Służymy Jehowie jako ufający Mu współpracownicy

„Powiedział ci przecież, człowiecze ziemski, co jest dobre. A czegóż Jehowa żąda od ciebie poza tym, żebyś czynił sprawiedliwość i miłował życzliwość oraz był skromny, chodząc ze swoim Bogiem?” (Mich. 6:8).

 1. Na jakiej podstawie biblijnej wszystkich dzisiejszych sług Jehowy można nazwać Jego „współpracownikami”?

CHRZEŚCIJAŃSKI apostoł Jan napisał: „Patrzcie, jaką miłość okazał nam Ojciec, że zostaliśmy nazwani dziećmi Bożymi i nimi jesteśmy” (1 Jana 3:1, Biblia warszawska). A apostoł Paweł mając na myśli siebie i swego współtowarzysza Apollosa, oświadczył: „Współpracownikami Bożymi jesteśmy” (1 Kor. 3:9, Bw). Obie te wypowiedzi pochodzą od namaszczonych naśladowców Chrystusa i do nich się odnosiły. W gruncie rzeczy jednak dotyczą wszystkich prawdziwych sług Bożych. Można je więc sparafrazować następująco: „Patrzcie, jaką miłością obdarzył nas Ojciec, że zostaliśmy współpracownikami Jehowy”.

 2. Dlaczego słudzy Jehowy mogą być Jego współpracownikami?

² Czy to możliwe, aby słabe, niedoskonałe stworzenia ludzkie były współpracownikami wielkiego Stwórcy, który dysponuje nieograniczoną mocą i niezgłębioną mądrością, jest doskonale sprawiedliwy i stanowi uosobienie miłości? Owszem, ponieważ nasi prarodzice zostali uczynieni na obraz i podobieństwo Boga oraz Jego współpracownika, którym był Słowo, czyli Logos (Rodz. 1:26, 27; Jana 1:1). Obdarzono ich więc pewną miarą mądrości, sprawiedliwości, miłości i mocy. Dlatego Jehowa mógł za pośrednictwem proroka oznajmić swoim sługom na ziemi: „Powiedział ci przecież, człowiecze ziemski, co jest dobre. A czegóż Jehowa żąda od ciebie poza tym, żebyś czynił sprawiedliwość i miłował życzliwość oraz był skromny, chodząc ze swoim Bogiem?” (Mich. 6:8).

 3. Jaki wniosek nasuwa wypowiedź z Micheasza 6:8? Jaki warunek trzeba spełnić, żeby się stać współpracownikiem Jehowy?

³ Kiedy czytamy: „Czegóż Jehowa żąda od ciebie poza tym, żebyś ...” nasuwa się myśl, iż dalsza część tego wersetu streszcza obowiązki „człowieka ziemskiego” wobec Boga i bliźnich. Jak dalece pokrywa się to z prawdą, okaże się w toku niniejszych rozważań. Oczywiście nie każdy może chodzić z Jehową. Taki przywilej jest zastrzeżony wyłącznie dla ludzi, którzy niejako „umówili się” z Nim (Am. 3:3, Bw). Jak to rozumieć? Musieli bez zastrzeżeń oddać się Jehowie i usymbolizować to przez chrzest wodny, o czym dowiedzieliśmy się z poprzedniego artykułu. Co zatem w odniesieniu do tych osób oznaczają słowa z Księgi Micheasza 6:8?

‛CZYŃ SPRAWIEDLIWOŚĆ’

 4. Co w zasadzie oznacza ‛czynienie sprawiedliwości’?

⁴ Zacznijmy od wymagania, aby ‛czynić sprawiedliwość’. Jako współpracownicy Jehowy Boga musimy mieć czyste sumienie. ‛Czynienie sprawiedliwości’ oznacza w zasadzie pełnienie tego, co słuszne i czego oczekuje od nas Bóg. Musimy więc wykonywać swoje obowiązki, z których najważniejszy polega na świadczeniu Jehowie wyłącznego oddania (Nahuma 1:2). Nie toleruje On żadnej rywalizacji. Po prostu nie możemy być niewolnikami dwóch panów (1 Kor. 10:22: Mat. 6:24).

 5. Jak Jezus Chrystus dowiódł, że miłuje sprawiedliwość, a nienawidzi niegodziwości?

⁵ Prócz tego, aby ‛czynić sprawiedliwość’, trzeba ją ‛miłować, a nienawidzić niegodziwości’, tak jak Jezus Chrystus. Ponieważ miłował sprawiedliwość, mógł pozostać „niewinny, nieskalany, oddzielony od grzeszników” (Ps. 45:7 [45:8, Bw]; Hebr. 7:26). Brzydził się też niegodziwością, więc w sprawiedliwym oburzeniu gromił współczesnych mu przywódców religijnych, pełnych chciwości i obłudy (Mat. 23:13-36; Jana 8:44).

 6. Dlaczego nie wystarczy samo uznawanie umysłem, że trzeba unikać tego, co zabronione, bo jest złe?

⁶ Jak widać z przykładu Jezusa, nie można poprzestać na samym umiłowaniu sprawiedliwości. Trzeba też nienawidzić zła — nie cierpieć go, czuć do niego odrazę, wstręt, obrzydzenie. Ponieważ pociąga nas ono już od młodości, a serca mamy przewrotne i zdradliwe, nie wystarczy jedynie rozumowo uznać, że zło jest zabronione (Rodz. 8:21; Jer. 17:9). Pokusy i grzeszne skłonności zwiodą nas, jeśli im się stanowczo nie przeciwstawimy. Powinniśmy żywić taką samą głęboką odrazę do niegodziwości jak Pinechas, który przebił włócznią występną parę, złączoną w niemoralnym kulcie Baala Peora (4 Mojż. [Liczb] 25:5-8, Bw).

 7. Skąd wiadomo, że Jehowa nie współpracuje z żadnym niegodziwcem?

⁷ Jehowa nie współpracuje z niegodziwcami i żadnym z nich nie będzie się posługiwał. Wynika to wyraźnie z Psalmu 50:16-18, gdzie czytamy: „Lecz do bezbożnego rzecze Bóg: Po co wyliczasz ustawy moje i masz na ustach przymierze moje? Wszak nienawidzisz karności i lekceważysz słowa moje. Gdy widzisz złodzieja, bratasz się z nim, a z cudzołożnikami zadajesz się” (Bw).

 8. Jakie zdarzenie ukazuje, że dopuszczenie się występku może przynieść ujmę imieniu Bożemu?

⁸ Nawet gdy jesteśmy zajęci w służbie dla Jehowy i głosimy dobrą nowinę o Królestwie Bożym, to jeśli nie pamiętamy o potrzebie ciągłego panowania nad sobą, słabości cielesne mogą nas pchnąć do grzechu, co przyniesie ujmę imieniu Bożemu. Na przykład kilka lat temu pewien starszy dopuścił się cudzołóstwa ze swą siostrą duchową, która miała niewierzącego męża. Kiedy w zborze ogłaszano wykluczenie tego byłego starszego, rozwścieczony mąż wtargnął na Salę Królestwa z dubeltówką i zaczął strzelać do obojga winowajców. Wprawdzie ich nie zabił, ale nazajutrz opisano to na pierwszej stronie największej gazety w Stanach Zjednoczonych. Występek faktycznie pociąga za sobą hańbę (Prz. 6:32).

 9. Czego musimy strzec według Księgi Przysłów 4:23? Dlaczego?

⁹ Słusznie więc udzielono nam rady: „Ponad wszystko inne, czego należy pilnować, strzeż swego serca, bo z niego biją źródła życia” (Prz. 4:23). Trzeba naprawdę trzymać się w ryzach i czuwać nad pragnieniami swego symbolicznego serca. Telewizja, prasa i inne środki masowej informacji coraz częściej wystawiają na pokaz rzeczy nieczyste, do pornografii włącznie. Musimy zatem być bardzo wybredni w doborze tego, co oglądamy, co czytamy lub czego słuchamy. Niezmiernie ważne jest kontrolowanie toku swych myśli! Na przykład może dojść do tego, że dla przyjemności zaczniemy fantazjować na temat seksu i wyobrażać sobie coś, na co w rzeczywistości nigdy byśmy się nie ważyli (Mat. 5:28). Takie rojenie często prowadzi do zdrożnych poczynań. Zamiast mu się oddawać, przejawiajmy panowanie nad sobą, owoc ducha świętego, i kierujmy umysły ku temu, o czym mowa w Liście do Filipian 4:8 (Gal. 5:22, 23).

‛MIŁUJ ŻYCZLIWOŚĆ’

10, 11. (a) Czym się różni wierność od lojalności? (b) Jak Syn Boży okazał się wierny i lojalny?

¹⁰ Drugie wymaganie wspomniane w Księdze Micheasza 6:8 brzmi: ‛miłuj życzliwość’. W przekładzie The New English Bible czytamy w tym miejscu o ‛miłowaniu lojalności’. Z przypisu w New World Translation of the Holy Scriptures (Pismo Święte w Przekładzie Nowego Świata) wynika, że wyraz hebrajski chesed, oddany tu czasownikowo przez ‛miłuj życzliwość’, można też przetłumaczyć na „serdeczną życzliwość” lub „lojalną miłość”. Według słowników „lojalny” to: „odpierający stanowczo wszelkie pokusy do porzucenia lub zdrady”, „nie tylko wierny, lecz również zdecydowany popierać ochoczo kogoś lub coś, choćby musiał stoczyć nierówną walkę”. Ciekawa rzecz, że w Piśmie Świętym także można dostrzec subtelną różnicę w stosowaniu obu tych słów. Na przykład „lojalny” nigdy nie występuje jako określenie martwych rzeczy. Nieraz jednak mówi się o nich, że są „wierne”. I tak księżyc nazwano „wiernym świadkiem na niebie” (Ps. 89:38, Bw). Podobnie o wypowiedziach Bożych napisano, że są wierne, to znaczy niezawodnea (Obj. 21:5; 22:6). Tymczasem lojalność przypisywana jest w Biblii tylko Jehowie Bogu oraz Jego uznanym sługom. Toteż czytamy o Nim: „Do lojalnego odniesiesz się lojalnie” (2 Sam. 22:26).

¹¹ Syn Boży był wierny i lojalny wobec Jehowy, gdy przebywał w niebie. Znalazłszy się na ziemi jako człowiek Jezus Chrystus został poddany próbom i swoim posłuszeństwem dowiódł, że jest wiernym i lojalnym stworzeniem ludzkim. Wskazuje na to List do Hebrajczyków 5:7-9, gdzie napisano: „Za dni swego życia w ciele zanosił On z wielkim wołaniem i ze łzami modlitwy i błagania do tego, który mógł go wybawić od śmierci, i dla bogobojności został wysłuchany; i chociaż był Synem, nauczył się posłuszeństwa przez to, co wycierpiał, a osiągnąwszy pełnię doskonałości, stał się dla wszystkich, którzy mu są posłuszni, sprawcą zbawienia wiecznego” (Bw).

PRÓBY LOJALNOŚCI

12. Co niekiedy może wystawić na próbę naszą lojalność? Jak niektórzy reagują w takich sytuacjach?

¹² Lojalność wobec Jehowy Boga wymaga dochowywania lojalności Jego ziemskim sługom, naszym współwyznawcom. Jasno wynika to z wypowiedzi apostoła Jana, który przypomniał: „Kto nie miłuje brata swego, którego widzi, nie może miłować Boga, którego nie widzi” (1 Jana 4:20, Bw). Niedoskonałość drugich może pod tym względem być dla nas próbą. Niektórzy na przykład nie przejawiają dostatecznej lojalności wobec organizacji Jehowy, przestają bowiem chodzić na zebrania chrześcijańskie, gdy poczują się czymś dotknięci. Nasza lojalność wobec braci może być wystawiona na próbę także wtedy, gdy ci, którymi Jehowa posługuje się w sprawowaniu przewodnictwa, popełnią jakąś omyłkę. Ten czy ów wykorzystuje to jako pretekst do obrazy i odłącza się od widzialnej organizacji Jehowy. Czy da się to usprawiedliwić? W żadnym wypadku!

13. Dlaczego odejścia od organizacji Jehowy nie da się usprawiedliwić? Jakie dwie możliwości mają tacy nielojalni?

¹³ Dlaczego ludzie opuszczający organizację Bożą nic nie mają na swoje usprawiedliwienie? Ponieważ Jego Słowo zapewnia: „Obfitość pokoju należy do tych, którzy miłują Twe prawo, i dla nich nie ma żadnego kamienia obrazy” (Ps. 119:165). Nakazano nam też, abyśmy pałali „żarliwą miłością jedni do drugich, ponieważ miłość zakrywa mnóstwo grzechów” (1 Piotra 4:8; Prz. 10:12). Załóżmy jednak, że ktoś postanowił odłączyć się od ludu Jehowy. Dokąd się uda? Taki człowiek musi rozstrzygnąć tę samą kwestię, co apostołowie, których Jezus zapytał, czy i oni chcą go opuścić. Piotr słusznie odparł wtedy: „Panie, do kogo odejdziemy? Ty masz wypowiedzi życia wiecznego” (Jana 6:68). Odejść można tylko do Babilonu Wielkiego, ogólnoświatowego imperium religii fałszywej, albo w szpony politycznego „dzikiego zwierzęcia”, którym posługuje się Szatan (Obj. 13:1; 18:1-5). Po porzuceniu widzialnej organizacji Jehowy nielojalni przyłączają się najczęściej do tych, którzy zniesławiają Boga, do Babilonu Wielkiego.

‛BĄDŹ SKROMNY, CHODZĄC ZE SWOIM BOGIEM’

14, 15. (a) Co znaczy polskie słowo „skromny”? (b) Która z tych definicji szczególnie nas interesuje? Dlaczego? (c) Dlaczego chrześcijanie nie powinni mieć ‛wygórowanego mniemania o sobie’?

¹⁴ Słowo „skromny” ma w języku polskim kilka znaczeń. Może na przykład dotyczyć czegoś, co jest ‛niewielkie pod jakimś względem; niepokaźne, ograniczone’. Kojarzy się też z czystością moralną i wtedy odpowiada opisowi: „nie wyzywający, powściągliwy, (...); będący wyrazem takiego usposobienia, zachowania” (1 Tym. 2:9). Niekiedy jednak określa kogoś świadomego własnych ograniczeń, „nie mającego wygórowanego mniemania o sobie, (...); niezarozumiałego”. Interesuje nas głównie ta ostatnia definicja. Nie moglibyśmy być współpracownikami Jehowy, gdyby stale odzywało się w nas poczucie własnej wyższości, gdybyśmy chcieli kierować uwagę na siebie zamiast na Jehowę Boga.

¹⁵ ‛Nie mieć wygórowanego mniemania o sobie’, o swoich zdolnościach i własnej wartości — niewątpliwie w takim znaczeniu użyto w Księdze Micheasza 6:8 słowa hebrajskiego, przetłumaczonego na „skromny”. Wynika to ze sposobu zastosowania go w Księdze Przysłów 11:2, jedynym miejscu, gdzie jeszcze występuje w Pismach Hebrajskich. W wersecie tym nie przeciwstawiono go niemoralności płciowej, lecz zarozumialstwu, płynącemu z przeceniania własnej osoby. Czytamy: „Przyszła zarozumiałość? Przyjdzie i ujma; mądrość zaś jest u skromnych”. Skromność idzie w parze z bojaźnią Jehowy, która z kolei wiąże się z mądrością (Ps. 111:10). Człowiek skromny odczuwa bojaźń przed Jehową, ponieważ zdaje sobie sprawę z ogromnej różnicy między sobą a Bogiem, między własną niedoskonałością i własnymi słabościami a sprawiedliwością i mocą Jehowy. Dlatego skromny wypracowuje swoje zbawienie z bojaźnią i drżeniem (Filip. 2:12).

16. Podaj kilka wersetów, które wskazują, dlaczego chrześcijanie powinni być skromni.

¹⁶ Jest mnóstwo powodów, dla których współpracownicy Jehowy powinni być skromni. Ani nasza mądrość, ani siła fizyczna, ani posiadane bogactwa nie dają nam żadnych podstaw do chlubienia się (Jer. 9:23). Dlaczego? Odpowiedź znajdujemy w Liście 1 do Koryntian 4:7: „Kto bowiem sprawia, że różnisz się od drugiego? Co właściwie masz, czego byś nie otrzymał? A jeśli w rzeczywistości otrzymałeś, dlaczego się chełpisz, jak gdyby to nie było otrzymane?” A czy w świetle Listu 1 do Koryntian 3:6, 7 mamy podstawy, by się szczycić owocami naszej służby? Paweł oznajmia tam: „Ja sadziłem, Apollos nawadniał, ale Bóg dawał temu wzrost; tak więc ani ten, kto sadzi jest czymś, ani ten, kto nawadnia, tylko Bóg, który sprawia wzrost”. W zachowywaniu skromności pomogą nam także słowa Jezusa z Ewangelii według Łukasza 17:10: „Gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: Sługami nieużytecznymi jesteśmy, bo co winniśmy byli uczynić, uczyniliśmy” (Bw).

17. Dlaczego okazywanie skromności jest naprawdę mądre?

¹⁷ Przejawianie skromności naprawdę jest mądre. Pozwoli ona cieszyć się z każdego przywileju służby. Uchroni nas przed ambitnym dążeniem do przyćmienia drugich; przeciwnie, radość sprawi nam prowadzenie się jak ktoś „pomniejszy” (Łuk. 9:48). Ponadto będziemy się odznaczać takim usposobieniem jak psalmista, który powiedział: „Dzień na Twoich dziedzińcach jest lepszy niż tysiąc gdzie indziej. Wolę stać u progu domu mego Boga, niż krążyć po namiotach niegodziwości” (Ps. 84:10 [84:11, Bw]). Co więcej, jeśli jesteśmy skromni, to miłość pobudza nas do wyprzedzania się we wzajemnym okazywaniu sobie szacunku (Rzym. 12:10).

SKROMNOŚĆ PRZYSTOI MŁODZIEŻY

18. (a) Dlaczego skromność przystoi zwłaszcza młodzieży? (b) Jakie dane dotyczące dzisiejszej młodzieży potwierdzają, że skromność jest jej potrzebna?

¹⁸ Skromność jest nadzwyczaj stosowną ozdobą dla młodych chrześcijan. Jakże piękny przykład dał im Elihu! Chociaż znał właściwe odpowiedzi, z szacunkiem zaczekał, aż skończą mówić starsi (Hioba 32:6, 7). Młodzi bywają pewni siebie i nie zdają sobie sprawy z własnych ograniczeń. Ponieważ dopisują im siły fizyczne i zdobyli trochę wiedzy, więc niekiedy patrzą z góry na osoby starsze. Ale wiedza to jeszcze nie mądrość, która polega przecież na odnoszeniu pożytku z odpowiedniego posługiwania się wiadomościami. Tymczasem postępowanie współczesnej młodzieży przynosi smutne następstwa, o czym świadczy choćby sytuacja w Stanach Zjednoczonych. W kraju tym 63 procent aresztowanych za poważne przestępstwa nie ma jeszcze 24 lat, a 30 procent nie skończyło nawet 18. Z pewnego czasopisma wynika, że „główną przyczyną śmierci Amerykanów w wieku od 15 do 24 lat jest prowadzenie pojazdu w stanie zamroczenia alkoholem bądź narkotykami”. Prócz tego w USA „rozwodzi się coraz więcej małżeństw zawieranych przez nastolatków”; gdy natomiast „narzeczeni stają przed ołtarzem mądrzejsi o kilka lat życia, ich związek ma większe szanse przetrwania”.

19. Jaką radę biblijną młodzież powinna wziąć sobie do serca?

¹⁹ Jakże mądre są rady ze Słowa Bożego! Słusznie poucza ono młodych, by czcili ojca i matkę i by we wszystkim byli im posłuszni (Efez. 6:1-3; Kol. 3:20). Szczególnie młodzież powinna przejąć się do głębi zaleceniem z Księgi Przysłów 3:5, 6: „Zaufaj Jehowie całym sercem i nie opieraj się na własnym zrozumieniu. We wszystkich swoich drogach zważaj na Niego, a On wyprostuje twoje ścieżki”.

20. Jakiej nagrody może się spodziewać każdy, kto oddał się Jehowie i został ochrzczony, jeśli się stosuje do zalecenia z Księgi Micheasza 6:8?

²⁰ Czego możemy się spodziewać, jeśli po okazaniu zaufania do Jehowy przez oddanie się Mu i chrzest wodny ‛czynimy sprawiedliwość, przejawiamy lojalną miłość i skromnie chodzimy z naszym Bogiem’? Przede wszystkim dzięki spełnianiu wymagań Jehowy zaskarbimy sobie Jego uznanie, a naszym udziałem w uświęcaniu Jego wielkiego i napawającego bojaźnią imienia rozweselimy Mu serce (Prz. 27:11). Co więcej, sami się przekonamy o prawdziwości zasady: „Pobożność jest użyteczna wszechstronnie, gdyż niesie obietnicę życia teraźniejszego i tego, które ma nadejść” (1 Tym. 4:8).

[Przypis]

CO ODPOWIESZ:

◼ Czego potrzeba, by ‛czynić sprawiedliwość’, zgodnie z zachętą podaną w Micheasza 6:8?

◼ Jak lojalność wobec Jehowy oddziałuje na nasze stosunki ze współchrześcijanami?

◼ Dlaczego powinniśmy ‛skromnie chodzić z Bogiem’?

◼ Dlaczego skromność przystoi zwłaszcza młodzieży?

[Ilustracja na stronie 15]

Czy strzeżesz swego serca, będąc wybrednym w doborze tego, co oglądasz, co czytasz lub czego słuchasz?

[Ilustracja na stronie 16]

Piotr wiedział, że nie ma dokąd pójść, gdyż Jezus posiada „wypowiedzi życia wiecznego”. Czy jesteś tak samo zdecydowany pozostać lojalnym wobec organizacji Jehowy?