I dał jednemu pięć talentów, drugiemu dwa, a innemu jeden, każdemu według jego zdolności, i udał się za granicę” (Mateusza 25:14, 15).

W ten sposób Jezus przydzielił „niewolnikom” — „każdemu według jego zdolności” — zadanie, które mieli wykonywać aż do jego powrotu.

14. Dlaczego nie od wszystkich oczekiwano takiej samej wydajności?

¹⁴ Przydzielenie talentów „każdemu według jego zdolności” wskazuje, że pierwsi chrześcijanie mieli rozmaite warunki i możliwości. Niektórym, jak choćby Pawłowi i Tymoteuszowi, sytuacja życiowa pozwalała na pełne zaangażowanie się w głoszenie i nauczanie. Wielu innych niewątpliwie miało bardzo ograniczone możliwości działania. Na przykład niektórzy chrześcijanie byli niewolnikami, inni byli chorzy, w podeszłym wieku lub mieli obowiązki rodzinne. Poza tym nie wszyscy mogli wykonywać pewne zadania. Namaszczone chrześcijanki i niektórzy namaszczeni chrześcijanie nie usługiwali w zborze jako nauczyciele (1 Koryntian 14:34; 1 Tymoteusza 3:1; Jakuba 3:1). Jednak bez względu na sytuację życiową wszyscy namaszczeni duchem uczniowie Chrystusa — zarówno kobiety, jak i mężczyźni — mieli pomnażać dobra Pana, jak najlepiej wykorzystując w służbie chrześcijańskiej swoje możliwości i warunki. Podobnie postępują nowożytni pomazańcy.