ZACHÓD

Hebrajczycy opisywali strony świata z punktu widzenia osoby stojącej twarzą do wschodu. Tym samym zachód znajdował się „z tyłu” — i właśnie na to wskazuje hebrajskie słowo ʼachòr (Iz 9:12).

Najczęściej „zachód” jest tłumaczeniem hebrajskiego jam („morze”, zob. Joz 1:4), zapewne dlatego, że na zachód od Ziemi Obiecanej leżało Morze Wielkie, czyli Śródziemne (Rdz 28:14; Wj 10:19; 38:12; Lb 34:6; Za 14:4). O tym, czy jam oznacza „morze”, czy stronę świata, decyduje kontekst (Joz 15:8-12; 2Kn 4:2-4, 15).

Inne słowo hebrajskie (maʽaráw) odnosi się do zachodu słońca (Iz 59:19) lub kierunku zachodniego (1Kn 26:30; 2Kn 32:30). Użyto go do zilustrowania wielkiej odległości w pocieszającym wersecie, który ukazuje ogrom miłosierdzia Jehowy wobec niedoskonałych ludzi: „Jak daleko jest wschód słońca od jego zachodu, tak daleko odsunął od nas nasze występki” (Ps 103:12).

W Mateusza 8:11 Jezus oznajmił, że wraz z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem ułoży się przy stole wielu przybyszów „ze stron wschodnich i ze stron zachodnich” — dosłownie „od wschodów do zachodów”. Greckie słowo dysmé odnosi się tu do kierunku geograficznego (Int). Również w innych miejscach oznacza ono zachód (Mt 24:27; Łk 12:54; 13:29; Obj 21:13).