Kto nie chce się im podporządkować, ten nie jest już mile widziany pośród Jego ludu. Biblijnie uzasadniona praktyka wykluczania winowajców nie okazujących skruchy dobrze służy dziś zachowaniu czystości naszego wielbienia (1 Koryntian 5:13).

 5. (a) Jakie podobieństwa można dostrzec między wizją daną Ezechielowi a opisem zamieszczonym przez Jana w Księdze Objawienia 7:9-15? (b) Kogo w wizji Ezechiela wyobraża 12 plemion na dziedzińcu zewnętrznym?

⁵ Przejście prowadzi na dziedziniec zewnętrzny, gdzie lud czci i wysławia Jehowę. Przypomina to nam wizję, w której apostoł Jan ujrzał „wielką rzeszę” wielbiącą Jehowę ‛dniem i nocą w jego świątyni’. W obu wizjach pojawiają się palmy. Ezechiel widział, że zdobiły ściany przy wejściach. Jan natomiast zobaczył, jak czciciele Boga trzymają gałęzie palmowe w ręku, co symbolizowało ich radość z wysławiania Jehowy oraz witania Jezusa, ich Króla (Objawienie 7:9-15). W kontekście wizji danej Ezechielowi 12 plemion Izraela wyobraża „drugie owce” (Jana 10:16; porównaj Łukasza 22:28-30). Czy i ty z radością wysławiasz Jehowę, głosząc o Jego Królestwie?

 6. Czemu służyły jadalnie na dziedzińcu zewnętrznym i o jakim przywileju może to przypominać osobom zaliczonym do drugich owiec?

⁶ Na dziedzińcu zewnętrznym widzimy 30 jadalni, w których się spożywa dobrowolne dary ofiarne (Ezechiela 40:17). Dzisiaj osoby zaliczone do drugich owiec nie składają wprawdzie ofiar ze zwierząt, ale też nie przychodzą do duchowej świątyni z pustymi rękami (porównaj Wyjścia 23:15). Apostoł Paweł napisał: „Przez niego [Jezusa] zawsze składajmy Bogu ofiarę wysławiania, to jest owoc warg publicznie wyznających jego imię. Ponadto nie zapominajcie o wyświadczaniu dobra i o dzieleniu się z drugimi, bo takie ofiary bardzo się podobają Bogu” (Hebrajczyków 13:15, 16; Ozeasza 14:2). Przynoszenie ich Jehowie to wielki przywilej (Przysłów 3:9, 27).

 7. O czym nas upewnia czynność mierzenia świątyni?

⁷ Ezechiel obserwuje w wizji, jak anioł obmierza świątynię (Ezechiela 40:3). Podobnie apostołowi Janowi oznajmiono: „Wstań i zmierz sanktuarium świątyni Boga i ołtarz, i tych, którzy tam oddają cześć” (Objawienie 11:1). Co oznacza czynność mierzenia? W obu wypadkach najwyraźniej stanowi gwarancję, że nic nie powstrzyma Jehowy od spełnienia Jego zamysłów co do czystego wielbienia. Obecnie możemy być tak samo pewni, że nic — nawet zaciekły sprzeciw potężnych rządów — nie przeszkodzi odrodzeniu właściwej formy oddawania Mu czci.

 8. Kto wchodzi przez bramy prowadzące na dziedziniec wewnętrzny i o czym one przypominają?

⁸ Przechodząc przez dziedziniec zewnętrzny, widzimy trzy bramy prowadzące na dziedziniec wewnętrzny. Bramy wewnętrzne są usytuowane naprzeciw zewnętrznych i mają te same wymiary (Ezechiela 40:6, 20, 23, 24, 27). Mogą tu wchodzić wyłącznie kapłani. Bramy wewnętrzne przypominają nam, że pomazańcy muszą odpowiadać Boskim prawom i miernikom, choć rzecz jasna w jednakowym stopniu obowiązują one wszystkich prawdziwych chrześcijan. Ale na czym polega praca kapłanów i jakie znaczenie ma to dzisiaj?

Wierni kapłani

 9, 10. W jaki sposób „królewskie kapłaństwo”, zobrazowane przez klasę kapłanów z wizji danej Ezechielowi, udziela pouczeń duchowych?

⁹ W czasach przedchrześcijańskich kapłani wykonywali w świątyni ciężką pracę. Zabijanie zwierząt i ofiarowywanie ich na ołtarzu oraz usługiwanie współkapłanom i całemu ludowi wymagało sporo wysiłku. A przecież powierzono im jeszcze inne ważne zadanie. Jehowa dał następujące polecenie dotyczące kapłanów: „Mają pouczać mój lud o różnicy między tym, co święte, a tym, co nie jest święte, i mają im ukazywać różnicę między tym, co nieczyste, a tym, co czyste” (Ezechiela 44:23; Malachiasza 2:7).

¹⁰ Czy cenisz sobie ciężką pracę i pokorną służbę pomazańców stanowiących „królewskie kapłaństwo”, wykonywaną na rzecz czystego wielbienia? (1 Piotra 2:9). Wzorem starożytnych kapłanów lewickich przewodzą oni w udzielaniu pouczeń duchowych, dzięki czemu ludzie mogą zrozumieć, co z Bożego punktu widzenia jest czyste i godne przyjęcia, a co nie (Mateusza 24:45). Pouczenia takie, udostępniane za pomocą publikacji biblijnych, jak również na chrześcijańskich zebraniach i większych zgromadzeniach, pomogły już milionom osób pojednać się z Bogiem (2 Koryntian 5:20).

11. (a) Jak w wizji danej Ezechielowi uwypuklono znaczenie zachowywania czystości przez kapłanów? (b) W jaki sposób w dniach ostatnich pomazańcy zostali oczyszczeni pod względem duchowym?

¹¹ Jednakże kapłani nie mogą poprzestać na pouczaniu drugich, że mają być czyści; oni też podlegają temu wymaganiu. Dlatego Ezechiel przepowiedział, iż kapłani Izraela zostaną poddani oczyszczeniu (Ezechiela 44:10-16). Podobnie w roku 1918 Jehowa zasiadł „jak rafiner” w swej duchowej świątyni i dokonał przeglądu kapłańskiej klasy pomazańców (Malachiasza 3:1-5). Tym, których uznał za czystych pod względem duchowym lub którzy okazali skruchę za skalanie się jakąś formą bałwochwalstwa, pozwolił dalej pełnić zaszczytną służbę w swej duchowej świątyni. Niemniej poszczególni pomazańcy, tak jak każdy inny człowiek, mogą się stać nieczyści pod względem duchowym lub moralnym (Ezechiela 44:22, 25-27). Muszą więc dokładać starań, by pozostać ‛nie splamionymi przez świat’ (Jakuba 1:27; porównaj Marka 7:20-23).

12. Dlaczego powinniśmy cenić służbę pełnioną przez pomazańców?

¹² Każdy z nas mógłby się zastanowić: Czy naprawdę cenię sobie przykład, jaki dają pomazańcy przez wszystkie lata swej wiernej służby? Czy naśladuję ich wiarę? Członkowie wielkiej rzeszy powinni pamiętać, że nie zawsze będą z nimi na ziemi pomazańcy. O kapłanach z wizji Jehowa powiedział: „Nie macie im dawać w Izraelu żadnej własności [w postaci ziemi]: ja jestem ich własnością” (Ezechiela 44:28). Podobnie namaszczeni chrześcijanie nie mają żyć wiecznie na naszym globie. Otrzymali dziedzictwo niebiańskie, a wielka rzesza poczytuje sobie za zaszczyt możliwość wspierania i zachęcania ich, dopóki są tu na ziemi (Mateusza 25:34-40; 1 Piotra 1:3, 4).

Kim jest naczelnik?

13, 14. (a) Dlaczego naczelnik musi się wywodzić z drugich owiec? (b) Kogo wyobraża naczelnik?

¹³ Nasuwa się teraz intrygujące pytanie: Kogo wyobraża naczelnik? Ponieważ jest przedstawiany i jako jednostka, i jako grupa, można przypuszczać, że wyobraża jakieś grono ludzi (Ezechiela 44:3; 45:8, 9). Ale o kogo chodzi? Na pewno nie o pomazańców. W wizji naczelnik ściśle współpracuje z kapłanami, lecz się do nich nie zalicza. W odróżnieniu od klasy kapłańskiej otrzymuje dziedziczny przydział, tak więc jego przyszłość związana jest z ziemią, a nie z niebem (Ezechiela 48:21). Co więcej, Księga Ezechiela 46:10 oznajmia: „Jeśli zaś chodzi o naczelnika pośród nich, to ma wejść, gdy oni [członkowie plemion niekapłańskich] wchodzą [na dziedziniec zewnętrzny świątyni]; a gdy oni wychodzą, on ma wyjść”. Naczelnik nie wchodzi na dziedziniec wewnętrzny — oddaje Bogu cześć na dziedzińcu zewnętrznym, a do świątyni wchodzi i z niej wychodzi razem z ludem. Okoliczności te ponad wszelką wątpliwość wskazują, że klasa naczelnika wywodzi się z wielkiej rzeszy drugich owiec.

¹⁴ Ów naczelnik najwyraźniej piastuje pośród ludu Bożego jakieś odpowiedzialne stanowisko. Na dziedzińcu zewnętrznym zasiada w portyku Bramy Wschodniej (Ezechiela 44:2, 3). Wskazywałoby to na rolę nadzorcy — kogoś takiego jak starsi w Izraelu, którzy zasiadali w bramie miasta i wydawali orzeczenia sędziowskie (Rut 4:1-12; Przysłów 22:22). Kto z drugich owiec sprawuje podobne funkcje? Zamianowani duchem nadzorcy mający nadzieję ziemską (Dzieje 20:28). Już teraz więc jest szkolona klasa naczelnika, która później, w nowym świecie, ma się zajmować zarządzaniem.

15. (a) Jak wizja Ezechiela rzuca światło na związek między starszymi spośród wielkiej rzeszy a kapłańską klasą pomazańców? (b) Jakie przewodnictwo w ziemskiej organizacji Bożej sprawują starsi namaszczeni duchem?

¹⁵ Ale jaki związek zachodzi obecnie między kapłańską klasą pomazańców a starszymi spośród wielkiej rzeszy, którzy usługują w roli nadzorców? Z wizji Ezechiela wynika, że starsi należący do wielkiej rzeszy zajmują pomocniczą, podporządkowaną pozycję, natomiast duchowe przewodnictwo sprawują pomazańcy. Skąd taki wniosek? Przypomnijmy sobie, że kapłani z wizji Ezechiela byli zobowiązani pouczać ludzi o sprawach duchowych. Mieli też występować w charakterze sędziów. Lewitom zaś powierzono „stanowiska nadzoru” w bramach świątyni (Ezechiela 44:11, 23, 24). Naczelnik musiał rzecz jasna podporządkować się duchowemu usługiwaniu i przewodnictwu kapłanów. Słusznie więc w czasach nowożytnych przewodzeniem w czystym wielbieniu zajmują się pomazańcy. Na przykład właśnie z ich grona wybrano członków Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy. Tacy wierni starsi, namaszczeni duchem świętym, od dziesiątków lat szkolą wyłaniającą się klasę naczelnika i przygotowują jej przyszłych członków na nadejście dnia, gdy w Bożym nowym świecie zostanie im przekazana pełna miara odpowiedzialności.

16. Czego się oczekuje od wszystkich starszych zgodnie z Księgą Izajasza 32:1, 2?

¹⁶ A jakimi nadzorcami są ci, którzy w przyszłości mają otrzymać dodatkowe obowiązki jako przedstawiciele klasy naczelnika? Księga Izajasza 32:1, 2 proroczo oznajmia: „Oto król będzie panował dla prawości, a książęta będą sprawować władzę książęcą dla sprawiedliwości. I każdy będzie jak schronienie przed wiatrem i kryjówka przed deszczową nawałnicą, jak strumienie wody w bezwodnej krainie, jak cień wielkiej skały w wyczerpanej ziemi”. Proroctwo to spełnia się już dzisiaj, gdyż chrześcijańscy starsi — zarówno z grona pomazańców, jak i spośród drugich owiec — chronią trzodę przed ‛nawałnicami’ prześladowań i zniechęcenia.

17. Jak na swoją rolę powinni się zapatrywać chrześcijańscy pasterze i jak ma ich traktować trzoda?

¹⁷ Określenia „książę” i „naczelnik”, mające w języku hebrajskim podobne znaczenie, nie zostały użyte jako tytuły służące wywyższaniu ludzi. Wskazują raczej na obowiązki, jakie powinni wypełniać ci mężczyźni, troszcząc się o owce Boże. Jehowa udzielił surowej przestrogi: „Dość tego, naczelnicy Izraela! Połóżcie kres przemocy i łupieniu, a wprowadzajcie w czyn sprawiedliwość i prawość” (Ezechiela 45:9). Wszyscy starsi muszą dziś brać sobie tę radę do serca (1 Piotra 5:2, 3). Z kolei owce uznają fakt, iż Jezus dał tych pasterzy jako „dary w ludziach” (Efezjan 4:8). Wymagania stawiane starszym wyszczególniono w natchnionym Słowie Bożym (1 Tymoteusza 3:1-7; Tytusa 1:5-9). Dlatego chrześcijanie podporządkowują się kierownictwu starszych (Hebrajczyków 13:7).

18. Jakie zadania otrzymują już teraz potencjalni członkowie przyszłej klasy naczelnika, a jakie zostaną im powierzone w przyszłości?

¹⁸ W czasach biblijnych poszczególni naczelnicy różnili się zakresem władzy. Dzisiaj starszym spośród wielkiej rzeszy także powierza się najrozmaitsze zadania. Jedni działają w poszczególnych zborach, drudzy współpracują z wieloma zborami w charakterze nadzorców podróżujących, inni usługują całemu krajowi jako członkowie Komitetu Oddziału, a jeszcze inni bezpośrednio wspierają różne komitety Ciała Kierowniczego. W nowym świecie Jezus ustanowi „książąt po całej ziemi”, by sprawowali przewodnictwo wśród ziemskich czcicieli Jehowy (Psalm 45:16). Do tego grona niewątpliwie wybierze on wielu wiernych starszych działających w dobie obecnej. Już teraz okazują się godni zaufania, toteż w przyszłości — gdy wyjawi, jaką rolę klasa naczelnika będzie odgrywać w nowym świecie — powierzy im jeszcze bardziej odpowiedzialne zadania.

Dzisiejszy kraj ludu Bożego

19. Co wyobraża kraj ukazany w wizji Ezechielowi?

¹⁹ Ezechiel ujrzał też w wizji odrodzony kraj Izraela. Co on wyobraża? Inne proroctwa zapowiadały, że ziemia przywrócona Izraelowi będzie rajem podobnym do Edenu (Ezechiela 36:34, 35). Dziś żyjemy w takiej krainie, która w pewnym sensie przypomina Eden. Często też mówimy o naszym raju duchowym. Na łamach Strażnicy zdefiniowano ów „kraj” jako „obszar działalności” wybranego ludu Bożego.b Niezależnie od miejsca pobytu każdy sługa Jehowy dopóty znajduje się w tym odrodzonym kraju, dopóki popiera prawdziwe wielbienie, podążając śladami Chrystusa Jezusa (1 Piotra 2:21).

20. Czego możemy się nauczyć z postanowienia o „świętej daninie” i jak to wpłynie na naszą postawę?

²⁰ A co można powiedzieć o obszarze nazwanym „świętą daniną”? Lud miał ją składać na utrzymanie kapłanów i miasta. „Cały lud tej ziemi” miał też przeznaczyć dział dla naczelnika. Jaki odpowiednik znajduje to w naszych czasach? Rzecz jasna nie chodzi o włożenie na lud Boży brzemienia w postaci opłacanej klasy duchowieństwa (2 Tesaloniczan 3:8). Starsi korzystają głównie z pomocy duchowej. W jej zakres wchodzi wspieranie prowadzonej teraz działalności oraz przejawianie ducha współpracy i podporządkowania. Niemniej tak jak za dni Ezechiela składa się tę daninę Jehowie, a nie jakiemuś człowiekowi (Ezechiela 45:1, 7, 16).

21. Czego uczy nas ukazany w wizji Ezechiela podział ziemi?

²¹ W tym odrodzonym kraju przewidziano miejsca nie tylko dla naczelnika i kapłanów. Z podziału ziemi wynika, że zapewniono dziedzictwo każdemu z 12 plemion (Ezechiela 47:13, 22, 23). Członkowie wielkiej rzeszy mają zatem swoje miejsce w dzisiejszym raju duchowym, a ponadto otrzymają przydział ziemi, gdy się znajdą w ziemskiej dziedzinie Królestwa Bożego.

22. (a) Co wyobraża miasto, które ujrzał Ezechiel? (b) O czym świadczy okoliczność, że miasto z każdej strony ma bramy?

²² Na koniec zastanówmy się, co w tej wizji wyobraża miasto. Nie jest to miasto niebiańskie, gdyż leży pośrodku „nieświętego” terenu (Ezechiela 48:15-17). Musi zatem przedstawiać coś ziemskiego. Ale czym właściwie jest miasto? Czy nie chodzi o ludzi stanowiących zwartą, zorganizowaną grupę? Oczywiście. Wydaje się więc, iż owo miasto wyobraża ziemski ośrodek zarządzania, działający dla dobra wszystkich członków prawego społeczeństwa na ziemi. W całej pełni będzie on funkcjonował na „nowej ziemi” (2 Piotra 3:13). Bramy rozmieszczone ze wszystkich stron — po jednej dla każdego plemienia — trafnie unaoczniają, że miasto jest otwarte i dostępne. Dzisiejszy lud Boży nie podlega jakiemuś tajnemu zarządowi. Bracia pełniący odpowiedzialne funkcje są przystępni i kierują się zasadami, które wszyscy dobrze znają. Okoliczność, iż ludzie ze wszystkich plemion uprawiają rolę przeznaczoną na utrzymanie miasta, przypomina nam, że drugie owce wspierają — i to nawet pod względem materialnym — postanowienia organizacyjne służące ludowi Bożemu na całym świecie (Ezechiela 48:19, 30-34).

23. Co zostanie omówione w następnym artykule?

²³ A co można powiedzieć o rzece wypływającej z sanktuarium świątyni? Trzeci i ostatni artykuł z tej serii wyjaśnia, na co proroczo wskazuje ona w odniesieniu do naszych czasów oraz do przyszłości.

[Przypisy]

Tytułem powtórki

◻ Co symbolizuje świątynia z wizji Ezechiela?

◻ Kogo wyobrażają kapłani usługujący w świątyni?

◻ Kto należy do klasy naczelnika i jakie są jej obowiązki?

◻ Jaki kraj ukazano Ezechielowi i w jakim sensie rozdzielono go między 12 plemion?

◻ Co wyobraża to miasto?

[Diagram i mapa na stronie 15]

[Patrz publikacja]

Podział ziemi według wizji ukazanej Ezechielowi

DWANAŚCIE PLEMION

Morze Wielkie

Morze Galilejskie

Jordan

Morze Słone

DAN

ASZER

NAFTALI

MANASSES

EFRAIM

RUBEN

JUDA

NACZELNIK

BENIAMIN

SYMEON

ISSACHAR

ZEBULON

GAD

[Diagram]

ŚWIĘTA DANINA W POWIĘKSZENIU

A — „Jest tam Jehowa” (Jehowa-Szammah); B — pola uprawne należące do miasta

Dział lewitów

Sanktuarium Jehowy

Dział kapłanów

B A B