Błogosławieństwa Boże dla „odznaczających się wnikliwością”

„Odznaczający się wnikliwością będą jaśnieć jak blask przestworza, a ci, którzy wielu prowadzą do sprawiedliwości — jak gwiazdy po czas niezmierzony, na zawsze” (Dan. 12:3).

 1. Na co zwrócił uwagę anioł po opisaniu czasu udręki, jaka spadnie na tych, którzy judzą do wojny?

PROROCTWO, które anioł przekazał Danielowi, pozwoliło nam prześledzić okres od IV wieku p.n.e. aż do Armagedonu. Wskazało przy tym na jedyną możliwość zaprowadzenia pokoju na ziemi — Michał zniszczy tych, którzy judzą do wojny. Po udostępnieniu tak zdumiewającego wglądu w przyszłość anioł opisał niektóre obfite błogosławieństwa, jakich „pod koniec dni” miał zaznawać lud Boży (Dan. 10:14).

CZAS ZMARTWYCHWSTANIA

 2. Jak część zmarłych ‛przebudziła się’ „pod koniec dni”?

² Anioł rzekł do Daniela: „I z tych, którzy śpią w prochu ziemi, wielu się przebudzi: jedni do życia po czas niezmierzony, a drudzy na pohańbienie i na odrazę po czas niezmierzony” (Dan. 12:2). Zatem „koniec dni” to również czas zmartwychwstawania tych, którzy „śpią w prochu ziemi”. Część z nich przebudziła się wkrótce po wyniesieniu Jezusa na tron królewski w roku 1914 (Mat. 24:3). Apostoł Paweł napisał o tym, wybiegając myślą w przyszłość: „My żywi, którzy dożyjemy obecności Pana, w żaden sposób nie wyprzedzimy tamtych, co zasnęli śmiercią, (...) zmarli w jedności z Chrystusem, powstaną najpierw” (1 Tes. 4:15, 16; Obj. 6:9-11). Najwyraźniej więc niedługo po roku 1914 Jezus wskrzesił do życia duchowego w niebie członków „Izraela Bożego”, którzy do owego czasu umarli w wierności (Gal. 6:16). Przebudzili się oni „do życia po czas niezmierzony”.

 3, 4. Jak w 1918 roku grupa wiernych sług Bożych stała się „martwa”?

³ Jednakże ta wypowiedź anioła niewątpliwie dotyczy jeszcze innego zmartwychwstania. Przez mniej więcej 40 lat poprzedzających rok 1914 pewna grupka chrześcijan ostrzegała, że w tym właśnie roku nastąpi koniec Czasów Pogan, o którym prorokował Jezus (Łuk. 21:24). Założyli oni stowarzyszenie o nazwie „Towarzystwo Wydawnicze Strażnica Syjońska”, które w roku 1884 uzyskało osobowość prawną; zaczęli też publikować wyniki swych studiów biblijnych w czasopiśmie Strażnica Syjońska i Zwiastun Obecności Chrystusa.

⁴ W roku 1914 wybuchła pierwsza wojna światowa i zaczęły się przepowiedziane przez Jezusa „bóle niedoli”, co wyraźnie potwierdziło prawdziwość orędzia głoszonego przez tych chrześcijan (Mat. 24:7, 8). Tymczasem ich przeciwnicy religijni wykorzystali histerię wojenną, aby rozpętać przeciw nim prześladowania. W rezultacie w roku 1918 dzieło głoszenia zostało niemal całkowicie zahamowane, a głównych przedstawicieli Towarzystwa Strażnica niesłusznie uwięziono. W niektórych sferach wywołało to nieokiełznaną radość. Tak się spełniło proroctwo zapisane w Księdze Objawienia: „A gdy zakończą swe świadczenie, dzikie zwierzę występujące z przepaści podejmie z nimi wojnę i zwycięży ich, i pozabija” (Obj. 11:7).

 5, 6. Jakie przeżycia tej grupy w roku 1919 są spełnieniem proroctwa o przebudzeniu się ‛wielu z tych, którzy spali w prochu ziemi’?

⁵ Jednakże w myśl proroctwa nie mieli oni pozostać „martwi”. „A po trzech i pół dnia wstąpił w nich duch życia od Boga i stanęli na nogi; wielki też strach padł na tych, którzy na nich patrzyli. (...) I wstąpili do nieba w obłoku, a nieprzyjaciele patrzyli na nich” (Obj. 11:11, 12; Ezech. 37:1-14). Oczywiście było to zmartwychwstanie w znaczeniu przenośnym, ponieważ wrogowie nie mogliby zobaczyć literalnego wskrzeszenia tych chrześcijan do życia duchowego w niebie. Chodzi tu o przebudzenie ich z letargu duchowego, dzięki czemu podjęli ożywioną, gorliwą działalność, wprost na oczach tych, którzy knuli ich unicestwienie. W roku 1919 przedstawiciele Towarzystwa Strażnica zostali uwolnieni. Dokonano reorganizacji dzieła i podjęto największą w dziejach świata kampanię świadczenia o Królestwie (Mat. 24:14).

⁶ W ten sposób ‛wielu z tych, którzy spali w prochu ziemi’, przebudziło się w sensie symbolicznym. Począwszy od 1919 roku, niewielka grupa uaktywnionych Badaczy Pisma Świętego przystąpiła do odszukiwania i zgromadzania reszty braci Jezusa, aby można było opatrzyć pieczęcią pełną ich liczbę — 144 000 (Mat. 24:31; Obj. 7:1-3). Ludzie, w których działalność ta znajdowała oddźwięk, oddawali się Bogu za pośrednictwem Chrystusa i przyłączali do widzialnej organizacji Jehowy. Otrzymywali dar ducha świętego i na podstawie wiary w ofiarę okupu byli uznawani za sprawiedliwych oraz adoptowani jako duchowi synowie Boży (Rzym. 8:16; Gal. 2:17; 3:8).

 7. Jak to rozumieć, że wielu przebudziło się „do życia po czas niezmierzony”?

⁷ Ci z nich, którzy do końca swego ziemskiego biegu pozostają wierni, mają zapewnione widoki na przebywanie z Jezusem Chrystusem w niebie (1 Kor. 15:50-53). Przebudzenie duchowe otwiera im zatem drogę do życia wiecznego. Będąc jeszcze na ziemi, cieszą się pokojem między sobą, chociaż żyją w świecie pełnym wojen (Rzym. 14:19). Co ważniejsze jednak, ich udziałem jest pokój z samym Jehową Bogiem — „pokój Boży, który przewyższa wszelką myśl” (Filip. 4:7).

PRZEBUDZENI „NA POHAŃBIENIE”

 8, 9. Jak ktoś może się przebudzić „na pohańbienie i na odrazę po czas niezmierzony”?

⁸ Dlaczego więc niektórzy mieli się przebudzić „na pohańbienie i na odrazę po czas niezmierzony”? Trzeba przyznać, że nie każdy, kto przyjmuje zaproszenie, by wejść w skład klasy Królestwa, pozostaje wierny. Niekiedy ktoś dopuszcza do tego, by jego wiara osłabła, i nie potrafi wytrwać (Hebr. 2:1). Nieliczni popadają nawet w odstępstwo i muszą być usunięci ze zboru chrześcijańskiego (Mat. 13:41, 42). Jezus opisał ich jako „złego niewolnika”, którego Pan ukarał z całą surowością i zaliczył do obłudników. „Tam będzie płacz i zgrzytanie zębami” (Mat. 24:48-51; Efez. 4:18; 5:6-8).

⁹ Jakież to tragiczne: otrzymać najwspanialszy z przywilejów udostępnionych niedoskonałym ludziom, a potem stać się przeciwnikiem! O osobach, które tak czynią, apostoł Paweł napisał: „Jest bowiem niemożliwe — jeśli chodzi o tych, którzy raz na zawsze zostali oświeceni i którzy skosztowali szczodrego daru niebiańskiego, i którzy się stali uczestnikami ducha świętego, i którzy zakosztowali dobrego Słowa Bożego i mocy nadchodzącego systemu rzeczy, lecz którzy odpadli — żeby ich znowu ożywić do skruchy, ponieważ oni sobie na nowo przybijają do pala Syna Bożego i wystawiają go na publiczną hańbę” (Hebr. 6:4-6). Przebudzili się wprawdzie, lecz „na pohańbienie i na odrazę po czas niezmierzony”. Tracą wszelkie widoki na życie wieczne.

„JAKO ŚWIATŁA”

10. Kim są „odznaczający się wnikliwością”? W jaki sposób ‛świecą jako światła’?

¹⁰ Natomiast o dochowujących wierności proroctwo mówi: „I odznaczający się wnikliwością będą jaśnieć jak blask przestworza, a ci, którzy wielu prowadzą do sprawiedliwości — jak gwiazdy po czas niezmierzony, na zawsze” (Dan. 12:3). „Odznaczający się wnikliwością” to oczywiście wierni chrześcijanie namaszczeni duchem, ‛napełnieni dokładną wiedzą co do woli Bożej, we wszelkiej mądrości i w duchowym pojmowaniu’. Wzmacniani przez Jehowę ‛trwają i z radością okazują wielkoduszność, dziękując Ojcu, który ich przysposobił do uczestniczenia w dziedzictwie, jakie mają święci w świetle’ (Kol. 1:9, 11, 12). Od roku 1919 nieustannie ‛świecą jako światła w świecie’, chociaż ‛ciemność okrywa ziemię, a gęsty mrok narodowości’ (Filip. 2:15; Izaj. 60:2; Mat. 5:14-16). ‛Jaśnieją jak słońce w królestwie swego Ojca’ (Mat. 13:43).

11. W jaki sposób „odznaczający się wnikliwością” okazali się zarazem tymi, którzy „wielu prowadzą do sprawiedliwości”?

¹¹ A jak okazują się ‛tymi, którzy wielu prowadzą do sprawiedliwości’? (Dan. 12:3). Dzięki ich wiernemu świadczeniu zostali zgromadzeni i uznani za sprawiedliwych, godnych życia w niebie, ostatni członkowie Izraela duchowego. Następnie pojawiła się wielka rzesza „drugich owiec”, które skupiają się wokół światła pochodzącego od Jehowy, a odbijanego przez ‛lud Daniela’ (Jana 10:16; Zach. 8:23). Ochoczo przyłączyła się do pomazańców w ogłaszaniu „dobrej nowiny” (Mat. 24:14; Izaj. 61:5, 6). Należący do „drugich owiec” także okazują wiarę w przelaną krew Jezusa Chrystusa, dzięki czemu mogą być uznani za sprawiedliwych, godnych przyjaźni z Bogiem (Obj. 7:9-15; por. Jak. 2:23). Jeżeli pozostaną wierni do końca, ich imiona nadal będą ‛zapisane w księdze’. Ludzie ci mogą się więc spodziewać ocalenia z najstraszliwszej udręki, jaka kiedykolwiek nawiedziła narody (Dan. 12:1; Mat. 24:13, 21, 22).

„BĘDĄ JAŚNIEĆ (...) NA ZAWSZE”

12, 13. (a) Dzięki czemu „odznaczający się wnikliwością” będą „jaśnieć (...) na zawsze”? (b) Jak pod jeszcze innym względem okażą się tymi, którzy „wielu prowadzą do sprawiedliwości”?

¹² Anioł oznajmił Danielowi: „Odznaczający się wnikliwością będą jaśnieć jak blask przestworza, (...) jak gwiazdy po czas niezmierzony, na zawsze” (Dan. 12:3). Jak to możliwe, żeby chrześcijanie namaszczeni duchem jaśnieli na zawsze, skoro przecież w końcu wszyscy umrą? Otóż będą oni „jaśnieć” nawet po śmierci. W Księdze Objawienia Jezus tak opisał ich stan niebiański: „Będzie w mieście tron Boga i Baranka, a Jego niewolnicy pełnić będą dla Niego świętą służbę; i będą oglądać Jego oblicze, a imię Jego będzie na ich czołach. Ponadto nie będzie już nocy i nie będą potrzebowali światła lamp ani nie będą mieli światła słonecznego, ponieważ będzie nad nimi świecił Jehowa Bóg i będą królować na wieki, na zawsze” (Obj. 22:3-5).

¹³ Tak więc to ci wskrzeszeni z martwych będą królować w niebie „na wieki, na zawsze”, niczym gwiazdy. Ich blask duchowy przyniesie ludzkości wspaniałe błogosławieństwa (Obj. 14:13). W Księdze Objawienia, gdzie ukazano ich jako „Nowe Jeruzalem” czytamy: „A miasto nie potrzebuje, żeby na nie świeciło słońce lub księżyc, gdyż oświeciła je chwała Boża, a jego lampą — Baranek. I będą w jego świetle chodzić narody, a królowie ziemi wniosą do niego swą chwałę” (Obj. 21:2, 9, 23, 24). Dostąpiwszy zmartwychwstania, członkowie klasy niebiańskiej będą pomagać w zastosowaniu dobrodziejstw ofiary okupu „do uzdrawiania narodów” (Obj. 22:2). Kiedy pod koniec tysiącletniego panowania Jezusa i 144 000 jego współkrólów i współkapłanów wierni ludzie osiągną doskonałość, okaże się, że „odznaczający się wnikliwością” istotnie ‛doprowadzili wielu do sprawiedliwości’. Po przejściu końcowej próby odnowiony ród ludzki utworzy doskonałe społeczeństwo, które już na wieki będzie zamieszkiwać rajską ziemię (Obj. 20:7-10; Ps. 37:29). W ten sposób widzialne rezultaty wyniesienia ‛ludu Daniela’ do chwały niebiańskiej również przetrwają „po czas niezmierzony, na zawsze”.

INNE ZMARTWYCHWSTANIE

14. Kogo jeszcze dotyczy proroctwo o przebudzeniu się „tych, którzy śpią w prochu ziemi”?

¹⁴ Wypowiedź anioła przenosi nas zatem do nowego systemu rzeczy — poza okres, w którym „powstanie Michał” i nadejdzie ‛czas udręki’, jakiej jeszcze nigdy nie było. Ale nie tylko ci, którzy ją przeżyją, dostąpią błogosławieństw zlewanych za pośrednictwem ‛jaśniejących jak gwiazdy’. Jezus oświadczył, gdy jeszcze przebywał na ziemi: „Nadchodzi godzina, w której wszyscy, co są w grobowcach pamięci, usłyszą jego głos i wyjdą; ci, którzy wyświadczali dobro, na zmartwychwstanie życia; ci, którzy dopuszczali się podłości, na zmartwychwstanie sądu” (Jana 5:28, 29). Słowa te wskazują na literalne wskrzeszenie umarłych i nie ulega wątpliwości, że również to zmartwychwstanie jest objęte proroctwem anioła: „Z tych, którzy śpią w prochu ziemi, wielu się przebudzi” (Dan. 12:2).

15. Pod jakim warunkiem dostąpienie ziemskiego zmartwychwstania okaże się przebudzeniem „do życia po czas niezmierzony”?

¹⁵ Wśród przebudzonych w tak niezwykły sposób znajdzie się też Daniel. Anioł powiedział mu: „A co do ciebie samego, zmierzaj ku końcowi; i będziesz spoczywał [snem śmierci], ale powstaniesz do losu swego przy końcu dni” (Dan. 12:13). Ludzie, którzy jak on dostąpią wówczas wskrzeszenia i zechcą skorzystać z dobrodziejstw niebiańskiego usługiwania Jezusa i jego braci, osiągną człowieczą doskonałość. Kiedy wyjdą zwycięsko z ostatniej próby, ich imiona zostaną na zawsze wpisane do księgi życia (Obj. 20:5). Oni także przebudzą się „do życia po czas niezmierzony”.

16. Kto w nowym systemie rzeczy przebudzi się „na odrazę po czas niezmierzony”?

¹⁶ Ale nie wszyscy obiorą tę drogę. Zapewne będą i tacy, co spróbują na nowo zaprowadzić praktyki, które od dawien dawna pozbawiają ludzi pokoju. Biblia ostrzega jednak: „Jeśli chodzi o tchórzów i wyzutych z wiary, i obrzydliwych w swym plugastwie, i morderców, i rozpustników, i uprawiających spirytyzm, i bałwochwalców oraz wszystkich kłamców — ich udziałem będzie jezioro pałające ogniem i siarką. To oznacza drugą śmierć” (Obj. 21:8). „Druga śmierć” to bezpośrednie osądzenie przez Jehowę bez żadnej nadziei na zmartwychwstanie, to pójście w zupełne, wieczne zapomnienie. Spotka ona wskrzeszonych, którzy okażą się niewdzięczni. Przebudzą się więc „na pohańbienie i na odrazę po czas niezmierzony” (Dan. 12:2).

„PRAWDZIWEJ WIEDZY ZNAJDZIE SIĘ POD DOSTATKIEM”

17. Skąd wiadomo, że proroctwo o królu północy i królu południa spisano przede wszystkim dla naszego pożytku?

¹⁷ Następnie anioł daje Danielowi polecenie: „Ale ty, Danielu, okryj słowa tajemnicą i zapieczętuj księgę, aż do czasu końca. Wielu będzie przebiegać tu i tam, a prawdziwej wiedzy znajdzie się pod dostatkiem” (Dan. 12:4). Zwróćmy uwagę na tę wypowiedź. Chociaż proroctwo anioła o dwóch królach zaczęło się spełniać jakieś 2300 lat temu, pełne zrozumienie go stało się możliwe dopiero w „czasie końca”, zwłaszcza po roku 1919. Obecnie ‛wielu przebiega tu i tam’ karty Biblii i rzeczywiście jest pod dostatkiem prawdziwej wiedzy. Nadeszła pora, kiedy Jehowa udostępnia ją rozumnym.

18. (a) Jakie ważne fragmenty omawianego proroctwa spełniają się obecnie lub spełnią się w najbliższej przyszłości? (b) Jak możemy dzięki temu zachowywać równowagę?

¹⁸ Okoliczność, że szereg szczegółów tego proroctwa spełniło się wiele stuleci temu, umacnia naszą wiarę w urzeczywistnienie się tych jego fragmentów, które dotyczą przyszłości (Joz. 23:14). Zgodnie z zapowiedzią anioła dzisiejszy świat jest uwikłany w zmagania króla północy z królem południa. Proroctwo ostrzega jednak, że wytworzy się jeszcze groźniejsza sytuacja. Pomaga nam to zachować równowagę i uniknąć zwiedzenia przez propagandę jednego czy drugiego króla. Czas teraz ugruntowywać zaufanie do Jehowy. Nie zapominajmy, że „Michał, wielki książę, (...) stoi w obronie” ludu Bożego. Tylko podporządkowanie się Królestwu Bożemu pod panowaniem Jezusa Chrystusa może nam zapewnić zbawienie (Dzieje 4:12; Filip. 2:9-11).

19. Jakie znaczenie ma dla każdego z nas orędzie anioła przekazane Danielowi?

¹⁹ Trzymaj się więc „odznaczających się wnikliwością”, którzy ‛jaśnieją jak blask przestworza’. Nie ustawaj w pracy dla Królestwa Bożego (1 Kor. 15:58; Rzym. 15:5, 6). Pogłębiaj miłość do prawdy zawartej w Słowie Bożym i ceń sobie wysoko pokój, którym już teraz cieszy się Jego organizacja (Ps. 119:165; Efez. 4:1-3; Filip. 2:1-5). Obyś razem ze wszystkimi, których imiona ‛znajdą się zapisane w księdze’, z całym ludem Bożym, ocalał, gdy Michał „powstanie”, aby zmiażdżyć wszystkich wrogów Jehowy.

Czy potrafisz odpowiedzieć:

• Jak to rozumieć, że wielu „z tych, którzy śpią w prochu ziemi”, już się przebudziło?

• Jak może się to okazać przebudzeniem „na pohańbienie”?

• W jakim sensie „odznaczający się wnikliwością” świecą jako światła i prowadzą wielu do sprawiedliwości?

• Jak jeszcze spełni się proroctwo o przebudzeniu „tych, którzy śpią w prochu”?

• Jak się urzeczywistniają słowa z Daniela 12:4?

[Ilustracja na stronie 20]

Od roku 1919 odznaczający się wnikliwością jaśnieją światłem życiodajnej prawdy