‛Jehowa nie opuści swego ludu’

„Wiele nieszczęść spotyka sprawiedliwego, ale Pan [Jehowa, NW] wyzwala go ze wszystkich” (PSALM 34:20).

 1, 2. (a) Jak Jehowa błogosławi dziś swemu ludowi? (b) Z czym spotyka się wielu chrześcijan i jakie pytania to nasuwa?

JAK zapowiedziało proroctwo biblijne, czciciele Jehowy mieszkają w raju duchowym (2 Koryntian 12:1-4). Świadkowie Jehowy stanowią międzynarodową społeczność, którą charakteryzuje miłość i jedność (Jana 13:35). Dogłębnie i szczegółowo poznają prawdy biblijne (Izajasza 54:13). Jakże są wdzięczni Jehowie, że pozwala im gościć w swym duchowym namiocie! (Psalm 15:1).

² Chociaż wszyscy członkowie organizacji Jehowy cieszą się pomyślnością duchową, jedni najwyraźniej zaznają w życiu względnego spokoju, a drudzy przeżywają takie czy inne udręki. Wielu chrześcijan już od dłuższego czasu znajduje się w opłakanym położeniu i nie ma widoków na jakąkolwiek poprawę. W takiej sytuacji rzeczywiście można popaść w zniechęcenie (Przypowieści 13:12). Czy nieszczęścia są dowodem niezadowolenia Bożego? Czy niektórych chrześcijan Jehowa otacza szczególną opieką, a innych opuszcza?

 3. (a) Czy Jehowa jest odpowiedzialny za trudności, które przeżywają Jego słudzy? (b) Dlaczego nawet wierni czciciele Jehowy zaznają cierpień?

³ Biblia odpowiada: „Niech nikt, kto jest doświadczany, nie mówi: ‚Przez Boga jestem doświadczany’. Bóg bowiem nie może być doświadczany przez coś złego ani sam nikogo nie doświadcza” (Jakuba 1:13). Jehowa chroni i wspiera swych sług (Psalm 91:2-6). „Jehowa (...) nie opuści swego ludu” (Psalm 94:14, NW). Nie znaczy to jednak, że Jego wierni czciciele nie zaznają cierpień. Obecnym systemem rzeczy rządzą ludzie z natury niedoskonali. Wielu z nich jest skorumpowanych, a niektórzy są wręcz nikczemni. Żaden nie szuka mądrości u Jehowy. Przysparza to ludziom mnóstwa udręk. Z Biblii wyraźnie wynika, iż słudzy Jehowy nie zawsze zdołają uniknąć przykrych konsekwencji ludzkiej niedoskonałości i niegodziwości (Dzieje 14:22).

Lojalni chrześcijanie liczą się z cierpieniami

 4. Z czym muszą się liczyć wszyscy chrześcijanie, dopóki żyją w tym niegodziwym systemie rzeczy, i dlaczego tak jest?

⁴ Chociaż naśladowcy Jezusa nie są częścią świata, to jednak żyją w tym systemie rzeczy (Jana 17:15, 16). W Biblii ujawniono, iż kieruje nim Szatan (1 Jana 5:19). A zatem każdy chrześcijanin powinien liczyć się z tym, że wcześniej czy później napotka poważne trudności. Z tego też względu apostoł Piotr oświadczył: „Zachowujcie trzeźwość umysłu, bądźcie czujni. Wasz wróg, Diabeł, krąży jak ryczący lew, starając się kogoś pożreć. Ale przeciwstawcie się jemu, stali w wierze, wiedząc, że jeśli chodzi o cierpienia, to samo dzieje się w całej społeczności waszych braci na świecie” (1 Piotra 5:8, 9). Tak więc cała społeczność chrześcijan może spodziewać się cierpień.

 5. Jak Jezus wyraźnie wskazał, że wierni chrześcijanie doznają w życiu zgryzot?

⁵ Nawet jeśli będziemy głęboko miłować Jehowę i lojalnie przestrzegać Jego zasad, to i tak doznamy w życiu zgryzot. Wyraźnie wskazał na to Jezus w przykładzie zanotowanym w Ewangelii według Mateusza 7:24-27, gdzie osoby wprowadzające w czyn jego słowa przeciwstawił ludziom, którzy tego nie czynią. Posłusznych uczniów przyrównał do człowieka roztropnego, który zbudował dom na masywie skalnym. Natomiast ludzi nie stosujących się do jego słów porównał do człowieka głupiego, który zbudował swój dom na piasku. Kiedy nadeszła nawałnica, ocalał jedynie ten wzniesiony na podłożu skalnym. Zauważ, że na dom roztropnego ‛lunął deszcz i przyszły potoki wody, i wiatry powiały i smagały go, ale się nie zawalił’. Jezus nie obiecał, że człowiek ten zawsze będzie zaznawał pokoju. Jego roztropność pozwoliła mu się raczej przygotować na przetrwanie nawałnicy. Podobną myśl Jezus zawarł w przykładzie o siewcy, w którym wyjaśnił, że nawet posłuszni czciciele Boga, mający „szlachetne i dobre serce”, będą ‛przynosić plon z wytrwałością’ (Łukasza 8:4-15).

 6. Kto w myśl przykładu Pawła o materiałach ogniotrwałych ma przejść ogniową próbę?

⁶ Pisząc do braci w Koryncie, apostoł Paweł za pomocą przenośni unaocznił potrzebę przyswojenia sobie trwałych cech, dzięki którym łatwiej nam będzie stawić czoło próbom. Materiały ogniotrwałe, takie jak złoto, srebro i drogocenne kamienie, wyobrażają zbożne przymioty (porównaj Przypowieści 3:13-15; 1 Piotra 1:6, 7). Natomiast cechy cielesne przyrównano do materiałów łatwo palnych. Dalej Paweł oświadczył: „Dzieło każdego stanie się jawne, gdyż dzień to pokaże, zostanie bowiem objawione poprzez ogień; i sam ogień wypróbuje, jakie jest dzieło każdego. Jeżeli czyjeś dzieło, które na tym zbudował, ostoi się, taki otrzyma zapłatę” (1 Koryntian 3:10-14). Również w tym miejscu Pismo Święte wskazuje, że każdy z nas niewątpliwie stanie w obliczu jakiejś ogniowej próby.

 7. Jak według Listu do Rzymian 15:4 Pismo Święte pomaga nam trwać w próbach?

⁷ Biblia wspomina o wielu lojalnych sługach Bożych, którzy musieli znosić udręki, i to niekiedy dość długo. Ale Jehowa ich nie opuścił. Najwyraźniej takie osoby miał na myśli apostoł Paweł, gdy oświadczył: „Wszystko, co niegdyś napisano, napisano dla naszego pouczenia, abyśmy przez naszą wytrwałość i przez pociechę z Pism mieli nadzieję” (Rzymian 15:4). Rozważmy przykłady trzech mężczyzn, którzy utrzymywali bliską więź z Bogiem, a mimo to doznali szeregu nieszczęść.

Czego nas uczą relacje biblijne

 8. Na co Jehowa zezwolił w wypadku Józefa i na jak długo?

⁸ Józef, syn Jakuba, od dzieciństwa cieszył się przychylnością Jehowy. Zaznał jednak wielu udręk, i to nie z własnej winy. Został uprowadzony i okrutnie potraktowany przez swych braci, którzy sprzedali go jako niewolnika do obcego kraju. Tam na podstawie fałszywego oskarżenia trafił do „więzienia” (1 Mojżeszowa 40:15). „Nogi jego skrępowano pętami; dostał się w żelazne kajdany” (Psalm 105:17, 18). Znalazłszy się w niewoli, a potem w więzieniu, Józef zapewne wielokrotnie prosił Jehowę o uwolnienie. Chociaż w rozmaity sposób doznawał od Niego pokrzepienia, to przez jakieś 13 lat co rano budził się z myślą, że jest niewolnikiem lub więźniem (1 Mojżeszowa 37:2; 41:46).

 9. Co Dawid musiał znosić przez wiele lat?

⁹ Podobne przeżycia miał Dawid. Kiedy Jehowa wybierał mężczyznę mającego sprawować władzę w Izraelu, oświadczył: „Znalazłem Dawida, syna Jessego, męża według mego serca” (Dzieje 13:22). Chociaż Dawid cieszył się uznaniem Jehowy, sporo wycierpiał. Ze względu na grożące mu śmiertelne niebezpieczeństwo przez wiele lat ukrywał się na pustyni, w jaskiniach, rozpadlinach i obcym kraju. Ścigany niczym dzikie zwierzę, przeżywał lęk i zniechęcenie. Niemniej dzięki sile pochodzącej od Jehowy zdołał wytrwać. Z własnego doświadczenia mógł słusznie powiedzieć: „Wiele nieszczęść spotyka sprawiedliwego, ale Pan [Jehowa, NW] wyzwala go ze wszystkich” (Psalm 34:20).

10. Jakie wielkie nieszczęście dosięgło Nabota i jego rodzinę?

¹⁰ Za czasów proroka Eliasza w Izraelu pozostało jedynie 7000 osób, które nie zgięły kolan przed fałszywym bogiem Baalem (1 Królewska 19:18; Rzymian 11:4). Jedną z nich najwyraźniej był Nabot, który padł ofiarą potwornej niesprawiedliwości. Upokorzono go oskarżeniem o bluźnierstwo. Został uznany za winnego i na mocy wyroku królewskiego ukamienowany, a jego krew lizały psy. Nawet jego synowie ponieśli śmierć! Ale Nabot nie popełnił zarzucanego mu czynu. Ludzie świadczący przeciw niemu kłamali. Całą tę intrygę uknuła królowa Izebel, aby król mógł zagarnąć winnicę Nabota (1 Królewska 21:1-19; 2 Królewska 9:26).

11. Co o wiernych mężczyznach i kobietach z czasów biblijnych napisał apostoł Paweł?

¹¹ Józef, Dawid i Nabot to zaledwie trzy osoby spośród licznego grona wiernych mężczyzn i kobiet wspomnianych w Biblii, których spotykały nieszczęścia. Pisząc o sługach Jehowy żyjących na przestrzeni wieków, apostoł Paweł nadmienił o tych, którzy „byli doświadczani przez drwiny i biczowania, co więcej, przez więzy i więzienia. Byli kamienowani, doświadczani, przerzynani piłą, umierali zabijani mieczem, chodzili w skórach owczych, w skórach kozich, będąc w nędzy, uciskani, poniewierani; świat nie był ich godzien. Tułali się po pustyniach i górach, i jaskiniach, i jamach w ziemi” (Hebrajczyków 11:36-38). Ale Jehowa ich nie opuścił.

Jehowa troszczy się o cierpiących

12. Jakich udręk doznają Świadkowie Jehowy w dobie obecnej?

¹² A jak wygląda sytuacja ludu Jehowy w naszych czasach? Jako organizacja możemy liczyć na to, iż w tych dniach ostatnich Bóg będzie nas chronił i przeprowadzi bezpiecznie przez wielki ucisk (Izajasza 54:17; Objawienie 7:9-17). Ale jako poszczególne osoby zdajemy sobie sprawę, że wszystkich ludzi dosięga „czas i nieprzewidziane zdarzenie” (Kaznodziei 9:11, NW). Obecnie wielu wiernych chrześcijan doznaje udręk. Niektórzy żyją w skrajnym ubóstwie. W Biblii wspomniano o chrześcijańskich „sierotach i wdowach” znoszących ucisk (Jakuba 1:27). Inni cierpią na skutek klęsk żywiołowych, wojen, przestępczości, nadużyć władzy, chorób czy śmierci.

13. O jakich trudnościach ostatnio napłynęły informacje?

¹³ Na przykład ze sprawozdań za rok służbowy 1996, nadesłanych do Ciała Kierowniczego Świadków Jehowy przez biura oddziałów Towarzystwa Strażnica, wynika, że nasi bracia i siostry bywają więzieni w opłakanych warunkach za obstawanie przy zasadach biblijnych. W jednym z krajów południowoamerykańskich partyzanci zmusili setki Świadków do opuszczenia pewnej okolicy, wskutek czego rozwiązano trzy zbory. Podczas wojny domowej na zachodzie Afryki kilku Świadków wpadło w zasadzkę i straciło życie. W pewnym kraju Ameryki Środkowej i tak już trudną sytuację materialną niektórych braci pogorszył huragan. Tam, gdzie ubóstwo i niedobory żywności być może nie stanowią poważnego problemu, negatywne wpływy niejednego ograbiają z radości. Innych przygniata presja wywierana przez współczesny świat. Jeszcze inni niekiedy popadają w zniechęcenie, gdy podczas głoszenia dobrej nowiny o Królestwie spotykają się z obojętnością ludzi.

14. (a) Czego możemy się nauczyć z przykładu Joba? (b) Co powinniśmy robić w obliczu udręki, zamiast poddać się negatywnemu myśleniu?

¹⁴ Sytuacji tych nie należy uważać za dowód niezadowolenia Bożego. Przypomnij sobie, ilu udręk doznał Job. A przecież był „nienaganny i prawy” (Joba 1:8). Jakże musiał być przygnębiony, gdy Elifaz oskarżył go o niegodziwość! (Joba, rozdziały 4, 5, 22). Nie powinniśmy więc pochopnie sądzić, iż nieszczęścia spadają na nas dlatego, że pod jakimś względem zawiedliśmy Jehowę albo że przestał nam błogosławić. Negatywne myślenie w obliczu ucisku mogłoby osłabić naszą wiarę (1 Tesaloniczan 3:1-3, 5). W chwilach udręki warto stale pamiętać, iż Jehowa i Jezus są blisko prawych, i to niezależnie od okoliczności.

15. Skąd wiadomo, że Jehowa naprawdę interesuje się swymi sługami, których spotykają nieszczęścia?

¹⁵ Apostoł Paweł pokrzepia nas słowami: „Któż nas oddzieli od miłości Chrystusowej? Czy ucisk, czy udręka, czy prześladowanie, czy głód, czy nagość, czy niebezpieczeństwo, czy miecz? (...) Jestem przekonany, że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani rządy, ani rzeczy teraźniejsze, ani rzeczy przyszłe, ani moce, ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie zdoła nas oddzielić od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, naszym Panu” (Rzymian 8:35, 38, 39). Jehowa naprawdę interesuje się naszym losem i wie o naszych cierpieniach. Kiedy Dawid był jeszcze uciekinierem, napisał: „Oczy Pańskie patrzą na sprawiedliwych, a uszy jego słyszą ich krzyk. Bliski jest Pan tym, których serce jest złamane” (Psalm 34:16, 19; Mateusza 18:6, 14). Nasz Ojciec niebiański troszczy się o nas i lituje się nad cierpiącymi (1 Piotra 5:6, 7). Udostępnia to, co jest nam potrzebne do wytrwania we wszelkich utrapieniach, jakie mogą nas spotkać.

Dary Jehowy dodają nam sił

16. Jaki środek udostępniony przez Jehowę pomaga nam trwać i w jaki sposób?

¹⁶ Chociaż w tym starym systemie rzeczy nie możemy się spodziewać życia usłanego różami, to ‛nie jesteśmy pozostawieni własnemu losowi’ (2 Koryntian 4:8, 9). Jezus obiecał przysłać swym naśladowcom wspomożyciela. Oświadczył: „Poproszę Ojca i da wam innego wspomożyciela, aby był z wami na wieki, ducha prawdy” (Jana 14:16, 17). W dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. apostoł Piotr powiedział swym słuchaczom, że mogą otrzymać „wspaniałomyślny dar ducha świętego” (Dzieje 2:38). Czy duch święty pomaga także nam w dobie obecnej? Oczywiście. Dzięki czynnej sile Jehowy możemy wydawać wspaniałe owoce: „Miłość, radość, pokój, wielkoduszną cierpliwość, życzliwość, dobroć, wiarę, łagodność, panowanie nad sobą” (Galatów 5:22, 23). Wszystkie te bezcenne przymioty pomagają nam trwać.

17. Dzięki jakim prawdom biblijnym możemy umocnić się w wierze oraz w postanowieniu cierpliwego czekania na Jehowę?

¹⁷ Dzięki duchowi świętemu łatwiej nam też pojąć, iż obecny ucisk jest „chwilowy i lekki” w porównaniu z nagrodą życia wiecznego (2 Koryntian 4:16-18). Jesteśmy przekonani, że Bóg nie zapomni o naszej pracy ani o miłości, którą Mu okazujemy (Hebrajczyków 6:9-12). Kiedy czytamy natchnione słowa Biblii, otuchy dodają nam przykłady starożytnych wiernych sług, którzy znieśli wiele udręk, a mimo to zostali uznani za szczęśliwych. Jakub napisał: „Bracia, za wzór w cierpieniu zła i okazywaniu cierpliwości weźcie proroków, którzy mówili w imieniu Jehowy. Oto za szczęśliwych ogłaszamy tych, którzy wytrwali” (Jakuba 5:10, 11). Pismo Święte obiecuje, że „moc wykraczająca poza to, co normalne” pomoże nam przetrwać próby. Jehowa obdarzył nas też błogosławieństwem w postaci nadziei zmartwychwstania (2 Koryntian 1:8-10; 4:7). Dzięki codziennemu czytaniu Biblii i rozmyślaniu nad tymi obietnicami umocnimy się w wierze oraz w postanowieniu cierpliwego czekania na Boga (Psalm 42:5, NW [42:6, Bw]).

18. (a) Do czego zachęcają nas słowa z Listu 2 do Koryntian 1:3, 4? (b) Jak chrześcijańscy nadzorcy mogą się okazać źródłem pociechy i pokrzepienia?

¹⁸ Ponadto Jehowa udostępnił nam raj duchowy, w którym możemy się rozkoszować szczerą miłością naszych chrześcijańskich braci i sióstr. Wszyscy mamy sposobność pocieszać drugich (2 Koryntian 1:3, 4). Źródłem pociechy i pokrzepienia mogą być zwłaszcza chrześcijańscy nadzorcy (Izajasza 32:2). Są „darami w ludziach”, toteż polecono im budować cierpiących, ‛pocieszać mową dusze przygnębione’, a także ‛wspierać słabych’ (Efezjan 4:8, 11, 12; 1 Tesaloniczan 5:14). Starsi są zachęcani do umiejętnego korzystania ze Strażnicy i Przebudźcie się! oraz innych publikacji dostarczanych przez „niewolnika wiernego i roztropnego” (Mateusza 24:45-47). Zawierają one mnóstwo rad biblijnych, które mogą nam pomóc rozwiązać część problemów napawających nas troską, a nawet ich uniknąć. Obyśmy naśladowali Jehowę, pocieszając i pokrzepiając się nawzajem w tych trudnych czasach!

19. (a) Co może nam pomóc uniknąć niektórych trudności? (b) Komu ostatecznie powinniśmy ufać i dzięki czemu zdołamy stawić czoło próbom?

¹⁹ W miarę upływu dni ostatnich i pogarszania się warunków w obecnym systemie rzeczy jako chrześcijanie robimy, co w naszej mocy, by uniknąć nieszczęść (Przypowieści 22:3). Trafna ocena sytuacji, trzeźwość umysłu oraz znajomość zasad biblijnych mogą nam pomóc w podejmowaniu mądrych decyzji (Przypowieści 3:21, 22). Aby nie popełniać niepotrzebnych błędów, słuchamy Słowa Jehowy i stosujemy się do niego (Psalm 38:5). Zdajemy sobie jednak sprawę, że w żaden sposób nie zdołamy całkowicie wyeliminować ze swego życia cierpień. W tym systemie rzeczy wielu prawych napotyka poważne trudności. Niemniej jeśli przyjdzie nam stawiać czoło próbom, możemy w pełni ufać, iż „Jehowa (...) nie opuści swego ludu” (Psalm 94:14, NW). Wiemy też, że ten system rzeczy i jego udręki wkrótce przeminą. Bądźmy zatem zdecydowani ‛nie ustawać w czynieniu tego, co szlachetne, bo w stosownej porze będziemy żąć, jeśli się nie znużymy’ (Galatów 6:9).

Czego się nauczyliśmy?

◻ Jakie próby przechodzi cała społeczność chrześcijan?

◻ Jakie przykłady biblijne pomagają nam pojąć, że nieszczęścia nie są dowodem niezadowolenia Bożego?

◻ Jakie uczucia budzą w Jehowie trudności, z którymi borykają się Jego słudzy?

◻ Dzięki jakim darom od Jehowy łatwiej nam trwać w próbach?

[Ilustracje na stronie 10]

Dawid, Nabot i Józef — każdy z nich doznał nieszczęść