I przyszli [którzy zostali najęci] około jedenastej godziny, i dostali po denarze.

To oni byli jakby „ostatnimi”, wynajętymi o godzinie jedenastej. Denar nie symbolizował samego daru ducha świętego, lecz coś, czym mieli się posługiwać tu na ziemi. Był czymś, od czego zależało ich życie, i to życie wieczne. Oznaczał przywilej zostania Izraelitą duchowym, kimś kto jest namaszczony, by głosić o Królestwie Bożym.

Tymczasem właśnie ci, którymi duchowieństwo pogardza, otrzymali denara, spotkał ich bowiem zaszczyt usługiwania w charakterze namaszczonych ambasadorów niebiańskiego Królestwa Bożego.