W Daniela 5:2, 11, 18, 22 Belszaccar został nazwany „synem” Nebukadneccara, a Nebukadneccar jego „ojcem”. W książce Nabonidus and Belshazzar (R. P. Dougherty, 1929) zasugerowano, iż matką Belszaccara była Nitokris, córka Nebukadneccara (II). Jeśli to prawda, Nebukadneccar byłby dziadkiem Belszaccara (zob. Rdz 28:10, 13, gdzie słowa „ojciec” użyto w podobnym znaczeniu). Ale zdaniem niektórych uczonych dowody przemawiające za takim pokrewieństwem są niezadowalające. Nebukadneccar mógł być ojcem Belszaccara po prostu w tym sensie, że wyprzedził go w sprawowaniu władzy królewskiej. Na przykład Asyryjczycy wyrażeniem „syn Omriego” określili jednego z jego następców (zob. OMRI 3).

W trakcie uczty Belszaccar upił się winem i kazał przynieść naczynia zagrabione ze świątyni w Jerozolimie, by mógł z nich pić razem ze swymi gośćmi, żonami i konkubinami, wysławiając jednocześnie babilońskich bogów. Oczywiście nie zrobił tego z braku innych naczyń; ten pogański król chciał raczej świadomie okazać pogardę dla Boga Izraelitów, Jehowy, i okryć Go hańbą (Dn 5:2-4). W ten sposób rzucił wyzwanie Jehowie, który przez swych proroków zapowiedział upadek Babilonu.