Życie i służba Jezusa

Uzdrowienie chłopca opętanego przez demona

POD nieobecność Jezusa, Piotra, Jakuba i Jana, którzy prawdopodobnie przebywają jeszcze gdzieś na górze Hermon, pozostali uczniowie popadają w kłopoty. Jezus po powrocie od razu widzi, że coś nie jest w porządku, gdyż otoczeni tłumem zawzięcie dyskutują z uczonymi w Piśmie. Ujrzawszy Jezusa zaskoczeni ludzie biegną go przywitać. „O czym z nimi rozprawiacie?” — pyta.

Z gromady wysuwa się jeden mężczyzna, który klęka przed nim i wyjaśnia: „Nauczycielu, przyprowadziłem do ciebie syna mego, który ma ducha niemego. A ten, gdziekolwiek go pochwyci, szarpie nim, a on pieni się i zgrzyta zębami i drętwieje; i mówiłem uczniom twoim, aby go wygnali, ale nie mogli”.

Uczeni w Piśmie widocznie wyolbrzymiają niepowodzenie uczniów i naigrywają się z ich wysiłków. Właśnie w tej krytycznej chwili pojawia się Jezus. „O rodzie bez wiary!” — mówi. „Jak długo będę z wami? Dokąd będę was znosił?”

Na pozór zwraca się do wszystkich obecnych, ale niewątpliwie kieruje te słowa głównie do uczonych w Piśmie, którzy robią trudności jego uczniom. Następnie nakazuje: „Przywiedźcie go do mnie!” Kiedy młodzieniec podchodzi bliżej, demon, który nim owładnął, powala go na ziemię i wprawia w silne drgawki. Chłopiec tarza się z pianą na ustach.

„Od jak dawna to się z nim dzieje?” — pyta Jezus.

„Od dzieciństwa” — odpowiada ojciec. „I często go rzucał nawet w ogień i wodę, żeby go zgubić”. Potem błaga: „Jeżeli coś możesz, zlituj się nad nami i pomóż nam”.

Człowiek ten pewnie już od lat szuka pomocy dla syna. Niepowodzenie uczniów Jezusa wprawia go teraz w wielką rozpacz. Nawiązując do jego błagalnej prośby, Jezus pociesza go: „Co się tyczy tego: Jeżeli coś możesz, to: Wszystko jest możliwe dla wierzącego”.

„Wierzę”, woła niezwłocznie ojciec, ale zaraz potem prosi: „Pomóż niedowiarstwu memu”.

Widząc, że wokół zaczyna się zbierać tłum, Jezus gromi demona: „Duchu niemy i głuchy! Nakazuję ci: Wyjdź z niego i już nigdy do niego nie wracaj”. Gdy demon opuszcza chłopca, ten znowu krzyczy i dostaje konwulsji. Potem leży w bezruchu na ziemi, tak że większość ludzi zaczyna mówić: „Umarł”. Ale Jezus bierze go za rękę i pomaga mu wstać.

Uczniowie wypędzali już demony, kiedy zostali wysłani, by głosić. Toteż po przyjściu do domu pytają Jezusa na osobności: „Dlaczego to my nie mogliśmy go wygnać?”

Jezus wyjaśnia, iż przyczyną był brak wiary. Odpowiada: „Ten rodzaj w żaden inny sposób wyjść nie może, jak tylko przez modlitwę”. Widocznie wypędzenie tego wyjątkowo potężnego demona wymagało przygotowania. Potrzebna była głęboka wiara oraz modlitwa do Boga o siły i pomoc.

Jezus dodaje: „Zaprawdę powiadam wam: Jeśli będziecie mieć wiarę jak ziarnko gorczycy, powiecie tej górze: ‛Przesuń się stąd tam’, i przesunie się. I nic niemożliwego nie będzie dla was”.

◆ Co się dzieje, gdy Jezus wraca z góry Hermon?

◆ Jak Jezus pocieszył ojca chłopca opętanego przez demona?

◆ Dlaczego uczniowie nie potrafili wypędzić demona?

◆ Jak potężna może się stać wiara według słów Jezusa?