Młodzi, jak pokierujecie swoim życiem?

„Aby ci, co żyją, nie żyli już dla siebie, ale dla tego, który za nich umarł” (2 Kor. 5:15).

 1. Z jakich powodów i w jaki sposób ludzie nieraz wyrażają swą wdzięczność?

„DZIĘKUJĘ! Zawdzięczam wam życie!” Nieraz już mówili tak swoim wybawcom ludzie, którym groziło utonięcie albo śmierć w płonącym domu. Podobne słowa padały też z ust młodych chrześcijan, wdzięcznych swoim rodzicom. Chodziło nie tyle o dane im przez ojca i matkę życie doczesne, ile o serdeczną troskę i pouczenia, otwierające dostęp do ‛obietnicy, którą nam obiecał: do życia wiecznego’ (1 Jana 2:25, Brandstaetter).

 2. Jakie informacje powinieneś uwzględnić, zastanawiając się nad tym, jak pokierować swoim życiem?

² Tylko miłość pobudziła Jehowę Boga do tego, żeby każdemu z nas umożliwić osiągnięcie życia wiecznego, to znaczy „rzeczywistego życia”. „On nas umiłował i wysłał swego Syna na ofiarę przebłagania za nasze grzechy” (1 Tym. 6:19; 1 Jana 4:10). Pomyśl też, Czytelniku, o miłości, której dowód dał Syn Boży, Jezus, umierając w mękach, byśmy mogli otrzymać dar życia wiecznotrwałego! (Jana 15:13). Mając na względzie powyższe, zastanów się: Jak zechcesz pokierować swoim życiem?

 3. Od czego na ogół zależy, w jaki sposób ludzie układają swoje życie?

³ Pytanie to w takiej czy innej formie często stawiają młodzieży pedagodzy szkolni lub inni ludzie zainteresowani jej przyszłością. Od czego uzależnisz swoją odpowiedź? Czy będzie to po prostu kwestia osobistych upodobań? Czy decydujący wpływ wywrą rady osób pragnących, byś zdobył niezależną pozycję w dzisiejszym świecie? A może pozwolisz, by w omawianej sprawie pokierowały tobą względy wyższej natury? Natchniona wypowiedź przypomina: „Zmarł za wszystkich, aby ci, co żyją, nie żyli już dla siebie, ale dla tego, który za nich umarł i został wskrzeszony” (2 Kor. 5:15). Istotnie jakie to szlachetne, gdy sposobem życia okazujemy wdzięczność za wszystko, co uczynili dla nas Jezus Chrystus i jego niebiański Ojciec!

POPULARNE WZORCE POSTĘPOWANIA

 4. Gdzie zazwyczaj upatruje się dziś wzorców postępowania?

⁴ Ale kto należy dziś do najpopularniejszych osobistości, uważanych przez większość młodzieży za wzory godne naśladowania? Czy nie stali się nimi ludzie bogaci i znaczący coś w tym świecie, bez względu na ich mierniki moralne? Czyje plakaty dostrzegasz na ścianach, gdy się rozglądasz po pokojach wielu młodych? Najczęściej widnieją na nich piosenkarze, gwiazdy kinowe oraz sportowcy. Dorastająca młodzież marzy zazwyczaj o zrobieniu podobnie wielkiej kariery albo poślubieniu pewnego dnia kogoś przypominającego z wyglądu znanych idoli. A jak ma się rzecz z tobą? Czym chcesz wypełnić swoje życie?

 5, 6. (a) Dlaczego trzeba powiedzieć, że powodzenie w tym świecie nie daje prawdziwego zadowolenia? (b) Co może być źródłem pełnej satysfakcji?

⁵ Czy istotnie byłbyś zadowolony i szczęśliwy, gdyby ci się udało zostać postacią podziwianą w świecie? Jedna z najpopularniejszych aktorek Hollywoodu oświadczyła: „Poznałam smak bogactwa i posiadania wszelkich dóbr materialnych. Nic to nie jest warte. Przy każdej pływalni mamy tu od razu psychiatrę, a cóż dopiero mówić o liczbie rozwodów i dzieci, które nienawidzą rodziców” (Kazn. 5:9, Biblia warszawska; 1 Tym. 6:10).

⁶ Pewna udzielająca się w sporcie zdolna studentka, która w roku 1981 zwyciężyła w zorganizowanym na terenie Nowego Jorku wielkim biegu kobiet na 10 kilometrów, doznała potem takiego rozczarowania, że usiłowała popełnić samobójstwo. „W ostatnich kilku miesiącach pojęłam wiele prawd życiowych”, napisała później. „Oto jedna z nich: Mnóstwo ludzi dąży do perfekcji i do osiągnięcia czegoś w życiu; jednak droga, jaką zmierzają do swego celu, nie zapewnia im prawdziwego zadowolenia. Mnie na przykład nie dały tego ani świetne wyniki w nauce, ani zwycięstwo w biegu, ani też posiadanie zgrabnej sylwetki”. Istotnie, ludzie muszą zrozumieć, że wewnętrzne zadowolenie możliwe jest jedynie na podstawie utrzymywania osobistej więzi z Bogiem, tylko On bowiem potrafi nam zapewnić prawdziwy pokój i szczęście (Ps. 23:1, 6; 16:11).

 7. Czy odczuwanie prawdziwej satysfakcji jest uzależnione od wyższego wykształcenia lub zrobienia kariery w świecie?

⁷ Wynika więc stąd wyraźnie, że nie powinieneś dążyć do naśladowania tych, którzy usilnie zabiegają jedynie o rozgłos i bogactwo. Nawet świeccy ludzie pióra przyznają, iż takie sukcesy nie dają głębokiej satysfakcji. Publicysta Bill Reel napisał: „Opuszczasz szkołę wyższą pełen marzeń co do przyszłości. Niestety, większość twoich nadziei obraca się wniwecz. Nie chcę nikogo zniechęcać, powinieneś jednak usłyszeć pewną prawdę: Choćbyś osiągnął upragnione bogactwo — jeśli w ogóle do niego dojdziesz — i choćbyś odniósł sukcesy, do których zmierzasz — jeśli w ogóle się ich doczekasz — to i tak nie sprawią ci one satysfakcji. Wprost przeciwnie: właśnie wtedy, gdy będziesz liczył na upojenie się tryumfem, doznasz uczucia rozczarowania, a nie zadowolenia; przygnębienia, a nie entuzjazmu; rozdrażnienia, a nie spokoju” (New York Daily News, 26 maja 1983).

 8. Z jakiego ważnego powodu nie warto się ubiegać o świecką karierę?

⁸ My jednak, którzy pilnie zważamy na znaczenie wydarzeń światowych w świetle proroctw biblijnych, mamy jeszcze o wiele ważniejsze powody, aby robienia kariery w tym świecie nie stawiać na pierwszym miejscu w życiu (Mat. 24:3-14). Jesteśmy w położeniu podobnym do sytuacji osoby, która widzi na budynku napis: „Przedsiębiorstwo w likwidacji”. Czy próbowalibyśmy znaleźć tam zatrudnienie? Na pewno nie! Gdybyśmy natomiast pracowali w takim przedsiębiorstwie, postąpilibyśmy mądrze, rozglądając się za pracą gdzie indziej. A przecież na wszelkich instytucjach obecnego systemu rzeczy wyraźnie widać napis: „Przeznaczone do likwidacji — upadek bliski!” Czyż Biblia nie zapewnia nas, że ten „świat przemija”? (1 Jana 2:17). Postąpimy więc rozsądnie, wystrzegając się naśladowania tych, którzy z nim tak mocno związali swój los.

JAKIEJ RADY USŁUCHAĆ?

 9. Jakie świeckie rady mogą ci dawać ludzie, którzy na pozór pragną twego dobra?

⁹ Życie twoje kształtowane jest nie tylko przez tych, których sam uważasz za wzór, lecz często także przez krewnych i przyjaciół, którzy — jak mówią — „chcą twego dobra”. „Będziesz musiał zarabiać na utrzymanie”, twierdzą. Mogą ci więc doradzać, żebyś zdobył wyższe wykształcenie, ewentualnie nawet stopień naukowy, aby łatwiej znaleźć dobrze płatną pracę. „Pisarz biblijny Łukasz był lekarzem”, mogą nadmienić, „natomiast apostoł Paweł kształcił się u Gamaliela, nauczyciela Prawa” (zob. Kol. 4:14; Dzieje 5:34; 22:3). Zechciej jednak wnikliwiej przeanalizować takie sugestie.

10. Do czego zachęcali Łukasz i Paweł? Co można powiedzieć o ich działalności przed przyjęciem chrystianizmu?

¹⁰ Łukasz nigdy nie zachęcał chrześcijan do wzorowania się na jego wcześniejszej karierze i do obrania zawodu lekarza. Wprost przeciwnie, zalecał kroczenie śladami Jezusa i jego apostołów. Najwidoczniej Łukasz został lekarzem przed poznaniem Chrystusa, natomiast później na pierwszym miejscu w życiu postawił swoją chrześcijańską służbę Bożą. Podobnie rzecz się miała z Pawłem. Zamiast nalegać, by drudzy szli za jego przykładem, tak jak on naśladował Gamaliela, Paweł napisał: „Bierzcie sobie wzór ze mnie, tak jak ja biorę z Chrystusa”. Wiedzę o Chrystusie cenił już wtedy tak wysoko, że swoje dawniejsze dążenia uznał „za stertę śmieci” (1 Kor. 11:1; Filip. 3:8).

11. (a) Co Piotr oświadczył Jezusowi i dlaczego? (b) Jak Jezus na to zareagował?

¹¹ Nie zapominaj o tym, że pod wpływem uczucia nawet osoby, które cię kochają, mogą udzielić ci rad miernej wartości. Kiedy na przykład Jezus zapowiadał, co go spotka w czasie pełnienia służby w Jeruzalem, apostoł Piotr odrzekł: „Zmiłuj się nad sobą, Panie; a wcale nie spotka cię ten los”. Piotr przywiązał się do Jezusa i nie chciał, by zaznał on cierpień. Niemniej Jezus go zganił, świadom faktu, że spełnienie woli Bożej z konieczności będzie związane z udrękami, a nawet śmiercią z rąk przeciwników (Mat. 16:21-23).

12. Co pewne osoby mogą w dobrej wierze radzić młodym i dlaczego?

¹² W podobny sposób rodzice lub przyjaciele mogą ci odradzać prowadzenie życia nacechowanego ofiarnością. Pod naciskiem źle pojętych sentymentów mogą się wstrzymywać od udzielania ci zachęt do przyjęcia jakiegoś skierowania w ramach pełnoczasowej służby pionierskiej, zgłoszenia się do służby misjonarskiej lub ochotniczej pracy w biurze oddziału, prowadzonym przez Świadków Jehowy. Być może powiedzą ci: „Dlaczego raczej się nie ożenisz (wyjdziesz za mąż) i nie zamieszkasz gdzieś w pobliżu?” Albo: „Wiesz przecież, że w Betel trzeba ciężko pracować; chyba będzie lepiej, jeśli zostaniesz z nami”. Innymi słowy, jak to powiedział Piotr: „Zmiłuj się nad sobą”.

13. (a) Jaki zmieniony pogląd wyraził apostoł Piotr? (b) Z czym się wiąże pozostawanie prawdziwym chrześcijaninem?

¹³ Nawet słudzy Jehowy muszą niekiedy korygować swój sposób myślenia. Potrzebował tego również Piotr, który — dokonawszy u siebie niezbędnych zmian — napisał: „Do tego biegu zresztą zostaliście powołani, bo i Chrystus cierpiał za was, pozostawiając wam wzór, abyście szli dokładnie jego śladami” (1 Piotra 2:21). Prawdziwie chrześcijańskie życie wiąże się z wyrzeczeniami, a nawet cierpieniami. Bieg ten nie jest łatwy, ale jako chrześcijanie jesteśmy powołani do brania w nim udziału. Kto się na to zdecyduje, ‛nie żyje już dla siebie, ale dla tego, który za nas umarł’ (2 Kor. 5:15). Pamiętanie o właściwych wzorcach postępowania pomoże nam wieść życie pełne ofiarności.

PRZYKŁADY GODNE ZAPAMIĘTANIA

14. Jaki wzór dał nam Jezus?

¹⁴ Powinieneś w szczególności mieć stale przed oczami wzór, jakiego dostarczył Jezus. Będąc człowiekiem doskonałym, mógł oczywiście zostać najwybitniejszym sportowcem, muzykiem, lekarzem lub prawnikiem wszystkich czasów. Jezus wszakże skupił całą uwagę na tym, by się podobać niebiańskiemu Ojcu; myślał o tym już w bardzo młodym wieku (Łuk. 2:42-49). Po latach rzekł: „Muszę (...) ogłaszać dobrą nowinę o królestwie Bożym, ponieważ na to zostałem posłany” (Łuk. 4:43). Latem 1986 roku w czasopiśmie religijnym Ministry (Służba Boża) opublikowano list, w którym nadmieniono: „Zbawiciel nasz lubił oddalać się od tłumów, a potem chodził od domu do domu, by łowić dusze. Ze szczególnym upodobaniem przemawiał do pojedynczej duszy. Mógł wówczas obficie przelewać w nią prawdę o miłości Bożej” (Łuk. 10:1-16).

15. (a) Dlaczego praca od domu do domu stanowi istne wyzwanie? (b) Co potwierdza skuteczność tej służby, pełnionej przez młodzież?

¹⁵ Nie ulega wątpliwości, że głoszenie od domu do domu nie jest rzeczą łatwą. Trzeba pilnie studiować, aby zrozumieć dobrą nowinę o Królestwie, konieczne są też wysiłki, by przygotować skuteczne sposoby jej przedstawiania. Służba ta wymaga ponadto odwagi, gdyż większość mieszkańców nie okazuje zainteresowania, a niektórzy wręcz zachowują się wrogo. Jednakże praca ta, wykonywana przez was młodych, przynosi wspaniałe rezultaty; świadczy o tym poniższa wzmianka na łamach włoskiej gazety kościelnej La Voce. Autor jej wyznał: „Osobiście lubię Świadków Jehowy”, którzy, jak wyjaśnił, „przychodzą i odwiedzają nas po domach”. Z uznaniem podkreślił: „Ci przynajmniej, których poznałem, zachowują się nienagannie i przemawiają łagodnym głosem; są to zarazem ludzie przystojni i przeważnie młodzi. Uroda i młodość, tak pokazane, mają ogromną moc przekonywania”.

16. (a) Za udział w jakiej pracy młodzi zasługują na pochwałę? (b) Jak wygląda społeczność Świadków Jehowy w porównaniu z kościołami, jeśli chodzi o wykonywanie najważniejszego dzieła na ziemi?

¹⁶ Młodym, którzy sobie za wzór stawiają Chrystusa, z całą pewnością należy się pochwała! W samych Stanach Zjednoczonych służbę pionierską pełni ponad 12 000 młodzieży w wieku do 25 lat, a dziesiątki tysięcy takich osób czynią to w innych krajach (Ps. 110:3). Bądź przekonany, że wśród prac, jakie mógłbyś podjąć, nie ma ważniejszej od tej działalności! Nawet publicysta ze wspomnianego już czasopisma Ministry oświadczył: „Bóg powiada, że najistotniejsze znaczenie ma chodzenie od domu do domu i łowienie dusz”; potem zapytał: „A co ty o tym sądzisz? Ile takich odwiedzin dokonaliśmy ty i ja? W każdym razie nie zauważyłem, by w MINISTRY często wspominano o tego rodzaju pracy”. Czy nie powinniśmy być wdzięczni za to, że mamy łączność z organizacją, która kładzie nacisk na obowiązek naśladowania Jezusa w działalności kaznodziejskiej.

17. Czego dokonał Tymoteusz, będąc prawdopodobnie jeszcze kilkunastolatkiem? Skąd wiadomo, że w tym czasie mógł być tak młody?

¹⁷ Skoro na to, jak pokierujesz swoim życiem, niemały wpływ mogą wywrzeć ludzie, których podziwiasz, staraj się pogłębić w sobie szacunek dla postawy wzorowanej na młodym Tymoteuszu. Urodził się on krótko przed śmiercią Jezusa, a będąc młodzieńcem opuścił rodzinę i przyłączył się do apostoła Pawła w jego drugiej podróży misjonarskiej. Kilka miesięcy później motłoch zmusił Pawła i Sylasa do ucieczki z Tesaloniki, zanim to jednak nastąpiło, zdołali obaj pozyskać pewną liczbę uczniów (Dzieje 16:1-3; 17:1-10, 13-15). Wkrótce potem Paweł wysłał w ten niebezpieczny teren właśnie Tymoteusza, by pocieszył uczniów przechodzących tam ciężkie próby (1 Tes. 3:1-3). Tymoteusz najprawdopodobniej nie miał wtedy jeszcze dwudziestu lat, gdyż jakieś 12 do 14 lat później Paweł dalej mówił o jego „młodości” (1 Tym. 4:12). Czy nie patrzysz z podziwem na takich jak on odważnych i ofiarnych młodzieńców?

18. Dlaczego Paweł postanowił wysłać do Koryntu właśnie Tymoteusza?

¹⁸ Pięć lat po poruczeniu Tymoteuszowi misji umacniania braci w Tesalonice apostoł Paweł napisał z Efezu do Koryntian takie oto słowa: „Bierzcie sobie wzór ze mnie. W tym też celu posyłam do was Tymoteusza (...); on wam przypomni moje metody w dziele Chrystusa Jezusa, jak nauczam wszędzie” (1 Kor. 4:16, 17). Młody Tymoteusz, mając za sobą pięć lat pracy u boku Pawła, dobrze znał jego metody świadczenia. Wiedział, jak apostoł przedstawiał orędzie mieszkańcom Efezu oraz jak ich nauczał „publicznie i od domu do domu” (Dzieje 20:20, 21). Otrzymawszy gruntowną zaprawę w korzystaniu z takich sposobów głoszenia, Tymoteusz mógł być dla zborów wspaniałą podporą!

19. Jak się wypowiedział Paweł o Tymoteuszu po upływie ponad dziesięciu lat ich wspólnej służby?

¹⁹ Mija kolejnych pięć lub sześć lat. Paweł jest uwięziony w Rzymie. Przebywa u niego Tymoteusz, sam dopiero co wypuszczony na wolność (Hebr. 13:23). Wyobraź sobie następującą scenę: Paweł dyktuje list do Filipian, prawdopodobnie korzystając z pomocy Tymoteusza w roli sekretarza. Z namysłem wypowiada słowa: „Spodziewam się w Panu Jezusie wkrótce posłać do was Tymoteusza (...). Nie mam bowiem nikogo innego o usposobieniu przypominającym jego, kto by się szczerze zatroszczył o to, co was dotyczy (...). Ale wiecie, jaki o sobie złożył dowód, że niczym dziecko przy ojcu razem ze mną służył jak niewolnik w krzewieniu dobrej nowiny” (Filip. 1:1; 2:19-22).

20. Pod jakimi względami Tymoteusz dał młodym wspaniały przykład do naśladowania?

²⁰ Młody Tymoteusz z całą pewnością dał wspaniały przykład! Okazał się wiernym, niezawodnym towarzyszem Pawła; trwał przy nim w doli i niedoli, wspierając go w dziele świadczenia i przejawiając gotowość służenia wszędzie, gdzie by go posłano. Zrezygnował z tak zwanego normalnego życia domowego, ileż jednak zadowolenia i satysfakcji przyniosły mu lata spędzone w służbie Bożej! Tymoteusz naprawdę ‛nie żył już dla siebie, ale dla Chrystusa, który za niego umarł’ (2 Kor. 5:15). Czy nie odczuwasz pragnienia, aby pójść w jego ślady?

ŻYJ DLA NOWEGO ŚWIATA BOŻEGO

21. Dlaczego słusznie można twierdzić, że Tymoteusz był usposobiony duchowo?

²¹ Tymoteusz w gruncie rzeczy żył z myślą o nowym świecie Bożym. Nie koncentrował się na chwili bieżącej, lecz starał się kłaść nacisk na dobrodziejstwa o nieprzemijającej wartości (Mat. 6:19-21). Ojciec Tymoteusza, będący Grekiem i najwidoczniej człowiekiem niewierzącym, mógł nakłaniać syna do zdobywania wyższego wykształcenia i zrobienia kariery w świecie. Jednakże dzięki pouczeniom otrzymanym od bogobojnej matki oraz babki Tymoteusz związał się ze zborem chrześcijańskim. Dążył do celów duchowych, pozostając też przynajmniej przez jakiś czas w stanie wolnym, i zdobył odpowiednie kwalifikacje, by służyć u boku apostoła Pawła (2 Tym. 1:5).

22. W jaki sposób pewna broszura zachęca dzisiejszą młodzież do wzorowania się na życiu Tymoteusza?

²² A co można powiedzieć o tobie? Czy wyzyskasz swoją młodość tak jak Tymoteusz? Do takiego spożytkowania życia nawiązuje broszura pt. School and Jehovah’s Witnesses (Świadkowie Jehowy a szkoła), gdzie na temat młodych Świadków napisano: „Za główny cel swego życia uważają skuteczne pełnienie służby Bożej, a zdobywanie wykształcenia traktują jako środek do osiągnięcia tegoż celu. Dlatego wybierają na ogół taki rodzaj szkoły, żeby w dzisiejszym świecie zapewnić sobie utrzymanie. Wielu zapisuje się na naukę rzemiosła albo do szkół zawodowych. Po ukończeniu nauki starają się podjąć pracę umożliwiającą skoncentrowanie się na najważniejszym zawodzie — na chrześcijańskiej służbie kaznodziejskiej”.

23. Dlaczego chrześcijańska młodzież nie powinna mieć trudności z udzieleniem odpowiedzi na pytanie: Jak pokieruję swym życiem?

²³ Jeżeli naprawdę doceniasz wszystko, co uczynił dla ciebie Jehowa Bóg oraz Jego Syn, to nie powinieneś mieć kłopotów z udzieleniem odpowiedzi na pytanie: „Jak pokieruję swoim życiem?” Zamiast żyć z myślą o sobie i własnych przyjemnościach, oddasz się pełnieniu woli Bożej. Staniesz się człowiekiem uduchowionym, jak niegdyś Tymoteusz.

PYTANIA DO POWTÓRKI:

◼ Dlaczego prawdziwi chrześcijanie nie powinni stawiać świeckiej kariery na pierwszym miejscu w życiu?

◼ Jakich mylnych rad udzielają niektórzy? Czego można się jednak nauczyć z odpowiedzi, jaką Piotr otrzymał od Jezusa?

◼ Pod jakimi względami Jezus i Tymoteusz stanowią dla młodych wspaniałe wzorce?

◼ Jak się przejawia usposobienie duchowe?

[Ilustracja na stronie 10]

Łukasz, chociaż był wykwalifikowanym lekarzem, na pierwszym miejscu w życiu stawiał cele chrześcijańskie