Proroczy olbrzym — co będzie oznaczał jego upadek?

CO UJRZAŁ we śnie ponad 2500 lat temu potężny władca babiloński, Nabuchodonozor? Gdyby po przebudzeniu się potrafił to sobie przypomnieć, czy domyśliłby się, że pod postacią jednego posągu oglądał w skrócie przyszłe dzieje świata?

Kiedy Nabuchodonozor się zbudził, przywołał astrologów i mędrców znanych w babilońskim mocarstwie światowym. Chciał, żeby mu przypomnieli treść snu i wyłożyli jego znaczenie.

Któż jednak może objaśnić coś, czego nie zna? Mędrcy byli bezradni. Jehowa wszakże uzdolnił żydowskiego wygnańca Daniela do opowiedzenia oraz wytłumaczenia snu, by w ten sposób powiadomić króla o przyszłych wydarzeniach. Zobaczmy, jaki wykład snu dał Daniel, gdyż dotyczy on naszych czasów.

TAJEMNICZY POSĄG

Na wstępie Daniel opisał olbrzymi posąg z głową ze złota, piersią i ramionami ze srebra, brzuchem i udami z miedzi, nogami z żelaza oraz stopami z żelaza i gliny. Jakiś kamień uderza w stopy posągu, wskutek czego ulega on całkowitemu rozbiciu. Potem kamień rośnie, aż staje się górą, która napełnia całą ziemię (Dan. 2:31-35). Taki właśnie był sen zapomniany przez króla! Ale co to wszystko miało znaczyć?

Daniel wyjaśnia królowi, że poszczególne części posągu wyobrażają mające następować po sobie kolejne potęgi światowe. Wielu uczonych biblistów zgadza się z poglądem, jaki przedstawiono w pewnej encyklopedii: „Podstawową prawdą wyłuszczoną tutaj (w 2 rozdziale Księgi Daniela) jest to, że pewnego dnia Królestwo Boże usunie wszystkie mocarstwa ludzkie”. Kiedy nadejdzie ten dzień? Proroctwo Daniela zawiera w tej sprawie ważną informację.

GŁOWA I TUŁÓW

„Ty, o królu, jesteś królem królów, któremu Bóg niebios dał królestwo, moc i siłę, i chwałę, (...) ty jesteś głową ze złota”. Tak więc głowa przedstawiała Nabuchodonozora i dalszych władców z jego dynastii (Dan. 2:37, 38, Biblia warszawska).

„Po tobie powstanie inne królestwo, słabsze niż twoje, a potem trzecie królestwo z miedzi, które opanuje całą ziemię” (Dan. 2:39, Bw). Miejsce Babilonu zajęło imperium medo-perskie, kolejna wspomniana w Biblii potęga światowa. Po niej nastało mocarstwo greckie, które za panowania Aleksandra Wielkiego rozciągnęło kontrolę nad obszarami znacznie rozleglejszymi niż to się udało poprzednim państwom.

KLUCZ ZAGADKI — „CZWARTE KRÓLESTWO”

Zgodnie z tym, co w natchnieniu od Boga przepowiedział Daniel, pierwsze trzy królestwa pojawiły się kolejno jako wielkie mocarstwa światowe, po czym zniknęły ze sceny wydarzeń. Ale dla nas daleko ważniejsze jest zidentyfikowanie „czwartego królestwa”. Dlaczego? Otóż w okresie istnienia tego królestwa miał upaść posąg ze snu, a ponadto chcemy się przecież dowiedzieć, z czym się wiąże jego runięcie. Poznajmy więc dalsze informacje, jakich udzielił Daniel:

„Czwarte królestwo będzie mocne jak żelazo, bo żelazo wszystko kruszy i łamie; i jak żelazo, które kruszy, tak i ono wszystko skruszy i zdruzgocze” (Dan. 2:40, Bw). Czy to czwarte królestwo wyobraża tylko imperium rzymskie, które po Grecji objęło rolę państwa dominującego nad światem? Nie, i to z kilku powodów.

W Księdze Daniela nakreślono ramy czasowe istnienia całego posągu, czytamy w niej bowiem: „Podał [Bóg] do wiadomości królowi Nabuchodonozorowi, co się ma zdarzyć pod koniec dni” (Dan. 2:28). Ze słów tych wynika, że ostateczne spełnienie tej wizji miało przypaść na odległą przyszłość, po czasach mocarstwa greckiego i rzymskiego.

Inny pisarz biblijny, apostoł Jan, także wspomina o „królach”, czyli potęgach światowych. Pisze o nich: „Królów jest siedmiu; pięciu upadło, jeden jest, a inny jeszcze nie nastał”. Przed interwencją ze strony Królestwa Bożego miała się wyłonić jeszcze jedna potęga (po mocarstwie rzymskim, które istniało za czasów Jana); miała ona jednak być objęta pojęciem „czwartego królestwa” z proroctwa Daniela (Obj. 17:10-14; Dan. 2:40). Czego na ten temat dowiadujemy się z historii?

Utworzone w wyniku podbojów militarnych rzymskie mocarstwo światowe nie upadło z chwilą, gdy w 476 roku n.e. germański wódz Odoaker usunął ostatniego cesarza Rzymu. Przez wiele stuleci Rzym w dalszym ciągu sprawował polityczną, a zwłaszcza religijną władzę nad Eufratem, gdyż w ustroju feudalnym każdy był podporządkowany najpierw swemu panu, potem królowi, a w końcu papieżowi. Właśnie papież orzekał w ważnych sprawach jako najwyższa instancja sądowa i potrafił zmuszać królów do uległości przez ekskomuniki lub interdykty.a W dziele pt. The Columbia History of the World napisano: „Kościół stanowił nadrzędną władzę Europy”.

W roku 1534 angielski król Henryk VIII obwołał się głową niezależnego od Rzymu kościoła anglikańskiego. W ten sposób uwolnił się z krępującego go uścisku. Jednocześnie począł tworzyć główny składnik zbrojnego ramienia mocarstwa brytyjskiego; Eric Delderfield w swej książce pt. Kings and Queens of England (Królowie i królowe Anglii) podaje: „Henryk kontynuował dzieło ojca, budując potężną flotę. (...) Za swego życia Henryk zdążył powiększyć siły morskie o jakieś osiemdziesiąt okrętów i w ten sposób zaczął zagrażać przewadze Hiszpanii na morzu”.

W ciągu paru stuleci państwo brytyjskie przeobraziło się w naprawdę ogromne imperium; Daniel Webster, słynny polityk amerykański z XIX wieku, określił je jako „potęgę, której w podbojach i ujarzmianiu innych krajów nie dorównywał nawet Rzym u szczytu sławy, potęgę, która cały glob ziemski usiała swymi posiadłościami i garnizonami”. Niebawem imperium brytyjskie w przedsięwzięciach politycznych i militarnych ściśle się związało ze swymi byłymi koloniami w Ameryce Północnej. Tak pojawił się na widowni siódmy król z Objawienia 17:10, dwuczłonowe anglo-amerykańskie mocarstwo światowe.

Ze słów wypowiedzianych o posągu ze snu wynika również, że za czasów tego ostatniego „króla” większą rolę w rządzeniu miało odegrać „ludzkie nasienie”, czyli prosty lud (Dan. 2:42, 43, Biblia Tysiąclecia, wyd. II). Dzieje nowożytne potwierdzają to, gdyż miejsce wielu królów, królowych lub innego typu autokratycznych ustrojów zajęły demokracje czyli ‛rządy ludowe’. Wśród dzisiejszych rządów, wyobrażonych przez dziesięć palców u nóg posągu, niektóre są jako żelazo: despotyczne, tyrańskie. Natomiast inne, na przykład socjalistyczne lub demokratyczne formy sprawowania władzy, bywają elastyczniejsze i wręcz przypominają glinę.

UPADEK

W proroctwie Daniela wykazano, iż w czasach, gdy do władzy dojdą rządy wyobrażone przez stopy wielkiego posągu — a więc za naszych dni — bliski będzie koniec tego giganta. Ale upadnie on nie wskutek słabości stóp wykonanych z mieszaniny żelaza i gliny, tylko dlatego, że uderzy w nie i je skruszy symboliczny kamień. Co wyobraża ten „kamień”? Mesjańskie Królestwo, które ma ‛zdruzgotać wszystkie owe królestwa i położyć im kres’, a potem stać się ‛wielką górą, która napełnia całą ziemię’ (Dan. 2:34, 35, 44).b

„Sen jest prawdziwy, a wykład jego pewny”, oświadczył Daniel (Dan. 2:45, Bw). Wstępne spełnienie się tych dwóch proroctw — jednego o upadku Babilonu oraz drugiego, które dotyczyło sukcesji mocarstw światowych — utwierdza nas w przekonaniu, że to, co ma jeszcze nastąpić, także wydarzy się w porę. W ramach tego dzięki ingerencji Królestwa Bożego dojdzie też do upadku posągu z proroczego snu.

Ważne proroctwa dotyczące zamierzeń Bożych zawarte są ponadto w innych księgach biblijnych. W różnych wydaniach Strażnicy omówiono już wiele z nich i podano wyjaśnienie co do ich współczesnego znaczenia. Jeżeli więc jeszcze nie czytasz regularnie tego czasopisma, dlaczego nie miałbyś odtąd się tym zająć? Dzięki temu będziesz mógł dowiedzieć się więcej o Jehowie — Bogu, „który wyjawia tajemnice” — oraz o niezliczonych dobrodziejstwach, jakie wkrótce zleje na ziemię Jego Królestwo (Dan. 2:28).

[Przypisy]

[Ilustracja na stronie 5]