Życie i służba Jezusa
Jezus demaskuje swych przeciwników
JEZUS zupełnie zbił z tropu swych przeciwników religijnych, toteż boją się już o cokolwiek go pytać. W tej sytuacji on przejmuje inicjatywę i obnaża ich niewiedzę: „Co sądzicie o Chrystusie?”, pyta. „Czyim jest synem?”
„Dawida”, odpowiadają faryzeusze.
Jezus nie zaprzecza, że Dawid jest cielesnym przodkiem Chrystusa, czyli Mesjasza. Pyta jednak dalej: „Jakże tedy Dawid w duchu zwie go Panem, mówiąc [w Psalmie 110]: Rzekł Pan [Jehowa] Panu memu, siądź po prawicy mojej, aż rzucę nieprzyjaciół twoich pod stopy twoje. Jeżeli więc Dawid nazywa go Panem, jakże jest synem jego?”
Faryzeusze milczą, bo nie wiedzą, kim naprawdę jest Chrystus, to znaczy pomazaniec. Nie jest zwykłym człowieczym potomkiem Dawida, jak widocznie mniemają, ale żył w niebie i zajmował pozycję wyższą niż Dawid. Był jego Panem.
Teraz Jezus zwraca się do tłumu i do swych naśladowców i ostrzega ich przed uczonymi w Piśmie i faryzeuszami. Ponieważ wykładają Prawo Boże, ‛zasiadając na stolicy Mojżeszowej’, Jezus zachęca: „Wszystko zatem, cokolwiek by wam powiedzieli, czyńcie i zachowujcie”. Dodaje jednak: „Ale według uczynków ich nie postępujcie: mówią bowiem, ale nie czynią”.
Są obłudnikami, więc Jezus demaskuje ich, wypowiadając się podobnie jak kilka miesięcy wcześniej, gdy był u jednego z nich na obiedzie. Mówi: „Wszystkie też sprawy swe czynią, aby byli widziani przez ludzi”. Uzasadnia to przykładem:
„Powiększają bowiem filakterie”, czyli miniaturowe szkatułki, przywiązywane na czole lub ramieniu i zawierające cztery fragmenty Prawa: z Księgi Wyjścia 13:1-10 i 11-16 oraz z Księgi Powtórzonego Prawa 6:4-9 i 11:13-21. Faryzeusze noszą szkatułki większe niż inni, bo chcą stworzyć wrażenie, że gorliwie przestrzegają zakonu.
Jezus mówi dalej: „Wydłużają kraj szat swoich”. W Księdze Liczb 15:38-40 nakazano Izraelitom noszenie frędzli u kraju szat, ale faryzeusze robią sobie frędzle dłuższe od innych ludzi. Wszystko to czynią na pokaz! Jezus potępia ich, mówiąc: „Chętnie też zajmują pierwsze miejsca”.
Niestety, nawet jego uczniom udzieliło się pragnienie, by być kimś ważniejszym. Dlatego radzi im: „Wy zaś nie nazywajcie się nauczycielami, albowiem jeden jest tylko nauczyciel wasz, a wy wszyscy braćmi jesteście. Ani ojcem waszym nie nazywajcie nikogo na ziemi, bo jeden jest tylko Ojciec wasz, który jest w niebiesiech. Ani się nie nazywajcie przewodnikami, jeden jest bowiem przewodnik wasz, Chrystus”. Muszą się wyzbyć myśli o zajmowaniu nadrzędnej pozycji. „Kto większy między wami, sługą waszym będzie”, napomina Jezus.
Następnie ogłasza szereg „biada” uczonym w Piśmie i faryzeuszom, kilkakrotnie nazywając ich obłudnikami. Mówi, że ‛zamykają Królestwo Niebieskie przed ludźmi’ i „pożerają domy wdów, a dla pozoru odprawiają długie modlitwy”.
„Biada wam, ślepi przewodnicy”, ciągnie Jezus. Piętnuje ich za brak wartości duchowych, uwidaczniający się w arbitralnym rozstrzyganiu szczegółów. Mówią na przykład: ‛Kto przysiągł na świątynię, nic to, ale kto by przysiągł na złoto świątyni, powinien dotrzymać’. Przywiązują większą wagę do złota w świątyni niż do jej duchowej wartości jako miejsca wielbienia i tym samym dowodzą swej moralnej ślepoty.
Następnie, podobnie jak to już uczynił wcześniej, Jezus potępia faryzeuszy, lekceważą bowiem to, co ważniejsze w Prawie: „sąd i miłosierdzie, i wiarę”, a wielką wagę przywiązują do składania dziesięcin z nic nie znaczących ziół.
Nazywa ich ‛ślepymi przewodnikami, którzy przecedzają komara, a wielbłąda połykają’. Odcedzają komara z wina, przy czym chodzi im nie tyle o wyłowienie owada, ile o to, że jest on nieczysty pod względem ceremonialnym. Lekceważą jednak ważniejsze rzeczy w Prawie i Jezus porównuje to do połykania wielbłąda, który również jest ceremonialnie nieczysty. Mateusza 22:41 do 23:24, Dąbrowski; Marka 12:35-40; Łukasza 20:41-47; Kapłańska 11:4, 21-24.
◆ Dlaczego faryzeusze milczą, gdy Jezus pyta ich o znaczenie słów Dawida z Psalmu 110?
◆ Dlaczego powiększają filakterie i wydłużają frędzle u swoich szat?
◆ Jakiej rady Jezus udziela uczniom?
◆ Jakie drobiazgi arbitralnie rozstrzygają faryzeusze i jak Jezus potępia ich za lekceważenie ważniejszych spraw?