W drugiej wizji występuje kozioł, który „nadciągał od zachodu słońca po powierzchni całej ziemi” z taką prędkością, że „nie dotykał ziemi”. Dobiegł aż do dwurożnego barana, który według wyjaśnień anioła wyobrażał „królów Medii i Persji”. Kozioł „powalił barana i złamał jego dwa rogi”. Daniel usłyszał: „Włochaty kozioł wyobraża króla Grecji” (Daniela 8:5-8, 20, 21).

Spełnienie proroctw

Wiosną 334 roku p.n.e. Aleksander przeprawił się przez Dardanele (starożytny Hellespont) i wkroczył do Azji na czele około 30 000 piechoty i 5000 jazdy. Z szybkością symbolicznego lamparta o czterech skrzydłach lub kozła, który zdawał się nie dotykać ziemi, parł naprzód przez imperium perskie, pięćdziesięciokrotnie większe od jego królestwa! Czy będzie „panował z rozległą władzą i postępował według własnej woli”? Odpowiedzi dostarcza historia.

Nad rzeką Granik na północnym zachodzie Azji Mniejszej (obecnie Turcja) Aleksander wygrał pierwszą bitwę z Persami. Zimą opanował zachodnią część Azji Mniejszej. Następnej jesieni rozgromił półmilionową armię perską w południowo-wschodnim zakątku tego półwyspu pod Issos. Król perski Dariusz III zbiegł, zostawiając w rękach Aleksandra swą rodzinę.

Zamiast ścigać uciekających Persów, Aleksander skierował się wzdłuż wybrzeża śródziemnomorskiego na południe i pozajmował bazy potężnej floty perskiej. Leżący na wyspie Tyr bronił się przez siedem miesięcy. W końcu ze szczątków starego miasta na lądzie, zburzonego przez Nabuchodonozora, Aleksander kazał wznieść groblę, która sięgnęła aż na wyspę. Pozostałości tej budowli można oglądać do dziś i świadczą one o spełnieniu się proroctwa Ezechiela o wrzuceniu gruzu z Tyru do morza (Ezechiela 26:4, 12, Biblia warszawska).

Aleksander oszczędził Jeruzalem, które mu się poddało, i podążył dalej na południe. Zdobył Gazę, a potem objął swą „rozległą władzą” Egipt, gdzie „postępował według własnej woli” witany jako wyzwoliciel. W Memfis złożył ofiarę Apisowi, czym zjednał sobie tamtejszych kapłanów. Prócz tego założył w Egipcie miasto Aleksandrię, które później rywalizowało z Atenami jako ośrodek nauk i które po dziś dzień nosi jego imię.

Młody władca zdołał zrealizować wszystko, co przewidywały plany Filipa. Osiągnął już nawet więcej, lecz bynajmniej na tym nie poprzestał. Jak zwinny kozioł zawrócił przez Palestynę na północny wschód aż ku rzece Tygrys. Tam w 331 roku p.n.e. starł się z Persami pod Gaugamelą, niedaleko ruin Niniwy, dawnej stolicy Asyrii. Dysponując 47 000 żołnierzy, pokonał zreorganizowaną armię perską w sile 1 000 000 ludzi. Dariusz III ponownie uciekł i później został zamordowany przez własnych poddanych.

Upojony zwycięstwem Aleksander ruszył na południe i zdobył zimową stolicę Persji, Babilon. Następnie zajął miasta stołeczne Suzę i Persepolis, zawładnął ogromnym skarbcem perskim i spalił wielki pałac Kserksesa. Na koniec padła jego łupem jeszcze jedna stolica — Ekbatana. Wtedy ów błyskawicznie działający zdobywca opanował resztę podbitego państwa, docierając na wschód aż do rzeki Indus (w dzisiejszym Pakistanie). Grecja niezaprzeczalnie stała się piątym mocarstwem światowym w dziejach biblijnych.